Κυριακή, 31 Οκτωβρίου 2004

Αγαπητέ κύριε,

            Δεν καταλαβαίνω το φανατισμό σας σε μία συζήτηση για ένα επίμαχο θέμα της επικαιρότητας. Εγώ σέβομαι τις απόψεις σας και δε σας ειρωνεύτηκα προσωπικά, ούτε για τα ορθογραφικά σας ψεγάδια ούτε για τις γνώσεις σας πάνω σε νομικά θέματα ούτε για τις γενικότερες πολιτικές και εκπαιδευτικές σας θέσεις ούτε φυσικά αμφισβήτησα την ικανότητά σας ως δημόσιου λειτουργού. Έχετε κάποιες θέσεις τις οποίες εγώ δεν ασπάζομαι. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να ζητήσω συγνώμη δημοσίως από κανέναν και για τίποτα. Δε σας έθιξα προσωπικά, απλώς έκρινα τις απόψεις σας μέσα από το δικό μου πρίσμα. Σε κάθε περίπτωση, εάν σας έθιξε προσωπικά κατά οποιονδήποτε τρόπο η κριτική μου, παρακαλώ να θεωρήσετε ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε εσκεμμένα.

            Φυσικά δεν αναθεωρώ τίποτε από αυτά που έγραψα στην επιστολή μου στο edra.gr. Σας απευθύνω τις εξής παρατηρήσεις όμως για το δικό σας κείμενο: Οι δικές μου θέσεις συμβαδίζουν απόλυτα με το πνεύμα του 2004, οπότε δε χρειάζεται να φτάσω πουθενά αγαπητέ  μου φίλε. Γιατί μπορεί ο Κώδικας Ελληνικής Ιθαγένειας να αναθεωρήθηκε πολλές φορές μέχρι σήμερα, αλλά η ουσία του έμεινε ίδια. Εγώ κατέγραψα μία παλιά τροποποίηση, που έχει να κάνει με μία νομοθετική διάταξη. Εσείς στα κείμενα σας καταγράφεται μία αναχρονιστική θέση. Και αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία από τις δαιδαλώδεις νομοθετικές ρυθμίσεις. Εάν ζείτε στο 2004 εσείς κι εγώ σε κάποια εποχή παλαιότερα, έπρεπε να ασπάζεστε τη θέση ότι σε μία δημοκρατική χώρα αξίες και πρωτιές επιβάλλεται να αναγνωρίζονται απ' όπου κι αν προέρχονται. Αφού κατανοήσετε αυτό, μετά μπορείτε να μπείτε στη φιλολογία των νομικών θεμάτων.

            Όσο για το μάθημα περί αντικατάστασης και ανανέωσης νόμων, σας πληροφορώ ότι γνωρίζω πολύ καλά αυτά που παραθέσατε. Με τον όρο "διορθωτική" εννοώ φυσικά Υπουργική Απόφαση που διευκολύνει την εφαρμογή των νόμων και προεδρικών διαταγμάτων, ώστε αυτά να συμφωνούν με ένα θεμελιώδες αξίωμα της Ελληνικής Δημοκρατικής Πολιτείας, που είναι σύγχρονος στόχος όλων μας: Κράτος Δημοκρατικής ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ. Αυτός δεν είναι νόμος, είναι όμως για την Ελλάδα εθνική επιταγή.

            Λυπάμαι που κατηγορείτε Υπουργούς (νυν και τέως), διευθυντές και συλλόγους σχολικών μονάδων. Όλοι αυτοί λέτε να μην ξέρουν τους νόμους που εσείς τόσο επιδεικτικά παρουσιάζετε; Δε νομίζω. Και σε μία περίπτωση που υπάρχει ασάφεια ή νομοθετικό κόλλημα έστω, για το επίμαχο θέμα, σας καλώ να αναλογισθείτε τον εκπαιδευτικό ως κοινωνικό λειτουργό και χειριστή της ευαίσθητης ψυχολογίας των μαθητών. Θα ακυρώσουμε την αξία ενός μαθητή για τις εθνικιστικές μας φοβίες; Με ποιο πρόσωπο ο εκπαιδευτικός θα μπει στην τάξη να διδάξει, όταν θα ξέρει ότι απέκλεισε με την ψήφο του στο συμβούλιο του σχολείου έναν πρώτο μαθητή (έστω κι αν αυτός είναι Αλβανός); Ε, λοιπόν αυτοί οι καθηγητές που σκέφτηκαν ώριμα και παιδαγωγικά πάνω απ' όλα, δικαιούνται συγχαρητήρια για τη στήριξή τους στους αλλοδαπούς σημαιοφόρους, γιατί μπορεί να μην ξέρουν νομικά, αλλά ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει δικαιοσύνη, πρωτιά και αναγνώριση προσπαθειών.

            Λυπάμαι επίσης για το ειρωνικό σας ύφος σε όλο το κείμενο που αποστείλατε στο internet. Σας καλώ να είστε επιεικής (και σωστά αυτή τη φορά!!!) σε θέματα ευαίσθητα, όπως αυτά της εκπαίδευσης και της ψυχολογίας μαθητών. Οι μαθηματικού τύπου νομικές αναλύσεις δεν δίνουν λύσεις στα φλέγοντα εκπαιδευτικά θέματα. Η εκπαίδευση δεν είναι πεδίο πολιτικής διαμάχης, ούτε αρένα πολιτικών διαξιφισμών. Σε όλο το κείμενό σας όμως υπάρχουν σαφείς πολιτικές αιχμές. 

            Σέβομαι την έκπληξή σας για τη θέση μου σχετικά με τον κ. Ευθυμίου. Σας εξηγώ λοιπόν ότι ο συγκεκριμένος Υπουργός άσκησε τα καθήκοντά του, κατά τη γνώμη μου, με γνώμονα το συμφέρον της ελληνικής παιδείας και οι αποφάσεις του ουδέποτε υπήρξαν ανατρεπτικές.

            Το ότι οι αντιδράσεις δημοκρατικών πολιτών αφορούσαν αλλοδαπούς μαθητές που δεν ήταν Έλληνες να με συγχωρείτε, αλλά δεν το γνώριζα. Δεν ξέρω όμως εσείς πώς το γνωρίζετε; Σε κάθε περίπτωση όμως, ακόμα και για τον Τσενάι, υπάρχει η απόφαση του κ. Ευθυμίου, την οποία εσείς μπορεί να παραδίδετε στην κοινή χλεύη, αλλά κάποιοι άλλοι βρίσκουν ότι επιβεβαιώνει το πνεύμα αλληλεγγύης, συναδέλφωσης και αρμονικής γειτονίας μεταξύ λαών.

            Το αν είμαι περιδεής ιθαγενής, αγαπητέ κύριε, νομίζω μπορούν οι αναγνώστες μας να το κρίνουν (και από άλλες δημοσιεύσεις μου). Μάλλον αυτοί που χάνουν την ψυχραιμία τους και ξεστομίζουν προσωπικούς χαρακτηρισμούς, προσπαθούν να επενδύσουν τις θέσεις τους με ένα δήθεν απρόσβλητο μανδύα, που όμως έχει το χαρακτήρα προσωπικής επίθεσης και επιδεικτικής παράθεσης γνώσεων. Το θέμα των γνώσεων μου και του δικαιώματός μου να εκφέρω δημόσιο λόγο δεν επιτρέπω σε κανέναν να τα αμφισβητεί. Είμαι Έλληνας πολίτης και δικαιούμαι να υποστηρίζω τις θέσεις μου και να κρίνω τις απόψεις άλλων. Η ειρωνεία σας για το δημόσιο λόγο μου χαρακτηρίζει εσάς αρνητικά. Εγώ δεν σας απεύθυνα δημόσιο χαρακτηρισμό και μάλιστα απαξιωτικό. Εάν νομίζεται ότι με την απαξίωση θα περάσετε τις θέσεις σας, τότε πλανάστε τραγικά!!!

            Το «άλλοι ξέρουν καλύτερα» (που το διατυπώσατε όπως σας βόλευε) δεν παραπέμπει, όπως εσφαλμένα ερμηνεύσατε, σε εποχές που φυσικά έχουν περάσει, αλλά είναι μία οδηγία σε ανθρώπους που διατείνονται ότι κατέχουν τα πάντα.

            Δε σχολιάσατε, βέβαια, καθόλου τις θερμές εκδηλώσεις του ελληνικού λαού απέναντι στους αλλοδαπούς σημαιοφόρους ούτε τις εθνικιστικές εκδηλώσεις νεαρών φανατικών ούτε τις δηλώσεις της Υπουργού Παιδείας για το θέμα. Με ποιους συμφωνείτε;

            Και κάτι τελευταίο, είστε φλογερός υπερασπιστής της νομιμότητας, προφανώς λοιπόν της δικαιοσύνης. Σκεφτείτε ένα μόνο ερώτημα: ποιο είναι το δίκαιο να κρατά ο πρώτος τη σημαία ή ο δεύτερος, επειδή μόνο και μόνο είναι Έλληνας; Εάν δικαιοσύνη λοιπόν είναι η αναγνώριση του δεύτερου ως πρώτου, τότε είμαι έτοιμος να ζητήσω δημόσια συγνώμη για την "αποπροσανατολιστική προπαγάνδα μου".

Με εκτίμηση,

Αλέξανδρος Γ. Αλεξανδρίδης

Φιλόλογος

e-mail: sapiens@otenet.gr