Κ.Δ.Α.Υ. - Σ.Μ.Ε.Α. - Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

Συνάδελφοι,

Αναπόσπαστο και λειτουργικό κομμάτι της προσχολικής, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι και η ειδική αγωγή. Η λειτουργική ενότητα γενικής και ειδικής αγωγής έχει σαν αποτέλεσμα την ποιοτικά αναβαθμισμένη εκπαίδευση για όλους τους μαθητές καθώς παρέχονται ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης και μειώνεται η μαθητική διαρροή με την αντιμετώπιση των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών. Παγκοσμίως ο αναγνωρισμένος ρόλος της ειδικής αγωγής τονίζεται με την αναβάθμιση τόσο των σχολικών δομών ειδικής αγωγής (ειδικά σχολεία, φορείς υποστήριξης και αξιολόγησης κτλ) όσο και με την αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού ειδικής αγωγής. Ωστόσο στην Ελλάδα αν και γίνονται κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση (π.χ. ίδρυση Κέντρων Διάγνωσης Αξιολόγησης και Υποστήριξης [ΚΔΑΥ], ΕΕΕΕΚ κτλ), φαίνεται ότι τα μηνύματα ανάγκης αναβάθμισης σχολείων και εκπαιδευτικών δεν φτάνουν ως την πόρτα του Υπουργείου αλλά ούτε και όλων των συναδέλφων.

Τα αποτελέσματα της ελάχιστης αναγνώρισης της ειδικής αγωγής εκφράστηκαν σε πρόσφατο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από τη Βουλή στις 29/10/2003. Για πρώτη φορά δίνεται δικαίωμα τοποθέτησης στα ΚΔΑΥ, ΣΜΕΑ, ΕΕΕΕΚ και στα Τμήματα Ένταξης σε απόφοιτους του Τμήματος Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής, κατεύθυνσης «άτομα με ειδικές ανάγκες» (!) που είναι γνωστό σε όλους πως δεν είναι Παιδαγωγικό Τμήμα. Εντούτοις οι απόφοιτοι αυτού του τμήματος τοποθετούνται (μετά τους απόφοιτους πανεπιστημιακού τμήματος ειδικής αγωγής) κατά προτεραιότητα πριν από τους κατόχους μεταπτυχιακών ειδικής αγωγής με εξειδίκευση και πριν από τους δασκάλους με μετεκπαίδευση ειδικής αγωγής σε διδασκαλείο. Αν αυτό δεν είναι υποβάθμιση της ειδικής αγωγής και γενικότερα της εκπαίδευσης, όταν χιλιάδες δάσκαλοι (απόφοιτοι Ακαδημιών με προϋπηρεσία, με διδασκαλείο και άλλα πτυχία) δεν θεωρούνται επαρκείς και μπαίνουν στη διαδικασία της εξομοίωσης, τότε τι άλλο μπορεί να υποβαθμίσει τον εκπαιδευτικό; Ως τώρα οι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής έπρεπε να είναι προσαυξημένων προσόντων από τώρα και μπρος δεν χρειάζεται να είναι ούτε εκπαιδευτικοί!!!

Η συγκεχυμένη εικόνα του Υπουργείου Παιδείας για τις εξελίξεις στην ειδική αγωγή εκφράζεται στο ίδιο νομοσχέδιο και σε άλλο σημείο. Η παγκόσμια τάση στην ειδική αγωγή εδώ και τρεις τουλάχιστον δεκαετίες είναι η ενίσχυση της εκπαιδευτικής προσέγγισης και η απομάκρυνση από το ιατρικό μοντέλο που ήθελε τους μαθητές με ειδικές ανάγκες «ιατρικά περιστατικά» χρήζοντα θεραπεία. Έτσι σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική ενισχύονται οι εκπαιδευτικές δομές και ο ρόλος του εκπαιδευτικού που είναι το κεντρικό πρόσωπο της υποστήριξης και της εκπαίδευσης των μαθητών. Τα αποτελέσματα αυτής της τάσης ως τώρα είναι κάτι περισσότερο από θετικά και ενθαρρυντικά. Στην Ελλάδα όμως το 2003 επιστρέφουμε στο ιατρικό μοντέλο και του δίνουμε χώρο να αναπτυχθεί στο βασικό φορέα υποστήριξης των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, στα ΚΔΑΥ. Παραγνωρίζοντας το ρόλο του εκπαιδευτικού και τις παιδαγωγικές γνώσεις του αλλά και τον εκπαιδευτικό προσανατολισμό των ΚΔΑΥ (πρόκειται για υπηρεσίες του ΥΠΕΠΘ και όχι του Υπ. Υγείας Πρόνοιας) το πρόσφατο νομοσχέδιο αποφασίζει ότι και το ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό: ψυχολόγοι (συχνά κλινικοί), κοινωνικοί λειτουργοί (χωρίς ΣΕΛΕΤΕ), φυσικοθεραπευτές, λογοθεραπευτές κτλ, θα αποφασίζουν ως Προϊστάμενοι για το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα των μαθητών. Ο ρόλος των συναδέλφων των ειδικοτήτων είναι σημαντικός και απαραίτητος, ωστόσο η εκπαίδευση είναι θέμα παιδαγωγικής κατάρτισης και όχι ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης.

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ,

Η ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ, ΤΟ ΡΟΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ,

(ΚΔΑΥ, ΣΜΕΑ, ΕΕΕΕΚ)

Μέλη της Δ.Ο.Ε. & Ο.Λ.Μ.Ε.