ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΤΟΥ 6^ΟΥ ΛΥΚΕΊΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΟΥ κ.Ι. ΠΑΣΧΟΥ

Τον τελευταίο μήνα γίναμε μάρτυρες μιας άψογα μελετημένης και καλά εκτελεσμένης επίθεσης από τον καθηγητή του 6^ου Λύκειου Περιστερίου κ. Ι. Πάσχου. Η επίθεση αυτή στρεφόταν ευθέως, και κατά κύριο λόγο, κατά της διευθύντριας του Λυκείου κ. Μ. Μπρίσκα, και δευτερευόντως κατά της υποδιευθύντριας και των υπολοίπων μελών του συλλόγου.

Η επίθεση αυτή εξελίχτηκε σε τρία πεδία και με τρεις διαφορετικούς τρόπους.

Το πρώτο πεδίο αφορούσε τους συμμετέχοντες στη σχολική ζωή (σύλλογος καθηγητών, σύλλογος γονέων, τοπική ΕΛΜΕ), το δεύτερο αφορούσε τα όργανα διοίκησης της εκπαίδευσης (Γ΄ Διεύθυνση ΔΕ Αθήνας, ΥΠΕΠΘ) και το τρίτο αφορούσε τη ευρύτερη δημοσιοποίηση του θέματος μέσω του Internet. Οι τρεις διαφορετικοί τρόποι αφορούν τα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν σε κάθε περίπτωση και τον τρόπο που παρουσιάστηκαν.

Η επίθεση έτσι όπως φάνηκε σε όσους δεν συμμετέχουν άμεσα στη σχολική ζωή (δηλαδή όλους τους υπόλοιπους, εκτός των καθηγητών του Λυκείου, που δεν έχουν άμεση γνώση του τι ακριβώς έγινε και ειπώθηκε) στηρίχτηκε σε τρία ζητήματα:

• Το πρώτο αφορούσε τον τρόπο συγκρότησης ενός τμήματος της Α’ τάξης και ειδικότερα του Α₁
• Το δεύτερο αφορούσε την περικοπή κατά μιας διδακτικής ώρας του μαθήματος των Θρησκευτικών από τη Β’ Λυκείου, και,
• Το τρίτο αφορούσε το μειωμένο ωράριο συναδέλφου με χρόνια προβλήματα υγείας

Για όλα τα παραπάνω ο κ. Πάσχου χρησιμοποίησε μια σειρά από σχετικούς κατά την άποψή του νόμους, ξεχνώντας όμως την πραγματικότητα.

Όσον αφορά το πρώτο ζήτημα: Η σχετική νομοθεσία που επικαλείται ο κ. Πάσχου πράγματι έτσι αναφέρει. Το πνεύμα όμως του νομοθέτη είναι να εξασφαλίσει ακριβώς το να μην υπάρχουν θέματα κοινωνικού αποκλεισμού, κοινωνικού ρατσισμού ή κοινωνικών ανισοτήτων σε ένα σχολείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο θέμα της μόρφωσης, γιαυτό άλλωστε και αναφέρει ο νόμος σε ένα σημείο του ότι «…ο διαχωρισμός γίνεται με βάσει τις ισχύουσες διατάξεις  και τις αρχές της παιδαγωγικής…». Στη βάση λοιπόν αυτών των αρχών ο σύλλογος των διδασκόντων αποφάσισε ότι έτσι πρέπει να γίνει ο χωρισμός. Αυτό που «ξέχασε» όμως να αποδείξει ο κ. Πάσχου είναι αν πράγματι ο συγκεκριμένος διαχωρισμός δημιούργησε τέτοιες ανισότητες στο σχολείο ή στο τμήμα και αν τις δημιούργησε πως αυτές εκφράστηκαν στην καθημερινή ζωή του σχολείου και στην καθημερινή απόδοση των μαθητών. Αν πραγματικά είχε πέσει στην αντίληψή του κάτι τέτοιο, γιατί δεν το έκανε ζήτημα πρώτου μεγέθους στο σχολείο και γιατί δεν ζήτησε από το σύλλογο των διδασκόντων να πάρει θέση;

Θα πρέπει επίσης να αποδείξει ο κ. Πάσχου ότι ο διαχωρισμός έτσι όπως έγινε ‘‘υπονομεύει το δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου’’, και ‘‘αναιρεί στην πράξη τη δημοκρατική του λειτουργία’’ όπως λέει στη δεύτερη του καταγγελία που δημοσιεύτηκε στο Internet.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι τέτοιο θέμα δεν υπήρξε και ούτε θα μπορούσε να υπάρξει. ¶λλωστε στην αρχή της χρονιάς όταν γινόταν ο διαχωρισμός σε τμήματα, πού ήταν ο κ. Πάσχου να τοποθετήσει το ζήτημα και να προφυλάξει έτσι τον εαυτό του, τους άλλους καθηγητές, το ίδιο το σχολείο, και πάνω από όλα τους μαθητές για το καλό των οποίων κόπτεται; Τέτοιο ζήτημα δεν έβαλε, γιατί προφανώς δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει. Γιατί όμως το θυμήθηκε λίγο πριν τις διακοπές του Πάσχα θα το δούμε παρακάτω.

Στην εκπαιδευτική συνεδρίαση στο τέλος της χρονιάς και παρουσία της σχολικής συμβούλου, το θέμα θίχτηκε λόγω και των καταγγελιών που είχαν γίνει στο Γραφείο των σχολικών συμβούλων. Θα επισημάνουμε εδώ ότι η διατήρηση των λίγων μαθητών που προέρχονται από το 13^ο Γυμνάσιο σε ένα τμήμα (οι υπόλοιποι μαθητές της Α΄ τάξης προέρχονται από το 6^ο Γυμνάσιο) έγινε καταρχήν με έγγραφη παράκληση των γονέων τους. Πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς η διευθύντρια κάλεσε όλους τους γονείς των μαθητών της Α΄ τάξης για να τους ενημερώσει για θέματα που αφορούν τη σχολική ζωή των παιδιών τους. Στη συγκέντρωση αυτή το παραπάνω ζήτημα τέθηκε πάλι από τη διευθύντρια. Όλοι οι γονείς συμφώνησαν ότι καλό είναι να εισακουστεί η έγγραφη παράκληση των γονέων των παιδιών που προέρχονταν από το 13^ο Γυμνάσιο και να γίνει ο διαχωρισμός έτσι όπως έγινε στη συνέχεια και διατηρείται μέχρι και σήμερα. Βλέπουμε λοιπόν ότι λειτούργησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η συμμετοχή στη σχολική ζωή και όλων των φορέων της εκπαιδευτικής κοινότητας μέσα από ένα δημοκρατικό διάλογο. Αποδείχτηκε δε στο τέλος της χρονιάς και στη διάρκεια της παιδαγωγικής συνεδρίασης ότι έτσι όπως έγινε ο διαχωρισμός ήταν ωφέλιμος για τους μαθητές και ήταν θετικός τόσο ψυχολογικά  όσο και παιδαγωγικά.

Ο κ. Πάσχου για άλλη μια φορά δεν απόδειξε μέσα από τα αποτελέσματα πια, την αλήθεια των ισχυρισμών του, αποδεικνύοντας ότι τα όσα αναφέρει στις διάφορες καταγγελίες του και στους διάφορους αποδέκτες είναι ωραία λόγια μεν, κενά περιεχομένου δε. Στην πραγματικότητα δεν θέλει, αν και κόπτεται περί του αντιθέτου και επικαλείται και το σχετικό νόμο, τη συμμετοχή όλων των φορέων της εκπαίδευσης στη σχολική ζωή, αφού εδώ που έγινε αυτό, ο ίδιος εξακολουθεί να θεωρεί ότι υπήρξε παραβίαση των νόμων κλπ

Όσον αφορά το δεύτερο ζήτημα: Η μειωμένη διδασκαλία των Θρησκευτικών κατά μία ώρα ήταν φέτος σε γνώση της Διεύθυνσης της ΔΕ της Γ΄Αθήνας. Παρά τις προσπάθειες δεν βρέθηκε κανείς αναπληρωτής ή ωρομίσθιος συνάδελφος για να διδάξει τις τέσσερις αυτές ώρες. Φταίει η διευθύντρια γιαυτό;

Γεγονός όμως είναι ότι ουδείς διαμαρτυρήθηκε γιαυτό, ούτε γονιός, ούτε και μαθητής τουλάχιστον δημόσια, όπως και ο ίδιος παραδέχεται στις σχετικές καταγγελίες του.

Ας καταγγείλει ο κ. Πάσχου το κράτος για την πολιτική που ακολουθεί στο θέμα των διορισμών αν θέλει να υπερασπιστεί το δικαίωμα των μαθητών να κάνουν δύο ώρες Θρησκευτικά!

Εδώ έχουμε να παρατηρήσουμε ότι ο κ. Πάσχου ακολούθησε μια λεπτή τακτική στη δημοσίευση των δύο καταγγελιών του στο Internet. Την πρώτη φορά βάζει τα ίδια ζητήματα υπό μορφή ερωτημάτων κάνοντας ότι τάχα δεν γνωρίζει τη σχετική νομοθεσία. Στη συνέχεια προχωρά στην καταγγελία του έχοντας πια γνώση των νόμων, όπως αναφέρει σε αυτήν. Ο κ. Πάσχου πάλι ‘‘ξέχασε’’ να γράψει, πράγμα το οποίο θα έπρεπε να κάνει αν ήταν έντιμος και ανιδιοτελής όπως ισχυρίζεται, ότι ο σύλλογος των καθηγητών διαφώνησε μαζί του, η Α΄ ΕΛΜΕ, μετά την καταγγελία του, τον εξανάγκασε σε παραίτηση και η ΔΑΚΕ τον διέγραψε και στο  σχολείο πια βρίσκεται μόνος και απομονωμένος από τους άλλους συναδέλφους του.

Όσον αφορά το τρίτο ζήτημα: Τα σχετικά έγγραφα που επικαλείται ο κ. Πάσχου υπάρχουν και είναι γνωστά και κατατεθειμένα στη Διεύθυνση της ΔΕ της Γ΄ Αθήνας. Συνεπώς δεν υπάρχει τέτοιο θέμα η διευθύντρια του Λυκείου, ο προϊστάμενος του 3^ου Γραφείου της  Διεύθυνσης της ΔΕ της Γ΄ Αθήνας και το ΠΥΣΔΕ (όλους αυτούς τους καταγγέλλει!) να κάνουν εξαιρέσεις και παρανομίες.

Η ουσία όμως είναι ότι ο συγκεκριμένος συνάδελφος έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και αυτό είναι γνωστό από χρόνια στον κ. Πάσχου, αφού είναι για χρόνια συνάδελφοι και το μειωμένο ωράριο δεν είναι μόνο φέτος. Κατά συνέπεια το ζητούμενο γι αυτόν ήταν να εφεύρει έναν τρόπο να χτυπήσει, για τους δικούς του προσωπικούς λόγους, την διευθύντρια του Λυκείου.

Πού είναι αλήθεια ο ανθρωπισμός του κ. Πάσχου απέναντι σε συναδέλφους με προβλήματα υγείας; Αναφέρει στην καταγγελία του «…Αποτελεί επίσης πρόκληση για κάθε καθηγητή και δάσκαλο του δημόσιου σχολείου που αγωνίζεται καθημερινά δίπλα στα παιδιά  παρά το ότι αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας (καρκινοπάθειες, ιστορικά εμφραγμάτων κ.λ.π…». Το πρόβλημα θα ήταν αν ο συγκεκριμένος συνάδελφος στον οποίο αναφέρεται ψευδόταν και ήταν μια χαρά στην υγεία του. Τότε πράγματι είχε το ηθικό χρέος να καταγγείλει το γεγονός και όσους το αποσιωπούσαν. Τότε πράγματι θα ήταν πρόκληση για τον καθηγητή και το δάσκαλο κλπ. Ο κ. Πάσχου όμως αποσιωπά την ουσία του ζητήματος, αν δηλαδή ο συνάδελφος έχει ή όχι πρόβλημα υγείας. Γιατί αν δεχτεί ότι έχει τότε δεν μπορεί να σταθούν οι καταγγελίες του για το συγκεκριμένο ζήτημα.

Ας δούμε όμως πώς φτάσαμε ως εδώ, δηλαδή στις καταγγελίες για να καταλάβουμε τα κίνητρα ή ένα μέρος τους τουλάχιστον.

Στις 14 Απρίλη έγινε μια συνεδρίαση του Συλλόγου των διδασκόντων στο 6^ο Λύκειο μετά από πρόσκληση της διευθύντριας του σχολείου και θέμα «ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων για θέματα σχετικά με τη λειτουργία του σχολείου». Η μαραθώνια αυτή συνεδρίαση κράτησε 6 ώρες περίπου.

Όπως φάνηκε σε αυτήν από τις τοποθετήσεις των συναδέλφων τα προβλήματα του κ. Πάσχου ξεκίνησαν από την εποχή που αυτός με το ψηφοδέλτιο της ΔΑΚΕ εκλέχτηκε στο ΔΣ της ΕΛΜΕ και στη συνέχεια έγινε αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ.

Τότε ο κ. Πάσχου ζήτησε από τη διευθύντρια του σχολείου να έχει μειωμένο ωράριο κατά 6 ώρες, κάνοντας χρήση σχετικού προνομίου που ο νόμος δίνει σε όσους έχουν εκλεγεί στην ΕΛΜΕ. Έτσι αλλάχτηκε το ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου και οι 6 ώρες του κ. Πάσχου δόθηκαν στον παραπάνω συνάδελφο με τα προβλήματα υγείας.

Πόσοι πραγματικά από τους εργαζόμενους σε αυτή τη χώρα έχουν μείωση των ωρών που δουλεύουν κατά το 1/3 περίπου;

Αυτό δεν «αποτελεί πρόκληση για το σύνολο της σχολικής κοινότητας , το σύνολο των Ελλήνων εργαζομένων στο χωράφι, στο εργοστάσιο,  σε κάθε εργασιακό χώρο γενικότερα. Αποτελεί επίσης πρόκληση για κάθε καθηγητή και δάσκαλο του δημόσιου σχολείου που αγωνίζεται καθημερινά δίπλα στα παιδιά  παρά το ότι αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας (καρκινοπάθειες, ιστορικά εμφραγμάτων κ.λ.π). Τέλος, μια τέτοια ευνοϊκή μεταχείριση έρχεται να υπονομεύσει το κύρος συνολικά του Έλληνα εκπαιδευτικού που αγωνίζεται πολλές φορές ακόμη και στο πιο απόμακρο σημείο της Χώρας, όπως οφείλει, κάτω από δύσκολες και αντίξοες συνθήκες» (απόσπασμα από την δεύτερη καταγγελία του κ. Πάσχου). Ή την ευνοϊκή μεταχείριση τη θυμάται όταν πρόκειται για τους άλλους και όχι για τον ίδιο;

Στη συνέχεια και σύμφωνα με τις τοποθετήσεις που έγιναν σε εκείνη τη συνεδρίαση ο κ. Πάσχου θέλησε να έχει λόγο όχι για να εκφέρει τη γνώμη του, όπως έχει κάθε δικαίωμα, αλλά για να ελέγχει το περιεχόμενο και να περιορίζει ό, τι δεν του αρέσει από τη σχολική δραστηριότητα. Για τέτοια δημοκρατία μιλάμε! Και διαμαρτύρεται και από πάνω ότι «…αναιρείται η δημοκρατική λειτουργία του δημόσιου σχολείου…». Όποιος θέλει να μάθει όλη την αλήθεια ας διαβάζει τα πρακτικά εκείνης της συνεδρίασης, αν και εφόσον οι προϊστάμενες αρχές δώσουν την άδεια για κάτι τέτοιο. Εμείς από την πλευρά μας ζητάμε να επιτραπεί αυτό.

Συγκεκριμένα σε εκδήλωση για τη Διεθνή Αμνηστία (που είχε την έγκριση του ΥΠΕΠΘ) από τη βιβλιοθήκη του σχολείου ρωτούσε να μάθει αν είχε ρωτηθεί γιαυτό ο προϊστάμενος με ύφος που έδειχνε ότι δεν συμφωνούσε με την εκδήλωση (παρόλο που είχε τυπωθεί και διαφημιστικό υλικό και είχε διανεμηθεί πλατιά). Αυτή ήταν μια εκδήλωση δημοκρατικού χαρακτήρα για έναν διεθνή οργανισμό που έχει  παγκόσμιο κύρος και οι καταγγελίες της ή οι ενέργειές της λαμβάνονται πάντα σοβαρά υπόψη από κάθε δημοκρατικό άνθρωπου του πλανήτη.

Στο σχολείο επρόκειτο να λειτουργήσει τμήμα ΚΣΕ. Ο κ. Πάσχου ζήτησε από τη διευθύντρια να είναι ένας από αυτούς που θα το λειτουργήσουν. Η διευθύντρια του είπε ότι πρέπει να είναι στον σχετικό κατάλογο του ΥΠΕΠΘ για να μπορεί να είναι σε αυτούς και ότι ο ίδιος αφού δεν περιλαμβάνεται σε αυτούς δεν μπορεί να μπει στην επιτροπή. Αυτός επανήλθε την επομένη λέγοντας ότι με δικές του ενέργειες θα γίνει και δεύτερο τμήμα ΚΣΕ, οπότε τότε τοποθετήθηκε προφορικά βέβαια σε σχετική αμειβόμενη θέση.

Δεν μας εξήγησε όμως ο κ. Πάσχου με ποιες δικές του ενέργειες και κυρίως με ποια ιδιότητα πέτυχε να γίνει αυτό που ανάφερε. Διότι όπως είναι γνωστό εκτός από εργαζόμενος σαν καθηγητής στο Λύκειο και (την εποχή εκείνη που έγινε το θέμα) αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ, δεν είχε καμιά άλλη διοικητική θέση. 

Στη συνέχεια δημιουργεί μείζον θέμα γιατί θεωρεί ότι η θέση που η διευθύντρια του προτείνει για τη Λυκειακή επιτροπή για τις πανελλαδικές εξετάσεις είναι απαξιωτική για τον ίδιο. Μάλιστα εδώ υποτίμησε άλλον συνάδελφο που ήταν στην ίδια επιτροπή λέγοντας ότι «δεν μπορεί να μου δίνει διαταγές ο ……» (σσ. Συγκεκριμένος συνάδελφος).

Το ζήτημα εδώ είναι η προσφορά στην εκπαίδευση και τους μαθητές όπως διατείνεται στις διάφορες καταγγελίες του ή τα μπικικίνια που θα έπαιρνε ως αποζημίωση από τη συμμετοχή του στην επιτροπή; Ότι ήθελε πράγματι το δεύτερο το εξομολογήθηκε και ο ίδιος στην τοποθέτησή του στην ίδια συνεδρίαση. Μάλιστα το έντυσε και με ωραία λόγια περί φτώχειας, οικονομικών δυσκολιών και άλλα ωραία ακούσματα καθώς και με μερικά δάκρυα σε διάφορα σημεία της τοποθέτησής του. Ιδιαίτερα θα πρέπει να τονίσουμε την κατ΄ επανάληψη αναφορά του πως ήταν αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ, προφανώς για να δείξει το βάρος του, αλλά μάλλον το έκανε για να τρομοκρατήσει τους συναδέλφους του.

Αυτά ακούστηκαν στην αρχή. Γιατί στο τέλος ο κ. Πάσχου μας επεφύλαξε και μία έκπληξη. Εκτιμώντας πως δύσκολα θα μπορούσε να βρει συναδέλφους να συμμερίζονται τις απόψεις του και τις ενέργειές του, μας είπε ότι αν προκληθεί θα πει και άλλα πράγματα που ενέχουν και ποινικές ευθύνες και ότι διατηρεί για τον εαυτό του το δικαίωμα να τα καταγγείλει όπου και όποτε ο ίδιος κρίνει σκόπιμο. Αυτή η φοβερή απειλή μας έκανε έξαλλους.

Στην πραγματικότητα ο κ. Πάσχου νόμισε ότι επειδή εκλέχτηκε στην ΕΛΜΕ θα έπρεπε και να διοικεί το σχολείο, να έχει λόγο επί παντός του επιστητού. Κανείς δεν μπορεί και σε κανέναν να απαγορεύσει να έχει άποψη για τα ζητήματα που αφορούν το σχολείο. Αλλά και κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει τις όποιες απόψεις του πέρα από κάθε συλλογική προσπάθεια και συλλογικό όργανο. Υπάρχει ο σύλλογος, οι γενικές συνελεύσεις της ΕΛΜΕ όπου μπορεί ο καθένας να καταθέσει τις απόψεις του. Αν ο κάθε συνδικαλιστής μπορούσε να διατάζει κατά το δοκούν τότε δεν θα υπήρχε ευνομούμενη κοινωνία, αλλά κράτος των συνδικαλιστών.

Πιστεύουμε ότι ήθελε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.

Δυστυχώς γι αυτόν όλα τα παραπάνω δεν μας έπεισαν. Οι συνάδελφοι στιγμάτισαν στις τοποθετήσεις τους την παραπάνω απαράδεκτη συμπεριφορά.

Έτσι και αυτός απομονωμένος από όλους και μιλώντας πια και μόνον τυπικά με ελάχιστους, προχώρησε σε αυτά  που αναφέραμε στην αρχή.

Όμως τους νόμους και τα σχετικά τα θυμάται μόνον όταν θίγονται τα ατομικά του συμφέροντα και μόνον αυτά.

Έτσι λοιπόν αυτός απομονωμένος από τους συναδέλφους του και βάζοντας  ο σύλλογος το θέμα στην ΕΛΜΕ, αυτή τον ανάγκασε να παραιτηθεί και από αντιπρόεδρος και από μέλος της και μάλιστα η παράταξη με το ψηφοδέλτιο της οποίας εκλέχτηκε, δηλαδή η ΔΑΚΕ, τον διέγραψε από τα μέλη της.

Λυπούμαστε για τον κατήφορο που πήρε ο κ. Πάσχου, όμως είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας, στο βαθμό που μας καταλογίζει τις όποιες ευθύνες, και ιδιαίτερα τη διευθύντρια του Λυκείου μας, γιατί μας εξασφαλίζει εκείνο το περιβάλλον, μέσα στο οποίο ένας εργάτης της εκπαίδευσης μπορεί να αποδώσει στη δουλειά του και να μεταδώσει τις γνώσεις του στους μαθητές του.