διορισμοί πολύτεκνων με 3 παιδιά-Εμείς και οι ΄Αλλοι

Διάβασα με προσοχή τις απόψεις συναδέλφων για το διορισμό πολυτέκνων με 3 παιδιά. Νομίζω ότι η αλήθεια βρίσκεται όπως πάντα κάπου στη μέση αν και τείνω να συμμεριστώ την άποψη που δεν θέλει το διορισμό τους με μόνο κριτήριο την οικογενειακή τους κατάσταση.

Σύμφωνοι, οι ανάγκες είναι πολλές αλλά το ίδιο δεν είναι και για μια χωρισμένη μητέρα ( η δική μου περίπτωση ας πούμε) ή για κάποιον με δύο παιδιά;  Υποθέτω ότι όταν γεννάμε τα παιδιά μας το κάνουμε απο αγάπη -όχι γιατί έτσι έτυχε ή γιατί όσο πιο πολλά τόσο καλύτερη θεσούλα θα έχουμε. Και εφόσον ισχύει αυτό φροντίζουμε εκ των προτέρων να τους δώσουμε ό,τι καλύτερο με οποιο τρόπο μπορούμε.Προφανώς κανείς δεν περιμένει να διοριστεί για να κάνει παιδιά - αλλά προγραμματίζουμε τη ζωή μας ώστε να τα φέρουμε βόλτα είτε έχουμε 1 έιτε 2 ειτε 15 παιδιά. Θέλω να πω ότι αν ας πούμε η συναδέλφισσα με τα τρία παιδιά δεν άφησε ποτέ το σπίτι της - και καλά έκανε - το έκανε γιατί έτσι έκρινε σωστό όχι γιατι δεν είχε άλλη επιλογή. Μπορεί για παράδειγμα να αποφάσισε να τα φέρει βόλτα με το μισθό του συζύγου - δάσκαλος στην Καλλιθέα - ή να έκανε και η ίδια ιδιαίτερα, ή να έκανε κάποια άλλη δουλειά. Αυτό δε σημαίνει ότι κάποιος άλλος δεν είχε άλλη επιλογή. ! Όταν διορίστηκα πριν 3 χρόνια ΄γνώρισα συναδέλφισσα-μαθηματικό με 25 χρόνια υπηρεσίας ως αναπληρώτρια!!!. και φέτος, στο σχολείο που δούλευα γνώρισα συναδέλφισσα από την Αλεξανδρούπολη που άφησε το ένα παιδί στο σύζυγο και πήρε μαζί της το άλλο και ήρθε να δουλέψει ως αναπληρώτρια για την Ολυμπιακή Παιδεία στην περιοχή Μεσολογγίου.(σε τρια σχολεία προκειμένου να συμπληρώσει ωράριο). Αυτές οι γυναίκες δεν είχαν οικογένεια, ή δεν είχαν ανάγκες; Απλά έκαναν άλλες επιλογές.

Και μην επικαλείσθε παρακαλώ ΄το ότι "όταν πήραμε πτυχίο δεν ξέραμε ότι θα καταργούσαν την επετηρίδα" γιατί τότε ισχύει και το "όταν πήραμε πτυχίο, πολύτεκνοι λογίζοταν οι έχοντες 4 παιδιά οπότε εμείες ούτως ή άλλως δεν είμασταν σ΄αυτήν την κατηγορία"  Όχι λοιπόν, κακολογούμε την πρώτη περίπτωση αλλά την άλλη επειδή μας ήρθε λουκούμι την υπερασπιζόμαστε με νύχια και με δόντια. Λογικό μεν αλλά και άδικο και ασυνεπές.

Στο κάτω κάτω δεν είναι λίγο αυθαίρετη η λογική του 3 παιδιά = πολύτεκνος αλλά 2 παιδιά =τίποτα; ή μήπως γενικότερα οι πολύτεκνοι δεν έχαιραν ιδιαίτερης μεταχείρισης; Ακόμα θυμάμαι ότι στις λίστες των αναπληρωτών τόσα χρόνια τα τέκνα πολυτέκνων έμπαιναν πάντα μπροστά και αυτό γιατί- επειδή΄οι γονείς τους χρόνια πριν είχαν κέφια και γεννοβολούσαν. Και αυτό το αποκαλούμε κοινωνική πολιτική. ΄Ελεος.

Και αν δεν σας κάλεσαν ποτέ να δουλέψετε ως αναπληρώτρια / -ης  μήπως ήταν γιατί δηλώνατε επιλεκτικά περιοχές και όχι εκείνο το "ναι σε όλα"; Γιατί αν μένεις Αττική και δεν θες ή δεν μπορείς να πας να δουλέψεις στην Κρήτη, τη Βοιωτία, την Κορινθία ή τη Σάμο ε, δεν μπορείτε απο τη βολή του καναπέ σας να απαιτείτε διορισμό ελέω Θεού ( και τέκνων). Γιατί , ενόσω εσείς κάνατε παιδιά ( που να ναι καλά) κάποιοι άλλοι ξεσπιτώνονται, ψάχνουν να βρουν σπίτι με χαμηλό ενοίκιο, είναι κάθε Σαββατοκύριακο στους δρόμους για να δουν τους δικούς τους,και ούτε και γω που τα ζήσα επτά χρόνια στο αναπληρωτηλίκι , δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουν να περνάνε από Σεπτέμβρη μέχρι Δεκέμβρη χωρίς λεφτά - γιατί τότε και μόνο τότε , παίρνουν λεφτά στα χέρια τους. Και πολλοί από αυτούς βρεθήκαν εκεί γιατί και σ΄αυτούς ΄οπως και σε σας κάποιοι ΄βρέθηκαν μια ωραία πρωϊα και τους είπαν " μάγκες, ξέρετε κάτι, η επετηρίδα πάπαλα. όσοι μπήκανε, μπήκανε".Και δεν το θέτω ως θέμα προϋπηρεσίας ! , ούτε λέω ότι τάχα όσοι δουλέψαν΄είναι έμπειροι και καλοί ενώ οι άλλοι δεν ξέρουν που παν τα τέσσερα. Ως θέμα νοοτροπίας το θέτω. Και το λέω εγώ που μεγαλώνω μόνη μου ένα παιδί -΄οχι τρία - και όμως ξέρω τι ζόρι είναι να μεγαλώνεις παιδιά. Αλλά, όχι μόνο και μόνο επειδή έχουμε 3 ή 103 παιδιά να ζητάμε ως αυτονόητο κάτι που δεν είναι καθόλου έτσι.  

Και αντιστρέφω και εγώ το ερώτημα: αν είχατε δύο παιδιά θα λεγατε τα ίδια; αν δεν είχατε καθόλου παιδιά θα λέγατε τα ίδια; αν είχατε ξεσπιτωθεί και εσείς θα λέγατε τα ίδια; και αν είχατε οικογένεια και σεις αλλά προσπαθούσατε μάταια να κάνετε όχι τρία αλλά ένα παιδί και δεν μπορούσατε θα λέγατε τα ίδια;

Τελικά, μήπως το θέμα είναι ' εμείς και οι άλλοι'; Παλιά ήταν οι Ασεπίτες και οι 16μηνίτες. τώρα θα είναι οι Πολύτεκνοι και οι Αναπληρωτές; πόσους τρόπους πιά θα τους επιτρέψουμε να βρουν για να μας χωρίσουν; Μήπως το θέμα πρέπει να είμαστε Εμείς; Όλοι εμείς, οι εκπαιδευτικοί. Και πώς εμείς θα γίνουμε καλύτεροι, πώς εμείς θα προσφέρουμε ό,τι καλύτερο σ΄αυτό το πράγμα - γιατί έτσι το καταντήσαμε- που λέγεται Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο;

Μήπως, λέω μήπως, θα έπρεπε να μας απασχολεί αυτό περισσότερο από το ποιός και πώς θα πρωτομπεί σ΄αυτό που όλοι αυθαίρετα θεωρούμε τσιφλίκι μας;

Μάρθα Τσίκα