|
 |
|
|
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ
Αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
Οικοδομικές επιδιορθώσεις στο ίδιο σαθρό έδαφος
Με τη μείωση του αριθμού των εξεταζόμενων μαθημάτων και την εξαγγελία για την κατάργηση των ΤΕΕ ολοκληρώνεται η τελευταία πράξη της δραματικής αποσάθρωσης της μεταρρύθμισης Αρσένη.
Θα παρακολουθήσουμε αυτές τις ημέρες βαθυστόχαστες αναλύσεις για τις επιμέρους ρυθμίσεις, αλλά αυτός καθαυτός ο κύριος προσανατολισμός της εκπαίδευσης θα μείνει, ως συνήθως, έξω από αυτό το διάλογο. Το αν τα εξεταζόμενα μαθήματα θα είναι τέσσερα, έξι ή εννιά, έχει μεν κάποια σημασία για τους μαθητές, είναι όμως ασήμαντη λεπτομέρεια μπροστά στο κυρίαρχο ερώτημα: «μόρφωση ή εξετάσεις;»
Οι δύο αυτές έννοιες είναι αντιφατικές. Η μόρφωση δεν έρχεται με τη βία – το «κίνητρο» της επιτυχίας είναι η άλλη όψη του εκβιασμού να μην αποτύχεις- αλλά με την αξιοποίηση της έμφυτης τάσης του ανθρώπου, και των αναγκών του, να μαθαίνει, αφού πρωτίστως εξασφαλιστεί η άρση των δυσχερειών που προκαλούν στα πλαίσια ενός εκπαιδευτικού συστήματος οι διαφορετικές αφετηρίες καθενός παιδιού. Η αξιολόγηση της πρόσκτησης της γνώσης δεν μπορεί να έχει χαρακτήρα βράβευσης και τιμωρίας αν θέλουμε να συμβαδίζει με όσα διδάσκει η επιστήμη της παιδαγωγικής. Οι διαγωνιστικές – διαγκωνιστικές εξετάσεις δεν έχουν κανένα παιδαγωγικό έρεισμα.
Στο Δελτίο Τύπου του ΥΠΕΠΘ υπάρχει ο ισχυρισμός ότι με τις αλλαγές στον αριθμό μαθημάτων θα αποκτήσει το Λύκειο το μορφωτικό του ρόλο, θα αυξηθεί το ενδιαφέρον των μαθητών για τα μη εξεταζόμενα μαθήματα, θα διευρυνθεί ο ελεύθερος χρόνος των μαθητών και θα περιοριστεί το φροντιστήριο. Όλοι οι ισχυρισμοί είναι ολωσδιόλου αβάσιμοι. Το τελείως αντίθετο συνέβαινε όταν τα εξεταζόμενα μαθήματα ήταν τέσσερα σχετικά με τη σημασία των λοιπών μαθημάτων που ήταν μαθήματα φαντάσματα. Εφόσον στόχος δεν είναι να μάθει ο μαθητής αλλά να ξεπεράσει τους άλλους ούτε ο ελεύθερος χρόνος του αυξάνεται ούτε το φροντιστήριο ελαττώνεται. Κάνει μικρότερη προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς αγώνες ο δεκαθλητής από το δρομέα των 100 μέτρων;
Πέραν όλων αυτών, τα όποια θετικά αποτελέσματα, έστω και σε επίπεδο λεπτομέρειας, προκύπτουν από τις ρυθμίσεις, ακυρώνονται, όταν μάλιστα έχουν μεταβατικό χαρακτήρα, από την αβεβαιότητα και το δυσδιάκριτο του νέου, για τους μαθητές, στόχου. Όλοι γνωρίζουν ότι κάθε αλλαγή στις εξετάσεις αποσαφηνίζεται μετά από τις δυο τρεις πρώτες χρονιές εφαρμογής της. Αυτή τη στιγμή οι υποψήφιοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα για το πώς πρέπει να οργανώσουν τη μελέτη τους. Δεν έχουν ιδέα αν θα αλλάξει και σε ποια κατεύθυνση το επίπεδο δυσκολίας στα θέματα των εξετάσεων, ποιες θα είναι οι αλλαγές στην εξεταστέα ύλη, σε ποια κεφάλαια, μετά την κατάργηση των εξετάσεων της Β’ Λυκείου, πρέπει να δώσουν μεγαλύτερο βάρος, τι συνέπειες έχει ο περιορισμός των επιλογών επιστημονικών πεδίων στις βάσεις κι ένα σωρό άλλες τέτοιες απορίες δυσχεραίνουν την προετοιμασίας τους και επιβαρύνουν το άγχος και την ανασφάλεια.
Πίσω όμως από τις επιφανειακές αυτές αλλαγές, οφείλουμε να διακρίνουμε τη συνολική πολιτική τους σημασία.
Η αντιδραστική μεταρρύθμιση Αρσένη θα καταγραφεί στην ιστορία της εκπαίδευσης ως η πιο σκληρή και πιο οργανωμένη απόπειρα υποταγής της εκπαίδευσης στην αγορά. Η αντίσταση του εκπαιδευτικού κόσμου, με πρωτοπόρο τις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις, κατόρθωσε να γίνει κατανοητή στην κοινωνία αυτή η πραγματικότητα και οδήγησε στην κατάρρευση του οικοδομήματος. Το κυρίαρχο πρόβλημα που οδήγησε σ’ αυτή τη ραγδαία αποδόμηση ήταν η σαθρή βάση στην οποία είχε στηριχθεί: Κανένα εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να άρει την αντίφαση που δημιουργεί από τη μια η προσπάθεια να φαίνεται ότι τάχα ικανοποιείται το λαϊκό αίτημα για μόρφωση όλων των παιδιών μέσα από τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, ενώ ταυτόχρονα η όλη εκπαιδευτική διαδικασία να λειτουργεί σύμφωνα με τις επιταγές της αγοράς.
Αλλαγή που να αίρει υπέρ των εργαζομένων την προηγούμενη αντίφαση δεν προκύπτει, όπως ήταν αναμενόμενο, από τις αλλαγές που αναγγέλθηκαν. Ο στόχος παραμένει ο ίδιος, αλλά αυτό συγκαλύπτεται πίσω από την τακτική κίνηση αναδίπλωσης που είχε ήδη ξεκινήσει η προηγούμενη κυβέρνηση και ολοκληρώνει η νέα. Ασφαλώς δε διαφαίνεται ούτε προοπτική προς την κατεύθυνση μεταβολής του στόχου της πλήρους υποταγής του σχολείου στην αγορά και στη σταδιακή μετεξέλιξή του σε στυλοβάτη του οικονομικού ανταγωνισμού του κεφαλαίου, με βάση την κυβερνητική πολιτική όπως περιγράφηκε στις προγραμματικές δηλώσεις και στο προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ, αλλά και από την ως τώρα πρακτική της κυβέρνησης. Η εκπαιδευτική αριστερά οφείλει να αποκαλύψει και σ’ αυτή την καλύτερα φτιασιδωμένη στρατηγική της νέας κυβέρνησης τα χαρακτηριστικά αυτά.
Ο διάλογος που διακηρύσσει η κυβέρνηση είναι φυτώριο ψευδαισθήσεων αφού είναι προαποφασισμένο ότι η εκπαίδευση θα έχει βασικό προσανατολισμό τον οικονομικό ανταγωνισμό και τις ανάγκες του κεφαλαίου. Όταν όλη η πολιτική είναι εστιασμένη στις αρχές της παραγωγικότητας, όταν η «ευρωπαϊκή σύγκλιση» επιτάσσει τις αναδιαρθρώσεις που περιγράφει η Λευκή Βίβλος και οι συνδιασκέψεις της Μπολόνια και της Λισσαβώνας, όταν κέντρο της όλης λειτουργίας του κράτους δεν είναι ο άνθρωπος αλλά το κέρδος, η εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στην έκπτωση των ανθρωπιστικών αξιών και ιδεωδών. Οι συγκεκριμένες αλλαγές δεν είναι τίποτε άλλο παρά στάχτη στα μάτια. Οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι η επικρότηση από την κοινωνία των μέτρων προς αυτή την κατεύθυνση σημαίνει ότι στο χώρο της εκπαίδευσης υιοθετούμε το βιασμό των παιδικών ψυχών και την ανώμαλη προσγείωσή τους στη λογική της σκοπιμότητας, του μεταξύ τους ανταγωνισμού, της ατομικότητας και της αλλοτρίωσης.
Την ίδια ώρα οργανώνεται η αξιολόγηση, εξού και η βιασύνη των αλλαγών των στελεχών της διοίκησης, ώστε με προσεκτικά βήματα, πατώντας και στην οικτρή αποτυχία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να προχωρήσει η κυβέρνηση στην πλήρη απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης, αφού έχει πρώτα εξασφαλίσει τα νώτα της.
Σ’ αυτό το μόνιμο στόχο του νεοφιλελευθερισμού πρέπει να εστιάσει το εκπαιδευτικό κίνημα και, κλείνοντας τ’ αυτιά στις σειρήνες του διαλόγου και της συνδιαχείρισης, να ξαναφέρει στο προσκήνιο το αίτημα για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση με βαθύ ουσιαστικό μορφωτικό περιεχόμενο. Μόρφωση για όλα τα παιδιά χωρίς διαχωρισμούς, αποκλεισμούς και ταξικούς φραγμούς.
|
|
|
Διαφόρων Φορέων 
Αποστολή σελίδας 
Εκτυπώσιμη μορφή σελίδας
Προσθήκη σελίδας στα Αγαπημένα
Επιστροφή