|
 |
|
|
ΠΑΣΚ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Αθήνα 15/7/2004
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Το κομματικό κράτος με τις πιο αναχρονιστικές και αυταρχικές του δομές αναβιώνει σήμερα ακόμη και στο χώρο της εκπαίδευσης.
Τριάντα μέρες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, στα μέσα του καλοκαιριού, όπου τα πάντα κινούνται, όπως είναι αυτονόητο, μέσα σ’ ένα κλίμα συναίνεσης και ομοψυχίας, επέλεξε ως τον πλέον κατάλληλο χρόνο η κυβέρνηση της Ν.Δ., για να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο και να προωθήσει στη Βουλή ρύθμιση, με την οποία καρατομούνται εκατοντάδες καταξιωμένα στελέχη της εκπαίδευσης (Δ/ντές και Προϊστάμενοι Γραφείων), που είχαν την τύχη ή μάλλον την ατυχία, όπως αποδεικνύεται, να τιμήσουν τον Κλάδο των Εκπαιδευτικών και το λειτούργημά τους, να στηρίξουν καινοτόμες δράσεις στο χώρο του Σχολείου και να υπηρετήσουν ευσυνείδητα, επί δυο τουλάχιστον χρόνια, τη διοίκηση και τα συμφέροντα της Δημόσιας Εκπαίδευσης.
Η κυβέρνηση της συντηρητικής παράταξης, υιοθετώντας ακραίες απόψεις για δήθεν αναξιοκρατικές και κομματικές επιλογές των στελεχών, φαίνεται ότι αγνοεί ή θέλει να αγνοεί ότι τα σημερινά στελέχη της Εκπαίδευσης έχουν επιλεγεί μέσα από μια πλήρως διαφανή και αδιάβλητη διαδικασία και με βάση ένα συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο μετρήσιμων και αντικειμενικών κριτηρίων, που, παρά τις όποιες αδυναμίες και ασάφειές του, είναι σαφώς καλύτερο από οποιοδήποτε προηγούμενο και πιο κοντά στις θέσεις του Κλάδου μας.
Εξάλλου, η συμμετοχή στην όλη διαδικασία επιλογής ενός Συμβουλίου κύρους, με μέλη διακεκριμένους πανεπιστημιακούς και αξιόλογους συμβούλους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου που, προτείνονται από τα θεσμοθετημένα συλλογικά τους όργανα, προσδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα στη διαδικασία αυτή και περισσότερη αξιοπιστία στο τελικό αποτέλεσμα.
Άλλωστε, ας μην ξεχνούμε ότι τα στελέχη αυτά, μέσα από τη συμμετοχή τους και τη λειτουργία τους στα Περιφερειακά Συμβούλια, επέλεξαν χιλιάδες Δ/ντές σχολικών μονάδων, χωρίς να παρατηρηθούν προβλήματα και αμφισβητήσεις. Κι αυτό το αποδέχεται σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία του εκπαιδευτικού κόσμου. Μόνο η κυβέρνηση της Ν.Δ. και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας το αρνούνται, αλλοιώνουν έντεχνα την πραγματικότητα, θολώνουν την αλήθεια και προσπαθούν με έωλα επιχειρήματα να δικαιολογήσουν την ωμή και προκλητική κομματική τους παρέμβαση.
Φαίνεται ότι και αυτή η επιλογή της Κυβέρνησης εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο πάταξης της διαφθοράς και της διαπλοκής… στον ευαίσθητο χώρο της Εκπαίδευσης! Το κράτος, λοιπόν, επανιδρύεται. Το κομματικό κράτος, με τις πιο αναχρονιστικές και αυταρχικές του δομές, βρίσκεται, ήδη, προ των πυλών! Το κλίμα των προγραφών, που τόσο καλά γνωρίσαμε της περίοδο ’90-’93, αναβιώνει. Η ρεβανσιστική νοοτροπία της νεο-δεξιάς παράταξης, που κυβερνά σήμερα τον τόπο, διαποτίζει τα πάντα γύρω μας. Η ιστορία, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται. Όπως το 1990, σε μια νύχτα παύθηκαν όλα τα Στελέχη Εκπαίδευσης και αντικαταστάθηκαν, μέσα από μια πρωτόγνωρη, αδιαφανή αναξιοκρατική και απόλυτα διαβλητή και ελεγχόμενη διαδικασία, αποκλειστικά, από προσκείμενους στη Νέα Δημοκρατία εκπαιδευτικούς, έτσι και τώρα, ξανά, προωθείται, αλλά αυτή τη φορά οφείλουμε να ομολογήσουμε «σεμνά» και «ταπεινά», η εγκαθίδρυση ενός καθαρά κομματικού συστήματος διοίκησης και καθοδήγησης στο χώρο της εκπαίδευσης.
Ήδη, επίλεκτα συνδικαλιστικά και κομματικά στελέχη της φιλοκυβερνητικής παράταξης της ΔΑΚΕ, από τις πρώτες ημέρες της ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας από τη Ν.Δ., έχουν «εφορμήσει» στα κατά τόπους Γραφεία Εκπαίδευσης και έχουν «καπαρώσει» τις θέσεις. Το δηλώνουν, άλλωστε, τα ίδια προς κάθε κατεύθυνση. «Ήρθαμε να αναλάβουμε…» ανακοινώνουν ανερυθρίαστα και με περισσή παρρησία. Οι διαγκωνισμοί «δίνουν» και «παίρνουν». Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των στελεχών, κομματαρχών, βουλευτών και Υπουργών, για το ποιοι θα κατακτήσουν τις επίζηλες θέσεις σε κάθε περιοχή, έχουν κορυφωθεί και καλά «κρατούν» μέχρι σήμερα.
Προς τι, λοιπόν η νέα ρύθμιση, αφού τα πάντα έχουν δρομολογηθεί και προαποφασιστεί; Όλα, πάντως, δείχνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή για τα πολιτικά και εκπαιδευτικά μας χρονικά διαδικασία επιλογής προσωρινών, λένε, αλλά στην πραγματικότητα μόνιμων Στελεχών Εκπαίδευσης. Η ρύθμιση αυτή προβλέπει ότι, για την αξιολόγηση των υποψηφίων, συνεκτιμάται ιδίως η υπηρεσιακή τους κατάσταση(!), η επιστημονική και παιδαγωγική τους συγκρότηση, η ικανότητα συνεργασίας με τα μέλη της Εκπαιδευτικής Κοινότητας και η εν γένει συγκρότηση και η προσωπικότητά τους (!), όπως αυτή συνάγεται από το φάκελο υποψηφιότητας του καθενός υποψηφίου!!! Όλα γενικόλογα, που προσφέρονται για να αξιολογηθούν και να εκτιμηθούν «κατά το δοκούν». Με άλλα λόγια τα μοναδικά κριτήρια που θα ληφθούν υπόψη, είναι το βιογραφικό, οι συστατικές επιστολές και η κομματική – παραταξιακή ταυτότητα των υποψηφίων!
Πουθενά δεν αναφέρονται τα μετρήσιμα και αντικειμενικά κριτήρια. Γιατί άραγε; Μήπως, γιατί έτσι «λύνονται» τα χέρια τους και γίνεται πιο εύκολο το έργο τους;
Πάντως, είναι απορίας άξιο να δούμε ποιοι πανεπιστημιακοί θα δεχθούν να συμμετάσχουν σ’ αυτή την ευτελιστική για το κύρος και το λειτούργημά τους διαδικασία – παρωδία επιλογής στελεχών. Είναι δυνατό καταξιωμένοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και έγκριτοι παιδαγωγοί να συνεργήσουν σε κάτι τέτοιο και με τη συμμετοχή τους να επικυρώσουν το εκ των προτέρων διαβλητό, αναξιόπιστο και αναξιοκρατικό αποτέλεσμα των επιλογών αυτών; Ίδωμεν…!
Μπροστά σ’ αυτές τις αρνητικές εξελίξεις η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας παραμένει, δήθεν, αδιάφορη και αμέτοχη. Αρκείται στο ρόλο του «Πόντιου Πιλάτου», ενώ στην πραγματικότητα παίζει πρωταγωνιστικό και κυρίαρχο ρόλο.
Είναι αυτή, η ίδια, που πριν από λίγο καιρό, πρωτοστάτησε στη «νόμιμη» ανασύνθεση των Κεντρικών Υπηρεσιακών Συμβουλίων, μετά την «οικειοθελή» παραίτηση των μελών τους και την αντικατάστασή τους από Δ/ντές εκπαίδευσης της απολύτου εμπιστοσύνης της. Είναι αυτή που, προκειμένου να μη χρεωθεί το κόστος από την προώθηση της περιβόητης αυτής ρύθμισης, είχε την πρόνοια να μην τη συμπεριλάβει στο Νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή, μολονότι αυτή είναι δική της έμπνευση, δικό της δημιούργημα. Το γεγονός ότι προωθείται τώρα μέσα από το πολυνομοσχέδιο «Παυλόπουλου» ως κυβερνητική, δήθεν, απόφαση, ουδόλως την απαλλάσσει από τις τεράστιες ευθύνες της. Είναι η ίδια η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και ιδιαίτερα η Υπουργός που κατ’ επανάληψη έχει δηλώσει σ’ όλους τους τόνους ότι δεν είναι στις προθέσεις της η απομάκρυνση των Στελεχών Εκπαίδευσης.
Πάντως αξίζει να επισημανθεί ότι αυτό, που τελικά προωθείται από την κυβέρνηση με το τελευταίο Νομοσχέδιο, εντάσσεται σ΄ ένα συνολικό και «φιλόδοξο» σχεδιασμό για την άλωση της Δημόσιας Διοίκησης και της Εκπαίδευσης. Το παράδοξο, όσο και το αντιφατικό είναι ότι, ενώ για το Δημόσιο γενικά δρομολογείται η επί θητεία επιλογή των στελεχών, για την εκπαίδευση καθιερώνεται η μονιμότητά τους! Δηλ. το αντίθετο απ’ αυτό που ισχύει σήμερα. Οι λόγοι που υπαγορεύουν τη ρύθμιση αυτή είναι αυτονόητοι. Τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Επιβεβαιώνεται λοιπόν, κατά τρόπο πανηγυρικό, ότι η σημερινή κυβέρνηση παραμένει πάντα πιστή στις αρχές της και απόλυτα συνεπής σ’ ό,τι πιο αντιδραστικό, συντηρητικό και αυταρχικό αποπνέει, διαχρονικά, το πρόγραμμα της Ν.Δ.
Αλλά και η ίδια η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, δέσμια του παρελθόντος της συντηρητικής παράταξης και της αναχρονιστικής εκπαιδευτικής πολιτικής της, πλήρως εναρμονισμένη στις απαιτήσεις των συνδικαλιστών της φιλοκυβερνητικής ΔΑΚΕ αλλά και εγκλωβισμένη στις παλαιοκομματικές αντιλήψεις, πρακτικές και επιλογές της Ν.Δ. ,που θυμίζουν αλήστου μνήμης εποχές, «έρχεται», για μια ακόμη φορά, μέσα από τη ρύθμιση αυτή να αποβάλει το «ευρωπαϊκό», «εκσυγχρονιστικό» και «προοδευτικό» προσωπείο, που εδώ και καιρό έχει φιλοτεχνήσει.
Διαπιστώνουμε όλοι μας ότι, ενώ, από τη μια μεριά η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, εμφανίζεται πως επιθυμεί να προωθήσει τον Εθνικό Διάλογο για την Εκπαίδευση και τα προβλήματά της, ζητώντας τη συνδρομή όλων των εμπλεκομένων φορέων, από την άλλη όμως, θέλοντας να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις και τις υποσχέσεις των αξιωματούχων της σημερινής κυβέρνησης και των πρώην τομεαρχών της Ν.Δ., προχωρεί σε μια τόσο αντιδημοκρατική ενέργεια απομάκρυνσης των στελεχών Εκπαίδευσης, επαναφέροντας το σύστημα της απόλυτης ημετεροκρατίας και του στυγνού μικροκομματισμού.
Μάλιστα φτάνει στο σημείο να ομιλεί απαξιωτικά για τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες και το ρόλο τους, δηλώνοντας ότι : «Δεν την ενδιαφέρει τι λέει η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ» που εκπροσωπούν 150.000 εκπαιδευτικούς της Γενικής Εκπαίδευσης και που, υποτίθεται, θα κληθούν αύριο να συμμετάσχουν ως ισότιμοι εταίροι σ’ έναν ειλικρινή και ουσιαστικό Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία.
Νέα ήθη, νέες μέθοδοι και σύγχρονες πρακτικές εμφανίζονται στον ορίζοντα. Όλα προσφέρονται θυσία στο βωμό των κομματικών σκοπιμοτήτων .
Πέρα απ’ όλα αυτά, δυστυχώς, έρχονται και άλλα νοσηρά γεγονότα, για να συμπληρώσουν το παζλ των αρνητικών εξελίξεων που συντελούνται, την περίοδο αυτή, στο χώρο της εκπαίδευσης. Σαρωτικές αλλαγές και ανακατατάξεις, ήδη, δρομολογούνται στη διοικητική πυραμίδα του Υπουργείου Παιδείας. Τα «δικά» μας παιδιά δικαιώνονται. Η επικυριαρχία του κομματικού μηχανισμού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Τα διάφορα Συμβούλια και οι Οργανισμοί, που εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας, στελεχώνονται στις περισσότερες περιπτώσεις από άτομα με ανύπαρκτα προσόντα και περιορισμένες δυνατότητες, αλλά εφοδιασμένα με την «ταυτότητα» του καθαρόαιμου κομματικού και πιστού ψηφοφόρου των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Οι αποσπάσεις των Εκπαιδευτικών στις κεντρικές και περιφερειακές υπηρεσίες του ΥΠΕΠΘ, στους Οργανισμούς κ.α. μεθοδεύονται, σε καθημερινή βάση στα πολιτικά γραφεία των Υπουργών, με μοναδικό κριτήριο την κομματική – παραταξιακή προέλευση του κάθε ενδιαφερόμενου εκπαιδευτικού.
Είναι φανερό ότι, όλες αυτές οι πρωτοφανείς αρνητικές εξελίξεις, σηματοδοτούν δυσοίωνες προοπτικές τόσο για την ομαλή λειτουργία των σχολείων όσο και για την ουσιαστική αντιμετώπιση των πολλών και οξυμμένων προβλημάτων της δημόσιας εκπαίδευσης.
Κατά συνέπεια η αντίδραση του οργανωμένου Σ.Κ. είναι και αυτονόητη και επιβεβλημένη. Κι αυτό δεν υπαγορεύεται από καμιά κοντόθωρη αντιπολιτευτική διάθεση και προκατάληψη. Δε σχετίζεται με τη στήριξη συγκεκριμένων ατόμων, ορισμένων στελεχών. Το επιβάλλει η απροκάλυπτη, η ωμή και η αντίθετη προς κάθε έννοια δικαίου, ισονομίας και ισοπολιτείας κομματική παρέμβαση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας. Το απαιτεί η ανάγκη για την προάσπιση της αξιοπρέπειας του εκπαιδευτικού κόσμου και των συμφερόντων της Δημόσιας Εκπαίδευσης.
Οι καιροί αλλά και οι ανάγκες επιτάσσουν να σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων. Ας αναλάβει ο καθένας μας τις ευθύνες που του αναλογούν αλλά και το κόστος των δικών του επιλογών και ενεργειών. Δεν δικαιούμαστε να σιωπήσουμε. Δεν δικαιολογείται κανένας εφησυχασμός ούτε και αποστασιοποίηση από τα δρώμενα στην παρούσα συγκυρία. Καλούνται οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, τα κόμματα και όλοι οι εκπαιδευτικοί φορείς να πάρουν θέση. Οι καιροί ου μενετοί.
Η παράταξη της ΠΑΣΚ, ως πρωταγωνιστική δύναμη στο κίνημα των εκπαιδευτικών και σ’ αυτή τη φάση, είναι σίγουρο ότι θα συμπορευτεί με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις του κλάδου και της κοινωνίας, με όλους εκείνους που εξακολουθούν να οραματίζονται ένα καλύτερο αύριο για την Εκπαίδευση, το παιδί, την κοινωνία και τον τόπο μας και θα αγωνιστεί με συνέπεια, υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα για να αποτρέψει την επιβολή ενός ιδεολογικού αυταρχισμού και κομματικού διαχωρισμού στο χώρο της Εκπαίδευσης, που, εδώ και καιρό, έχει καταδικαστεί στη συνείδηση του εκπαιδευτικού κόσμου και της κοινωνίας μας.
Από την ΠΑΣΚ
Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
|
|
|
Φορέων Πρωτοβάθμιας Eκπαίδευσης 
Αποστολή σελίδας 
Εκτυπώσιμη μορφή σελίδας
Προσθήκη σελίδας στα Αγαπημένα
Επιστροφή