Η συνεχής απορρύθμιση της εκπαίδευσης

Γιώργου Ψαχαρόπουλου *

            ‘¶λλο ένα Νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας συζητείται αυτή τη βδομάδα στη Βουλή, ευφήμως ονομαζόμενο «Ρύθμιση εκπαιδευτικών θεμάτων και άλλες διατάξεις».  Στην πραγματικότητα, πρόκειται να προστεθεί ακόμα ένας Νόμος στο πολυμεταρρυθμισμένο εκπαιδευτικό μας σύστημα που, αντί να το ρυθμίζει, το απορρυθμίζει ακόμα παραπάνω.

            Ως συνήθως, το Νομοσχέδιο βρίθει λεπτομερειών που δεν θα έπρεπε καν να αναφέρονται σε ένα Νόμο του Κράτους.  Το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει βάλει μυαλό τόσα χρόνια ώστε να καταλάβει ότι δεν μπορεί να προβλέπει και να διέπει σε τέτοια λεπτομέρεια την εκπαιδευτική πράξη.  Το γεγονός και μόνο ότι έρχεται τέτοιου είδους Νομοσχέδιο, αποτελεί σαφή απόδειξη ότι συνεχώς δημιουργούνται καταστάσεις που δεν μπορούν να προβλεφτούν από το κέντρο και συνεχώς θα χρειάζονται περαιτέρω «ρυθμίσεις» οι οποίες δεν πρόκειται να βιώσουν πάνω από λίγους μήνες.

            Ας πάρουμε σαν παράδειγμα το άρθρο 1 του Νομοσχεδίου για να δούμε του λόγου το αληθές.   Το πρόβλημα που καλείται να ρυθμίσει αυτό το άρθρο, είναι η κάλυψη κενών στη διδασκαλία πληροφορικής στα σχολεία.  Φυσικά αυτό είναι κάτι που όλοι το ξέραμε από χρόνια, και το πρώτο ερώτημα που γεννάται είναι γιατί το αντελήφθη τόσο αργά το Υπουργείο Παιδείας, και μάλιστα αφού έχει αρχίσει το σχολικό έτος;

            Για να καλύψει τις κενές θέσεις, το άρθρο αυτό περιέχει εννέα λεπτομερειακές παραγράφους για το ποιος δικαιούται να διδάξει πληροφορική ως προσωρινός αναπληρωτής και ωρομίσθιος., μέσω πινάκων, υποπινάκων, προσόντων και ευλογίας του ΔΙΚΑΤΣΑ. μέχρι το 2005.  Το δεύτερο ερώτημα που γεννάται είναι γιατί οι διδάσκοντες αυτό το μάθημα θα πρέπει να είναι προσωρινοί, και μάλιστα μέχρι το 2005;  Τι θα γίνει μετά;

            Το τρίτο ερώτημα είναι αν με τον διορισμό όλων αυτών των προσωρινών διδασκόντων, θα εξυπηρετηθεί το ζητούμενο, δηλ. να μάθουν τα παιδιά πληροφορική.

Έτσι που είναι διατυπωμένο τα Νομοσχέδιο, αμφιβάλλω.  Προβλέπω ότι θα διοριστούν μεν οι προσωρινοί που κατέχουν τα τυπικά προσόντα των πινάκων και υποπινάκων, θα αποκλειστούν άλλοι που θα κάνουν διαδήλωση στην οδό Μητροπόλεως, και  η πληροφορική στα σχολεία θα είναι στην κατάσταση που είναι και σήμερα. Δηλ., τα παιδιά θα  μαθαίνουν τα μυστικά του υπολογιστή στο σπίτι και από τους φίλους τους, παρά στο σχολείο. 

            Ας συγκρίνουμε αυτό το Νομοσχέδιο με μία εναλλακτική κατάσταση όπου, όταν πρωτοαναγγέλθηκε η πληροφορική στα σχολεία πριν από μερικά χρόνια, το Υπουργείο Παιδείας παραδεχόταν το εξής:  Οι υπάρχοντες καθηγητές μου δεν έχουν τις γνώσεις και δεν επαρκούν να διδάξουν αποτελεσματικά τα παιδιά αυτό το μάθημα.  Δεδομένου ότι τα ζητούμενο είναι να μάθουν τα παιδιά, αναθέτουμε στον διευθυντή κάθε σχολείου να βρει καθηγητές που να διδάξουν πληροφορική  Ας διαλέξει να προσλάβει όποιον θέλει, μέσα στον προϋπολογισμό που του δώσαμε, αρκεί να μάθουν τα παιδιά, και  να είναι υπόλογος για τη μάθησή τους.   Ο διευθυντής του σχολείου θα μπορούσε να προσλάβει ακόμα και ένα μακρυμάλλη  που δεν έχει κανένα από τα προσόντα των πινάκων και υποπινάκων του Νομοσχεδίου, και φυσικά ποτέ δεν ασχολήθηκε με πιστοποίηση από το ΔΙΚΑΤΣΑ.  Αλλά όταν όλη η γειτονιά και οι φίλοι του πάνε σ’ αυτόν όταν κολλάει ο υπολογιστής τους, μάλλον γνωρίζει καλά το θέμα, και ίσως καλύτερα από έναν μεταπτυχιακό πληροφορικής.  Γιατί λοιπόν να μη διδάξει στο σχολείο;

            Αλλά αυτή η λύση προϋποθέτει μια άλλου είδους εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που ούτε καν την φαντάζεται το Υπουργείο Παιδείας. Προϋποθέτει αποκέντρωση αποφάσεων στο επίπεδο του διευθυντή του σχολείου, δημόσιου ή ιδιωτικού, με πραγματικά κίνητρα απόδοσης.

            Έτσι λοιπόν θα περιμένουμε μερικούς μήνες για να δούμε ένα άλλο νομοσχέδιο που θα προσπαθεί να λύσει εξίσου λεπτομερειακά το αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει η παρούσα «ρύθμιση» εκπαιδευτικών θεμάτων.

_______________________________________________

* Ο Γιώργος Ψαχαρόπουλος είναι Βουλευτής Επικρατείας