«Οι άνθρωποι γεννιούνται με δυο μάτια αλλά με μια γλώσσα για να βλέπουν δυο  φορές περισσότερα απ όσα λένε»

Charles Caleb Colton

Πλήθος μύδρων εξαπολύονται το τελευταίο διάστημα από πολλές κατευθύνσεις αλλά κυρίως από πλευράς συνδικαλιστών της ΠΑΣΚ για τις επιλογές στελεχών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Είναι μάλιστα τόσες πολλές αυτές οι διαμαρτυρίες που έχουν καταλήξει να μονοπωλούν τα μέσα και τις πηγές ενημέρωσης. Ένα ταξίδι όμως με τη μηχανή του χρόνου,  ένα ταξίδι στο εγγύτερο παρελθόν αλλά όχι και στο σχετικά απώτερο θα μας έπειθε για το πόσο υποκριτικές είναι όλες αυτές…

…Όταν με το περιβόητο σύνθημα για «αλλαγή» τον Οκτώβριο του 1981 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε την εξουσία πολλά εξάγγειλε, λίγα όμως από αυτά κατέληξαν να είναι υποσχέσεις που τηρήθηκαν. Μιλούσαν   για αξιοκρατία και δημοκρατία.  Στις θέσεις τους όμως βρέθηκαν η αναξιοκρατία κι ο κομματισμός!

Ø       Με το Ν-1314 (ρύθμιζε θέματα Δημόσιας διοίκησης) καταργήθηκαν θέσεις γενικών διευθυντών.  Έτσι σε 24 ώρες 214 ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι αντικαταστάθηκαν.  Τότε ο υπουργός προεδρίας της κυβέρνησης δήλωνε στη Βουλή για να δικαιολογηθεί ότι είχαν ταυτιστεί με την πολιτική κατάσταση που βρισκόταν πριν στην εξουσία.

Ø       Με το Ν-1317 καταργήθηκαν οι θέσεις των μόνιμων νομαρχών καθιστώντας την ανάγκη για κομματικό έλεγχο της διοίκησης του κράτους πραγματική λαίλαπα.  Μάλιστα κατά το 1982 μετατέθηκαν χωρίς αίτησή τους 12000 δημόσιοι υπάλληλοι που τότε αποτελούσαν το 30% των ενεργεία (εργαζομένων)  υπαλλήλων.

Ø       Με το Ν-1304  καταργήθηκε ο θεσμός του επιθεωρητή , οι αρμοδιότητες του διχοτομήθηκαν και ανατέθηκαν σε προϊσταμένους διευθύνσεων και γραφείων και σχολικών συμβούλων με στόχο τάχα την καλύτερη λειτουργία της Παιδείας.  Στην πραγματικότητα όμως ο στόχος ήταν να βολευτούν οι ημέτεροι και να υπάρξει ασφυκτική κομματική χειραγώγηση της εκπαίδευσης και στα επίπεδα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας.  ¶ξιο σχολείων και ίσως αιτία πρόκλησης πολλών χαμόγελων τότε είναι το ότι μεταξύ των κριτηρίων επιλογής των νέων στελεχών εκπαίδευσης περιλαμβάνονταν «η κοινωνική προσφορά και η δημοκρατική προσωπικότητα»  των υποψηφίων.

Δεν μπορούμε πάλι να μη μνημονεύσουμε τη λογική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να εισηγείται εκείνη την περίοδο νόμους που τους προσδιόριζε με αρνητικούς προσδιορισμούς σε σχέση με παλιότερες νόμους όπως για παράδειγμα αντί-330, αντί-309 κλπ αποδεικνύοντας ότι η «αλλαγή» που ευαγγελιζόταν δεν ήταν τίποτα άλλο παρά διάθεση για γκρέμισμα της Ελλάδας της πρώτης περιόδου της μεταπολίτευσης.

Ας έρθουμε στο σήμερα, κι ας προσεγγίσουμε τη λογική όλων αυτών που διαμαρτύρονται για τις τελευταίες επιλογές στελεχών: Πάνω από το συμφέρον του δημόσιου σχολείου θέτουν τον έλεγχο της εκπαίδευσης, τη συνέχιση της χειραγώγησης των εκπ/κών και την υπεράσπιση των σαθρών κεκτημένων  των «δικών» τους παιδιών. Δεν καταλαβαίνουν ότι θα έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την πιθανή επαναφορά ρεβανσιστικών φαινομένων στο χώρο της εκπαίδευσης και για την πλήρη απαξίωση των θεσμών; Αυτές οι πολιτικές ναρκοθετούν τον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης και θα πυροδοτήσουν εντάσεις και εκρήξεις.

Να γιατί είναι υποκριτές:

Όπως προκύπτει από τα ανωτέρω, η παρούσα κυβέρνηση ακολούθησε κατά γράμμα και μάλιστα με την ίδια διατύπωση, την πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Επομένως η ΠΑΣΚ και τα στελέχη της, που στήριζαν τότε όλες τις κυβερνητικές επιλογές, «δε δικαιούνται για να ομιλούν » για κομματικοποίηση της Δημόσιας Διοίκησης, όταν το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, το 1994,είχε φροντίσει να επιλεγούν προσωρινοί προϊστάμενοι με απόλυτα κομματικά κριτήρια ( των οποίων η θητεία παρατάθηκε μέχρι το 1997 ! και οι οποίοι πριμοδοτήθηκαν απ’ αυτή ) και το 1998 και το 2002 με « αδιάβλητες διαδικασίες » επέλεξε 200 και πλέον προϊσταμένους επί συνόλου 225, που ανήκαν στον κομματικό μηχανισμό του. Χώρια που η ΠΑΣΚ βαρύνεται ακόμη και με την ανοχή της  «εμφύτευσης» των Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης μέσα στο πλαίσιο ενός συγκεντρωτικού και κομματικά ελεγχόμενου διοικητικού μηχανισμού. Την ίδια στιγμή από πλευράς συνδικαλιστών  ΔΑΚΕ δημοσιοποιούνται έντονες διαμαρτυρίες  γιατί παρέμειναν σε κάποιες θέσεις-κλειδιά του κρατικού μηχανισμού , αρκετά ψηλά στην ιεραρχία της εκπαίδευσης, δεδηλωμένοι υποστηρικτές

της προηγούμενης κυβέρνησης…

«Οι ασφαλέστεροι κριτές της πολιτικής μας ζωής, οι περισσότερο ανιδιοτελείς είναι οι απλοί και ανώνυμοι άνθρωποι» είχε επισημάνει ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο πρεσβύτερος…) Η «επίρρωση των λεγομένων», (μεγαλόσχημη συνδικαλιστική έκφραση…) έρχεται όμως και από στόματος της κυρίας Γεννηματά , που ως εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης στην τελευταία Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ είπε αυτολεξεί:

«Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε το γεγονός πως κάποια στιγμή έπαψε να ακούει,

ότι υπήρξαν ανακολουθίες και υπαναχωρήσεις,

ότι δεν ανέδειξε την παιδεία

σε προτεραιότητα της κυβερνητικής του πολιτικής,

ότι οι εκπρόσωποι του έβαλαν την καρέκλα τους

πιο πάνω από τα προβλήματα.»

(Η ομιλία της κυρίας Γεννηματά δημοσιεύεται στο Διδασκαλικό Βήμα του Σεπτεμβρίου 2004 και ο κάθε συνάδελφος διαβάζοντας το θα επιβεβαιώσει τις παραπάνω απόψεις.)

Πράγματι! Η κρίση του δημόσιου σχολείου βαθαίνει. Δεν αποδεικνύεται το κατάντημα στην παιδεία και η ανάγκη για άσκηση επιτέλους μιας άλλης πολιτικής και από το πρόσφατο παράδειγμα, της χαμηλής επίδοσης στις γενικές εξετάσεις, όταν 15.000 μαθητές και μαθήτριες μπήκαν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίς να συγκεντρώσουν τη βάση;;; Μήπως αντί της κομματικής αντιδικίας είναι πραγματικά προτιμότερη η δημόσια συζήτηση και η αξιόπιστη απάντηση, έστω βήμα - βήμα, των εκπαιδευτικών προβλημάτων;

Παραδίδω τέλος στην κρίση σας, σε σχέση με τα όσα επισήμανα νωρίτερα, το σκεπτικό της προσφυγής των στελεχών εκπαίδευσης των οποίων η θητεία έληξε , παραδέχομαι, σχετικά άκομψα, με τον πρόσφατο νόμο.

«Παραβιάζεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, δεδομένου ότι η παραβίαση ανάγεται στην προστασία της μισθολογικής και βαθμολογικής τους εξέλιξης, καθώς δεν υπάρχει λόγος δημοσίου συμφέροντος που να επιβάλλει την παύση της τετραετούς θητείας τους, με αποτέλεσμα οι προσβαλλόμενες αποφάσεις, να είναι αυθαίρετες και παράνομες».

Κλείνοντας θέλω να δηλώσω απερίφραστα το εξής: Η επιλογή στελεχών της εκπαίδευσης πρέπει να μένει μακριά από προμελετημένες κομματικές λογικές και πρακτικές και σκοπιμότητες! Να θεσπιστούν σύγχρονης αντίληψης αντικειμενικά και αδιάβλητα  κριτήρια που θα διαμορφωθούν με τη σύμφωνη γνώμη του κλάδου. Ο ευαίσθητος χώρος της εκπαίδευσης δεν προσφέρεται για την εξυπηρέτηση παραταξιακών συμφερόντων. Ο κλάδος απαιτεί αναβαθμισμένη αποτελεσματική προοδευτική δημόσια εκπαίδευση, πολιτική ολόπλευρης στήριξης και καταξίωσης του ενεργού και μάχιμου εκπαιδευτικού σε ένα πλαίσιο εργασιακής ελευθερίας, παιδαγωγικής αυτονομίας και επιβράβευσης του μόχθου και της φιλόπονης προσπάθειας…      

Χρήστος ΚΥΡΙΑΚΟΣ

Δάσκαλος από την Πετρούπολη