ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ Ν. ΗΡΑΚΛΕΊΟΥ

Για ένα ¶λλο συνδικαλισμό στις αντιλήψεις και στην πρακτική

Η απεργία του φθινοπώρου και η συνέχεια…

     Από το καλοκαίρι το νέο Δ.Σ της ΟΛΜΕ ξεκίνησε να κωδικοποιεί τα συσσωρευμένα προβλήματα της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών και ξεκίνησε μια έντονη δραστηριότητα για την ανάδειξή τους. Συναντήθηκε με τον Υπουργό Παιδείας κ. Ευθυμίου και τον Υφυπουργό Παιδείας κ. Γκεσούλη οι οποίοι επιφυλάχθηκαν να απαντήσουν … Συναντήθηκε επίσης και με τους αρχηγούς των κομμάτων. Μεγάλης βαρύτητας υπήρξαν οι τακτικές συναντήσεις των Δ.Σ  ΟΛΜΕ και ΔΟΕ. Σημαντικό ήταν και το αποτέλεσμα αυτών των συναντήσεων. Έπειτα από πολλά χρόνια έγινε ουσιαστική συζήτηση και μερικός συγχρονισμός των απεργιακών βημάτων δασκάλων και καθηγητών.   

     Μόλις άνοιξαν τα σχολεία κλιμάκια του Δ.Σ της ΟΛΜΕ επισκέφθηκαν όλες τις περιφέρειες της χώρας και πολλά σχολεία για να ενημερώσουν και να ενημερωθούν. Στις συναντήσεις αυτές ως μείζονα θέματα αναδεικνύονται:

·        Το οικονομικό –συνταξιοδοτικό -ασφαλιστικό:

-  Οι αρμόδιοι Υπουργοί αναγνωρίζουν ως δίκαια τα οικονομικά μας αιτήματα και συνεχώς μας αποκοιμίζουν υποσχόμενοι τουλάχιστον το επίδομα των 176 ευρώ που έχει δοθεί σε όλους τους άλλους δημόσιους υπαλλήλους. Από το 1997 μέχρι σήμερα, όχι μόνο δε μας δόθηκε κανένα “ειδικό επίδομα” αλλά μας επιβλήθηκε και επιπλέον κράτηση 18 ευρώ το μήνα αναδρομικά από 1-1-2003 για το επίδομα που δεν έχουμε πάρει. Συγχρόνως ανακοινώνεται το ΄νέο μισθολόγιο’ που είναι για τους εκπαιδευτικούς το χειρότερο της τελευταίας εικοσαετίας. Με το ‘νέο μισθολόγιο’ : α) οριστικά πλέον τα 176 ευρώ δεν δίνονται στους εκπαιδευτικούς, ενώ σε όσους δινόταν διατηρείται σαν προσωπική διαφορά  β) Τα επιδόματα παραμένουν και στο «νέο μισθολόγιο» με αποτέλεσμα οι συντάξιμες αποδοχές με το νέο μισθολόγιο να είναι κατά 26 ευρώ χαμηλότερες από τις συντάξιμες αποδοχές με το παλιό μισθολόγιο. Επίσης κανένας εκπαιδευτικός δεν θα παίρνει σύνταξη μεγαλύτερη από το 60% των αποδοχών του.  γ)  Το κίνητρο απόδοσης γίνεται 150 ευρώ και συνδέεται με την αξιολόγηση. «Κριτήρια για τη χορήγηση του ανωτέρω κινήτρου είναι η ποιοτική και ποσοτική απόδοση του υπαλλήλου, η μη αξιολόγησή του με δυσμενή βαθμό, καθώς και ο βαθμός ενδιαφέροντός του για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των πολιτών…». δ)  Το ωρομίσθιο και με το νέο μισθολόγιο παραμένει σταθερό όσο ήταν στις 31-12-1996 (!) δηλαδή 3140 δρχ. ακαθάριστα η ώρα. Μέχρι τότε το ωρομίσθιο αναπροσαρμοζόταν με την ΑΤΑ. Αν το ωρομίσθιο συνέχιζε να υπολογίζεται μέχρι σήμερα όπως υπολογιζόταν μέχρι 31-12-1996 τότε θα ήταν 5100 δρχ. ε)  Τα αναδρομικά του οικογενειακού επιδόματος που οφείλει η Κυβέρνηση ύστερα από την καταδικαστική απόφαση σε βάρος της περικόπτονται στο 50% .  Σταματούν ακόμα και οι εκκρεμείς δίκες. Οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι ! στ)  Με το προωθούμενου mini-ασφαλιστικό νομοσχέδιο επιβάλλεται κράτηση 2% υπέρ του ΤΕΑΔΥ από 1-1-2004, σε όσα επιδόματα δεν επιβαλλόταν μέχρι τώρα κράτηση υπέρ του ΤΕΑΔΥ. Δηλαδή: Στο επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης (302Χ2% = 6,04), στο οικογενειακό επίδομα (παντρεμένος/η με δύο παιδιά 70,43Χ2% = 1,41 Ευρώ),  στο μεταπτυχιακό, στα επιδόματα θέσης (περίπου 6 Ευρώ) κλπ. Όλα αυτά χωρίς να προβλέπεται αντίστοιχη αύξηση της επικουρικής σύνταξης από την αυξημένη κράτηση. ζ)  Με την κατάργηση του χρονοεπιδόματος μειώνονται οι αποδοχές των αναπληρωτών οι οποίοι προσλαμβάνονται με το εισαγωγικό Μισθολογικό Κλιμάκιο και μέχρι σήμερα έπαιρναν τις αποδοχές του εισαγωγικού Μισθολογικού Κλιμακίου συν το χρονοεπίδομα ανάλογα με την προϋπηρεσία τους.

-  Το αίτημα  για πλήρη σύνταξη με 30 χρόνια υπηρεσίας και κύρια σύνταξη να ανέρχεται στο 80% του συνόλου των εν ενεργεία αποδοχών, όπως αυτές διαμορφώνονται κατά το μήνα αποχώρησης από την υπηρεσία  προβάλλεται για μια ακόμα φορά.

 -  Το αίτημα για δωρεάν και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη προβάλλεται έντονα μετά και από την διακοπή των συμβάσεων των γιατρών με το δημόσιο.  

·        Διορισμοί – αναπληρωτές: Οι διορισμοί που γίνονται δεν καλύπτουν τα οργανικά κενά. Οι πιστώσεις που δίνονται για πρόσληψη αναπληρωτών είναι ελάχιστες σε σχέση με τα οργανικά και λειτουργικά κενά που πρέπει να καλυφθούν. Μετά και από τις προσλήψεις των αναπληρωτών 2500 κενά παραμένουν ακόμα ακάλυπτα και το Υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να τα καλύψει όπως όπως με ωρομίσθιους.

·        Εργασιακές σχέσεις: Οι νόμοι για την αξιολόγηση, το καθηκοντολόγιο και οι Περιφερειακοί διευθυντές ενεργοποιούνται από το Υπουργείο Παιδείας. Συνάδελφοι υποχρεώνονται να αναλάβουν υπερωρίες, υποχρεωτικά κενά στο πρόγραμμα χωρίς ουσιαστικό λόγο, διαθέσεις σε τρία και περισσότερα σχολεία για συμπλήρωση ωραρίου. Εντατικοποίηση χωρίς παιδαγωγικό χαρακτήρα.

Τα παραπάνω προβλήματα μαζί με τα προβλήματα καθημερινότητας, τα επιμέρους προβλήματα των εκπαιδευτικών κατά ειδικότητα, των σχολείων και του εκπαιδευτικού συστήματος, ιεραρχούνται και προβάλλονται από την εισήγηση της ΟΛΜΕ σαν «ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΑΙΧΜΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ» Τα αιτήματα ‘αιχμής’ ήταν αποδεκτά από την μεγάλη πλειοψηφία των μαχόμενων εκπαιδευτικών. Ταυτόχρονα προτείνεται απεργιακό πρόγραμμα δράσης με προοπτική την απεργία διαρκείας.

     Υπήρξε η αναγκαιότητα της άμεσης αντίδρασης με απεργία γιατί η Κυβέρνηση σχεδίαζε, όπως και έπραξε τελικά, την ψήφιση του ‘νέου μισθολογίου’ και μισθολόγιο δεν ψηφίζεται κάθε χρόνο. Ο χρόνος ενημέρωσης των συναδέλφων, των γονέων των μαθητών και της κοινωνίας, απαραίτητων συμμάχων για επιτυχή αγώνα ήταν ελάχιστος και δεν είχε γίνει καμιά προετοιμασία την προηγούμενη χρονιά. Παρά ταύτα η ΟΛΜΕ ανέδειξε τα θέματα με έγκαιρες και τεκμηριωμένες ανακοινώσεις και στήριξε τις απεργίες με το αναγκαίο υλικό. Ίσως για πρώτη φορά το ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ τεκμηρίωσε τα αιτήματα.

    Δεχθήκαμε, όπως ήταν αναμενόμενο γιατί βρισκόμαστε ήδη σε προεκλογική περίοδο, ενορχηστρωμένη επίθεση από την Κυβέρνηση που έφθανε τα όρια της σπίλωσης, με κορυφαία μέλη της ορχήστρας τους Υπουργούς Παιδείας κ. Ευθυμίου και Οικονομίας κ. Χριστοδουλάκη. Ο τρόπος με τον οποίο ανακοινώθηκε «το νέο μισθολόγιο» των δημοσίων υπαλλήλων είναι η πρώτη προσπάθεια σπίλωσης. Ανακοινώθηκε το μισθολόγιο όλων των άλλων υπαλλήλων χωρίς τα επιδόματα ενώ το «ειδικό μισθολόγιο των εκπαιδευτικών» ανακοινώθηκε μαζί με το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης, με αποτέλεσμα να φαίνονται οι αποδοχές των εκπαιδευτικών μεγαλύτερες κατά 302 ευρώ από τις αποδοχές  των άλλων δημόσιων υπαλλήλων. Γιατί δεν ανακοίνωσε ο κ. Χριστοδουλάκης τις συνολικές αποδοχές - μαζί με τα επιδόματα, ειδικούς λογαριασμούς κ.λ.π  - με το νέο μισθολόγιο  των υπαλλήλων του Υπουργείου του π.χ ; Είναι προφανές γιατί. Ο κλητήρας του Υπουργείου του παίρνει περισσότερα από τον εκπαιδευτικό.  Τη σκυτάλη της σπίλωσης πήρε ο ίδιος ο Υπουργός της Παιδείας. Διεκδικούμε το επίδομα των 176 ευρώ που έχουν πάρει όλοι οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι και το οποίο μας είχε υποσχεθεί επανειλημμένα, μας δίνονται μόνο τα 73 ευρώ από 1-1-2004 και την αύξηση αυτή την προσθέτει με την αύξηση της εισοδηματικής πολιτικής – ‘νέου μισθολογίου’ -  που παίρνουν και όλοι οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι για να βγει το ποσοστό αυξήσεων 9-10 % από  1-1-2004 που χρειάζεται για προπαγάνδα. Δεν μας αιτιολογεί όμως πώς γίνεται ένας τελωνειακός  υπάλληλος κατηγορίας ΠΕ με 33 έτη υπηρεσίας να παίρνει μισθό κατά 799 ευρώ υψηλότερο από ένα εκπαιδευτικό με τα ίδια έτη υπηρεσίας. ‘Ξέχασε’ μάλιστα ότι το νόμισμα της Ελλάδας είναι το ευρώ και ανακοίνωσε τα ποσά των αυξήσεων σε δραχμές γιατί οι «αυξήσεις» σε ευρώ φαίνονταν και στο ίδιο μικρές.   Το λιγότερο που θα περιμέναμε από τον Υπουργό Παιδείας είναι η στήριξή μας για την άρση των ανισοτήτων και όχι να συμμετέχει στην ενορχηστρωμένη επίθεση εναντίον μας.

     Τα χειραγωγημένα ΜΜΕ πήραν την σκυτάλη από τους Υπουργούς τους οποίους όχι μόνο αναπαρήγαγαν, αλλά προσπαθούσαν να μας δημιουργήσουν και τύψεις για τα ‘πολλά χρήματα’ που παίρνουμε την ίδια στιγμή που άλλοι εργαζόμενοι παίρνουν λιγότερα ή είναι άνεργοι. Η κοινωνική αλληλεγγύη απαραίτητη για την επιτυχή έκβαση του αγώνα με τέτοια αντιμετώπιση από τα ΜΜΕ ήταν αδύνατο να επιτευχθεί και εμείς δεν είχαμε το χρόνο να την καλλιεργήσουμε.

      Δημιουργήθηκε ανάμεσα στην πρώτη και δεύτερη 48ωρη απεργία κλίμα ηττοπάθειας από την αντιμετώπιση των άλλων απεργιών που ή κηρύχθηκαν παράνομες και καταχρηστικές ή αν και ήταν διαρκείας όπως των πανεπιστημιακών δεν είχαν αποτέλεσμα. Επίσης η ηγεσία της κυβερνητικής παράταξης διέδιδε το άκαιρο και την αναποτελεσματικότητα. Τέλος δεν υπήρξε ουσιαστική στήριξη από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με τέτοιες συνθήκες οι συνειρμοί και οι συγκρίσεις με τη δίμηνη απεργία του 1997 την οποία πολλοί συνάδελφοι θεωρούν αναποτελεσματική και ως σε ένα βαθμό ήταν, είναι αναπόφευκτοι.      

     Είχαμε όμως και εσωτερικές αδυναμίες:

-  Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν κατορθώσαμε να εμπνεύσουμε αισιοδοξία και προοπτική επιτυχίας.

-  Η οικονομική μας κατάσταση δεν μας επιτρέπει να χάνουμε μεροκάματα χωρίς προοπτική.

-  Μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών έχει σύζυγο εκπαιδευτικό και οι οικονομικές απώλειες είναι διπλές για  

   κάθε μέρα απεργίας.

-  Οι νεοδιόριστοι συνάδελφοι έρχονται από την ανεργία και έχουν υποθηκεύσει ήδη τους μισθούς που δεν  

    έχουν πάρει.   

-  Οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι έχουν πρώτη προτεραιότητα το διορισμό και η οικονομική τους κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη από τις προηγούμενες κατηγορίες.

     Η ΕΛΜΕ Ηρακλείου είχε καλλιεργήσει από τα προηγούμενα χρόνια το έδαφος, με συνεχείς ενημερώσεις και αναλύσεις όλων τον θεμάτων στα σχολεία. Είχε ασχοληθεί με όλα τα προβλήματα της εκπαίδευσης και του εκπαιδευτικού. Διοργάνωσε ημερίδες και συνέδρια για τα σημαντικότερα από αυτά. Αμέσως, λοιπόν, μόλις ήρθε η εισήγηση της ΟΛΜΕ εξόρμησε σε όλα τα σχολεία για ενημέρωση. Από τις επισκέψεις στα σχολεία προέκυπτε η αγανάκτηση των συναδέλφων και η αναμενόμενη αγωνία για την επιτυχία ή μη. Η συμμετοχή των συναδέλφων στην πρώτη 48ωρη άγγιξε το 87 % . Τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια ήταν η μικρή συμμετοχή των συναδέλφων στην γενική συνέλευση και την συγκέντρωση την πρώτη μέρα της απεργίας. Ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη 48ωρη απεργία εντάθηκε η καλλιέργεια του κλίματος ηττοπάθειας και η σπίλωση που μνημονεύθηκε παραπάνω. Το αποτέλεσμα ήταν πλέον προδιαγεγραμμένο.

  Είναι πλέον κοινή διαπίστωση ότι τα προβλήματα της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών έχουν συσσωρευθεί και η επίλυσή τους δεν είναι υπόθεση μόνο μιας απεργίας. Αυτό δείχνουν τα αποτελέσματα από την πρόσφατη απεργία αλλά και από παλαιότερες απεργίες. Ο αγώνας θα πρέπει να αποκτήσει προοπτική και από αγώνας χαρακωμάτων να μετατραπεί σε κίνημα Παιδείας, με δική του πολιτική πρόταση για την Δημόσια Δωρεάν Εκπαίδευση, με την οποία θα υλοποιείται το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση που θα παρέχεται από εκπαιδευτικούς πλήρους και αποκλειστικής εργασίας. Η δημιουργία κινήματος παιδείας απαιτεί πλέον μια αντίστροφη πορεία. Θα πρέπει να ξεκινήσει από τη βάση που είναι το σχολείο. Συζητήσεις σε κάθε σχολείο σε επίπεδο συλλόγου. Συζητήσεις με τους μαθητές και τους γονείς. Ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας. Τα συμπεράσματα και οι προτάσεις θα προωθούνται στις ΕΛΜΕ, όπου θα γίνονται ανάλογες συζητήσεις σε επίπεδο νομού πια και η ΟΛΜΕ θα είναι ο τελικός αποδέκτης όλων των προτάσεων – εισηγήσεων. Είναι αυτονόητο ότι σε κάθε επίπεδο θα υπάρχει στενή συνεργασία με τους αντίστοιχους φορείς όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης.        

Ηράκλειο 2-12-2003