Διαφόρων Φορέων

Ποιος θα κρατήσει τη «σημαία» της αντίστασης;


 


Οι διαμαρτυρίες με αφορμή την απόδοση της σημαίας σε μαθητές-παιδιά μεταναστών έχουν γίνει θεσμός (Πιερία, Λάπα Αχαίας, Ελαιώνας Ηλείας, Χαριλάου Θες/νίκης, Μοίρες Ηρακλείου) και αυτό δεν είναι τυχαίο ούτε εθιμοτυπικό. Όπως δεν είναι  τυχαία τα «ξεκαθαρίσματα» των σχολικών βιβλίων, οι εθνικιστικές κορόνες Ψωμιάδη και άλλων πατριδοκάπηλων για «λαούς μιάσματα και εθνικές καθαρότητες» και «τα φεστιβάλ» της Χρυσής Αυγής που εξυμνούν την «εθνική επανάσταση» του Παπαδόπουλου εν έτει 2004! Πρακτικές από τις «μαύρες» σελίδες της ιστορίας αναβιώνουν με επίσημο τρόπο και με μπόλικες δόσεις από τα ΜΜΕ.


Και ενώ το εκπαιδευτικό σύστημα εξαίρει την πολυπολιτισμικότητα, οι «τοπικές κοινωνίες «κινητοποιούνται» για «ελληνοπρεπείς» παρελάσεις, ΜΜΕ και έγκριτοι δημοσιογράφοι (Στάη) πιέζουν 16χρονούς μαθητές να κάνουν «δηλώσεις μετάνοιας» που δεν είναι Έλληνες, και περιφερειακοί διευθυντές (Αχαΐα) συνιστούν «τη δέουσα προσοχή» στους συλλόγους διδασκόντων «όταν η επιλογή σημαιοφόρων αφορά αλλοδαπούς μαθητές για να μην προκαλούνται προβλήματα στην τοπική κοινωνία». Η έφοδος παρόμοιων πρακτικών και αντιλήψεων στο χώρο της εκπαίδευσης ενέχει σοβαρούς κινδύνους, ενώ παράλληλα δοκιμάζονται τα αντανακλαστικά της κοινωνίας (για να δούμε πόσο αντιστέκεστε!) Και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αντιστάσεις (Χαριλάου Θες/νίκης), άλλο αν η τηλεόραση προβάλλει κυρίως τους υπερασπιστές της «εθνικής καθαρότητας» - και μάλιστα στα πρόσωπα μαθητών που λένε ότι η σημαία «είναι το μόνο που τους απομένει» τη στιγμή που 1 στους 5 αγνοεί το περιεχόμενο των εθνικών επετείων. Έχει προηγηθεί βέβαια το ντοπάρισμα με τις νίκες της Εθνικής, με τα «ελληνικά γονίδια» που κερδίζουν ολυμπιακά μετάλλια και με το «αντιαλβανικό μένος» μετά την ήττα της Εθνικής. Έτσι, λίγο λίγο, χτίζουν μια κοινωνία που ζητάει να «ανακαλύψει» τον αντίπαλο στο πρόσωπο του μετανάστη, του γείτονα, του συμβασιούχου ή του μόνιμου, για να χάνει τους πραγματικούς υπεύθυνους της κακοδαιμονίας, της ανεργίας, της λιτότητας. Έτσι, για να περνάει στο απυρόβλητο η κυβέρνηση των απολύσεων, της ακρίβειας και του νεοσυντηρητισμού και για να μη χρεώνεται τίποτα η αντιπολίτευση, που σιωπεί για να μη συγκρουστεί με το «λαϊκό αίσθημα».


Και ελλείψει μαζικών αντιστάσεων (το συνδικαλιστικό κίνημα απλώς παρακολουθεί και ενίοτε καταγγέλλει αλλά πρακτικά μέτρα δεν παίρνει), μπορούν οι διάφοροι επίσημοι  (από υπουργείο μέχρι περιφερειακούς διευθυντές) να καλύπτονται πίσω από το «γράμμα του νόμου» και ακόμη  να καταγγέλλουν την κοινωνία (καθυστερημένα κομμάτια της) να ρίχνουν την ευθύνη στους μαθητές ή να παρουσιάζουν τα ζητήματα ως μεμονωμένα. Ή ακόμη να επικαλούνται επιχειρήματα του τύπου «ας προσπαθήσουν περισσότερο οι δικοί μας μαθητές», ή «χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση» ή «η σημαία είναι ελληνοχριστιανικό σύμβολο και οι Αλβανοί δεν είναι χριστιανοί άρα...» ή «οι αξιοπρεπείς μαθητές παραιτούνται από τη σημαία» ή «ας σηκώσουν τη σημαία του σχολείου και όχι την εθνική σημαία» και άλλα ευρηματικά που ακούσαμε αυτές τις μέρες.


Η αντίσταση στο συντηρητισμό, τον εθνικισμό και το ρατσισμό είναι όχι μόνο ζήτημα πολιτισμού και αξιοπρέπειας αλλά και αναγκαιότητα για κάθε εργαζόμενο, γονιό, εκπαιδευτικό και μαθητή που αντιλαμβάνεται τους κινδύνους που κρύβονται πίσω από «το φαινόμενο των παρελάσεων». Είναι αναγκαίο να εκφραστεί η αλληλεγγύη στους αλλοδαπούς μαθητές που αντιμετώπισαν σε αυτή την ηλικία την απόρριψη λόγω εθνικότητας και τη διαπόμπευση μέσω των ΜΜΕ. Είναι αναγκαίο να μπολιάσουμε τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας (ως γονείς και εκπαιδευτικοί) ενάντια στο δηλητήριο του εθνικισμού και του ρατσισμού.


Να αντισταθούμε στις πολιτικές που θέλουν τους λαούς και τους εργαζόμενους διαιρεμένους για να μένουν οι υπεύθυνοι στο απυρόβλητο.


Κάθε σύλλογος, κάθε σωματείο εκπαίδευσης οφείλει να καταδικάσει τα γεγονότα και να πάρει πρωτοβουλίες για να αναδείξει:


- Την ενότητα και τη φιλία των λαών


- Τον κίνδυνο του εθνικισμού και του ρατσισμού


 


Ανοιχτό σχολείο σημαίνει σχολείο χωρίς ταξικούς, φυλετικούς ή εθνικούς φραγμούς.


Τα παιδιά και οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν.



 


Ένωση Εργαζομένων στην εκπαίδευση

enosi_ergazomenon@arister.gr

 



Αποστολή σελίδας   Εκτυπώσιμη μορφή σελίδας   Προσθήκη σελίδας στα Αγαπημένα 
Πείτε τη γνώμη σας για το άρθρο
©1998-2024, Έδρα Εκπαίδευσης, Ι.Π.Ε.Τ.
 
Επιστροφή
Δημοσιεύθηκε την: 28.10.2004 15:35:25
 
Αναγνώσθηκε 420 φορές