ÓÕÌÌÁ×ÉÁ

«Οι αντοχές στέρεψαν, δεν πάει άλλο»

Συναδέλφισσα - Συνάδελφε

Σ’ αυτή τη παρατεταμένη προεκλογική περίοδο στη χώρα, η εκπαίδευση, σ’ όλες τις βαθμίδες της, προσπαθεί και πάλι να σηκώσει το ανάστημά της κόντρα στις αναδιαρθρώσεις και τον εμπαιγμό των αυτοκρατορικών υποσχέσεων. Οι αντοχές και η περίοδος αναμονής στέρεψαν και ο εκπαιδευτικός κόσμος είναι σε κίνηση, πιάνοντας το απότομα κομμένο νήμα των αγωνιστικών του ανατάσεων. Κόσμος και κίνηση.

Μέσα σ’ αυτό το ποτάμι της οργής, βρίσκονται και πάλι οι βαθιές ανάσες, εδώ σφυρηλατούνται οι συνειδήσεις των νέων ανθρώπων, των δασκάλων τους και των εργαζομένων. 

Μπροστά στις εκλογές για το νέο Διοικητικό Συμβούλιο στη Β΄ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας και ενώ διανύουμε μια νέα σχολική χρονιά με προβλήματα τα οποία οξύνουν ακόμη περισσότερο τα καθημερινά δεινά της εκπαίδευσης οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί νιώθουν να βρίσκονται σε  ένα τούνελ που δεν υπάρχει φως στο βάθος του.

Μέσα σ’ αυτά τα βαθιά ρεύματα οφείλουμε να κολυμπήσουμε, διδάσκοντας, διδασκόμενοι, αφουγκραζόμενοι τις βαθύτερες-και γι’ αυτό κρυμμένες-επιταγές.

Στις εκλογές της 12^ης Νοεμβρίου θα προτιμήσουμε λοιπόν να μιλήσουμε πάλι για όλα.
ΓΙΑ:
·        Την αντιεκπαιδευτική πολιτική της Κυβέρνησης και την ταξική «μεταρρύθμιση»-απορρύθμιση της εκπαίδευσης.

·        Τη συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου υπέρ του σχολείου της αγοράς.

·        Τη διάλυση της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπ/σης.

·        Την οικονομική εξαθλίωση του καθηγητή.

·        Τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα.

·        Τον εξευτελισμό που γίνεται στους αδιόριστους-αναπληρωτές συναδέλφους.

·        Την ανάγκη μονιμοποίησης όλων των αναπληρωτών.

·        Το μοίρασμα της φτώχιας που προωθεί η κυβέρνηση στους πτυχιούχους με το ωρομίσθιο στα σχολεία!

·        Την κατάργηση της οργανικότητας-μονιμότητας των καθηγητών μέσω της αξιολόγησης χειραγώγησης του καθηγητή.

·        Την έλλειψη-χρόνια τώρα-επιμόρφωσης των εκπ/κών.

·        Τις συμπτύξεις και τον μεγάλο αριθμό μαθητών σε κάθε τμήμα, την υπερπλήρωση των ωραρίων (ιδιαίτερα στο Λύκειο), τις υποχρεωτικές υπερωρίες, το τρέξιμο των συναδέλφων, τον αυταρχικό και αδιάφανο τρόπο λειτουργίας των οργάνων της Διοίκησης Β/θμιας εκπ/σης, την αλαζονική τους συμπεριφορά.

·        Την αναγκαιότητα ενίσχυσης και διεύρυνσης της παρουσίας της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Β΄ ΕΛΜΕ ως συνδικαλιστικής δύναμης που με την αγωνιστική της δράση διασφαλίζει με τον καλύτερο τρόπο τη διεκδίκηση λύσεων στα αιτήματα κάθε συναδέλφου του κλάδου χωρίς διακρίσεις.

..εμείς και οι άλλοι

 νέα θητεία του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ πραγματοποιείται στο νέο περιβάλλον πολιτικών και κοινωνικών ανακατατάξεων, με τις εξελίξεις αυτές να επηρεάζουν και τους συσχετισμούς για μια νέα δυναμική επίλυσης των προβλημάτων μας. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά οι συνάδελφοι πρέπει να μας ενισχύσουν και να μας αναδείξουν πάλι πρώτη δύναμη για να συνεχίσει να υπάρχει η ΕΛΜΕ. Μια ΕΛΜΕ ανοιχτή σε κάθε συνάδελφο (μόνιμο & αδιόριστο), σε κάθε ιδέα και πρωτοβουλία, σε όλους τους κοινωνικούς φορείς, που επιβάλλεται να παραμείνει κέντρο προβληματισμού και αναζήτησης του νέου, να σφυρηλατεί τη συλλογική δράση και την συναδελφική αλληλεγγύη.

Οι κυβερνητική ΠΑΣΚ-Ε που με δουλικό τρόπο αποδέχεται άκριτα την κυβερνητική πολιτική στην παιδεία έδειξε χρόνια τώρα ότι ούτε θέλει ούτε και μπορεί να αγωνιστεί για τα αιτήματά μας, πόσο δε μάλλον για τη συνέχεια της λειτουργίας της ΕΛΜΕ,  με τα χαρακτηριστικά που η ΣΥΜΜΑΧΙΑ με την παρουσία της έχει επιβάλει και ο κλάδος έχει ανάγκη.

Η καθεστωτική ΠΑΣΚ-Ε με τη διαλυτική της παρουσία και την επικίνδυνη για το κλάδο εκπροσώπησή της στο Δ.Σ. έχει ως στόχο της να μην παίρνεται καμία απόφαση, να μην λειτουργεί το σωματείο και να την βρίσκουμε κάθε φορά απέναντί μας μεταμορφωμένη από την «Κίρκη της εξουσίας»  ενώ όλο αυτό τον καιρό προτιμούσε τη σιωπή των αμνών που περιμένουν την επόμενη επίσκεψη του «χασάπη».

Οι συνάδελφοι της ΔΑΚΕ-ΔΕ, πέρα από κάποιες προσωπικές φιλότιμες προσπάθειες, έδειξαν ότι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να διαχειριστούν τη λειτουργία μιας ΕΛΜΕ που βγάζει «φωτιές». Ίσως έχουν άλλες σκοτούρες στο μυαλό τους.

Την εξουσία την βλέπουν με άλλο μάτι οι άνθρωποι, τα πέτρινα χρόνια της συμπόρευσης πρέπει να εξαργυρωθούν.   

Οι πάλε ποτέ, συναγωνιστές της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ μας έχουν εγκαταλείψει, ούτε στις συνελεύσεις δεν τους βλέπουμε πλέον, μόνο μας καλούν να ΠΑΜΕ μαζί σε ένα μοναχικό ταξίδι που η ίδια η ιστορία τέτοια καπρίτσια δεν έχει δεχτεί ποτέ.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις αφορούν τις πρακτικές των ηγεσιών αυτών των παρατάξεων και δεν αντανακλούν κατ’ ανάγκη τις διαθέσεις των απλών συν/λφων ψηφοφόρων τους.

Τι μένει για τη λειτουργία της ΕΛΜΕ ως συλλογική αναγκαιότητα;

Οι συνάδελφοι μας και νου έχουν και μνήμη. ΕΧΟΥΝ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ πολλές φορές τις κομματικές σειρήνες, άλλωστε δεν θα εκλέξουμε κυβέρνηση.

Εκλέγουμε Διοικητικό Συμβούλιο ΕΛΜΕ

ΓΙΑ:
·        Να είναι μπροστά στα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα του κλάδου.

·        Να αντιδρά δυναμικά σε αντιλήψεις απαξίωσης και περιφρόνησης του εκπ/κού έργου και των ίδιων των καθηγητών.

·        Να υπηρετεί με αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα τις αποφάσεις και θέσεις του κλάδου στη κατεύθυνση υλοποίησης των δίκαιων αιτημάτων μας.

                                                                                      Αγρίνιο Νοέμβρης 2003

Ψηφίζω ΣΥΜΜΑΧΙΑ 
    με.. αγωνία για όλους