ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΜΕΤΑΞΟΠΟΥΛΟΣ για τη «μαύρη τρύπα του Παντείου»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΤΗ

Ενας πνευματικός ταγός, συμπρωταγωνιστής ενός μεγάλου οικονομικού σκανδάλου μαζί με έναν ακόμα πρώην πρύτανη επί συνόλου 29 ατόμων (διοικητικών υπαλλήλων, στελεχών κ.ά.).

Ενα προβεβλημένο δημόσιο πρόσωπο, και μάλιστα με τη βαρύτητα που φέρει η θέση του πρύτανη σε πανεπιστημιακό ίδρυμα, φέρεται, με βάση το ποινικό κατηγορητήριο, ως μέλος μιας «πρυτανικής συμμορίας» που αφαίμαξε τα ταμεία του πανεπιστημίου.

Οπως ο ίδιος παραδέχεται, το κατηγορητήριο που εξακοντίστηκε εναντίον του «θα το ζήλευε κι εγκληματίας».

Γι' αυτό, όπως λέει, «έχω υποχρέωση, ως δημόσιο πρόσωπο, να υπερασπισθώ δημόσια τον εαυτό μου».

Και παρότι «ένας πρύτανης δεν είναι λογιστής, αποθηκάριος ή ντετέκτιβ», η συγκυρία τον οδηγεί αναπόφευκτα σε μια σειρά λογιστικών πράξεων στην προσπάθειά του να αναδείξει το «πραγματατικό έλλειμμα».

Τώρα, το τι βαραίνει περισσότερο, η επιχειρηματολογία του κατηγορητηρίου ή η επιχειρηματολογία του κατηγορουμένου, το θέμα, τουλάχιστον όσον αφορά τη δικαστική του διάσταση, παραμένει εκκρεμές. Αλλωστε, «κοντός ψαλμός αλληλούια»...

Ολόκληρη η συνέντευξη με τον κ. Μεταξόπουλο έχει ως εξής:

* Ως πρύτανης είχατε τη διοικητική, τουλάχιστον, εποπτεία. Πώς είναι δυνατόν να λειτουργεί επί χρόνια κάτω από τη μύτη σας ένα πολυπληθές, όπως φαίνεται από το κατηγορητήριο, κύκλωμα που λυμαινόταν τα χρήματα του Παντείου, κι εσείς να μην έχετε υποψιαστεί το παραμικρό;

**«Η διοικητική εποπτεία δεν περιλαμβάνει ενεργό ανάμιξη στα οικονομικά του ιδρύματος. Γι' αυτό ύστερα από πολύχρονες έρευνες - στις οποίες δεν εκλήθην ούτε καν ως μάρτυς - και πολλαπλά πορίσματα του ΣΔΟΕ και των Οικονομικών Επιθεωρητριών, δεν μου καταλογίστηκε κανένα ποσόν ούτε μου αποδόθηκε οποιαδήποτε ευθύνη. Εποπτεία σημαίνει ότι ήμουν υποχρεωμένος να παρέμβω άμεσα και να πράξω τα δέοντα αν κάποια ατασθαλία είχε γνωστοποιηθεί, γραπτά ή προφορικά. Παρόμοια καταγγελία δεν υπήρξε ποτέ και για κανέναν. Ενας πρύτανης δεν είναι λογιστής, αποθηκάριος ή ντετέκτιβ. Ασχολείται με θέματα στρατηγικής, ανάπτυξης και εκπαιδευτικής πολιτικής, μεταβιβάζοντας τις διοικητικές και διαχειριστικές αρμοδιότητες στα εντεταλμένα όργανα. Σημειώνω ότι τον προληπτικό έλεγχο δαπανών τον ασκεί πάρεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, και τα περισσότερα "επίμαχα" τιμολόγια ήταν κανονικότατα θεωρημένα από αυτόν. Επιπλέον, όπως παρατηρούν οι επιθεωρήτριες, για όλες ανεξαιρέτως τις αγορές υλικών υπήρχαν πρωτόκολλα παραλαβής από επιτροπές. Δεν υπήρξε, λοιπόν, ούτε καν αμέλεια».

Ευθύνη για την επιλογή

* Αν αποδειχθεί ότι το πρόσωπο στο οποίο εκχωρήσατε εν λευκώ τις δικές σας αρμοδιότητες έχει διαπράξει βαρύτατα αδικήματα σε βάρος του Δημοσίου, εσείς δεν καθίστασθε αυτομάτως υπόλογος, τουλάχιστον ηθικά, για την επιλογή σας;

**«Φέρω την ευθύνη για την επιλογή των δύο αντιπρυτάνεων που πλαισίωσαν το πρυτανικό σχήμα. Την αναλαμβάνω, δηλώνοντας ότι εξακολουθώ να τους τιμώ. Φέρω επίσης την ευθύνη, με τα υπόλοιπα 31 μέλη της Συγκλήτου, για τη δεύτερη ομόφωνη εκλογή -ελάχιστους μήνες πριν από την εκπνοή της θητείας μου- του προϊσταμένου Γραμματείας. Ολοι τον επαινούσαν ως εξαίρετο στέλεχος. Συμμεριζόμουν αυτή τη γνώμη. Πέραν αυτού, ηθική ευθύνη για όσες παράνομες πράξεις διέπραξαν τρίτοι, εν αγνοία μου, δεν είναι νοητό να φέρω».

* Τι βαραίνει περισσότερο; Η νομική αντίκρουση κακουργηματικών πράξεων ή η βαρύτατη ηθική απραξία που προσδιορίζει το ίδιο κατηγορητήριο, με δεδομένη την ιδιότητά σας του πανεπιστημιακού καθηγητή;

**«Βαραίνουν και τα δύο. Μη λησμονείτε ότι οι εξοντωτικές εγγυοδοσίες ισοδυναμούν με επιβολή ποινής από αναρμόδια όργανα, και στην περίπτωσή μου δήμευση της οικογενειακής περιουσίας, καθότι στερούμαι οιουδήποτε προσωπικού περιουσιακού στοιχείου. Είναι συνεπώς αναγκαία και η νομική και η ουσιαστική αντίκρουση του παντελώς αβάσιμου κατηγορητηρίου. Δεν είναι δυνατόν να απαξιώνεται η ιδιότητά μου ως πανεπιστημιακού καθηγητή από πράξεις στην τέλεση των οποίων ουδεμία ανάμιξη είχα».

* Είναι γεγονός ότι στο κατηγορητήριο, στο σημείο που πρέπει να αναφέρονται τα ποσά τα οποία προσδιορίζουν το ύψος του προσωπικού σας οφέλους υπάρχει ένα κενό. Ενώ δεν αναφέρονται τα στοιχεία εκείνα που αποδεικνύουν ποιες ακριβώς επιταγές εκδώσατε ο ίδιος. Αοριστία λόγω αμέλειας ή ένδεια αποδεικτικού υλικού; Τι θα σήμαινε για σας μια απαλλαγή ελλείψει αποδεικτικού υλικού αντί μιας πανηγυρικής αθώωσης;

**«Πράγματι, τα ποσά ήταν κενά. Αλλά μην εντυπωσιάζεστε. Το κατηγορητήριό μου είχε προέλθει εκ συρραφής, και το μισό τουλάχιστον αφορούσε άλλα πρόσωπα, αφού με αποκαλούσε πότε "προϊστάμενο γραμματείας", πότε διοικητικό υπάλληλο. Επιπλέον, για να στηρίξει τον ανακριβέστατο ισχυρισμό ότι άλλα έργα δεν έγιναν στο πανεπιστήμιο πλην του Νέου Κτιρίου και της Βιβλιοθήκης, μειώνει τον αριθμό των κεντρικών κτιρίων του Παντείου από τρία σε δύο και παραλείπει την πλειάδα των περιφερειακών κτιρίων! Στο απολογητικό μου υπόμνημα κατέθεσα αναλυτικό κατάλογο 53 μεγάλων και μεσαίων έργων που έγιναν (1992-1998). Αν το κατηγορητήριο δεν υπελάμβανε εσφαλμένως ότι αυτά τα έργα δεν πραγματοποιήθηκαν - ενώ είναι ακόμα στη θέση τους - οι εικασίες περί μεγέθους των ελλειμμάτων θα κατέρρεαν. Ακόμα, στηριγμένο σε ένα απίστευτο σφάλμα του λογιστή, που αντιγράφουν οι επιθεωρήτριες, το κατηγορητήριο θεωρεί ότι δικαίωμα σίτισης είχαν 169 φοιτητές (δηλαδή, επί 12.000 φοιτητών μόνον 169 είχαν το 1998 ετήσιο οικογενειακό εισόδημα κατώτερο του ορίου για τη χορήγηση σίτισης).

Την ίδια στιγμή η νέα πρυτανεία ζητούσε από το ΥΠΕΠΘ επιχορήγηση σίτισης για 2.500 φοιτητές και παραχωρούσε στον νέο εστιάτορα ένα μίνιμουμ "γκαραντί" 1.650 πληρωτέων μερίδων, ασχέτως των σιτιζομένων. Αφήστε που το κατηγορητήριο μου αποδίδει "συνωμοτική" δράση με τον κ. Γετίμη, με τον οποίο είχα συγκρουστεί, είχε παραιτηθεί, κατεβήκαμε με αντίπαλα σχήματα και στο δεύτερο γύρο εγώ στήριξα εναντίον του το ψηφοδέλτιο Σιδηρόπουλου!

Ως προς τις επιταγές, τώρα: Στις περίπου δέκα χιλιάδες σελίδες της δικογραφίας δεν υπάρχει ούτε μισή επιταγή υπογεγραμμένη από εμένα, όπως δεν υπάρχει καμία υπογραφή μου σε κανένα οικονομικό έγγραφο, καμία εντολή μου για την πραγματοποίηση οποιασδήποτε οικονομικής συναλλαγής. Τίποτα απολύτως. Το δέχεται όχι μόνο το πόρισμα του λογιστή Ρήγα αλλά και όλα τα πορίσματα: ούτε καν με αναφέρουν. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για ένδεια αλλά παντελή ανυπαρξία πάσης ασθενούς έστω ενδείξεως, συνυπολογιζομένων των καταθέσεων μαρτύρων και των απολογιών των συγκατηγορουμένων μου. Αλλά με την επικίνδυνη αρχή της συλλογικής ευθύνης και το γενικό, αόριστο κατηγορητήριο, επιστρατεύεται η ισοπεδωτική θεωρία της "συμμορίας" με επιτελικό, δήθεν, όργανο το Πρυτανικό Συμβούλιο -με εναλλασσόμενα κατά καιρούς μέλη.

Είναι, συνεπώς, ένοχος αυτός για τον οποίο δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο, ακριβώς επειδή η απουσία κάθε στοιχείου είναι πειστήριο της σατανικότητας και της ενοχής του! Πάντως, η απαλλαγή ελλείψει αποδείξεων αποτελεί, σε κάθε περίπτωση, πανηγυρική αθώωση».

Ακόμη ο κ. Μεταξόπουλος, αναφερόμενος στο σκεπτικό με το οποίο εισαγγελέας και ανακρίτρια απέρριψαν την αίτησή του για μείωση της εγγυοδοσίας των 400.000 ευρώ που του επιβλήθηκε (κάνουν λόγο για επικείμενη δίκη αλλά και ενδεχόμενη καταδίκη που επιβάλλουν την εγγυοδοσία) χαρακτηρίζει ως «ευγενική τους ευχή» την «προαναγγελία της ποινής που θα μου επιβληθεί από δικαστήριο, στο οποίο οι ίδιες δεν μετέχουν».

«Δεν προτίθεμαι να τις ικανοποιήσω», τονίζει, «αλλά για όλα αυτά θα μιλήσουμε εν ευθέτω χρόνω στα αρμόδια δικαστικά όργανα. Επειδή, όμως, η ελληνική δικαιοσύνη παραμένει, παρά τα προβλήματα, από τους υγιέστερους θεσμούς στη χώρα, δεν έχω καμιά αμφιβολία για τη δικαίωση εμού και όσων αδίκως κατηγορούνται».

Σε ερώτηση, τέλος, αν έπειτα από τόσα χρόνια κι εφ' όσον έχει πλέον γνώση του κατηγορητηρίου είναι σε θέση να προσδιορίσει ευθύνες ή έστω να συνθέσει ένα παζλ γεγονότων που οδήγησαν στο «σκάνδαλο Παντείου», ο κ. Μεταξόπουλος, αφού ξεκαθαρίζει ότι «τους ενόχους οφείλει να τους εντοπίσει η ανάκριση εξατομικεύοντας τις κατηγορίες», εκφράζει και τις αντιρρήσεις του ακόμη και για τα πραγματικά μεγέθη της ζημιάς του Δημοσίου.

Το έλλειμμα

Υποστηρίζει δηλαδή ότι «η ανάκριση δεν έχει κατορθώσει να υπολογίσει ούτε καν το πραγματικό έλλειμμα. Το συνολικό ποσόν του δημοσιολογιστικού ελλείμματος, δηλαδή των απλώς παράτυπων εκταμιεύσεων, ανέρχεται, κατά τις επιθεωρήτριες, στο 1.334.000.000 δρχ. Ενα μεγάλο μέρος των εκταμιεύσεων αυτών δεν δημιουργεί πραγματικό έλλειμμα, γιατί αντιστοιχεί σε δαπάνες διατεθείσες, κατά παράτυπο έστω τρόπο, για έργα που πράγματι έγιναν (τα 53 έργα που προαναφέρθηκαν). Το ποσόν αυτών των δαπανών πρέπει να αφαιρεθεί από το 1.334.000.000 για να προσδιοριστεί το πραγματικό έλλειμμα και να διαπιστωθεί ποιος και πώς το καρπώθηκε. Η ανάκριση, όμως, προσέθεσε στο ανωτέρω ποσόν ως έλλειμμα... τις προσαυξήσεις και τα πρόστιμα που καλούνται να καταβάλουν οι βασικοί δημόσιοι υπόλογοι. Επινόησε λοιπόν το ποσόν των 2.500.000.000, αλλά προσέθετε κατά το δοκούν και κάνα δισεκατομμύριο επιπλέον στον έναν ή τον άλλον. Βγάλτε τώρα εσείς τα συμπεράσματά σας. Εξάλλου το πόρισμα των επιθεωρητριών δεν το δέχθηκε ούτε το Ελεγκτικό Συνέδριο, και εκδίδει προδικαστικές αποφάσεις ζητώντας σοβαρότερη θεμελίωσή του.

Ενα θέλω να προσθέσω. Από το 1990 ώς το 1998 το Πάντειο μετατράπηκε σε σύγχρονο Πανεπιστήμιο υψηλών προδιαγραφών, με διεθνή εμβέλεια και κύρος, με άρτιες εγκαταστάσεις, κτίρια και βιβλιοθήκες, αποσπώντας την εκτίμηση της ελληνικής κοινωνίας για το δυναμισμό και την ποιότητα σπουδών του. Δύο χρόνια εκδικητικής μανίας και ένα υπερδιογκωμένο σκάνδαλο ήταν αρκετά για να περιπέσει σε πλήρη ανυποληψία, να ανασταλούν όλα τα έργα και να διασυρθεί ένα από τα καλύτερα ΑΕΙ. Πιστεύω, παρά ταύτα, ότι σύντομα θα ανακάμψει».

-----------------------------------------------------------------------------
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 15/11/2004