ΑΣΕΠ και αξιοπιστία

   Είμαι απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης. Όταν εφαρμόστηκε ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς ήμουνα στην επετηρίδα 8 χρόνια, οργανώνοντας την επαγγελματική (και φυσικά και προσωπική) μου ζωή με την αναμονή του διορισμού. Η κατάργηση της επετηρίδας μ` αυτόν τον τρόπο θεώρησα (όχι μόνο εγώ βέβαια) οτι είναι αμφισβήτηση της 4ετούς φοίτησής μου στο πανεπιστήμιο, εμπαιγμός της 8ετούς αναμονής και αδικία σε σχέση με συναδέλφους που μόλις αποφοιτούσαν. Έτσι όχι μόνο δε συμμετείχα στους πρώτους διαγωνισμούς, αλλά δεν ήθελα ν` ακούσω για ΑΣΕΠ. Δεδομένου οτι δεν είχε έρθει η σειρά μου καν για αναπληρώτρια (πουθενά), εργάστηκα ως νηπιαγωγός με όλους τους δυνατούς τρόπους (ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, εξωσχολικά κέντρα, 8μηνες συμβάσεις).
   Συνειδητοποιώ τελικά οτι ο μόνος τρόπος να συμμετέχω στη χαρά και στη δημιουργία της τάξης του νηπιαγωγείου με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, είναι να "καπνίσω την πίπα της ειρήνης" μ` αυτόν τον θεσμό, διεκδικώντας εκ νέου αυτό που πίστευα οτι έχω κατακτήσει. Θα δώσω λοιπόν εξετάσεις για πρώτη φορά, κάνοντας αυτό που εξορκίζει το νέο διαθεματικό - "στείρα απομνημόνευση". 
  Τουλάχιστον όμως θα έπρεπε να εξασφαλίζονται αξιόπιστες διαδικασίες και συνθήκες:
1. Εξέταση με το σύστημα των πολλαπλών επιλογών, έστω στην πρώτη θεματική ενότητα που αφορά στο γνωστικό αντικείμενο.
2. Εξέταση σε ένα αναλυτικό πρόγραμμα και όχι αιωρούντες υπαινιγμούς και στο νέο -μη ισχύον- ΔΕΠΠΣ.
3. Δημοσίευση -με το τέλος του διαγωνισμού- των κειμένων με βάση τα οποία γίνεται η βαθμολόγηση (ας είναι και 30 τόμοι).
4. Ανθρώπινες συνθήκες εξέτασης και όχι 8 ώρες σε μια ημέρα.

  Θέλω να μάθω αν υπάρχει δυνατότητα σχετικής παρέμβασης και με ποιον τρόπο. Απευθύνομαι τόσο στους υπεύθυνους σύνταξης και διαχείρησης της "Έδρας", όσο και σε συναδέλφους, κάθε εκπαιδευτικής βαθμίδας, που μοιράζονται το πρόβλημα και τον προβληματισμό.


Ανδρονίκη Αγγελούδη
Νηπιαγωγός