«Εθνικός διάλογος» για την «Παιδεία».

2^ο. Για πόσο θα συνεχίσει ακόμα στο ΕΣΥΠ;

              Το πασοκικής έμπνευσης «Εθνικό Συμβούλιο για την Παιδεία», το γνωστό ΕΣΥΠ,  έχει βγει στην πολιτική αγορά για δεύτερη φορά. Την πρώτη αναγκάστηκε να λειτουργήσει, μετά τις μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις 1998-1999.

               Το όργανο αυτό φανερά χρησιμοποιειται, όταν η εκάστοτε  κυβερνητική εξουσία αναγκάζεται να δείξει συναινετικό προσωπείο. Αυτό λοιπόν αναγκάστηκε να κάνει ο τότε Υπ. Παιδείας Γερ. Αρσένης, επειδή στραπατσαρίστηκε η εκπαιδευτική του πολιτική.

                Εμπνευστής και δημιουργός του ΕΣΥΠ ήταν ο πρώην υπουργός Παιδείας Γ. Α. Παπανδρέου γιατί ήθελε να το χρησιμοποιεί πριν εκτελέσει τις «προειλημμένες ευρωπαϊκές» αποφάσεις. Αυτή λοιπόν τη στρατηγική φαίνεται ότι προκρίνει και η σημερινή Υπ. Παιδείας.

                 Είναι καθαρό λοιπόν, πως δεν θέλει η Ν.Δ. να ανοίξει στα φανερά μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις, που θα οδηγήσουν σε κινήματα αφύπνισης του κοινωνικού σώματος. Και αυτό σε μια εποχή που ο νέος τύπος ανθρώπου, ο εξατομικευμένος μαζάνθρωπος, δημιουργείται με σταθερές και ομαλές «παιδευτικές» διαδικασίες του σύγχρονου καπιταλισμού.

                 Δείχνει ακόμη ότι η ΝΔ έχει σαν στρατηγική, κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο, να πάρει και τις επόμενες εκλογές, οπότε προσπαθεί να έχει περιορισμένες συγκρούσεις την πρώτη τετραετία. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Υφ. Παιδείας Γ. Καλού[1] πριν ένα μήνα:    

                 «Δεν πειράζει και τα συλλαλητήρια είναι μια μορφή όχι απλώς διαμαρτυρίας, αλλά μια μορφή αποστολής μηνυμάτων. Κατανοούμε και δεν είμαστε σε μεγάλη αντίθεση και προς το κλίμα και προς το πνεύμα, αρκεί ο διάλογος να συνεχισθεί, όπως θα συνεχιστεί σίγουρα, νηφάλιος, συστηματικός με τους εκπροσώπους όλων και δίπλα στις φωνές που ακούγονται,…. - με την εξαίρεση μιας μικρής μερίδας του ελληνικού λαού που και αυτήν αν θέλετε την κατανοούμε - να συζητήσουμε διεξοδικά και να συναποφασίσουμε με κατανόηση στα μεγάλα ερωτηματικά της παιδείας τι λύσεις θα δώσουμε για τα προβλήματα που ταλανίζουν την εκπαίδευση».

                Φαίνεται λοιπόν καθαρά πως τον κοινωνικό αντίλογο θέλουν να τον περιορίσουν σε μια μικρή «μειοψηφία» και την οποία όμως «κατανοούν»! Είναι όμως έτσι; Ο εκπρόσωπος της ΔΟΕ (δασκάλων) κ. Μπράτης[2] απεχώρησε από το διάλογο, ενώ η  ΟΛΜΕ[3]  με ανακοίνωσή της καταγγέλλει, ανάμεσα στα άλλα, ότι:

                «Αντί για όλα αυτά ο στόχος της κυβέρνησης είναι να επιβάλει στον «Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία» μονομερώς τις δικές της προτεραιότητες… Με αυτό τον τρόπο θέλει να επιβεβαιώσει, έστω και με καθυστέρηση, αυτό που από 14/1/05 στην Εθνική Αναφορά της χώρας μας προς την ομάδα προώθησης της διαδικασίας της Μπολόνια ισχυριζόταν ότι, δηλαδή, είναι δεδομένη η ψήφιση του νόμου για την «αξιολόγηση» των ΑΕΙ και των ΤΕΙ της χώρας μας».

               Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να δείξουμε ότι το ΥΠΕΠΘ αυτο-διαψεύδεται μέσα σε ένα μήνα. Ο Γ. Γ. του ΥΠΕΠΘ κ. Α. Καραμάνος μιλώντας στο Σκαϊ στις 21-01-05[4], έλεγε: «Ένα από τα θέματα τα οποία είναι πρώτιστης σημασίας είναι το θέμα της διασφάλισης της ποιότητας της ανώτατης εκπαίδευσης. Αυτό για το οποίο γίνεται πάρα πολύ συζήτηση είναι τα περί αξιολογήσεως για την οποία ακούμε πολλά και διάφορα τον τελευταίο καιρό. Φυσικά είναι πράγματα τα οποία δεν ευσταθούν…»

              Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι σύντομα το ΕΣΥΠ θα ευρεθεί σε αδιέξοδο, ενώ θα παραμείνουν στη συζήτηση οι στυλοβάτες των εκπαιδευτικών νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων. Και κατόπιν θα πέσουν οι … «αποκριάτικες» μάσκες.

              Ήδη η Υπ. Παιδείας κ. Μ. Γιαννάκου[5] σε  συνέντευξη άρχισε να δείχνει που πάει η προσχεδιασμένη συζήτηση: «ΔΗΜ.: Πάντως εν όψει της αυριανής συνεδρίασης του ΕΣΥΠ υπάρχουν οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών οι οποίοι τονίζουν ότι συμμετέχουν βεβαίως στον διάλογο, αλλά διαφωνούν ή διαφοροποιούνται από ορισμένες προτεραιότητες που το υπουργείο θέτει… ΓΙΑΝ.: Αλίμονο αν το υπουργείο δεν δέχεται προτεραιότητες τότε έπρεπε ο υπουργός να εγκαταλείψει τη θέση του…».

              Το ερώτημα λοιπόν που ανακύπτει είναι ποιοι θα συνεχίσουν στον αποδεδειγμένα πια «προσχηματικό» διάλογο; Εν τω μεταξύ η ΑΔΕΔΥ προετοιμάζει και τη δική της στάση λέγοντας[6]:

              «H ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας και η επένδυση στην κοινωνία και τον άνθρωπο πρέπει να είναι ο στόχος του εθνικού διαλόγου για την Παιδεία, σύμφωνα με τις προτάσεις που καταθέτει η ΑΔΕΔΥ. «Ο διάλογος που διεξάγεται πρέπει να είναι ειλικρινής και να απαντά στο συνολικό πρόβλημα παιδείας της εποχής μας, αποκλείοντας επιλεκτικές προσεγγίσεις και αποσπασματικούς, επιστημονικά ατεκμηρίωτους και επικίνδυνους πειραματισμούς».

              Επί πλέον ο εκπρόσωπος των Πανεπιστημιακών κ. Λ. Απέκης[7] σε παρμοπια ομάδα συχνοτήτων ξεκαθαρίζει: ««Βλέπετε λοιπόν ότι έχουμε μια πολλαπλή πίεση, ισοπεδωτική, το πανεπιστημιακό σύστημα να βρεθεί απαξιωμένο σε ισότιμη μοίρα με οτιδήποτε άλλο παρέχει σπουδές μετά το Λύκειο και αυτό θα είναι το τοπίο όπως σχεδιάζεται. Ελπίζουμε να πειστεί η κοινωνία, να πείσουμε για το ότι αυτό είναι λανθασμένη επιλογή χωρίς επιστροφή και να μην υιοθετηθεί».

              Σύντομα επομένως αναμένεται να αποχωρήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα συνεχίσει το νεοφιλελεύθερο πια ΠΑΣΟΚ δίνοντας χέρι βοηθείας στη ΝΔ. Βασικός κοινωνικός εταίρος; Θα παραμείνει  Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ). Στο επιφαινόμενο θα καταγράφεται και η «ελλαδική Εκκλησία»!!!!

              Υ.Γ. Στο τέλος, το τριπλό ερώτημα που μπαίνει με ζωηρό ενδιαφέρον, μετά και τα τελευταία εκκλησιαστικά γεγονότα, είναι:

              1). Μέχρι πότε ο εκπρόσωπος της «ελλαδικής Εκκλησίας» Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος θα παραμένει μαζί με τον ΣΕΒ,  σε μια συζήτηση για προειλημμένες αποφάσεις (Μπολόνια), ως κοινωνικός εταίρος;

              2). Βάσει ποιας συζήτησης και ποιας απόφασης της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος θα δεχτεί τις αποφάσεις της Μπολόνια; Δεν αποτελεί αυτό πρόκληση στα δικά μας μάτια; Δεν αποτελεί μια ακόμη μορφή θεολογικής εκκοσμίκευσης;

             3). Μήπως θέλει να μας πείσει, πως σε ένα ακόμη ζήτημα χρειάζεται ο σαφής διαχωρισμός της διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος από την διαπλοκή της με το πολιτικό σύστημα;

Παναγιώτης Α. Μπούρδαλας.