Αυτόνομες Ριζοσπαστικές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ - ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ιδιωτικών εκπαιδευτικών

paremvaseis_oiele@yahoo.gr

ΟΙΕΛΕ: ο κατήφορος συνεχίζεται!

Την ίδια στιγμή που το Υπουργείο Παιδείας ανοίγει τα χαρτιά του για όλες τα βαθμίδες της εκπαίδευσης και προσπαθεί να περάσει ιδιαίτερα κρίσιμες τομές («δια βίου εκπαίδευση», κύκλοι σπουδών σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Μπολόνια, αξιολόγηση), και ενώ στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης οι ιδιοκτήτες προχωρούν σε μια γενικευμένη αντεπίθεση, η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ αρνείται προκλητικά να πάρει θέση ή να αναλάβει κάποια ουσιαστική αγωνιστική πρωτοβουλία

·        Ουδέποτε πραγματοποιήθηκε η αποφασισμένη συνέντευξη τύπου για τα προβλήματα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών (απολύσεις, παράνομη απασχόληση καθηγητών ειδικοτήτων στα δημοτικά, καταστρατήγηση νομοθεσίας, αμφισβήτηση συλλογικών συμβάσεων).

·        Ουδέποτε υπήρξε, επί της ουσίας, οποιαδήποτε σκέψη για μαζική απάντηση στο πρόβλημα που δημιούργησαν οι φετινές απολύσεις

·        Ουδέποτε συζητήθηκαν οι πρωτοβουλίες του Υπουργείου Παιδείας. Ούτε υπήρξε πραγματική αγωνιστική αντίδραση στις προκλήσεις των εργοδοτών.

·        Αποκορύφωμα όλων αυτών είναι ότι συνεδριάζει την Παρασκευή 21/01 το ΕΣΥΠ, ανακοινώνονται  νέα νομοσχέδια, προγραμματίζονται φοιτητικές και εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις και παρόλα αυτά δεν συγκαλείται ούτε καν συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ.

Αυτό δε σημαίνει ότι έμεινε άπραγη όλο αυτό το διάστημα η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ:

·        Ασχολήθηκε επιμελώς με την ανασύνθεση του προεδρείου του ΔΣ, ύστερα από τη ρήξη στο χώρο της «Ενότητας».

·        Έσπευσε να στείλει έγγραφο στο Υπουργείο Παιδείας ζητώντας την ανακατανομή των συνδικαλιστικών αδειών, ύστερα από την «καθαίρεση» της Κ. Δαφνή, που ήταν για χρόνια γραμματέας του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ.

·        Και πάνω από όλα ασχολήθηκε, χωρίς φυσικά να συζητηθεί ποτέ στο ίδιο το ΔΣ της ΟΙΕΛΕ, με τη συγκρότηση του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ (ΚΑΝΕΠ/ΓΣΕΕ) στο διοικητικό συμβούλιο του οποίου φιγουράρουν πλάι στους Πολυζωγόπουλο, Πουπάκη και Καλύβη (παρά την υποτιθέμενη «διαφωνία» του ΣΥΝ με το συγκεκριμένο εγχείρημα) ο πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ Μιχ. Κουρουτός, ως διευθύνων σύμβουλος, ο Ι.  Μαυρέλης εκ των εκπροσώπων της ΔΑΚΕ στην ΟΙΕΛΕ ως οικονομικός διευθυντής και το μέλος του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ Γ. Μαρλαντής ως μέλος, ενώ στην επιστημονική επιτροπή της «Ακαδημίας Εργασίας» συμμετέχουν από το ΔΣ της ΟΙΕΛΕ οι Ι. Μαυρέλης και ο Ν. Φωτόπουλος (από την «Ενότητα»).

Θεωρούμε τη συγκρότηση του ΚΑΝΕΠ/ΓΣΕΕ μια αρνητική εξέλιξη που πρέπει να απαντηθεί αγωνιστικά από το εκπαιδευτικό κίνημα:

·        Θα έχει την ευθύνη της περίφημης «Ακαδημίας Εργασίας» της ΓΣΕΕ, ενός εγχειρήματος που εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική για τη νομιμοποίηση μη κρατικής (ιδιωτικής) τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι το νομοσχέδιο για τη «δια βίου μάθηση» διαμορφώνει το θεσμικό πλαίσιο και για την αναγνώριση και της «Ακαδημίας».

·        Θα συμμετέχει στην όλη προσπάθεια για την «αξιολόγηση» της ελληνικής εκπαίδευσης, μια διαδικασία ιδιαίτερα επιθετική και αντιδραστική που προσπαθεί να εξασφαλίσει τη συμμόρφωση – χειραγώγηση στις απαιτήσεις των δυνάμεων του κεφαλαίου.

·        Θα προσπαθήσει να πάρει να διεκδικήσει ένα μερίδιο από τις –κυριως ευρωπαϊκές–χρηματοδοτήσεις που υπάρχουν τόσο για πρακτικές επιμόρφωσης και για κάθε είδους έρευνες και μελέτες.

·        Θα προσπαθήσει να διαμορφώσει ένα κέντρο «παραγωγής λόγου» για τα εκπαιδευτικά πράγματα, ανταγωνιστικό και εχθρικό προς το υπόλοιπο εκπαιδευτικό κίνημα. ¶λλωστε, η ΟΙΕΛΕ έχει προϋπηρεσία σε αυτό το ρόλο από τον καιρό που ανέλαβε το έργο να προπαγανδίσει, ουσιαστικά, τη μεταρρύθμιση Αρσένη.

·        Το γεγονός ότι πρόεδρος της  επιστημονικής επιτροπής της «Ακαδημίας Εργασίας» είναι ο Ν. Μουζέλης, εκ των ιδεολόγων του «εκσυγχρονισμού», προδιαθέτει για τη δεξιά τεχνοκρατική λογική που θα ηγεμονεύσει.

Όλες αυτές οι εξελίξεις δεν είναι απλώς αρνητικές· απειλούν την ίδια τη δυνατότητα της ομοσπονδίας να παίξει το ρόλο που της αναλογεί σε μια κρίσιμη συγκυρία. Ουσιαστικά βιώνουμε στην ΟΙΕΛΕ μια οριακή εκδοχή μετάλλαξης του σύγχρονου κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού:

·        Θεώρηση του συνδικάτου όχι ως ενός χώρου αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, αλλά ως ενός χώρου άμεσης ή έμμεσης συναίνεσης στην κυρίαρχη πολιτική και ενεργητικής συμμετοχής στην υλοποίηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

·        Αντιμετώπιση του συνδικαλισμού ως τρόπου πολιτικής προβολής και σταδιοδρομίας, διατήρησης προσβάσεων στους μηχανισμούς της εξουσίας, εξυπηρέτησης κομματικών σχεδίων και κρατικών στρατηγικών.

·        Περιφρόνηση των δημοκρατικών διαδικασιών ως περιττών εμποδίων, ή ως άνευ περιεχομένου τελετουργιών.

·        Διαχείριση του συνδικαλιστικού μηχανισμού, των συνδικαλιστικών αδειών ή αποσπάσεων ως μοχλών διαμόρφωσης συσχετισμών και αναπαραγωγής μιας συνδικαλιστικής κατεύθυνσης έξω και πέρα από τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων.

Αυτή είναι η συνδικαλιστική λογική που οδηγεί στην μείωση της συνδικαλιστικής συμμετοχής, στην αντιμετώπιση των συνδικαλιστών ως πολιτικάντηδων, απειλεί να οδηγήσει το συνδικαλιστικό κίνημα στην αδράνεια και την ανυποληψία.

Εμείς δεν έχουμε καμία διάθεση ούτε να νομιμοποιήσουμε, ούτε να συναινέσουμε σε αυτό τον κατήφορο. Αντίθετα, λέμε ότι ο καθένας καλείται να πάρει τις ευθύνες που του αναλογούν:

·        Ήρθε η ώρα να σπάσει ο φαύλος κύκλος που στο ένα του άκρο έχει την ηττοπάθεια στη βάση και στο άλλο την αναπαραγωγή ενός ιδιότυπου συνδικαλιστικού κατεστημένου. Είναι τυχαίο ότι υπάρχει πολύ μεγαλύτερη κινητικότητα και συνδικαλιστική ζωντάνια στους εργαζόμενους στα φροντιστήρια σε όλη την Ελλάδα, παρά στο χώρο των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, με όλη την αγωνιστική ιστορία του κλάδου;

·        Ήρθε η ώρα να δούμε πραγματικά ποιος (και μέσα στην ίδια την ΟΙΕΛΕ) εκφράζει τα συμφέροντα του κλάδου και ποιος στην πραγματικότητα ενισχύει τις πολιτικές που τα απαξιώνουν.

·        Ήρθε η ώρα να βγουν στο προσκήνιο οι ζωντανές δυνάμεις της βάσης, να ψηλαφηθούν ξανά δρόμοι αντίστασης, να δοκιμαστεί η σύγκρουση με την πολιτική κυβέρνησης – ιδιοκτητών, να αμφισβητηθούν οι μονόδρομοι των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των κατευθύνσεων της Ε.Ε.

·        Ήρθε η ώρα να συναντηθούμε με το υπόλοιπο εκπαιδευτικό κίνημα, με τους εκπαιδευτικούς του δημοσίου, τους μαθητές και τους φοιτητές σε μια παρατεταμένη και αποφασιστική σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική στην εκπαίδευση.