ΔΗΜ.: Εκρηκτική μάλλον φαντάζει η κατάσταση...

ΑΠ.: Δυστυχώς ναι. Δεν υπάρχει πιο κρίσιμη κατάσταση για ένα Πανεπιστήμιο από το να χρειαστεί να πει στους φοιτητές του, ότι «ξέρετε, δεν μπορούμε να σας διδάξουμε τα μαθήματα αυτό το εξάμηνο, γιατί δεν έχουμε καθηγητές». Είναι η πιο δραματική κατάσταση στην οποία μπορεί να βρεθεί ένα πανεπιστήμιο.

«Ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση επιτέλους, το υπουργείο Παιδείας θα αντιληφθεί ότι αυτές είναι οι προτεραιότητες για το Πανεπιστήμιο και θα αλλάξει λίγο τις απόψεις της και τις προτεραιότητες που η ίδια έχει καταθέσει στο ΕΣΥΠ ως τις δικές της επιλογές για τα Πανεπιστήμια. Δυστυχώς αυτές είναι οι πιο ορατές πτυχές ενός τεράστιου προβλήματος που αντιμετωπίζουν τα Πανεπιστήμια από μια πολιτική η οποία δεν είναι καινούργια, είναι μια πολιτική των τελευταίων ετών, πολιτική απαξίωσης και υποβάθμισής τους. Και επειδή το πιο ορατό στοιχείο είναι το οικονομικό, φαίνεται ότι όλα αυτά είναι μόνο οικονομικά προβλήματα. Είναι τεράστιο το οικονομικό πρόβλημα, αλλά είναι μια συνολική άποψη για το τι σημαίνει δημόσιο Πανεπιστήμιο που κρίνεται μέσα από αυτές τις δραματικές εξελίξεις».

«Εμείς ως πανεπιστημιακοί μαζί και με τους εκπροσώπους των άλλων ομοσπονδιών της εκπαίδευσης, όλων των βαθμίδων, επειδή ακριβώς ζούμε τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος, έχουμε διατυπώσει μια κοινή πρόταση για τις προτεραιότητες του εκπαιδευτικού μας συστήματος, την οποία προτιθέμεθα να καταθέσουμε την Τετάρτη στην ολομέλεια του ΕΣΥΠ».

ΔΗΜ.: Ποιες είναι οι βασικές κατευθύνσεις αυτής της πρότασης;

ΑΠ.: Το γενικό είναι ότι εμείς θεωρούμε ότι η Παιδεία είναι ένα δημόσιο αγαθό και δικαίωμα και πρέπει να παρέχεται δωρεάν, δηλαδή να εξασφαλίζει τη δυνατότητα στους νέους που το θέλουν και έχουν τις ικανότητες να σπουδάζουν σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης δωρεάν. Αυτό είναι η κατευθυντήρια άποψη για όλους μας και για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Και αυτά πρέπει να τα κατοχυρώνει η πολιτεία με τους κατάλληλους θεσμούς, το δημόσιο και ακαδημαϊκό χαρακτήρα των πανεπιστημίων π.χ. που εκεί υπάρχει μία δηλωμένη πολιτική ανατροπής των δεδομένων του πανεπιστημιακού συστήματος με την εφαρμογή των συνθηκών που προβλέπει η διαδικασία της Πολώνια. Τα έχουμε πει πολλές φορές, ελπίζω να έχουν γίνει κατανοητά, πάμε σε ένα σύστημα όπου οι προπτυχιακές σπουδές θα μετατραπούν ουσιαστικά σε μη πανεπιστημιακού τύπου σπουδές...

«Βλέπετε λοιπόν ότι έχουμε μια πολλαπλή πίεση, ισοπεδωτική, το πανεπιστημιακό σύστημα να βρεθεί απαξιωμένο σε ισότιμη μοίρα με ο,τιδήποτε άλλο παρέχει σπουδές μετά το Λύκειο και αυτό θα είναι το τοπίο όπως σχεδιάζεται. Ελπίζουμε να πειστεί η κοινωνία, να πείσουμε για το ότι αυτό είναι λανθασμένη επιλογή χωρίς επιστροφή και να μην υιοθετηθεί».