Το άλλο, κρυφό τσουνάμι

Οι εκκλήσεις για φιλανθρωπική βοήθεια για τα θύματα των φονικών τσουνάμι συνεχίζονται και στα σχολεία. Ωστόσο θα οφείλαμε να συζητάμε με τα παιδιά όσα υπάρχουν κάτω από την επιφάνεια των δυσάρεστων συναισθημάτων που γεννούν οι εικόνες των δυστυχισμένων ανθρώπων στα ΜΜΕ.

Μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σε ένα κοινωνικό σύστημα στο οποίο έχουμε από καιρό αποφασίσει ότι η φιλανθρωπία δεν είναι η λύση για την αντιμετώπιση της φτώχειας. Καιρός να πιστέψουμε ότι το ίδιο πρέπει να ισχύσει και για την Ασία και την Αφρική.

Όσο η προσοχή μας είναι στραμμένη αποκλειστικά και μόνο στις εικόνες των ΜΜΕ για τις φυσικές καταστροφές, τόσο το μόνο που θα επουλώνεται θα είναι η επιφάνεια και όχι η ρίζα του προβλήματος.

Τι δεν γνωρίζουν τα παιδιά – και όχι μόνον!
Πριν δυο εβδομάδες έκθεση των Ενωμένων Εθνών ανάφερε ότι περισσότερα από 29.000 παιδιά πεθαίνουν ως αποτέλεσμα κακής διατροφής και ασθενειών οι οποίες ωστόσο είναι δυνατό να αποφευχθούν. Έτσι, το χρόνο πάνω από 10.000.000 παιδιά χάνουν τη ζωή τους!

20.000 άμαχοι πολίτες στο Ανατολικό Τιμόρ σφαγιάστηκαν από το στρατό της Ινδονησίας, με την ανοχή της κυβέρνησης της Αυστραλίας. Στο Αφγανιστάν με τους 25.000 νεκρούς άμαχους, το καθαρό νερό είναι άγνωστο και ο θάνατος των παιδιών μια καθημερινή εικόνα. Στο Ιράκ, σύμφωνα με αναφορά της Unicef του προηγούμενου μήνα, η κακή διατροφή των παιδιών έχει διπλασιαστεί λόγω της κατοχής. Η παιδική θνησιμότητα βρίσκεται σε αντίστοιχο επίπεδο με εκείνης στο Μπουρούντι, υψηλότερη από εκείνο της Αϊτής και της Ουγκάντα. Υπάρχει σοβαρή έλλειψη φαρμάκων και αυξανόμενη φτώχεια. Ο καρκίνος, και ειδικά αυτός των πνευμόνων, σκοτώνει μεγάλες μερίδες πληθυσμού. Περισσότερα από 700 σχολεία καταστράφηκαν από βομβαρδισμούς.

Γιατί αγνοούμε τις καταστροφές τις οποίες προκαλεί ο άνθρωπος;
Οι παραπάνω καταστροφές από τον ίδιο τον άνθρωπο αγνοούνται σκόπιμα από τα ΜΜΕ. Για την καταστροφή των τσουνάμι κινητοποιήθηκαν μη κυβερνητικοί οργανισμοί, κυβερνήσεις, ιδιώτες κ.α. Αυτό αποκαλύπτει μια φρικτή αλήθεια σχετικά με τη συλλογικά αποδεκτή παραπλάνησή μας από τα ΜΜΕ.

Φανταστείτε καθημερινά τα φύλλα των μεγαλύτερων εφημερίδων, τα websites και τα blogs, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, τους διευθυντές των σχολείων και τους ιερείς λατρείας των θεών μας να προωθούσαν το μήνυμα: "29.000 παιδιά πέθαναν χθες από αποτρέψιμες ασθένειες και κακή διατροφή".

Φανταστείτε στη συνέχεια να ανακοίνωναν τα νούμερα όσων αποφασίζουν να κάνουν δίαιτα από το υπερβολικό φαγητό των "άγιων ημερών", τα χρήματα που καταναλώθηκαν σε τζόγο, αρώματα και διαφήμιση και ένα σωρό άλλα άχρηστα αντικείμενα προς τέρψη της καταναλωτικής μας υστερίας, τον αριθμό των εορτο-δανείων και διακοπο-δανείων. Και προσθέστε αναφορές για προσπάθειες των κυβερνήσεων μείωσης των φόρων στα υψηλότερα εισοδήματα, αντί αναδιανομής του πλούτου.

Αν όλα τα παραπάνω ήταν στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης και της εκπαιδευτικής μας διαδικασίας, τότε δεν θα αργούσε η μέρα ενός παγκόσμιου ξεσηκωμού κατά του κοινωνικού συστήματος, το οποίο δημιουργεί τις προϋποθέσεις για πόνο ο οποίος ξεπερνά κατά πολύ εκείνον που προκάλεσε το τσουνάμι και άλλες φυσικές καταστροφές.

Διακρίσεις μεταξύ ανθρώπινων θυμάτων
Υπάρχει λοιπόν μια σοβαρή διαφορά ανάμεσα στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα ΜΜΕ και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, με τις εκάστοτε ηγεσίες του, τις φυσικές καταστροφές και τα θύματά τους και σε εκείνες τις καταστροφές και θύματα τα οποία προκαλεί ο ίδιος ο άνθρωπος μέσω των κοινωνικών συστημάτων τα οποία επιβάλλει και μέσω του πολέμου.

Στην πρώτη περίπτωση προκαλείται μια παγκόσμια κινητοποίηση αντιμετώπισης των συνεπειών της φυσικής καταστροφής . Κανένας μας δεν είναι υπεύθυνος, κανένας δεν αισθάνεται ένοχος για την υπερ-κατανάλωση φυσικών πόρων και κανείς δεν κινητοποιείται για να προκαλέσει το κατεστημένο το οποίο ελέγχει και χρηματοδοτεί τα ΜΜΕ. Η ιστορία των τσουνάμι είναι προβλέψιμη. Η αντιμετώπισή της δεν θίγει τον τρόπο αναδιανομής του παγκόσμιου πλούτου. ¶ρα, όλα μέλι γάλα, με ολίγη από συναίσθημα και δάκρυ...

Καθήκον των σύγχρονων εκπαιδευτικών είναι να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους της εκπαίδευσης των νέων σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον και να στρέψουμε τη δράση μας στη συλλογική ανα-δόμηση των παγκόσμιων κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών.

Θεόδωρος Γούτας,
Πληροφορικός 28ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης
www.goutas.gr