Η αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών από την κυβέρνηση στο διάστημα μετά το πρώτο απεργιακό βήμα της 6-7 Οκτώβρη, κάθε άλλο παρά ανταπόκριση στα αιτήματά μας έδειξε. Αδιαφόρησε παντελώς για όλα τα αιτήματα του διεκδικητικού πλαισίου, την αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση, τις εργασιακές μας σχέσεις, την κάλυψη των κενών και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας των αναπληρωτών, ενώ στο οικονομικό προχώρησε στην κατάθεση του σχεδίου νόμου για το νέο μισθολόγιο χωρίς καμία βελτίωση.

   Αντίθετα:

v     Με το σχέδιο νόμου επιβεβαιώνεται ότι:

§         Οι καθαρές αυξήσεις στους καθηγητές θα είναι της τάξης των 55-98€ (εισαγωγικός—καταληκτικός μισθός).

§         Η μερική ενσωμάτωση επιδομάτων στον καθαρό μισθό είναι χειρότερη από το να μην υπήρχε καμία ενσωμάτωση. Ενσωματώνονται το χρονεπίδομα και το επίδομα εξομάλυνσης που έτσι κι αλλιώς αυξάνονταν κατ’ έτος με βάση τον πληθωρισμό, ενώ μένει εκτός τιμαριθμικής αναπροσαρμογής το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης και το κίνητρο απόδοσης. Αποτέλεσμα είναι οι μελλοντικές τιμαριθμικές αυξήσεις να δίνονται σε μικρότερο τμήμα του μισθού από ό,τι ίσχυε, ώστε να είναι μικρότερες!

§         Το κίνητρο απόδοσης συνδέεται άμεσα με την αξιολόγηση και μάλιστα περιγράφεται ο τρόπος περικοπής του για όσους αξιολογηθούν αρνητικά.

v     Η κάλυψη των κενών όχι μόνο δε γίνεται με αύξηση του αριθμού διορισμών μόνιμου προσωπικού, αλλά παραβιάζεται ο νόμος, σπάνε τα κενά και άρχισε η τοποθέτηση αντί αναπληρωτών ωρομισθίων, οι οποίοι ούτε έχουν ίδια δικαιώματα ούτε συμμετέχουν στα διοικητικά καθήκοντα των σχολείων επιβαρύνοντας κι άλλο τις γραφειοκρατικές υποχρεώσεις του εκπαιδευτικού προσωπικού.

v     Όχι μόνο δεν υπάρχει αύξηση του ποσοστού του ΑΕΠ που δίνεται για την παιδεία, αλλά με την τοποθέτηση ωρομισθίων στη θέση αναπληρωτών και τη χρησιμοποίηση κονδυλίων της ΕΕ που δίνονται για τη βελτίωση της εκπαίδευσης μεταφέρεται τμήμα των δαπανών από το Υπουργείο Οικονομίας στο Υπουργείο Παιδείας.

v     Η αξιολόγηση είναι επί θύραις. Οι προθέσεις της κυβέρνησης για κατηγοριοποίηση των εργαζομένων και των σχολικών μονάδων είναι ορατές.

v     Σε κανένα άλλο αίτημα του διεκδικητικού πλαισίου της ΟΛΜΕ δε δόθηκε η παραμικρή απάντηση.

    Μετά από αυτά, η ανάγκη για εντονότερη προσπάθεια και μεγαλύτερη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια είναι αδήριτη. Αν δεν κρατήσουμε ψηλά τη σημαία του αγώνα, τα σχέδια καθυπόταξης του εκπαιδευτικού κόσμου, καθήλωσης των αποδοχών του και αμφισβήτησης των εργασιακών του κεκτημένων θα προωθηθούν ταχύτερα.

    Παίζονται τόσα πολλά αυτή την περίοδο, ώστε καμιά δικαιολογία δε θα έχουμε  αν υποστείλουμε τη σημαία κάνοντας το χατίρι και αυτής της κυβέρνησης, αλλά και όποιας προκύψει μετά τις εκλογές. Αντίθετα, οφείλουμε να απαιτήσουμε πιο αποφασιστικά και πιο δυναμικά απεργιακά βήματα.

ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Σ. Μαρίνης ταμίας ΚΕΜΕΤΕ, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ ΠΕΙΡΑΙΑ
www.paremvaseis.org
stelios@paremvaseis.org