ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ

ΔΗΛΩΣΗ των εκπροσώπων στο Γ. Σ. της ΑΔΕΔΥ (Τσιριγώτη Θ., Κεφαλληνού Π., Βαϊνά Π.)

·        Αγώνας Ενιαίος, Μαζικός και Παρατεταμένος!

·        Όχι στον εργασιακό Μεσαίωνα και την υπονόμευση!

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, εργαζόμενοι στο Δημόσιο,

Να απεργήσει κανείς ή όχι; Το σεξπηρικό ερώτημα επανέρχεται παραλλαγμένο από την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ), με την ανοχή της Αυτόνομης Παρέμβασης (ΣΥΝ) και του ΠΑΜΕ, τσαλακώνοντας την έννοια του ενιαίου αγώνα των εργαζομένων. Αυτού δηλαδή που απαιτούν οι καιροί και χρειάζονται οι εργαζόμενοι και οι Δημ. Υπάλληλοι  για να απαντήσουν στη λαίλαπα που έφτασε. Η ηχώ της νεοσυντηρητικής καταιγίδας ηχεί στ’ αυτιά μας.

·        Αύξηση των συνταξιοδοτικών ορίων μέχρι τα βαθιά γηρατειά και το θάνατο.

·        Μείωση των μισθών και των συντάξεων για να «σωθεί» η οικονομία τους.

·        Τσάκισμα του 8ωρου και της σταθερής εργασίας.

·        Υποταγή των Ταμείων στο ΙΚΑ

·        Γενίκευση της ελαστικής εργασίας και ξεπούλημα των φιλέτων του Δημοσίου.

·        Συρρίκνωση της δημόσιας υγείας, παιδείας, πρόνοιας.

Την ίδια ώρα που το κεφάλαιο και το κράτος του «τα θέλει όλα» στη βουλή, ΟΛΑ τα κόμματα, με το 25% του λαού κάτω από το όριο της φτώχειας, αποφάσισαν να χρηματοδοτήσουν με 3.300 ευρώ το μήνα και για δύο χρόνια τους αποτυχόντες βουλευτές τους. ΟΛΑ τα κόμματα, για να είναι τέλειος ο εμπαιγμός.  Πισωπάτησαν  όταν η κοινωνική βάση έφτασε μέχρι τη βουλή  και το Μαξίμου. Απέναντί τους οι χιλιάδες απολυμένοι, οι γέροντες με αύξηση 0,90 ευρώ τη μέρα (!), οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι. Τα δύο αστικά κόμματα ερίζουν και πάλι για τη νομή της εξουσίας, με προγράμματα ταυτόσημα, με ίδιες σημαίες, με κοκορομαχίες για το βασικό μέτοχο, με μεγάλες συμφωνίες βάθους για την Ευρωένωση, τη λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις. Υποκλίνονται στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά τώρα δεν έχουν να προσφέρουν λάμψη Ολυμπιάδας και «μεγάλα έργα».Στη συνδικαλιστική μεριά του λόφου, η ξεδοντιασμένη και ψόφια ηγεσία  των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, αφού ανακάλυψε την ομορφιά  των ιδιωτικών πανεπιστημίων και την ανάγκη να φορολογηθούν παραπάνω τα τεράστια εισοδήματα των 1200 ευρώ (δηλώσεις Πολυζωγόπουλου), φοράει κατά καιρούς την πανοπλία του αγωνιστή. Μετά τις κορώνες της Πρωτομαγιάς, η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ κήρυξε απεργία για τις 18 Μάη. Την Πρωτομαγιά, ένα πλήθος εργαζομένων στο Δημόσιο  και ιδιωτικό τομέα βγήκε αποφασιστικά στους δρόμους διεκδικώντας και απαιτώντας: Αυξήσεις, Μόνιμη Εργασία, Αξιοπρεπή Σύνταξη, Ασφάλιση, δωρεάν και δημόσια Υγεία και Παιδεία, ενότητα και πάλη. Στο τελευταίο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, το μέτωπο ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ ψήφισε  με συνοπτικές διαδικασίες την 24ωρη απεργία, με το ΠΑΜΕ να ορκίζεται πως θα σηκώσει τόνους αγώνων.

Εμείς αντίθετα, είπαμε πως πρέπει να αλλάξει το σ.κ. ρότα. Να πάμε αλλιώς. Οι αγώνες δεν εξαγγέλλονται απλώς για το θεαθήναι. Γίνονται με σχεδιασμούς, ζύμωση, διακλαδικές συμφωνίες, άνοιγμα της ΑΔΕΔΥ στην ωρομίσθια εργασία και στη νέα βάρδια  (που αρνούνται  να γράψουν στα σωματεία) με έμπνευση της βάσης  και όχι με 24ωρες ντουφεκιές. Αλλιώτικα η έννοια και η πρακτική του αγώνα της τσαλακώνεται, γιγαντώνει η αναποτελεσματικότητα και η απογοήτευση. Είναι χαρακτηριστικό πως  οι ίδιες δυνάμεις (ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ) που συμφωνούν με την ΑΔΕΔΥ, πριονίζουν την απεργία στις Ομοσπονδίες του Δημοσίου.

Αυτό χρειάζονται οι εργαζόμενοι; Έτσι μπορεί να ανατραπεί η αντεργατική πολιτική της φτώχειας, της φορομπηξίας, της ανεργίας και του Εργασιακού Μεσαίωνα; 

·        ΕΜΕΙΣ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ!

·        ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΜΕ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

·        ΝΑ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΣΗ

• ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ