Ριζοσπαστών Βουλευτών 4 -28100 - Αργοστόλι - Τηλ. 26710-23441 - ΦΑΞ: 26710-26311 - e-mail: elme_ki@yahoo.gr

Ανακοίνωση

Ανοικτή επιστολή ΟΛΜΕ στον πρωθυπουργό: Και με τον αστυφύλακα και με το χωροφύλακα..

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ χαρακτηρίζει απαράδεκτο το κείμενο του ΔΣ της ΟΛΜΕ, που στάλθηκε στον πρωθυπουργό, με αφορμή τη συζήτηση για την Παιδεία στη βουλή.

Η ΟΛΜΕ, με τον πλέον απαράδεκτο τρόπο, σέρνει τον κλάδο των εκπαιδευτικών στις μυλόπετρες της συναίνεσης με τις κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις που θέτει το κεφάλαιο και υλοποιούν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού.

Αναγνωρίζοντας τις «καλές προθέσεις» της νέας κυβέρνησης και τις «προτεραιότητα που δίνει στην παιδεία και τον πολιτισμό», την καλεί να εφαρμόσει τις διακηρύξεις της ώστε «η προτεραιότητα στην παιδεία να έχει πρακτικό αντίκρισμα»!!!!

Όμως αυτές οι διακηρύξεις, που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα της κυβέρνησης, είναι διακηρύξεις, βάσει των αποφάσεων της ΕΕ, υπέρ του σχολείου της αγοράς, υπέρ της ανάπτυξης της ανταγωνιστικότητας στην εκπαίδευση, υπέρ της ταξικής κατηγοριοποίησης των σχολικών μονάδων των εκπαιδευτικών και των μαθητών με μοχλούς την αξιολόγηση και την αποκέντρωση, είναι διακηρύξεις υπέρ της διατήρησης του διπλού σχολικού δικτύου, υπέρ μιας 12χρονης εκπαίδευσης που συμπεριλαμβάνει (μαζί με τη δια βίου μάθηση), κάθε είδους δραστηριότητα κατάρτισης, εργασιακής εμπειρίας που αποκτά ο άνθρωπος στη ζωή του, υπέρ των ιδιωτικών ΑΕΙ και της εισόδου της «τοπικής κοινωνίας» και των επιχειρήσεων στα σχολεία, υπέρ της πλήρους κατάργησης του ενιαίου προγράμματος στα μαθήματα κ.ο.κ.

Ποιες λοιπόν διακηρύξεις η ΟΛΜΕ καλεί την κυβέρνηση να εφαρμόσει; Και ποια είναι η «μελλοντική κοινωνία που όλοι οραματιζόμαστε»;

Βεβαίως ο πρωθυπουργός επανέλαβε στη βουλή τις προγραμματικές του θέσεις, υπογραμμίζοντας την ανάγκη υλοποίησης των δεσμεύσεων έναντι της ΕΕ (αποφάσεις Λισσαβόνας, Μπολόνια κ.λ.π.), έτσι ώστε η Ομοσπονδία μας να μην έχει καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση προτίθεται να κάνει πράξη όσα πρεσβεύει.

Η δε αξιωματική αντιπολίτευση υπερακόντισε περιγράφοντας το δικό της όραμα, μιας παιδείας που θα είναι «ατομική υπόθεση» του καθενός, χαρακτηρίζοντας «αστείο» το δίλημμα «κρατικά ή μη κρατικά πανεπιστήμια», υπογραμμίζοντας την ανάγκη συντονισμού της παιδείας με την αγορά, που την ευθύνη της θα έχουν «αποκεντρωμένα παραγωγικοί φορείς», με διαμόρφωση των προγραμμάτων «σε τοπικό επίπεδο από τους φορείς», και τάχθηκε επίσης υπέρ της χρηματοδότησης των εκπαιδευόμενων οι οποίοι θα είναι «ελεύθεροι να επιλέγουν την πορεία τους στο εκπαιδευτικό σύστημα»!!!!

Η ΕΛΜΕ-ΚΙ, διαχωρίζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τη θέση της, από την παιδεία που οραματίζονται εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για τα σημερινά της χάλια και το αυριανό της βάραθρο. Θεωρεί επιπλέον ότι η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ, είναι συνυπεύθυνη για τη συναίνεση που προσφέρει σε αυτές τις επιλογές.

Η ΟΛΜΕ σύρει τον κλάδο, στον «εθνικό διάλογο», αφού θέτει προσχηματικές προϋποθέσεις για τη συμμετοχή της σε αυτόν, ευελπιστώντας στην «επιδίωξη συνθέσεων»!!!!

Καμιά σύνθεση με αυτή την πολιτική δεν μπορεί να υπηρετήσει τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και της παιδείας γενικότερα.

Τα αιτήματα που θέτει για 5% του ΑΕΠ, 12χρονη παιδεία, αναβάθμιση της ΤΕΕ με ένταξη στη Λυκειακή βαθμίδα είναι στόχοι της κυβέρνησης, με την οποία η ΟΛΜΕ επέλεξε να βαδίσει μαζί.

Κουβέντα στο γεγονός ότι η θεσμοθέτηση ποσοστού στο ΑΕΠ για την παιδεία εισάγει την έννοια του «επενδυτή» και του «σπόνσορα», δίπλα στις κρατικές δαπάνες. Κουβέντα για το ποιες κατευθύνσεις θα χρηματοδοτήσει αυτό το ποσοστό. Τα κάθε λογής προγράμματα, τις καταρτίσεις, τις δεκάδες νέα τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ, το νέο αποκεντρωμένο – επιχειρηματικό σχολείο;

Ποια αλλαγή θα υπάρξει αν θεσμοθετηθεί απλά η 12χρονη εκπαίδευση, με διατήρηση του διπλού σχολικού δικτύου, με ενσωματωμένη κάθε είδους κατάρτιση, με τους ταξικούς φραγμούς να πετάνε έξω από το εκπαιδευτικό σύστημα χιλιάδες μαθητές;

Τι σημαίνει μετατροπή των ΤΕΕ σε ΤΕΛ, αν όχι στήριξη των πολιτικών που ήδη δρομολογούνται;

Το μόνο ουσιαστικό αίτημα που μπαίνει είναι η μείωση των μαθητών ανά τμήμα!!!!

Αυτά είναι τα πρώτα και βασικά που διεκδικεί η Ομοσπονδία, επιβεβαιώνοντας με ποιους, πράγματι, ονειρεύεται από κοινού!!!!

Ακόμα και το οικονομικό πρόβλημα, που αποτελεί μείζον θέμα, όχι μόνο για τους εκπαιδευτικούς αλλά και για όλο το λαό, δεν μπαίνει σε αντιπαράθεση με την πολιτική της λιτότητας για τους εργαζόμενους και των παροχών στο μεγάλο κεφάλαιο, δεν μπαίνει με κριτήριο τις πραγματικές ανάγκες αλλά συντεχνιακά, πάλι με τους περίφημους «συγκριτικούς πίνακες» με τους καθηγητές των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Βέβαια, εντός παρενθέσεως, φέτος, δηλώνει ότι ζητά εξομοίωση με τις 15 χώρες, γιατί ξέρει πως αν διατυπωθεί το αίτημα για εξομοίωση με όλα τα κράτη μέλη (και τα νεοεισελθέντα), πρακτικά το αίτημα θα μετατραπεί σε μείωση των μισθών των εκπαιδευτικών!!!!

Η συντεχνιακή αντιμετώπιση προβάλλεται και στο συνταξιοδοτικό. Η ΟΛΜΕ κάνει τα στραβά μάτια στη συζήτηση που ανοίγει ξανά, τόσο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο όσο και σε εθνικό και εκλιπαρεί ξανά για την «ιδιαιτερότητα» του κλάδου.

Με αλχημείες, προφανώς για να δικαιολογήσει τις αυταπάτες που έσπειρε για την κοινοτική οδηγία, αντιμετωπίζει και το θέμα των διορισμών. Μετά τη σφαλιάρα της ΕΕ, αυτής της ελπίδας της ΟΛΜΕ, που έκρινε απολύτως σύμφωνες με το κοινοτικό δίκαιο τις ρυθμίσεις για τους αναπληρωτές, η ΟΛΜΕ «κατηγορεί» την κυβέρνηση ότι με το Νόμο 3255/04 «δεν αντιμετώπισε ριζικά και με γενναιότητα το θέμα αυτό»!! Και το θέμα αυτό το τσουβαλιάζει στην ενότητα επιλογή στελεχών – κενά σχολείων. Όπου και πάλι υπολογίζει τα κενά, ουσιαστικά με τα στοιχεία των διευθύνσεων και όχι με τις πραγματικές ανάγκες (π.χ. με βάση το αίτημα για 20άρια τμήματα). Όσο αφορά στην επιλογή στελεχών, αντί της ξεκάθαρης θέσης για 100%  αντικειμενικά κριτήρια, διατυπώνει γενικές αναφορές περί «αξιοκρατίας, διαφάνειας και αντικειμενικότητας».

Στην επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, χρησιμοποιώντας την ίδια ακριβώς ορολογία με την ΕΕ, κάνει λόγω για «σύγχρονο σύστημα αρχικής εκπαίδευσης και συνεχούς επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, ως πρώτιστο ζητούμενο για την ελληνική εκπαίδευση». Θα πρέπει οι εκπαιδευτικοί να βγαίνουν από παιδαγωγικές σχολές ή θα πρέπει, όσοι τα καταφέρουν, να κάνουν μεταπτυχιακό στα παιδαγωγικά, όπως προωθεί η αντιεκπαιδευτική πολιτική; Το βασικό πτυχίο θα κατοχυρώνει την εργασία; Θα περνάει η ετήσια επιμόρφωση μέσα από Δημόσιες Παιδαγωγικές Σχολές ή θα εκχωρηθεί στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στον κάθε αετονύχη; Στα ερωτήματα αυτά η ΟΛΜΕ απαντά με ένα αριστοτεχνικό ήξεις αφίξεις.

Τέλος, οι ελλείψεις στις κτιριακές υποδομές και ο μεγάλος αριθμός μαθητών δεν αντιμετωπίζονται σαν πλευρές σκόπιμων επιλογών, αλλά σαν «έλλειψη» στη γνώση που έχει η κυβέρνηση γι αυτά.

Αλήθεια τα υπόλοιπα αιτήματα, ακόμη κι αυτά που περιέχονταν στο περυσινό συμβιβασμένο πλαίσιο δράσης της ΟΛΜΕ, για τον τρόπο διορισμού, την αξιολόγηση κ.ά., που πήγαν;

Ή μήπως η αξιολόγηση και η αποκέντρωση δεν επαναλαμβάνονται διαρκώς σαν προτεραιότητες από την Υπουργό Παιδείας;

Αυτή είναι η επιστολή της Ομοσπονδίας και δεν θα μπορούσε να είναι άλλη. Προσφέρει συναίνεση στην κυβέρνηση, καλύπτει την αξιωματική αντιπολίτευση, επιβεβαιώνει το διαζύγιο από τα κεντρικά προβλήματα του κλάδου και της παιδείας.

Προϊόν παλιάς κοπής, των συμμαχιών που διαμορφώθηκαν την προηγούμενη επταετία στο ΔΣ, με ανοιχτή την πόρτα για νέες υποχωρήσεις και συμμαχίες, για ξεπουλήματα και αυταπάτες.

Η ΕΛΜΕ-ΚΙ, δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν σκοπεύει να ακολουθήσει την Ομοσπονδία σε αυτόν τον ολισθηρό κατήφορο, της συμμετοχής στον «εθνικό διάλογο» και καμία σύνθεση δεν μπορεί να έχει όχι μόνο με την αντιλαϊκή – αντιεκπαιδευτική πολιτική αλλά και με το ρόλο που το ΔΣ της ΟΛΜΕ επέλεξε να παίξει.

Στηριγμένη στις αποφάσεις των ΓΣ της, θα συνεχίσει τον αγώνα, μαζί με το ταξικό εργατικό κίνημα για τα πραγματικά προβλήματα, ενάντια στην πολιτική της ΕΕ, που εφαρμοζόταν και συνεχίζει να εφαρμόζεται, από θέσεις αρχής και υπεράσπισης των συμφερόντων των εκπαιδευτικών, για μια λαϊκή παιδεία.

ΤΟ ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ