|
 |
|
|
Συνεχίζεται ο εμπαιγμός των αναπληρωτών-ωρομισθίων
Και επιτέλους εγένετο ρύθμιση. Και οι αναπληρωτές διοριστήκανε, και οι ωρομίσθιοι πληρωθήκανε, και οι μόνιμοι πήραν ουσιαστικές αυξήσεις, και η φτωχή κορούλα πήρε το πλούσιο πριγκιπόπουλο και έζησαν αυτοί καλά και εμείς άστα να πάνε. Τέλος του παραμυθιού. Welcome to the jungle. H ζούγκλα της εργασιακής ανασφάλειας, της τζάμπα εργασίας, του τρεξίματος από σχολείο σε σχολείο, του «χωσίματος» από διευθυντές και υπεύθυνους ολοημέρων, αποτελούν, δυστυχώς, τη ζοφερή πραγματικότητα για χιλιάδες συμβασιούχους εκπαιδευτικούς.
Η κυβέρνηση το μόνο που έκανε ήταν να υποσχεθεί ότι θα απορροφήσει όσους έχουν συμπληρώσει 30μηνη προϋπηρεσία μέχρι της 30-6-2004. Για τους υπόλοιπους θα ισχύσει το εξήντα σαράντα. (60% διορισμοί από τον ΑΣΕΠ, 40% διορισμοί από τον πίνακα προϋπηρεσίας). Η όλη υπόθεση της λεγόμενης ρύθμισης που κάνει είναι μια διπλωματική κίνηση αφού αυτοί που θα απορροφηθούν με το 30μηνο θα διοριζόντουσαν έτσι κι αλλιώς με το ποσοστό του 40% επί των ετησίων διορισμών. Αυτή η «ρύθμιση» λοιπόν της κυβέρνησης ήταν ένας ελιγμός για να καλμάρει τους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς, να πάρει ένα κομάτι τους, (Ολυμπιακή παιδεία, αναπληρωτές με μεγάλες προϋπηρεσίες), και να αποδυναμώσει το κίνημα και την όλη προσπάθεια για μονιμοποίηση των εκπαιδευτικών.
Είναι φανερό ότι αυτή η κίνηση βρήκε «ώτα ακουώντων», σ’ ένα στενό κύκλο της ΠΕΑ (Πανελληνια Ένωση Αναπληρωτών) και στους καθηγητές Ολυμπιακής παιδείας. Από την άλλη μεριά τα ΔΣ των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ εκδώσανε ένα δελτίο τύπου και προχωρήσανε σε δίωρη στάση εργασίας και πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 3 του Ιούνη. Αυτή η κίνηση όμως των ΔΣ ήταν περισσότερο τουφεκιά στον αέρα παρά ουσιαστική παρέμβαση. Με δίωρες στάσεις εργασίας δεν κάνεις τίποτα απλά κοροϊδεύεις.
Φαίνεται τελικά ότι πολλοί παίξανε σε βάρος των συμβασιούχων εκπαιδευτικών όλο αυτό το διάστημα και πιό πολύ η ίδια η Ένωσή τους και το ΔΣ που πίστευε και πιστευει ότι το πρόβλημα της αδιοριστίας μπορούσε να λυθεί ψηφίζοντας, και πιέζοντας με αυτό το τρόπο, πότε το ένα και πότε το άλλο κόμμα. Αρνείται την δυνατότητα στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς ν’ ασκήσουν πιέσεις μέσα από μαζικούς αγώνες γιατί κάτι τέτοιο θα τους έφερνε (το ΔΣ της Ένωσης) σε σύγκρουση με τον υπουργό του οποίου την ρύθμιση εκλιπαρούσαν. “Μην στενοχωρείται τον κύριο υπουργό γιατί θα θυμώσει και δεν θα μας διορίσει.” Κάπως έτσι παρέμβαιναν στον κόσμο της αναπλήρωσης που είχε και έχει την ψευδαίσθηση ότι ο διορισμός τους είναι αποτέλεσμα της καλής διάθεσης του κυβερνώντος κόμματος.
Από την άλλη μεριά τα ΔΣ των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, γραφειοκρατικά παραμορφωμένα από τις παρατάξεις των επίσημων κομμάτων έχουν περιπέσει σε πλήρη αναξιοπιστία στα μάτια των εκπαιδευτικών και οι όποιες πρωτοβουλίες παίρνονται καταντούν καινό γράμμα μιας και ελάχιστος κόσμος τις ακολουθεί.
Οι Αριστερές Παρεμβάσεις στο χώρο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ενώ και αγωνιστικές είναι και πρωτοβουλίες παίρνουν, δε καταφέρνουν να τραβήξουν τον κόσμο της ωρομισθίας. Η επιμονή τους για επαναφορά της επετηρίδας δείχνει πόσο μεγάλη δυσκολία έχουν ν’ αντιληφθούν ότι οι άνθρωποι και φυσικά και οι εργαζόμενοι, κινητοποιούνται με βάση τα καθημερινά, δικά τους προβλήματα. Δεν κινητοποιούνται οι εργαζόμενοι απλά για να παλέψουν μια αφηρημένη σωστή ιδέα. Δε θα βγάλεις το κόσμο στο δρόμο με το ν’ αποδείξεις ότι η επαναφορά της επετηρίδας είναι σωστή και δίκαιη. Δεν μπορείς να μαζικοποιήσεις τις επιτροπές σου λέγοντας ότι οι διορισμοί θα πρέπει να γίνονται με βάση τον χρόνο απόκτησης πτυχίου. Ποίος αναπληρωτής θα έρθει μαζί σου;
Βλέπουμε λοιπόν ότι από την μια μεριά οι αυταπάτες των ίδιων των αναπληρωτών που αναπαράγονται και ανατροφοδοτούνται από την Ένωσή τους, η αφασία και το ξεπούλημα των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών και η λάθος πολιτική των ακροαριστερών παρεμβάσεων οδήγησαν και οδηγούν τους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς σε ήττες.
Η όλη δυνατότητα απάντησης στο ζήτημα της αδιοριστίας βρίσκεται στα χέρια των εκπαιδευτικών, στο βαθμό όμως που ξεπεράσουν τις αυταπάτες τους και συνειδητοποιήσουν τη δύναμη της δικιάς τους αυτόνομης δράσης. Για να πάρει σάρκα και οστά αυτή η αυτόνομη δράση χρειάζεται ένα πρόγραμμα σαφή και συγκεκριμένο που θα συσπειρώνει τους εκπαιδευτικούς με όποια εργασιακή σχέση και αν εργάζονται Το σύνθημα μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών και ωρομισθίων χωρίς προϋποθέσεις είναι αυτό που μπορεί να συσπειρώσει όλους τους εκπαιδευτικούς και να τους δώσει τη διαπραγματευτική δύναμη που χρειάζονται για να θέσουν το πρόβλημα της αδιοριστίας με ουσιαστικούς όρους απέναντι στην κυβέρνηση.
Επίσης η εγγραφή στους κατά τόπους συλλόγους εκπαιδευτικών και το δικαίωμα ψήφου στους ωρομίσθιους θ’ αποτελούσε βασικό μοχλό πίεσης στα συνδικάτα να πάρουν θέση στο πρόβλημα και να βοηθήσουν έμπρακτα με κινητοποιήσεις και απεργίες.
Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων βασικό εργαλείο πρέπει να είναι οι ανεξάρτητες επιτροπές αγώνα στις οποίες αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, αλλά και μόνιμοι εκπαιδευτικοί θα συνεδριάζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα καθορίζοντας τους στόχους και την δράση τους. H αυτοοργάνωση των ίδιων των εργαζόμενων σε διαρκείς επιτροπές αγώνα, κοινές για όλους (θεατρολόγους μουσικούς γυμναστές) αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος και την αντεπίθεσή του. Μόνο έτσι μπορεί να ξεπερασθεί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία και ο συντεχνιασμός, μόνο έτσι μπορούμε να δούμε νίκες.
ΓΚΟΥΛΙΩΝΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
|
|
|
Διαφόρων Φορέων 
Αποστολή σελίδας 
Εκτυπώσιμη μορφή σελίδας
Προσθήκη σελίδας στα Αγαπημένα
Επιστροφή