Με αφορμή την τοποθέτηση του Γιώργου Κυριακίδη για το τριαντάμηνο θα ήθελα να αντιπαραβάλλω τα εξής: ο νόμος 3255, το πνεύμα του νόμου, είναι να "φύγουν" από τις λίστες οι παλιοί.

Στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε τι θα πει παλιός.  Και μέσες άκρες παλιός θα πει κάποιος που δουλεύει από παλιά. Που μέσα σ` ένα ανάπτυγμα χρόνου κράτησε τη σχέση αναπληρωτή - ωρομίσθιου με το Δημόσιο, γιατί στην αρχή αυτή τη δυνατότητα είχε να δουλεύει, ώσπου να διοριστεί, περιμένοντας τη σειρά του στην επετηρίδα, και χωρίς να ξέρει ότι αυτή η προυπηρεσία θα σημαίνει κάποτε κάτι άλλο εκτός από το άμεσο προς το ζην, συντάξιμα χρόνια και εμπειρία. Παλιός είναι κάποιος που πλησίαζε το παλιό δεκαεξάμηνο αλλά δεν το είχε πιάσει..κάτι τέτοιο. Επίσης κάποιος που έχει δουλέψει επαρχία, ήταν και νέος και πιο ανάλαφρος τότε, όταν όμως δεν ίσχυε ο διπλασιασμός προύπηρεσίας και άλλα τερτίπια, ή που δεν είχε δουλέψει τότε επαρχία γιατί δεν ήταν σε θέση να το αντέξει οικονομικά και δούλευε κάπως κοντά στην έδρα του, κυρίως ως ωρομίσθιος, τότε ωρομίσθιος, με ποικίλους άλλους συνδυασμούς βιοπορισμού για να κρατάει μια επαφή με το Δημόσιο στο οπο! ίο όλο και νόμιζε ότι πλησίαζε να διοριστεί και όλο το πράγμα μάκραινε. Αυτή είναι η περιβόητη ομηρία πολλών αναπληρωτών.

Γι` αυτό, νομίζω, ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι μια διαστροφή του πνεύματος του νόμου να επιστρατεύεται κάθε είδους προύπηρεσία για να πλησιάσουμε ή να φουσκώσουμε τον ποθητό αριθμό τριάντα.Να συμπυκνώσουμε μέσα σε ένα, δύο, τρία συνεχόμενα χρόνια, ό τι κάποιοι χρειάστηκαν πολλά χρόνια και ταλαιπωρίες, για να το μαζέψουν.

Τα τελευταία χρόνια η προϋπηρεσία έχει εξελιχθεί σε ένα είδος Ελντοράντο για το διορισμό του εκπαιδευτικού στο Δημόσιο. Οι συνθήκες σκληρές, ο ανταγωνισμός άτεγκτος, η εφευρετικότητα των διαγκωνιζομένων ανεξάντλητη , υπέρογκο το κόστος. Μέσα σε όλα αυτά οι νεότεροι συνάδελφοι ψάχνουν το δίκαιο, τη λογική και μια θέση στην εκπαίδευση.

Νομίζω ότι οι παλιοί πρέπει να φύγουν.Θα ευχόμουν αυτό να σήμαινε να διοριστούν. Οπωσδήποτε η πίεση του περιβάλλοντος που διαρκώς μετεξελίσσεται θα τους απορρίψει. Είναι αδήριτος νόμος της ζωής, άλλωστε. Οι νεότεροι συνάδελφοι είναι δύσκολο να έχουν συνολική εικόνα της κατάστασης στην ιστορική της εξέλιξη. Θα ευχόμουν το κράτος να μπορούσε να εγγυηθεί και να διασφαλίσει το συμφέρον αυτής της ομάδας. Έχουμε υπηρετήσει την εκπαίδευση μέσα στις δύσκολες συνθήκες που το ίδιο το κράτος διαμόρφωσε και έχουμε οι περισσότεροι μια δημιουργική ανυπομονησία να προσφέρουμε τον καλύτερο εαυτό μας μέσα σε συνθήκες εργασιακής ασφάλειας, σταθερότητας, προγραμματισμού. Είμαστε ένα καλό υλικό.