Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας , συνεδρίαση 2^{η :}

Μέσα,  «διάλογος» κεκλεισμένων των θυρών……έξω, άρωμα αγώνα.

Η δεύτερη συνεδρίαση του ΕΣΥΠ πραγματοποιήθηκε στο ίδιο κλίμα συναίνεσης που βήμα – βήμα διαμορφώνει η κυβέρνηση με τη συνενοχή – συμμετοχή των πολιτικών και συνδικαλιστικών φορέων στην πιο καλοστημένη παρωδία «διαλόγου» της τελευταίας δεκαπενταετίας. Πέρα από τις όποιες διαφωνίες, που εκφράστηκαν για τακτικούς και μικροκομματικούς κυρίως λόγους, αποφασίστηκε τελικά να παραπεμφθούν όλα τα ζητήματα στα αντίστοιχα συμβούλια : στις 28 Φεβρουαρίου θα συνεδριάσει το αρμόδιο συμβούλιο για τα θέματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης και στις 2 Μαρτίου το αντίστοιχο για τα θέματα Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας.

Δ. Μπράτης, πρόεδρος της ΔΟΕ: « Παραιτούμαι από τακτικό μέλος του ΕΣΥΠ»

Δεν είναι αργά για δάκρυα ;

Ήταν αναμενόμενο και ψιθυριζόταν εδώ και μέρες στους διαδρόμους της Ξενοφώντος: Το προεδρείο της ΔΟΕ,  φορτωμένο (για άλλη μια φορά) από τραγικές και μοιραίες ευθύνες, θα έψαχνε ευκαιρία μετά την συνεδρίαση της 16^ης Φεβρουαρίου για έξοδο από το δρομολόγιο του «διαλόγου» για την Παιδεία. Πλησιάζουν, άλλωστε, οι εκλογές για την Ομοσπονδία και αναζητείται τρόπος  για απαλλαγή από τα βαρίδια της ΔΑΚΕ με τη οποία πορεύτηκε και φέτος αγαστά, παροπλίζοντας και παραδίδοντάς τον κλάδο έρμαιο απέναντι στις νέες αντιεκπαιδευτικές προθέσεις και καθιστώντας πραγματικά  τη ΔΟΕ ως ένα παντός καιρού κυβερνητικό συνδικάτο.

            Με τη δήλωση του προέδρου της ΔΟΕ, που παραιτείται από τακτικό μέλος του ΕΣΥΠ, του οργάνου δηλαδή που διεξάγει το «διάλογο», όχι μόνο δεν εξιλεώνεται η πολιτική και η πρακτική  της Ομοσπονδίας, αλλά αντίθετα:

ü      Ομολογούνται  τα  αδιέξοδα της συναινετικής πολιτικής του συνδικάτου, που συμμετέχει στο διάλογο από την πρώτη στιγμή  με κοινή απόφαση και κοινές θέσεις  των ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ. Ενός «διαλόγου»-απάτη,  μιας και από τα πριν ήταν δεδομένο, σύμφωνα  με τις δημόσιες δηλώσεις και τα επίσημα έγγραφα, ότι οι αλλαγές- τομές στην εκπαίδευση είναι καθορισμένες από τις σημαντικές δεσμεύσεις της χώρας μας στη «Διαδικασία της Μπολόνια» (που σημαίνει τον εναρμονισμό της εκπαίδευσης με βάση τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της αγοράς και των επιχειρήσεων). Η κυβέρνηση, ενόψει και της Συνόδου των Υπουργών Παιδείας της ΕΕ στο Μπέργκεν της Νορβηγίας, χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί αυτήν τη διαδικασία για να εμφανίσει την αντιεκπαιδευτική της πολιτική, ως αποτέλεσμα κοινωνικής συναίνεσης.

ü      Επιβεβαιώνεται και δικαιώνεται ο κόσμος της ζωντανής εκπαίδευσης, που καταγγέλλοντας τον προσχηματικό διάλογο και τη στάση του υποταγμένου συνδικαλισμού, όρθωσε το ανάστημά του και  έδωσε το δικό του αγωνιστικό παρών:

Όταν η Κυβέρνηση πίσω από τις κλειστές πόρτες, παρουσία του ΣΕΒ, της Εκκκλησίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, δρομολογούσε τις αντιδραστικές αλλαγές (αξιολόγηση εκπαιδευτικών, κατηγοριοποίηση σχολείων, ένταση εξεταστικών φραγμών, απαξίωση δημόσιας εκπαίδευσης, απαξίωση πτυχίων, συρρίκνωση μορφωτικών δικαιωμάτων ), ορθώθηκε από τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους φοιτητές, η μοναδική φωνή αντίστασης, έξω από τις διαπραγματεύσεις και τα παρασκήνια του προσχηματικού «διαλόγου». Μαζική ήταν η συγκέντρωση και η πανεκπαιδευτική κινητοποίηση της 16^ης Φλεβάρη στο Υπουργείο Παιδείας, έξω από το χώρο συνεδρίασης του ΕΣΥΠ. Κόντρα στην τακτική του συμβιβασμού  και της απραξίας και την προσπάθεια υπονόμευσης της δράσης και του συντονισμού των πρωτοβάθμιων συλλόγων, 17 Σύλλογοι Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης του Λεκανοπεδίου Αττικής κήρυξαν στάσεις εργασίας και συμμετείχαν στα συλλαλητήρια.  Η ΔΟΕ επέλεξε ξανά τη συμμετοχή στο διάλογο – παρωδία και ήταν ο μοναδικός μαζικός φορέας που απουσίασε από τις πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις. Όλα αυτά με συνευθύνη της ΠΑΣΚ που την επόμενη κιόλας μέρα ανακάλυψε ότι ο «διάλογος» είναι παρωδία !

ü      Δείχνει πόσο τραγική επιλογή θα αποδειχτεί ο εγκλωβισμός του επίσημου συνδικαλισμού σε αυτές τις εξελίξεις, ιδιαίτερα όταν θα φτάσει η ώρα να ανακοινωθούν και να υλοποιηθούν οι (προειλημμένες) αποφάσεις. Γιατί,αντί να οργανώσουν τους αναγκαίους αγώνες προβάλλοντας και διεκδικώντας τα αιτήματα και τις πραγματικές μας ανάγκες, νομιμοποίησαν την παρωδία «διαλόγου», βοήθησαν την κυβέρνηση να κερδίσει χρόνο, για να κατευνάσει το θυμό και την αγανάκτηση που επικρατεί στη βάση των εκπαιδευτικών. Οι ευθύνες των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ και των παρατάξεων ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ – Αγ. Συνεργασίας (Α.Π. στην Α/θμια) είναι πολύ  μεγάλες. Επίσης, σε τέτοιες συνθήκες, είναι το λιγότερο αναποτελεσματικές οι κομματικοκεντρικές λογικές ελέγχου του κινήματος που ενίοτε, δημιουργούν ως και  κωμικοτραγικές καταστάσεις.  Είναι να απορεί κανείς, τι ακριβώς σηματοδότησε η οργάνωση από τις δυνάμεις της ΕΣΑΚ – ΔΕΕ και του ΠΑΜΕ μιας αυτοτελούς κομματικής συγκέντρωσης στις 16 Φλεβάρη, που ξεκίνησε από τα Προπύλαια, πήγε στο Σύνταγμα και γύρισε ξανά στα Προπύλαια, αποφεύγοντας επιμελώς να περάσει, έστω για λίγο, από το ΥΠΕΠΘ, που ήταν ο χώρος που συνεδρίαζε το ΕΣΥΠ.

Τελικά η ΔΟΕ συμμετέχει στο διάλογο;

Ο καυγάς που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στους συνεταίρους της ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ για το αν ο πρόεδρος νομιμοποιείται να αποχωρήσει, χωρίς προηγουμένως να υπάρξει αποτυπωμένη απόφαση του Δ.Σ. για αποχώρηση (όμοια με εκείνη για τη συμμετοχή), δε μας αφορά!  ¶λλωστε το προεδρείο της ΔΟΕ μας έχει συνηθίσει σε επικοινωνιακού χαρακτήρα πρακτικές για να εξυπηρετήσει τα μικροπολιτικά του συμφέροντα.

Ο εκπρόσωπος  των Παρεμβάσεων στο Δ.Σ. της ΔΟΕ πρότεινε εξαρχής τη μη συμμετοχή στον προσχηματικό διάλογο, όπως και στην πορεία κάλεσε σε αποχώρηση, με την ταυτόχρονη καταγγελία όλου του πλέγματος των  επιχειρούμενων αντιδραστικών αλλαγών, την προβολή των πραγματικών αναγκών-αιτημάτων και την ανάληψη των αναγκαίων αγώνων ενάντια στην αντιλαϊκή- αντιεκπαιδευτική πολιτική. Αυτό που γνωρίζουμε βέβαια, είναι ότι αυτή η πρότασή μας απορρίφθηκε! Θα την επαναφέρουμε όμως, μέχρι να πάψει ο υποταγμένος συνδικαλισμός να νομιμοποεί τις προειλημμένες αποφάσεις.

¶νοιξη , με αγώνες στα χέρια των εκπαιδευτικών

Η κυβέρνηση, όπως όλες οι εξελίξεις έδειξαν, παρουσίασε την ατζέντα της: προώθηση αντιεκπαιδευτικών μέτρων, σκληρή λιτότητα, άνοιγμα του ασφαλιστικού. Όλες επίσης οι εξελίξεις έδειξαν ότι ο συνδικαλισμός της συναίνεσης και της υποταγής όχι μόνο αδιαφορεί , αλλά είναι εχθρικός για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας . Η σημερινή συγκυρία απαιτεί τη μεγαλύτερη δυνατή εγρήγορση και συσπείρωση δυνάμεων για να ανοίξει ο δρόμος για αποφασιστικούς και νικηφόρους αγώνες σε όλη την εκπαίδευση που θα στηρίζονται στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, τους πρωτοβάθμιους Συλλόγους και τις Γενικές τους Συνελεύσεις.

 Οι Γενικές Συνελεύσεις που γίνονται αυτήν την περίοδο και οι συσκέψεις Συντονισμού Συλλόγων Π.Ε. και ΕΛΜΕ μπορούν και πρέπει να δώσουν αγωνιστική διέξοδο απέναντι στην τακτική της συναίνεσης και της απραξίας. Γι’ αυτό χρειάζεται μαζική συμμετοχή όλων των συναδέλφων στις Γ.Σ. και να να ενισχυθεί ιδιαίτερα η νέα σύσκεψη  Συντονισμού των Συλλόγων Π.Ε. και ΕΛΜΕ την Τετάρτη  23/2, στις 7μμ στα γραφεία της ΟΛΜΕ.

Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις

www.paremvasis.gr