Α. Ανδρεόπουλος
«Βεβήλωση για τους ακαδημαϊκούς χώρους να εισέρχονται μαθητές με τέτοιες επιδόσεις»

 Ο πρύτανης Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου μιλά στον Μπάμπη Παπαδημητρίου

ΔΗΜ.: Οι εισακτέοι που βρίσκονται κάτω από την βάση δημιουργούν και πρόβλημα στις ίδιες τις σχολές;

ΑΝΔΡ.: Βέβαια. Μάλιστα είχαμε και ακραίες περιπτώσεις με 2,5 και με το 3, το οποίο είναι προκλητικό. Δηλαδή μια τέτοια επίδοση δείχνει άνθρωπο, ο οποίος είναι μακράν των γραμμάτων, της προσπάθειας και της επιστήμης επομένως είναι λίγο βεβήλωση για τους ακαδημαϊκούς χώρους να εισέρχονται μαθητές με τέτοιες επιδόσεις. Η βαθμολογία είναι πράγμα σχετικό, δεν είναι ένα απόλυτο θέσφατο, δεν είναι σαν το βάρος και το ύψος του ανθρώπου που ζυγίζεται και μετριέται. Συνεπώς αν δεχτούμε ότι διαγωνίζονται χίλιοι και έχουμε έναν εξεταστή-βαθμολογητή ο οποίος λίγο πολύ θα είναι όπως οι συνάδελφοι, οι καθηγητές οι οποίοι βαθμολογούν, αυτό δεν μπορεί να αλλάξει δραματικά, ας το θεωρήσουμε ότι είναι αυτό μια παράμετρος σταθερή, αν βάλω την διαχωριστική γραμμή στους πρώτους 50 δηλαδή θεωρήσω εισακτέους τους 50, θα πιάσω πολύ καλές επιδόσεις. Αν πάρω τους 400, μοιραίως θα κατεβώ σε επιδόσεις οι οποίες είναι χαμηλές.

Υπάρχει όμως και μια άλλη συνιστώσα και αυτή κατατείνει να βελτιώσει η υπουργική απόφαση, η επίδοση του μαθητή. Αυτή σαφέστατα είναι μεταβλητή και αυτή επιδιώκουμε να φέρουμε πολύ υψηλά. Νομίζω λοιπόν ότι αυτή τη στιγμή το ότι τέθηκε ο πήχης, το όριο στο 10, στην βάση είναι κάτι, μπορεί να λειτουργήσει ως πίεση, ως «απειλή», αλλά βέβαια με διοικητικό μέτρο μέσα στους μήνες που απομένουν μέχρι την επόμενη εξεταστική περίοδο δεν νομίζω ότι θα έχουμε θεαματικές αλλαγές, είναι μια πίεση οπωσδήποτε. Η προσωπική μου άποψη είναι η εξής: θέλουμε ανθρώπους οι οποίοι συνειδητά, ώριμα, να έρχονται κοντά σε μια επιστήμη και αυτό γίνεται μόνο με την δημιουργία οράματος.

Στα δικά μου χρόνια, εκείνη την εποχή, δημιουργείτο ένα όραμα δηλαδή από τα Γυμνασιακά χρόνια, από τα Λυκειακά άρχιζε κανείς να συνδέεται και να αγάπα αυτό τον κλάδο που επέλεγε. Αυτό αν μπορούσε να κάνει το υπουργείο, αυτό αν μπορούσαμε να κάνουμε όλοι εμείς που υπηρετούμε την εκπαίδευση θα ήτανε το καλύτερο. Δηλαδή να επιλέγει κανείς, να προσανατολίζεται, να αγαπά αυτό που προσπαθεί να κάνει και επομένως να εντείνει τις δυνάμεις του ώστε να πετυχαίνει τις καλές επιδόσεις, τους καλούς βαθμούς σαν φυσιολογική πορεία και όχι σαν ένα αποτέλεσμα αστυνομικών μέτρων ή αν θέλετε πίεσης και απειλής. Αυτό νομίζω ότι παιδαγωγικά είναι ορθότερο και σε αυτό πάσχει το σημερινό σύστημα εισαγωγής.

ΔΗΜ.: Υπάρχει ενδεχόμενο να ευνοηθούν τα φροντιστήρια και σπεύσουν να καλύψουν τα κενά της βασικής εκπαίδευσης των μαθητών με βαθμολογία κάτω από την βάση για την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ-ΤΕΙ;

ΑΝΔΡ.: Αυτό είναι ένα ενδεχόμενο, αλλά σκέφτομαι ότι δεν θα φτάσουμε καν εκεί διότι η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση, ξέρετε πολύ καλά ότι υπάρχει μια υπουργική απόφαση στο ΦΕΚ που λεει πως θα καλυφθούν οι σχολές. ¶κουσα μάλιστα την υπουργό στις δηλώσεις της ότι φέτος υποσχέθηκε και παραπάνω εισακτέους, συνεπώς αν βάλουν τον πήχη εκεί στο 10 και δουν ότι μένουν οι μισοί απέξω τότε τι θα γίνει; Θα καταστρατηγηθεί η απόφαση αυτή να εισαχθούν τόσοι, επομένως ή δεν θα τηρηθεί η βάση του 10 ή θα καταστρατηγηθεί το άλλο, θα παρακαμφθεί η άλλη απόφαση περί εισακτέων.

ΔΗΜ.: Πιστεύετε στην επαναφορά του κύρους του πτυχίου του Λυκείου;

ΑΝΔΡ.: Σε αυτό συμφωνούμε όλοι, οι συντελεστές της Δευτεροβάθμιας, Τριτοβάθμιας, παράγοντες, υπουργεία σε αυτό. Το Λύκειο να ξαναγυρίσει, να γίνει πραγματικό σχολείο, αυτοτελή σχολική μονάδα, να βγάζει μορφωμένους ανθρώπους. Το βλέπουμε όλοι και στην καθημερινή ζωή, καταστάσεων ανθρώπων οι οποίοι αποφοιτούν από το Λύκειο και δεν ξέρουν γράμματα. Δεν μπορεί να γίνεται αυτό δηλαδή δεν μπορεί ο άλλος να μην είναι σε θέση να συντάξει μια απλή φράση.

Το σύστημα εισαγωγής τώρα μας δίδει επιτυχόντες οι οποίοι όντως δεν είναι προσανατολισμένοι στην επιστήμη που έχουνε διαλέξει, αυτό όμως είναι μια αστοχία του συστήματος που την παρακάμπτω. Δεν με ενοχλεί τόσο η ειδική γνώση, όσο η γενικότερη, δηλαδή δεν μπορεί να έχεις αγράμματους ανθρώπους και να είναι απόφοιτοι Λυκείου. Συνεπώς κοινό σημείο όλων είναι το Λύκειο να ξαναγίνει σχολείο αυτοτελές, να αποσυνδεθεί από αυτή την αγωνία και το βάρος των εισαγωγικών εξετάσεων και να είναι ένας προθάλαμος τελικά των εισαγωγικών εξετάσεων, να γίνει ένα αυτοτελές σχολείο. Φυσικά η βαθμολογία όχι μόνο των τελευταίων τάξεων αλλά και περισσοτέρων να λαμβάνεται υπόψη, αλλά να μπορεί στην συνέχεια να παίρνει ένα μέρος σε πανελλαδικές εξετάσεις ο φοιτητής αλλά να αποτελεί αυτό ένα αυτόνομο, ένα μεταγενέστερο στάδιο.