Σα βγεις στον πηγαιμό για…Ολλανδία…

Η επαφή με τα άτομα με ειδικές ανάγκες μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Ατενίζεις τη ζωή πιο αισιόδοξα γιατί είσαι πιο δυνατός και πιο συνειδητοποιημένος. Το «κακό» που διαβλέπεις γύρω σου γίνεται απλώς κάτι το διαφορετικό. ΄Ετσι μαθαίνεις να απολαμβάνεις το ταξίδι ανεξάρτητα από τον προορισμό του. Σε σεμινάριο που πρόσφατα παρακολούθησα στο μονοθέσιο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Τυφλοκωφών Καλλιθέας με εισηγητή τον κύριο Πέτρο Ορφανό, με θέμα: «ΤΥΦΛΟΚΩΦΩΣΗ, ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ – ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ», όταν συζητήθηκε το θέμα της ευαισθητοποίησης πάνω στο θέμα της αναπηρίας δόθηκε ως μαρτυρία η ακόλουθη αφοπλιστική αφήγηση μιας μητέρας τυφλοκωφού παιδιού. Την παραθέτω αυτούσια, γιατί θεωρώ ότι αυτή και μόνο έχει τη δύναμη να μας ευαισθητοποιήσει όλους σχετικά:

«΄Όταν πρόκειται να γεννήσεις ένα παιδί, είναι σα να οργανώνεις μια πολύ ωραία εκδρομή στην Ιταλία. Αγοράζεις βιβλία, μαζεύεις πληροφορίες και φτιάχνεις τα πλάνα σου. Μετά από μήνες προσδοκίας η τελική μέρα φτάνει. Ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και απογειώνεσαι με το αεροπλάνο. Μερικές ώρες αργότερα το αεροπλάνο προσγειώνεται και ακούγεται η φωνή της αεροσυνοδού.

--Καλώς ήρθατε στην Ολλανδία

--Ολλανδία; Εγώ πετούσα για Ιταλία. Υποτίθεται πως θα έπρεπε να βρισκόμουν στην Ιταλία! Τι να κάνω στην Ολλανδία;

Αναγκαστικά όμως θα πρέπει εσύ να μείνεις στην Ολλανδία.  Το σημαντικό είναι ότι δε βρίσκεσαι σε μια απαίσια και βρώμική τοποθεσία. Απλώς είναι μια διαφορετική χώρα. Εσύ αποφασίζεις να κατέβεις από το αεροπλάνο, αγοράζεις καινούρια βιβλία, ενημερώνεσαι και φτιάχνεις νέα πλάνα ταξιδιού για να γνωρίσεις τη χώρα της Ολλανδίας. Συναντάς τελείως διαφορετικά πράγματα από κείνα που φανταζόσουν ότι θα δεις στην Ιταλία. Διαφορετική γλώσσα, διαφορετικούς ανθρώπους, που δεν περίμενες να τους συναντήσεις ποτέ. Κρατάς την ανάσα σου, κοιτάζεις γύρω σου και αρχίζεις να παρατηρείς τις όμορφες τουλίπες και τα αξιοθέατα της Ολλανδίας. Γυρίζοντας πίσω από το ταξίδι σου, για χρόνια πολλά έχεις κουραστεί να βλέπεις φίλους και γνωστούς να πηγαινοέρχονται στην Ιταλία κι όλοι τους να καυχιούνται τι ωραία που πέρασαν εκεί. Για το υπόλοιπο της ζωής σου, εσύ θα λες «Ναι! Εκεί ήταν το μέρος που θα ταξίδευα κι εγώ». Και να ξέρεις ότι ο πόνος αυτού του ονείρου δε θα φύγει ποτέ γιατί αυτή η έλλειψη είναι πάρα πολύ σημαντική.

Αλά, εάν ξοδέψεις τη ζωή σου για το γεγονός ότι δεν πήγες στην Ιταλία, εσύ ποτέ δε θα μείνεις και δε θα έχεις την ευκαιρία ν απολαύσεις τις μοναδικές τουλίπες και τα σημαντικά αξιοθέατα της Ολλανδίας…

Καλό ταξίδι λοιπόν σε όλους μας κι ανεξάρτητα από τον προορισμό ας χαρούμε γι όσα θα μας δώσει παρά να λυπηθούμε για όσα δεν μπορέσαμε να χαρούμε

Διονύσης Λεϊμονής

Φιλόλογος

leimont@otenet.gr