Η τακτική του ΠΑΣΟΚ (2005)  

(Η πολιτική της ΑΤΑΚΑΣ και το (φετίχ) σύνδρομο της «ΑΛΛΑΓΗΣ»)

  Προεκλογικά, ένα χρόνο πριν, το ΠΑΣΟΚ πρόβαλλε το σλόγκαν «ΔΥΝΑΜΗ ΑΛΛΑΓΗΣ» ενώ επί σειρά ετών ήταν στην εξουσία. Μια έκφραση παράδοξη, η οποία αφ’ ενός δήλωνε μέσω του νέου προέδρου του, ότι «αλλάζει τον εαυτό του και την πολιτική του» - που ουσιαστικά συνιστούσε παραδοχή της κακής διακυβέρνησης του κακού εαυτού του κόμματός τους- και αφετέρου ως σύνθημα ήταν οξύμωρο και ασυμβίβαστο με την επιτυχημένη τετραετία που ευαγγελίζοντο.

   Πρόσφατα, κατά το συνέδριο, ακούστηκαν πάλι τα «ντεζαβού», τα καταναλωμένα «σλόγκαν» και οι ατάκες που αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας, όπως:

«Αλλάζοντας το ΠΑΣΟΚ, αλλάζουμε την Ελλάδα» το οποίο και ακούστηκε κατά κόρον.

  Το κόμμα αυτό, είναι πλέον πασιφανές, πως δεν μπορεί να ξεφύγει πια απ’ τον αρχέτυπό του  όρο «αλλαγή» ο οποίος αποτελεί το «φετίχ» του, αφού αποδείχτηκε επιτυχημένη «συνταγή»  στο παρελθόν.

  Αν αναλύσουμε την έκφραση  «αλλαγή» όπως την προβάλλει πια το ΠΑΣΟΚ αποτελεί αφηρημένη έννοια και αοριστολογία.

  Τι  σημαίνει αλλαγή στην Ελλάδα;

  Υπονοούν ριζοσπαστικές  ανακατατάξεις;

  Ποιες και σε ποιους τομείς;

  Είναι εφικτές;

  Όπως  «απλοϊκά» λανσάρουν την έννοια «αλλαγή» επιδιώκουν με την ίδια παλαιομοδίτικη τακτική  να φέρουν με το μέρος τους κάθε δυσαρεστημένο, υπονοώντας ότι η «αλλαγή» θα τους λύσει τα προβλήματα ή θα τους αποκαταστήσει… και έτσι με μια γενικευμένη έκφραση που εμπεριέχει το «όραμα της αλλαγής», θέλουν να προκαλέσουν συνειρμούς όπως παλιά, ώστε οι πολίτες να πιστέψουν ότι πρόκειται να συντελεστεί κάποια κοσμογονία και η Ελλάδα θα γίνει η «γη της επαγγελίας».

  Όμως οι Έλληνες είμαστε πια περισσότερο νοήμονες  και ακόμη περισσότερο υγιώς σκεπτόμενοι όσον αφορά τους πολιτικούς και τα λεγόμενά τους. Τα «σλόγκαν» και η πολιτική της «ατάκας»,  με  απώτερο σκοπό τον εντυπωσιασμό, δεν παρασύρουν πια την φαντασία μας, καθότι το ΠΑΣΟΚ έχει πια ένα κακό παρελθόν και φυσικά όλοι γνωρίζουμε πως δεν προήλθε από παρθενογένεση, όπως θέλουν να το παρουσιάσουν.

  Όλοι οι Έλληνες φέρουμε στο συνειδητό και στο υποσυνείδητό μας, τους εφιάλτες που προκάλεσαν  οι εκσυγχρονιστές και δη οι συνεργάτες του  κ. Γεωργίου Παπανδρέου την τελευταία δεκαετία, οι οποίοι είναι και πάλι στις επάλξεις.

 Ενώ η  γενική παρακμή,  η κρίση θεσμών και αξιών, η διαφθορά και η διαπλοκή, οφείλονται στη μεθοδολογία διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ,  τα άτομα τα οποία διαχειρίστηκαν την εξουσία, με γνώμονα το προσωπικό και κομματικό τους όφελος καθώς επίσης και την συντήρησή τους στην εξουσία εις βάρος της προόδου του Ελληνικού Κράτους, επανέρχονται και «λανσάρουν» ότι «αλλάζουν» τους εαυτούς τους….!!!

  Τα συνθήματα – τα «σλόγκαν» - οι ατάκες και η αυτοπροβολή τους μέσω αυτών,πάγια τακτική του ΠΑΣΟΚ,δεν προϋποθέτουν λύσεις των κοινωνικών προβλημάτων  και προγραμματισμό του μέλλοντος. Τώρα προσπαθούν να εξελίξουν την έννοια του «σλόγκαν» και ξεσήκωσαν λυρικές (κατ’ ουσίαν κενές) εκφράσεις, βγαλμένες απ’ τη λογοτεχνία, ώστε να ωραιοποιήσουν τον εαυτό τους και κατ’ επέκταση το κόμμα τους. Π.χ. «Απέναντι στο κόμμα του στρατώνα εμείς είμαστε το κόμμα της δημιουργίας, της τέχνης, της έμπνευσης και της ομορφιάς», όπως ακούστηκε στο τελευταίο συνέδριο. Δηλαδή, οι κ.κ. Παπανδρέου, Λαλιώτης, Παπαντωνίου, Πάγκαλος, Τσοχατζόπουλος, Δρυς και λοιποί, είναι οι φορείς  της δημιουργίας, της τέχνης, της έμπνευσης και της ομορφιάς. Αν αυτό είχε ειπωθεί προεκλογικά θα αποτελούσε από τα πιο επιτυχημένα ανέκδοτα του 2004, τώρα όμως παίρνουν  το θάρρος να το προτείνουν, επειδή υπολογίζουν στην αμνησία κάποιων από εμάς.

¶λλο παράδειγμα: « Η Ν.Δ. πιστεύει στη μοίρα, εμείς αλλάζουμε τη μοίρα μας»

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

   Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν η πολιτική τους θα βασιστεί στο «όχι σε όλα», ως προς το έργο του κυβερνώντος κόμματος και στην εγωκεντρική αυτοπροβολή τους με κούφια λόγια  λυρικές εκφράσεις και φυσικά το σύνδρομο της «αλλαγής», αφού  χωλαίνουν σε προγράμματα και ΕΦΙΚΤΕΣ ΛΥΣΕΙΣ. Ως αντιπολίτευση μάλιστα, θα προσπαθούν συνεχώς να υποτιμήσουν ή και να ισοπεδώσουν το έργο της  Κυβέρνησης και να προβάλλουν θεωρητικά και χωρίς υπόβαθρο την έννοια της «αλλαγής» και  τον «όμορφο» εαυτό τους  μέσα από συνθήματα.

Η τακτική, μου θυμίζει κάτι, από Νικολό Μακιαβέλλι…

                                                                                Κέρκυρα 29 Μαρτίου 2005

                                                                                   Νικόλαος Κ. Ρωμανός

                                                                                           Παιδαγωγός

Σημείωση: Την επιστολή αυτή την έγραψα με αφορμή μια προηγούμενη από τις 15 Μαρτίου, του αιρετού εκπροσώπου του Π.Υ.Σ.Π.Ε. Ν. Κερκύρας  συναδέλφου μου και ηγετικού στελέχους της  ΠΑΣΚ κ. Παναγιώτη Ποζίδη.

Ο κύριος Ποζίδης έχει απόλυτο δίκιο όσον αφορά  τα στοιχεία που παραθέτει στην επιστολή του, μόνο που δεν έπρεπε να την «αφιερώσει» στον έναν χρόνο διακυβέρνησης από την Ν.Δ. αλλά στα  Ε  Ι Κ Ο Σ  Ι  χρόνια  χελωνοπερπατήματος, ως προς την Παιδεία τουλάχιστον, του κόμματος  στο οποίο ανήκει.  Και για όποιον καλοπροαίρετο συνάδελφο αναρωτιέται για εμέ, κάνω γνωστό πως  είμαι μέλος της  ΕΔΡΑΣ και της ΠΥΛΗΣ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ από παλιά, έχω ξαναδημοσιεύσει  απόψεις μου σε αυτές τις  σελίδες, θα συνεχίσω να δημοσιεύω όταν πιστεύω ότι με πνίγει το δίκιο, μέλος της ΔΑΚΕ  Ν. Κερκύρας, υπηρέτησα επί 20ετία και συνεχίζω να  υπηρετώ, σε μονοθέσια-διθέσια Σχολεία, κρατώ όσο μου είναι δυνατόν χαμηλό «προφίλ» αλλά σε εξαιρετικές περιπτώσεις νοιώθω πως δεν μπορώ να σιωπήσω και  θυμάμαι τη ρήση του κ. Κωνσταντίνου Λαλιώτη, τέως υπουργού,

« Η σιωπή είναι συνενοχή »