«ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ;

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ!

ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΜΟΝΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ!

Συνάδελφοι, συν/φισσες

Μας προέκυψε πάλι «διάλογος» για παιδεία! Έχουν βέβαια προηγηθεί κι άλλοι δύο (‘88, ‘92) με …πλούσια αποτελέσματα για το κίνημα των εκπαιδευτικών: Ο πρώτος, επί Γ. Παπανδρέου του νεότερου, αντικατέστησε τις μισθολογικές μας αυξήσεις με επιδόματα ενώ ο δεύτερος επί Σουφλιά, άνοιξε τον χορό της κακόφημης αξιολόγησης-χειραγώγησης.

Όταν δεν μπορούν τα δύο κόμματα της αστικής τάξης, να επιβάλουν απευθείας τον αντιδραστικό μονόλογό τους στην εκπαίδευση τότε αναλαμβάνει ο «διάλογος».Κι ας έχουν ματοκυλίσει άλλες δύο φορές την εκπαίδευση όταν έκριναν πως μπορούσαν να προχωρήσουν.

Γιατί να διαφέρει ο τωρινός «εθνικός διάλογός»τους;

Καλά, καλά δεν ξεκίνησε και δεν μπορούν να κρύψουν τα δόντια τους:

 Ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου της εκπαίδευσης (ΕΣΥΠ) καθηγητής Βερέμης δηλώνει πως θα δώσει τέλος στο αίσχος (!!!) των δωρεάν βιβλίων.

Η Υπουργός Παιδείας υπογραμμίζει, για να μην υπάρχει αμφιβολία περί ασυνέχειας στην εκπαιδευτική πολιτική του συστήματος, πως θα εφαρμοστεί το νομοθετικό πλαίσιο της προηγούμενης ηγεσίας (Ευθυμίου) για την αξιολόγηση-χειραγώγηση. Δείγμα γραφής, ο ίστρος να περικοπεί το κίνητρο απόδοσης σε μετεκπαιδευόμενους, άδειες κ.λπ. εφαρμόζοντας το νόμο της κυβέρνησης Σημίτη για το μισθολόγιο.

Ο τύπος αναλαμβάνει να μας προετοιμάσει πως από το 2006 τα κλιμάκια των μισθών θα είναι συνάρτηση της θέσης και του κλάδου και πως η Υπουργός προτιμά το φιλανδικό μοντέλο της συνεχούς(;) αξιολόγησης.

Τι να πούμε ακόμα και για τις εξετάσεις στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού;

Κάθε συνάδελφος γνωρίζει πως η κυβέρνηση της ΝΔ κληρονόμησε ανοιχτά μέτωπα με τους εκπαιδευτικούς, τη νεολαία, το λαό και στην εκπαίδευση (καθήλωση μισθών και νομιμοποίησή της, έλεγχος του σώματος των εκπαιδευτικών-χειραγώγηση, δυνάμωμα των ταξικών φραγμών, περιορισμός της δωρεάν εκπαίδευσης, συνταξιοδοτικό).

Κάθε συνάδελφος γνωρίζει πως στα μέτωπα αυτά μπορεί οι κυβερνήσεις να θερίζουν θύελλες ακόμη και ήττες γι’ αυτό η κυβέρνηση της ΝΔ δείχνει να μην υποτιμά τη νεολαία και τους εκπαιδευτικούς. (Παρόλο που φρόντισε η συνδικαλιστική ηγεσία ΔΟΕ-ΟΛΜΕ να κάνει το διαλυτικό της έργο).

Η κυβέρνηση της δεξιάς δείχνει αποφασισμένη να συγκρουστεί, έτσι χρησιμοποιεί την παγίδα του «διαλόγου» για να καθυστερήσει, να αποδυναμώσει και να αποπροσανατολίσει τις αντιδράσεις που γνωρίζει και η ίδια ότι θα αντιμετωπίσει. Έχει εξάλλου «άξιους» σύμμαχους…

ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ.

Εδώ και αρκετό καιρό ζούμε τις επιπτώσεις του μαύρου μετώπου των κυρίαρχων παρατάξεων των δύο αστικών κομμάτων στο συνδικαλιστικό μας κίνημα. Το μέτωπο ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ επέβαλε τη νομιμοποίηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ στο συνέδριο της ΔΟΕ. Το ίδιο μαύρο μέτωπο επιχείρησε να επιβάλει οργανωτικό πραξικόπημα στην ΟΛΜΕ για να καταργήσει ουσιαστικά το ρόλο των Γενικών Συνελεύσεων.

Κοινός στόχος η υπονόμευση και η διάλυση
κάθε μορφής συλλογικής διαδικασίας και διεκδίκησης.

Συνάδελφοι, συν/φισσες

Χρόνια τώρα καλλιεργείται η αντίληψη πως δήθεν φταίει το συνδικαλιστικό κίνημα που δεν έχει εκπαιδευτικές προτάσεις. Έτσι π.χ. η φενάκη του «δωδεκάχρονου σχολείου» διεκδικείται από συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους και μάλιστα η κυβέρνηση εμφανίζεται έτοιμη να υλοποιήσει αυτή την ύψιστη διεκδίκηση! Όμως το ζήτημα δεν είναι αυτό.

Το ζήτημα είναι να αντιμετωπιστεί το μέτωπο της αδράνειας και της διάλυσης κάθε μορφής συλλογικής διεκδίκησης, η υπονόμευση της βεβαιότητας πως η συλλογική αντίσταση μπορεί να βάλει φραγμό στην αντιδραστική επίθεση.

Να αρνηθούμε την απάτη του δήθεν «εθνικού διαλόγου» και να επιστρέψουμε την πρόταση στον …αποστολέα.

Να αντιτάξουμε ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο ενάντια στον μονόλογο της αντιδραστικής επίθεσης που δεν αγγίζει μόνο τους εκπαιδευτικούς αλλά μεγάλα κομμάτια του λαού και της νεολαίας.

Ένα μέτωπο με άξονες πάλης και διεκδίκησης που να μπορούν να οδηγήσουν σε μικρές η μεγαλύτερες νίκες, και ν’ ανατρέπουν το σημερινό συσχετισμό που φαίνεται αμετακίνητος αλλά δεν είναι! (το απόδειξαν π.χ. οι μετεκπαιδευόμενοι εκπαιδευτικοί). Τέτοιοι είναι:

Η υπεράσπιση του εργασιακού μας εισοδήματος ενάντια στην οικονομική εξαθλίωση διεκδικώντας μισθούς που να καλύπτουν το αυξημένο κόστος ζωής,

1.      Η υπεράσπιση της ακώλυτης μισθολογικής μας εξέλιξης ενάντια σε κάθε σύνδεση μισθού/βαθμού με δήθεν δείκτες αποδοτικότητας.

2.      Η υπεράσπιση της ελευθερίας σκέψης και δράσης στο σχολείο ενάντια σε κάθε μορφής αξιολόγηση-χειραγώγηση.

3.      Η επαναφορά ενός αξιοπρεπούς τρόπου διορισμού με βάση το χρόνο λήψης πτυχίου και μαζικούς διορισμούς με βάση τα πραγματικά κενά και τις ανάγκες των σχολείων.

4.      Η υπεράσπιση και διεύρυνση του δωρεάν και δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

5.       Η πάλη ενάντια σε μια παιδεία για λίγους και εκλεκτούς αποκρούοντας κάθε νομιμοποίηση των ταξικών φραγμών που υψώνονται σε μαθητές-νεολαία.

Σ’ αυτό το στοιχειώδες πλαίσιο πάλης δεν περισσεύει κανείς συνάδελφος ή συνδικαλιστική κίνηση.

Αντίθετα ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ η πιο πλατιά ενότητα όσων δυνάμεων μπορούν να ενωθούν.

Μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις να  δημιουργήσουμε τους όρους ενός ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ αντίστασης στον μονόλογο της αντιδραστικής επίθεσης.

Γενάρης 2005

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ