ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Κόκκος Κωνσταντίνος
 

Τσολακόπουλος Ανδρέας

Σχολικοί Σύμβουλοι ΤΕΕ

1.            Η μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση δεν πρέπει ν’ αφορά στην εξωτερική ονομασία της δομής της, που δημιουργεί, συνεχώς, προβλήματα

(αβεβαιότητα κι αναστάτωση στο προσωπικό, νέες ισοτιμίες τίτλων κλπ), αλλά πρέπει να είναι διαρκής και ν’ αφορά στην εσωτερική της λειτουργία:

Αναμορφωμένα αναλυτικά κι ωρολόγια προγράμματα, με 8 το πολύ μαθήματα ανά τάξη, διαθεματικά και διεπιστημονικά, με τετράωρα και πάνω, για να μπορεί να «γνωρίσει» ο εκπαιδευτικός τους μαθητές (κι όχι με κατακερματισμό της ύλης), σύγχρονα κι ευέλικτα βιβλία, με συνεχή κι αμφίδρομη ενημέρωση εκπαιδευτικών, συγγραφέων, εισηγητών και κριτών, ουσιαστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, που, τελικά, πρέπει να είναι όλοι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (υπάρχει ανενεργή σχετική διάταξη),

δημοκρατική οργάνωση της σχολικής ζωής, εκπαίδευση χωρίς φραγμούς κι αποκλεισμούς, στελέχωση της γραμματείας των σχολείων (με αδιόριστους εκπαιδευτικούς, ώστε να εγκλιματίζονται, σχετικά, για μια πενταετία) κλπ.

Πάντως, πριν από κάθε εξωτερική μεταρρύθμιση (που θα γίνεται με φειδώ και προσοχή),

πρέπει να προηγείται ένα στάδιο μελέτης, προβληματισμού και διαλόγου, με χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον 3 ετών.

Να συμμετέχουν, σε κάθε σχεδιασμό, οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί, για να νιώσουν ότι το προτεινόμενο σύστημα είναι δικό τους «προϊόν» (παιδί τους), το οποίο θα στηρίζουν και θα φροντίζουν, έτσι, συνειδητά.

Δε χρειάζεται βιασύνη και πρέπει να προηγούνται, οπωσδήποτε, πιλοτικά και ομαλά μεταβατικά στάδια και προετοιμασία των προϋποθέσεων (νέα Α.Π., στόχοι, βιβλία, τακτοποίηση της πολυνομίας κλπ).

2.            Κάθε αλλαγή στην ΤΕΕ, προϋποθέτει και προσαρμογή στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, όπου θα παρέχεται η προαπαιτούμενη χρήσιμη και κρίσιμη, διαχρονικά, μάζα της ύλης (που θα φροντίζουμε, οπωσδήποτε, κυρίως στα πλαίσια της ενισχυτικής, να την αποκτούν όλοι οι μαθητές και μετά να προχωρούμε στις λεπτομέρειες). Γενικά, δεν αλλάζει η ΤΕΕ, από μόνη της, χωρίς ν’ αλλάξει η υπόλοιπη εκπαίδευση.

Η φοίτηση στην ΤΕΕ, χρεώνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε κάθε περίπτωση και σ’ όλα τα επίπεδα, ως λυκειακή βαθμίδα, γιατί ακολουθεί μετά το Γυμνάσιο.

Κι αυτό, ως αντίλογο, ότι δήθεν δε θ’ ανταποκρίνεται στις οδηγίες της Λισαβόνας, ότι μέσα σε 10 χρόνια, θα πρέπει το 85% των νέων να έχουν απολυτήριο Λυκειακής βαθμίδας.

3.            Η υποχρεωτική εκπαίδευση ν’ αρχίζει από τη γέννηση του παιδιού, με επιδοτούμενα προγράμματα, για την παρουσία του ενός γονέα (σε παράλληλη σχολή γονέων-κηδεμόνων) και την εξασφάλιση, από την πολιτεία, ενός βρεφονηπιοκόμου για την παρακολούθηση τριών, το πολύ, βρεφών-νηπίων.

Η αδικία στην εκπαίδευση οφείλεται στο γεγονός ότι παραβλέπουμε, υποκριτικά, ότι τα πάντα διαμορφώνονται μέχρι το 6^ο έτος της ηλικίας μας κι αρχίζουμε από την πρώτη Δημοτικού να παρέχουμε «ίσες» ευκαιρίες (π.χ με την όψιμη υποχρεωτική δωδεκάχρονη), χωρίς να εξασφαλίζουμε και ίδιες αφετηρίες (για να κλείσουν φυλακές και δικαστήρια).

Η επιμήκυνση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης δεν είναι απαραίτητο να προχωρά μετά το 15^ο έτος της ηλικίας (όπως συμβαίνει και διεθνώς), αλλά να εμπεδώνονται απ’ όλους, όλες οι απαραίτητες και βασικές γνώσεις και δεξιότητες, μέχρι το 15^ο έτος, για να μπορεί ο πολίτης να είναι, από νωρίς, υποψιασμένος, και να συμπεριφέρεται ομαλά στην καθημερινότητά του.

Μπορεί να προστεθεί μία κοινή πολυτεχνική τάξη, μετά το Γυμνάσιο, για την αντιμετώπιση του σημερινού τεχνοαναλφαβητισμού των πολιτών, στα πλαίσια της πολλαπλής νοημοσύνης και της απαραίτητης ανάπτυξης δεξιοτήτων, απ’ όλους.

Η διαφοροποίηση των λυκείων σε τεχνικό και γενικό να γίνεται σε ισότιμη βάση, με την αντίστοιχη κοινωνική καταξίωση.

4.            Η λειτουργία της ΤΕΕ σ’ όλα τα επίπεδα, είναι αναγκαία και στην Ελλάδα, για την εθνική οικονομία, γι αυτό πρέπει να δοθούν κίνητρα για προσέλκυση σ’ αυτήν (κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, οργανογράμματα για διορισμό σ’ όλες τις υπηρεσίες κλπ).

Στο επίπεδο του λυκείου να καθοριστεί η φυσιολογική κι αποκλειστική ροή και διέξοδος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ώστε να δοθούν κίνητρα για προσέλκυση στην ΤΕΕ των «καλύτερων», απόφοιτων Γυμνασίου (για να μπορούν να παρακολουθούν και τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνογνωσίας, της άυλης περιουσίας μας).

Έτσι, πετυχαίνουμε την αναγκαία και ουσιαστική αναβάθμιση της ΤΕΕ.

Στα πολυτεχνεία, στα αντίστοιχα ΤΕΙ, στις ιατρικές, γεωπονικές κλπ σχολές, να εισάγονται οι αντίστοιχοι απόφοιτοι λυκείου της ΤΕΕ, στη φυσικομαθηματική, στη φιλοσοφική, στη νομική κλπ, να εισάγονται οι απόφοιτοι του γενικού……

Η ΤΕΕ χορηγεί πτυχίο, δίνει οντότητα κι ένα επαγγελματικό εφόδιο και το όποιο «πρόβλημα» το έχει το Ε.Λ. που δίνει ένα απλό απολυτήριο - εισιτήριο για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ.

5.            Να εισαχθεί η τεχνολογική προσέγγιση (εφαρμογή της επιστήμης) σ’ όλα τα μαθήματα της α/βάθμιας και της β/βάθμιας εκπαίδευσης και ν’ αποκοπούν αυτά από την υποκριτική προσδοκία μας να παράγουμε μικροεπιστήμονες, ώστε, τελικά, οι μαθητές να βιώσουν πρώτα σε ποιο περιβάλλον ζουν κι έτσι αργότερα, να συνεχίσουν τις σπουδές τους στα πανεπιστήμια ή στα τεχνολογικά ιδρύματα.

6.            Όλα τα μαθήματα είναι ανθρωπιστικά κι αυτό εξαρτάται από την ποιότητα του εκπαιδευτικού κι όχι από τη φύση του μαθήματος.

Τα τεχνολογικά μαθήματα είναι διπλά ανθρωπιστικά, γιατί εμπεριέχουν πάντοτε και κριτική σκέψη, μαζί με την πράξη.

7.            Να λειτουργούν οι θεσμοί κανονικά και ν’ αποδεσμευτεί η εκπαίδευση από τον άκρατο διοικητισμό, που κυριαρχεί κυριολεκτικά παντού

(λόγω των σχετικών εκδουλεύσεων)...

Παρατηρούνται φαινόμενα κατά τα οποία, ακόμα και θέματα επιμόρφωσης ανατίθενται σε διοικητικούς (Επιτροπές ΚΣΕ, εποπτείες κάθε είδους εξετάσεων, βαθμολογήσεων κλπ).

Ο σχ. σύμβουλος να πλαισιώνεται από μάχιμους εκπαιδευτικούς, με μειωμένο ωράριο, για να οργανώνουν όλα τα μαθήματα κι έτσι να επιμορφώνονται, ουσιαστικά οι εκπαιδευτικοί.

8.            Πρέπει να συμβάλλουμε όλοι, ώστε να εξαλειφθεί το αντιτεχνολογικό σύνδρομο της Ελληνικής νοοτροπίας και της πτυχιομανίας που μας διακατέχει.

Όλοι, είμαστε ισότιμοι κι ο καθένας έχει το ρόλο και το επάγγελμά του, που όλα είναι αξιοπρεπή.

Αυτή είναι και η ισοτιμία της πνευματικής με την χειρονακτική εργασία.

Το ίδιο σύνδρομο κατωτερότητας μας διακατέχει κι όταν καλούμε πανεπιστημιακούς να ρυθμίσουν τα του οίκου μας, γιατί εμείς είμαστε αναξιόπιστοι!

(-Ορίζονται διευθυντές στα ΠΕΚ, για να συντάσσουν τις καταστάσεις των επιμορφωμένων!.

-Ενεργούν, μέσω ΑΣΕΠ, για την επιλογή των εκπαιδευτικών, που εμείς είμαστε ανίκανοι να κάνουμε, παρόλο που «αξιολογούμε» τους εκπαιδευτικούς εκ των υστέρων!.

-Μας κάνουν την πιστοποίηση επιμόρφωσης στα ΚΣΕ, επιτηρώντας μόνο!, χωρίς πρόσθετο έλεγχο, ενώ στην αγορά την πιστοποίηση την κάνουν τα ίδια τα ιδιωτικά κέντρα επιμόρφωσης κλπ!).

*Τους πανεπιστημιακούς τους έχουμε απόλυτη ανάγκη, αλλά θα τους καλούμε όποτε τους χρειαζόμαστε κι είναι ανεπίτρεπτο να υποαπασχολούνται με αλλότρια.

9.            Η εκπαίδευση κι η αρχική κατάρτιση να παρέχεται και να εποπτεύεται, μόνο από το ΥΠΕΠΘ.

Η επανακατάρτιση μπορεί να γίνεται από οποιονδήποτε φορέα, αλλά να επιδοτείται από την πολιτεία, να ελέγχεται και να πιστοποιείται από την Ακαδημία Κατάρτισης.

10.        Η ιδιαιτερότητα της ΤΕΕ επιβάλλει, στα πλαίσια της γενικότερης αποκέντρωσης, ξεχωριστή διεύθυνση στο ΥΠΕΠΘ, ξεχωριστό γραφείο στις Περιφέρειες, ιδιαίτερο τμήμα στο Π.Ι., στα ΠΕΚ κλπ.

11.        Είναι χρήσιμη η δημιουργία μιας ανεξάρτητης δικαστικής αρχής για τις εκπαιδευτικές εκκρεμότητες, για να επιλύονται σύντομα.

Η ίδρυση ενός εκπαιδευτικού επιμελητηρίου, η θέσπιση μιας ανεξάρτητης αρχής καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων, καθώς κι η λειτουργία ενός ινστιτούτου έρευνας της αγοράς εργασίας, ώστε να διασυνδέεται αυτή, ομαλά, με την εκπαίδευση.

12.        Να αποφεύγονται οι εξειδικεύσεις στην τεχνική εκπαίδευση.

Η πρώτη τάξη της ΤΕΕ, σε επίπεδο λυκείου, να είναι κοινή, σε όλους τους τομείς, με τα ίδια μαθήματα του ενιαίου λυκείου, τα οποία φυσικά θα προσαρμοστούν κι εκείνα στην τεχνολογία, ώστε να επιτρέπονται οι οριζόντιες κινητικότητες.

Η δεύτερη τάξη να έχει ελάχιστους ομαδοποιημένους κύκλους (πρωτογενής, δευτερογενής, τριτογενής τομέας), γιατί, σήμερα, π.χ. ο ηλεκτρολόγος (σε επίπεδο τεχνικού, φυσικά κι όχι τεχνίτη) δεν είναι «ανεξάρτητος» από τον ηλεκτρονικό και τον μηχανολόγο κλπ.

Η τελευταία τάξη (η οποία θα έχει μόνο τεχνολογικά μαθήματα και εργαστήρια, αφού τα γενικά θα μεταφερθούν στη Β΄ τάξη, ως προαπαιτούμενα), θα περιλαμβάνει πλέον τις βασικές, σημερινές, ευρύτερες ειδικότητες.

Η «ειδικότητα» οικονομίας και διοίκησης, μπορεί να μεταφερθεί στο ενιαίο λύκειο, όπου ανήκε και στο παρελθόν (αφού δε χρειάζεται εργαστήριο κλπ), ως οικονομική κατεύθυνση.

Φυσικά, η ειδικότητα της πληροφορικής, για το επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, να επανεξετασθεί.

Είναι μάθημα, όπως όλα τα γενικά μαθήματα π.χ των Ελληνικών, των μαθηματικών, της Ιστορίας, της ξένης γλώσσας κλπ., που διαπερνά οριζόντια όλες τις τάξεις της εκπαίδευσης.

Η τεχνολογική κατεύθυνση να λειτουργεί, ως έχει, στο ενιαίο λύκειο, ιδίως στην επαρχία (για οικονομικούς και λειτουργικούς λόγους), θα δίνει απολυτήριο και το πτυχίο επιπέδου ΙΙΙ, θα το παίρνει ο απόφοιτός της από το αντίστοιχο Τεχνικό Λύκειο, εγγραφόμενος στην τρίτη τάξη.

Αν λειτουργήσει η πολυτεχνική τάξη, μετά το Γυμνάσιο, μπορεί τα λύκεια να είναι διετούς φοίτησης.

Για το επίπεδο ΙΙ (του τεχνίτη), να λειτουργήσει η τεχνική σχολή, επώνυμη και με ταυτότητα, η κάθε μία σ’ έναν μόνο ευρύτερο τομέα, με την πρώτη τάξη κοινή, περίπου ίδια με την πρώτη του Λυκείου (για την οριζόντια διαπερατότητα), κι η δεύτερη τάξη μόνο με μαθήματα της ειδικότητας, στην οποία τάξη θα εγγράφονται κι οι απόφοιτοι της πρώτης τάξης του λυκείου.

Το επίπεδο ΙΙΙ της κατάρτισης (του τεχνικού, δηλαδή), θα δίνεται στον απόφοιτο, με μία πρόσθετη τρίτη τάξη στην τεχνική σχολή (ή στην Ακαδημία Κατάρτισης, αν λειτουργήσει), χωρίς όμως εκπαιδευτική διέξοδο.

Η εκπαιδευτική ισχύς, για διέξοδο στην τριτοβάθμια, δίνεται μετά από φοίτηση σε μία πρόσθετη τέταρτη τάξη της ΤΕΣ, σε ειδικά μαθήματα (οπότε, εξαλείφονται κι οι όποιοι φραγμοί).

Η κατάρτιση, γενικά, θα παρέχεται από την ειδική Ακαδημία Κατάρτισης, που θα ανήκει στη Δευτεροβάθμια, εκπαίδευση, με τη συνδρομή εκπαιδευτών από την αγορά εργασίας.

Τέλος και σπουδαιότερο:

Ο εκπαιδευτικός, που είναι η ψυχή κι ο μοχλός για όλες τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες, που έχουν αντίκτυπο σε όλους τους τομείς, να είναι με αποκλειστική και πλήρη απασχόληση, αλλά και να μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια και φυσικά με αποτελεσματικότητα, μόνο με το μισθό του.

Κόκκος Κωνσταντίνος

Τσολακόπουλος Ανδρέας

Σχολικοί Σύμβουλοι ΤΕΕ

6932286206-6945273082.