Το μεταολυμπιακό περιβάλλον ξεκίνησε

…και τα σχολεία ανοίγουν

ü      «7.000 αναπληρωτές και 8.000 ωρομίσθιοι στην Α/θμια εκπαίδευση». Δηλαδή, το 1/5 των εκπαιδευτικών θα είναι και φέτος χωρίς σταθερή και μόνιμη εργασία. Αυτούς που τάχα θα καταργούσε η Ν.Δ. τους πολλαπλασιάζει στην εκπαίδευση, ενώ οι 250.000 συμβασιούχοι που προεκλογικά  είχαν «μονιμοποιηθεί» υπέστησαν έναν ανεπανάληπτο εμπαιγμό. Το σχολείο των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ελαστικής, κατακερματισμένης γνώσης, και του περιφερόμενου ή ανασφαλούς εκπαιδευτικού είναι εδώ, σε όλο του το μεγαλείο. Την ίδια στιγμή, κάτω από το βάρος της πραγματικότητας, ελαστικά γίνονται και τα δικαιώματα των μόνιμων εκπαιδευτικών. Υποχρεωτικές υπερωρίες, μετακινήσεις όπου κρίνει η υπηρεσία…και ότι άλλο γνωρίσαμε πέρυσι φαίνεται πως θα επιδιώξουν να  συνεχιστεί.

ü      «Δεν υπάρχει φράγκο» διαμηνύει ο κ. Αλογοσκούφης σε μια κοινωνία που χειμάζεται χρόνια από τις πολιτικές της παρατεταμένης λιτότητας.  8 δις ευρώ θα εκτιμηθεί μάλλον το κόστος της ολυμπιακής φιέστας, που πρέπει να το πληρώσουμε πάλι εμείς οι εργαζόμενοι. Γι αυτό σχεδιάζουν  αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού 3%, γι’ αυτό δε συζητούν τίποτα για την αποκατάσταση έστω κι ενός μέρους από τις απώλειες τόσων χρόνων, γι’ αυτό πάνω στο  βεβαρημένο περιβάλλον της γενικευμένης ακρίβειας ετοιμάζονται νέες  αυξήσεις στις ΔΕΚΟ, στο πετρέλαιο θέρμανσης και στα είδη πρώτης ανάγκης. Τους "καθαρούς" αγώνες των 22 συλληφθέντων ντοπαρισμένων, τα κρουαζιερόπλοια των "αθανάτων", τους Ράμπο και τις κάμερες ασφαλείας θα τους πληρώνουμε δυο και τρεις γενιές. «Στο τέλος της τετραετίας θα δούμε για νέο μισθολόγιο»  δήλωσε  ο υπουργός στην ΑΔΕΔΥ . Στην ΑΔΕΔΥ που για μια άλλη φορά ,αντί να διεκδικήσει πραγματικές αυξήσεις τώρα, συμμετέχει στην εξαπάτηση και στην  καλλιέργεια αυταπατών για νέα και ενιαία μισθολόγια.

      Κι όμως η καθημερινή ζωή, το φαγητό, το νοίκι, τα δάνεια, τα φροντιστήρια, οι λογαριασμοί … μας πνίγουν, μας βουλιάζουν. Κυβέρνηση και συνδικαλιστική γραφειοκρατία παίζουν στις πλάτες μας και τις ανάγκες μας ένα παιχνίδι με σίγουρους χαμένους εμάς.

      Οι μεν μας εμπαίζουν με  αυξήσεις κοροϊδία… και οι δε με 24ωρες τουφεκιές ζητώντας ψίχουλα.  Και οι δυο αναγνωρίζουν την "ανάγκη" να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, διαφωνούν μόνο για τους ρυθμούς και το ύψος. Γι αυτό τέτοιοι συνδικαλιστές μεταπηδούν εύκολα στη διοίκηση και από τη διοίκηση στο συνδικαλισμό,  όπως βλέπουμε αυτές τις μέρες στην εκπαίδευση.

ü      Η κυβέρνηση της Ν.Δ δε διστάζει μάλιστα. μπροστά στην ανυπαρξία ενός  αντιπολιτευτικού λόγου από τη σκοπιά των εργατικών δικαιωμάτων, να βάζει ζήτημα αλλαγών στο ασφαλιστικό σύστημα, πάντα στο όνομα των ελλειμμάτων των ταμείων, και ας αυξήθηκαν τα όρια συνταξιοδότησης και οι εργατικές εισφορές τα προηγούμενα χρόνια.

ü      Την ίδια στιγμή το τρομοκράτος της ολυμπιακής περιόδου, στο όνομα  της ασφάλειας των αγώνων , παραμένει ως τρόμος για τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους και ως ασφάλεια για το καθεστώς του τρόμου. Ο χαφιεδισμός καλλιεργείται ως εθνικό σπορ με τις  κάμερες πανταχού παρούσες, αφαιρώντας κάθε έννοια προσωπικού χώρου, ενώ οι παρακολουθήσεις τηλεφώνων και πολιτών γνωρίζουν νέες μέρες δόξας. Οι διαδηλώσεις θα απαγορεύονται, όπως απαγορεύτηκε και χτυπήθηκε την περίοδο των αγώνων η διαδήλωση για την  επίσκεψη Πάουελ, ενώ απεργίες θα κηρύσσονται παράνομες αν απειλούν την οικονομική ασφάλεια του τόπου και των επιχειρήσεων. Ένα πλέγμα αυταρχισμού, καταστολής και παρακολούθησης που μπροστά τους  η κοινωνία του Όργουελ μοιάζει με παιδική χαρά. Κι όλα αυτά στην ουσία για την απρόσκοπτη συνέχιση της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

     Είναι φανερό λοιπόν, ότι στην περίοδο που διανύουμε βρίσκεται σε εξέλιξη ένας νέος γύρος συνέχισης και ολοκλήρωσης των αναδιαρθρώσεων και της αντιλαϊκής πολιτικής, τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην κοινωνία.   Η νέα κυβέρνηση τόσο με το πρόγραμμα που είχε εξαγγείλει προεκλογικά, όσο και τις μέχρι σήμερα ενέργειες της,  επιμένει στην πλήρη συμμόρφωση με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. αναπαράγει και διευρύνει τη λογική της ανταγωνιστικότητας, τη δημοσιονομικής πειθάρχησης, της επιχειρηματικότητας, αξιοποιεί τις «μαύρες τρύπες» της οικονομικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και τον παραφουσκωμένο λογαριασμό των Ολυμπιακών αγώνων, για να συνεχίσει και να εντείνει την επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους.

      Είναι επίσης  φανερό, ότι και στο χώρο της εκπαίδευσης παρά τις ρητορείες και τις υποσχέσεις, τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησης αποκαλύπτουν την ουσία της πολιτικής της, που είναι η απαξίωση του δημόσιου σχολείου και της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και η προώθηση με κάθε μέσο της πολιτικής που υπηρετεί το σχολείο της αγοράς κι όχι της μόρφωσης, το σχολείο που εντείνει  αντί να αμβλύνει τους ταξικούς φραγμούς και κυρίως το σχολείο μιας υπερσυγκεντρωτικής  ιεραρχικής δομής  που λειτουργεί με υποταγμένο- ανασφαλές προσωπικό και ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

ü           Η αξιολόγηση - χειραγώγηση, με τη σύμφωνη γνώμη της ΔΟΕ,  προετοιμάζεται. Ο νόμος του ΠΑΣΟΚ για την αξιολόγηση (2986) χαρακτηρίζεται πια ως καλός, γιατί καλείται να τον εφαρμόσει η γαλάζια  γενιά. Η δε ΠΑΣΚ δε ζητά την κατάργησή του, γιατί πρωταγωνίστησε στην ψήφισή του! Αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έδειξαν ζήλο στην εφαρμογή της αξιολόγησης, προτού δοθεί η επίσημη εκκίνησή της, παρέμειναν ως Προϊστάμενοι.  Στην συνάντηση Σιούφα - Γιαννάκου - ΣΕΒ για την επιχειρηματικότητα στην εκπαίδευση αναφέρθηκε ότι είναι επιτακτική ανάγκη η εφαρμογή της αξιολόγησης όπως και σε κάθε άλλο παραγωγικό προϊόν. Αντιλαμβάνονται την εκπαίδευση ως εμπόρευμα, ως επιχείρηση, ως παραγωγό εργαζομένων και ως καταναλωτή και  την αξιολόγηση ως μέτρο της αποτελεσματικότητας της.

ü      Το ολοήμερο, που ήταν μέχρι πέρσι «παιδοφυλακτήριο» κατά τον Κώστα Καραμανλή, γίνεται  φέτος κανονικό ολοήμερο, χωρίς βέβαια  τίποτε να έχει αλλάξει. Οι νόμοι του ΠΑΣΟΚ εφαρμόζονται μέχρι κεραίας. Ούτε καν για τα μάτια του κόσμου δεν άλλαξαν τις εγκυκλίους και τις διαταγές. Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός των παιδιών, οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί, οι έλλειψη χώρων  και όλα τα κακά … ζουν και βασιλεύουν.

ü       

στο ίδιο έργο θεατές

   …εκατοντάδες συνδικαλιστικά στελέχη της ΔΑΚΕ σε μια επιχείρηση εφόδου στον κρατικό μηχανισμό, ανερυθρίαστα σε μια νύχτα, μετεπήδησαν από το στίβο της   τάχα υπεράσπισης των συμφερόντων των εκπαιδευτικών στο ρόλο της επιβολής της κυβερνητικής πολιτικής  στους εκπαιδευτικούς. Σαν τους αθλητές που αλλάζουν σημαία ανάλογα με τα χρήματα που τους προσφέρονται. Σαν τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚ, που τόσα χρόνια     υπηρετούσαν ως στελέχη με τον πιο επιθετικό τρόπο  την πολιτική του ΠΑΣΟΚ  ενάντια στην εκπαίδευση.  Κάποιοι από αυτούς, αλλά και  μερικοί  αριστεροί μαϊντανοί, έτρεξαν να κλείσουν μια θέση στο γαλάζιο παράδεισο κάνοντας πράξη το ρητό : "η εξουσία  είναι ίδια, αρκεί να συμμετέχεις σε αυτή.

   Το σκηνικό που διαμορφώνουν οι τελευταίες εξελίξεις, επιβεβαιώνει τη θέση των Παρεμβάσεων ότι τα στελέχη, ανεξαρτήτως χρώματος της κυβέρνησης, είναι  ιμάντες μεταφοράς της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής και αποτελούν έναν εξωτερικό μηχανισμό επιβολής, ελέγχου και αξιολόγησης, που αναπαράγει και επιβάλλει τις αντιδραστικές  κυβερνητικές επιλογές στο χώρο της εκπαίδευσης.

   Είναι προφανείς οι κολοσσιαίες ευθύνες του υποταγμένου συνδικαλισμού για όλες τις τελευταίες εξελίξεις. Δεν μπορούσε η Υπουργός  να περιμένει καλύτερη πάσα από το «...ο κλάδος είναι υπέρ της αξιολόγησης...» που της δήλωσε ο πρόεδρος της ΔΟΕ στην πρώτη συνάντησή τους, αλλά και από τα κείμενα των «θέσεων του κλάδου» που ψήφισαν από κοινού ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, καθιστώντας τη ΔΟΕ ένα ‘παντός καιρού’ κυβερνητικό συνδικάτο.

Γι αυτό οι εκπαιδευτικοί αντιλαμβάνονται πόσο κροκοδείλια είναι  τα δάκρυα των στελεχών της ΠΑΣΚ και της ηγεσίας της ΔΟΕ για την παύση των «καταξιωμένων στελεχών» και για τη δημοκρατία στην εκπαίδευση.  Γι αυτό δημιουργεί αγανάκτηση το ενδιαφέρον και η «αγωνιστικότητα» της ΠΑΣΚ -που ενώ αποδέχτηκε όλο το αυταρχικό πλέγμα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και σήμερα σιωπά, συναινώντας στην ουσία της  αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της Ν.Δ.- είναι έτοιμη τουλάχιστον στα λόγια να ξεκινήσει «νέο ανένδοτο» για τη θέση, την «τιμή» και κυρίως για την κομματική ταυτότητα των στελεχών εκπαίδευσης.

Ο καυγάς για το πάπλωμα!

να βάψουμε με άλλα χρώματα

 την πραγματικότητα

     Τα σχολεία άνοιξαν. Κι αν όλα αυτά είναι τα εφόδια για τη νέα χρονιά   που μας έδωσαν από την πρώτη μέρα κυβέρνηση και κράτος εμείς, ας το επιτρέψουμε στον εαυτό μας, ας σκεφτούμε διαφορετικά. Ας γεμίσουμε τη χρονιά  μας με όλα αυτά  που επιθυμούμε, ας τα διδάξουμε στα παιδιά μας και ας τα διεκδικήσουμε.

ü      Στην ελαστική εργασία του αναπληρωτή και του ωρομίσθιου, να αντιτάξουμε τη σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους. Να  υπερασπιστούμε τα  εργασιακά δικαιώματα των  πτυχίων μας κόντρα στα ελαστικά συστήματα προσλήψεων και τους διαγωνισμούς. Τα σχολεία, τα παιδιά, έχουν ανάγκη χιλιάδες μόνιμους εκπαιδευτικούς.

ü      Στην ελεημοσύνη και την καταδίκη στη φτώχεια του 3%, να διεκδικήσουμε  πραγματικές αυξήσεις, ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από το μισθό μας. Να επιβάλουμε συλλογική σύμβαση εργασίας στην εκπαίδευση , χωρίς τη διαμεσολάβηση της αμαρτωλής ΑΔΕΔΥ.

ü      Στην αξιολόγηση - χειραγώγηση και πειθάρχηση στην εκάστοτε κυβερνητική, κρατική πολιτική και στις ανάγκες των επιχειρήσεων να αντιτάξουμε  την παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία, την ανάδειξη του παιδαγωγικού ρόλου του συλλόγου διδασκόντων, την αποτίμηση στο εσωτερικό του σχολείου και την ανατροφοδότηση.

ü      Στα ολοήμερα σχολεία του εγκλεισμού, να αντιτάξουμε  τα ανοιχτά σχολεία στην κοινωνία τα σχολεία της χαράς , της γνώσης του παιχνιδιού. Στην τεμαχισμένη γνώση, στη γνώση- κονσέρβα, να αντιτάξουμε την γνώση της απελευθέρωσης, την κριτική σκέψη , την ανατροπή.

ü      Στα στελέχη-αξιολογητές και στο υπερσυγκεντρωτικό αυταρχικό μοντέλο   της διοίκησης, να προβάλλουμε το δημοκρατικό σχολείο του συλλόγου διδασκόντων και τη λογική της αυτοοργάνωσης της αιρετότητας και της ανακλητότητας.

ü      Στη μούχλα και τη μιζέρια του υποταγμένου κυβερνητικού και κομματικού  συνδικαλισμού,   να αντιτάξουμε τη φρεσκάδα της άμεσης δημοκρατίας, των γενικών συνελεύσεων, των επιτροπών αγώνα. Να αναπτύξουμε τον ανεξάρτητο αγωνιστικό συνδικαλισμό κόντρα στην κυβερνητική πολιτική και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

     Να μην αφήσουμε μέρα χαμένη. Κανένα σχολείο να μην ανοίξει με κενά.  Κανένας αξιολογητής να μη διαβεί την πόρτα της τάξης. Γενικές Συνελεύσεις μέσα στο Σεπτέμβρη για αποφάσεις αγώνα με διάρκεια και προοπτική.

     Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από αυτούς που έκαναν έτσι τη ζωή μας. Η σημερινή αντιπολίτευση της ΔΟΕ ήταν η συμπολίτευση της προηγούμενης κυβέρνησης. Μπλε και πράσινοι κόκκοι  έκαναν μαύρη τη ζωή μας. Μόνη ελπίδα η  αυτοοργάνωση των ίδιων των εκπαιδευτικών.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ, ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ

ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΦΘΗΝΗ  ΚΑΙ ΓΚΡΙΖΑ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2004 ,    www.paremvasis.gr