ΑΓΩΝΙΣΤΙΚEΣ   ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ

 

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

       Αγαπητοί Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες

   Επειδή κανένας κοινωνικός αγώνας δεν πάει χαμένος, αλλά αντίθετα εγγράφεται ως πολιτική παρακαταθήκη,

   Επειδή οποιοσδήποτε κοινωνικός αγώνας αποφασίζεται,διενεργείται και κρίνεται με πολιτικούς όρους,

   Επειδή τα ζητήματα της ταξικής πάλης σε οποιαδήποτε συγκυρία δε λύνονται ερήμην των εργαζομένων, ούτε με δήθεν διαλόγους, αλλά αντίθετα λύνονται στους δρόμους από τους ίδιους τους εργαζόμενους,

   Επειδή η συμμετοχή ή όχι του καθενός σ’ έναν τέτοιο αγώνα είναι κατεξοχήν πολιτική πράξη κι ως τέτοια πρέπει να αποφασίζεται,

   Επειδή κάποτε ο καθένας  μας οφείλει να αναλαμβάνει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί, με τις όποιες συνέπειες ( προσωπικές, οικογενειακές, οικονομικές κλπ),

   Επειδή η απαίτηση δικαιότερης για τους εργαζόμενους αναδιανομής του εθνικού πλούτου είναι πολιτική ενέργεια ,καθόσον ζητάει μια διαφορετική εισοδηματική πολιτική από την οποιαδήποτε κυβέρνηση,

   Επειδή αυτήν την εποχή βρισκόμαστε στη φάση μιας τέτοιας διεκδίκησης και επιπλέον της απαίτησης για λύση των θεσμικών εκπαιδευτικών προβλημάτων,

   Επειδή υπάρχει ένας διάχυτος δισταγμός σχετικά με τις κινητοποιήσεις,

   Επειδή έκφραση αυτού του δισταγμού είναι η αναφορά στην απεργία του `97 και κυρίως στην υποτιθέμενη οικονομική αφαίμαξη που  υπέστη ο κλάδος των εκπαιδευτικών τότε,

   Είναι σκόπιμο να θυμηθούμε όλοι μας δύο βασικά σημεία :

1]Tο φθινόπωρο του `96 όταν εξαγγέλθηκε το τότε μισθολόγιο ( που εφαρμόσθηκε από 1-1-97), δημοσιοποιήθηκε μια διάταξη σε σχέση με τους εκπαιδευτικούς που όριζε πως αν κάποιος απουσίαζε απ’ το σχολείο για οποιοδήποτε λόγο ( ασθένεια, άδεια κλπ) , θα είχε περικοπή μισθού σε εικοστά πέμπτα, αντίστοιχη με την απουσία του, από το επίδομα των 68000 δρχ (« κίνητρο απόδοσης»). Αν δε κρινόταν δυσμενώς υπηρεσιακά για οποιονδήποτε λόγο, θα ήταν δυνατόν να στερηθεί εξ ολοκλήρου το εν λόγω επίδομα επί όσο χρονικό διάστημα αποφάσιζε η υπηρεσία. Κάτι τέτοιο δεν εφαρμόσθηκε ποτέ για τους εκπαιδευτικούς, διότι ακολούθησε η απεργία και αναίρεσε αυτή τη διάταξη στις τότε διαπραγματεύσεις.

2]Κερδίσαμε τότε επιπλέον 15000δρχ (στο επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης) το οποίο επίσης συνοδευόταν από σχετική νομοθετική ρύθμιση για αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή του κατ’ έτος. Εκείνο, λοιπόν, το φαινομενικά πενιχρό οικονομικό όφελος είναι το σημερινό επίδομα των 228Ευρώ ( περίπου 78000δρχ).   Οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος μπορεί να δείξει με απλή αριθμητική ( κάνοντας ακόμη και αποπληθωρισμό) ότι το τελευταίο 12μηνο είναι από μόνο του περίπου αρκετό να αντισταθμίσει  τις τότε οικονομικές απώλειες ενός συναδέλφου που απήργησε και τις οκτώ εβδομάδες. Το επίδομα αυτό όμως δίνεται από τον Ιούλιο του `97. ¶ρα τα χρόνια από Ιούλιο `97 έως Ιούλιο 2002 είναι χονδρικά το καθόλου ασήμαντο οικονομικό όφελος εκείνης της απεργίας.

   Συνάδελφοι, ας μην γελιόμαστε. Το μέτρο αποτίμησης μιας απεργίας δεν είναι λογιστικό αλλά πολιτικό. Εκείνη η απεργία επανέφερε τα εκπαιδευτικά προβλήματα με οξύ τρόπο στο προσκήνιο, προβλήματα που παραμένουν ακόμη κατά βάση άλυτα ,σε συνδυασμό με όσα επιπλέον συσσωρεύτηκαν έκτοτε.

   Συνάδελφοι και συναδέλφισσες.

Αυτός είναι ο λόγος που μας κινητοποιεί πάλι.

                Αυτός είναι ο λόγος που μας ξεβολεύει και μας βγάζει στους δρόμους

                Γι’ αυτό το λόγο μπορούμε όλοι μαζί να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.

 

Αθήνα 30 Οκτώβρη 2003

                                                    Με  συναδελφικούς χαιρετισμούς

 

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ  

Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ