Αυτά  έχουν πει  

ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ

ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΗ ΓΝΩΣΤΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ

ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ κ. ΓΚΕΣΟΥΛΗ

http://www.gesoulis.gr/interview/mme_08_02_03.htm

 
8-02-2003

 «ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ»

Συνέντευξη του υφυπουργού Παιδείας, Νίκου Γκεσούλη,

στη Χαρά Καλημέρη

Αυξήσεις στο επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης των εκπαιδευτικών

Ζήτημα χρόνου θεωρείται, πλέον, η χορήγηση αυξήσεων, που υπολογίζεται ότι θα κυμαίνεται από 140 έως 170 ευρώ, στο επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης, ύψους 234 ευρώ, που λαμβάνουν μηνιαίως οι εκπαιδευτικοί. Σε αυτό το συμπέρασμα συγκλίνουν οι πληροφορίες που προέρχονται από το υπουργείο Οικονομικών, αλλά και τον συνδικαλιστικό χώρο των εκπαιδευτικών. Το ίδιο όμως αφήνει να εννοηθεί και ο υφυπουργός Παιδείας, Νίκος Γκεσούλης, στη συνέντευξη που παραχωρεί στην «Η». «Θα επιδιώξουμε να κάνουμε το καλύτερο, το συντομότερο δυνατόν», τονίζει χαρακτηριστικά.

Πρόκειται για την ικανοποίηση ενός πάγιου αιτήματος των εκπαιδευτικών, οι οποίοι ωστόσο προσανατολίζονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις στην περίπτωση που δεν δοθεί θετική απάντηση στο κυρίαρχο αίτημά τους για αύξηση των βασικών αποδοχών κατά 25%.

Από τα πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων στις 13-11-2001.

 Ο κ. Γκεσούλης μας  αύξησε την υπερωρία εδώ και δυό χρόνια και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι φαίνεται!!!

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΕΣΟΥΛΗΣ (Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων): ..... Υπάρχει και μια τρίτη δυνατότητα: σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν ή δυνατότητα πρόσληψης εκπαιδευτικού ή δυνατότητα να πάει κάποιος εκπαιδευτικός εκεί, στους ήδη υπάρχοντες εκπαιδευτικούς δίδεται η δυνατότητα να πάρουν υπερωρία μάλιστα με μία αύξηση που έκανε το Υπουργείο Παιδείας. Από 3.000 που ήταν την ώρα, γίνεται 5.000 δραχμές για τα σχολεία του γενικού λυκείου και των ΤΕΕ, έτσι ώστε να καλύψουν και εκεί που υπάρχουν ελάχιστες ώρες κενών, για να μην έχουμε προβλήματα σχετικά με τα κενά.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ 30-10-02

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Σαφώς, αυτό πρέπει να   γίνει.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΙΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Υπό την έννοια αυτή, λοιπόν, θα προσθέσουμε εδώ μία σχετική φράση, ώστε να κλείσει αυτό το θέμα με έναν απόλυτα σωστό τρόπο. Το οφείλουμε στους ανθρώπους αυτούς.
Όσον αφορά τη δεύτερη παράγραφο, που ρυθμίζει το ζήτημα της συνταξιοδότησης με καταβολή μειωμένης σύνταξης, αλλά μετά από τριάντα χρόνια πραγματικής υπηρεσίας, θέλω να σας πω το εξής: Οι συζητήσεις που έχουν γίνει με τους εκπαιδευτικούς και η γνώση που όλοι μας έχουμε από την κοινωνική μας συμμετοχή μας έχουν οδηγήσει στην ασφαλή εκτίμηση ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί που πράγματι μετά από τριάντα πέντε χρόνια υπηρεσίας αισθάνονται κουρασμένοι, αισθάνονται αδύναμοι να προσφέρουν στο εκπαιδευτικό έργο. Σε αυτούς τους ανθρώπους δίνουμε τη δυνατότητα να αποχωρήσουν, εφόσον έχουν τριάντα πραγματικά χρόνια υπηρεσίας και είναι στην ηλικία των πενήντα πέντε ετών, για όσους είναι διορισμένοι πριν από το 1983 και εξήντα ετών για όσους είναι διορισμένοι μετά από το 1983. Σε αυτούς δίνουμε τη δυνατότητα να αποχωρήσουν με τριάντα τριακοστά πέμπτα, δηλαδή με μειωμένη σύνταξη. Δεν αποδεχθήκαμε το αίτημα που υπέβαλαν οι συνδικαλιστικές τους οργανώσεις να μπορούν αυτήν την πενταετία να την εξαγοράσουν καταβάλλοντας τις μισές εισφορές των εργαζομένων. Θεωρώ ότι αυτό δεν είναι δίκαιο.
Όμως, θεωρώ ότι, όσοι αισθάνονται ότι δεν μπορούν να προσφέρουν πια, πρέπει να μπορούν να αποχωρήσουν με μειωμένη σύνταξη. Αυτό υπακούει και στον πολύ θεμελιώδη κανόνα που υπαινιχθήκατε, κύριε Πρόεδρε, ότι θα πρέπει να υπάρχει μία αναλογικότητα μεταξύ του ασφαλισμένου χρόνου και της σύνταξης.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Παναγιώτης Σγουρίδης): Σαφώς, πρέπει να υπάρχει αναλογικότητα και κατώτατη σύνταξη.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΙΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Εδώ, λοιπόν, εφαρμόζεται η αναλογικότητα με την έννοια ότι αυτοί οι εκπαιδευτικοί, αποχωρώντας στα τριάντα χρόνια υπηρεσίας, θα πάρουν τα τριάντα τριακοστά πέμπτα της δικαιούμενης σύνταξης. Θεωρώ ότι είναι ώριμο να προχωρήσει αυτή η ρύθμιση, επειδή πρόκειται γι΄ αυτόν τον ειδικό κλάδο, που έχουμε αναγνωρίσει όλοι τις ιδιαιτερότητές του και τις μεγάλες ανάγκες που προκύπτουν. Βεβαίως, νομίζω ότι οι συζητήσεις που γίνονται αυτήν την περίοδο με τους εκπαιδευτικούς θα οδηγήσουν σύντομα σε μία συμφωνία που πιστεύουμε ότι θα βελτιώσει και τις αποδοχές τους, γιατί αυτό είναι απαραίτητο να γίνει. Ελπίζω ότι μέσα στο Νοέμβριο θα υπάρξει μία κατάληξη με τη διαδικασία των συλλογικών διαπραγματεύσεων και ότι τα πράγματα θα οδηγηθούν με θετικό τρόπο και με συνεννόηση σε ένα καλό αποτέλεσμα.
Θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι και θα ήθελα τη βοήθειά σας σε αυτό, κύριε Αρσένη. Θα πρέπει να προσδιορίσουμε το χρόνο μέχρι τον οποίο έχουν διοριστεί.

ΔΗΛ. Πάλι αυξήσεις πήραμε!!!!!

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗ ΣΤΗΝ ΚΥΡ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ  5-10-03

Αφιερώνεται σε όσους είναι υπέρ της αξιολόγησης.

«Κριτήρια αγοράς και στο Δημόσιο»

«Φοροέλεγχοι, αλλά με φιλικό διακανονισμό»

στους Γ. Χ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ - Γ. ΑΓΓΕΛΗ

Αμοιβές ανάλογα με το αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, νέο σύστημα φορολογικών ελέγχων με «φιλικό διακανονισμό», «πακέτο πόρων» για τον ιδιωτικό τομέα μετά το 2004, αλλά και αποκρατικοποίηση πολλών ολυμπιακών εγκαταστάσεων μετά τους Αγώνες, μαζί με αυτοκριτική για την «ισοπεδωτική» λογική που επικρατεί σε πολλούς τομείς στην Ελλάδα περιλαμβάνει η συνέντευξη του υπουργού Οικονομίας Νίκου Χριστοδουλάκη.

* Διαμαρτύρονται -και μοιάζει δικαιολογημένο- οι καθηγητές για παράδειγμα, εξαιτίας των μεγάλων ανισοτήτων που υπάρχουν στους μισθούς του δημοσίου τομέα. Εσάς δεν σας ενοχλεί αυτό;

- Δεν είναι ακριβώς έτσι τα μεγέθη. Πάντως, υπάρχει σε αρκετούς κλάδους μια διαφορετική μεταχείριση μισθολογικού χαρακτήρα. Γι' αυτό κάνουμε και το νέο μισθολόγιο της ΑΔΕΔΥ, το οποίο βελτιώνει κάπως τις ανισότητες αυτές χωρίς να τις επιλύει οριστικά. Αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι ότι στον δημόσιο τομέα επικρατεί μια ισοπεδωτική αντίληψη αμοιβών στις ίδιες κατηγορίες εργαζομένων, ανεξάρτητα από την απόδοσή τους. Θα ήθελα πάρα πολύ να έχω τη δυνατότητα να καλέσω τους εκπαιδευτικούς και να τους πω ότι κάποιοι δικαιούνται πολύ υψηλότερες αμοιβές ανάλογα με την επίδοσή τους με ένα σύστημα αξιολόγησης, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και πολλοί οι οποίοι δεν δικαιούνται τις αμοιβές αυτές διότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Αυτό το οποίο λείπει στον δημόσιο τομέα είναι ένα σύστημα αμοιβών αντικειμενικό, το οποίο θα αξιολογεί και θα διακρίνει. Εχουμε ήδη εισάγει ορισμένα στοιχεία, νομίζω όμως ότι αυτό χρειάζεται ακόμα μια μεγαλύτερη ωριμότητα και από δικής μας πλευράς και από πλευράς συνδικαλιστών. Πρέπει να σας πω ότι σε αρκετές περιπτώσεις επιχείρησα να το θέσω. Στο διάλογο με τους πανεπιστημιακούς, βιάστηκαν να απορρίψουν μία πρόταση: να δώσουμε περισσότερες αυξήσεις που θα έφταναν στο 10% στους λέκτορες, τους επίκουρους και τους αναπληρωτές, που βρίσκονταν στην αρχή της θητείας τους και βαθμιαία μετά οι αυξήσεις αυτές να μειώνονταν. Γιατί; Διότι ο λέκτορας, ο επίκουρος και ο αναπληρωτής καθηγητής στην αρχή της θητείας τους δηλαδή τα πρώτα δύο, τρία, τέσσερα, πέντε χρόνια, εάν είναι καλός θα διαγωνιστεί για να πάει στην υψηλότερη βαθμίδα. Αρα πρέπει να ενισχύσουμε τον πανεπιστημιακό, όταν αυτός βρίσκεται στο ζενίθ της προσπάθειας που καταβάλλει.

* Θα έχουμε συγκεκριμένα μέτρα σε αυτή την κατεύθυνση;

- Νομίζω ότι το να ανοίξουμε τέτοια ζητήματα πριν τις εκλογές, απαιτεί μια πολύ μεγαλύτερη συναίνεση και βεβαίως, εάν υπάρξει προθυμία εκ μέρους μερικών κατηγοριών, που εγώ νομίζω ότι οι εκπαιδευτικοί είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα, θα μπορέσουμε να δούμε ορισμένες πιλοτικές εφαρμογές. Για παράδειγμα, στη μέση εκπαίδευση. Μπορούμε να χαρτογραφήσουμε ένα σύστημα ζήτησης του κάθε σχολείου, ανάλογα με την ποιότητά του. Υπάρχουν πολλά δημόσια σχολεία τα οποία είναι όχι εφάμιλλα, αλλά πολύ καλύτερα των καλών ιδιωτικών. Το ξέρει αυτό η κοινωνία, το μαθαίνει από τους μαθητές που βγάζει, από το όνομα το οποίο αποκτά. Αυτό, για παράδειγμα, είναι ένα κριτήριο που θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μια καλύτερη αμοιβή των εκπαιδευτικών που δούλεψαν για να χτίσουν τη φήμη αυτή

* Δηλαδή, οι εκλογές που έρχονται έχουν περιθώρια να επαναπροσδιορίσουν πτυχές του προϋπολογισμού....

- Μιλώ για πιλοτικές εφαρμογές, οι οποίες σε μεγαλύτερη κλίμακα μπορούν να εφαρμοστούν μετά τις εκλογές. Αρκεί να το πάρουμε απόφαση ότι δεν μπορούμε να ακολουθούμε στις αμοιβές των εργαζομένων τη λογική του «γκαζόν», να κόβουμε όλα τα ίδια. Δεν γίνεται αυτό. Εχει φτάσει αυτή η λογική τα όριά της. Κάποτε ήταν χρήσιμη γιατί έχει έντονα αναδιανεμητικά χαρακτηριστικά, αλλά αυτά έγιναν εις βάρος της αποτελεσματικότητας. Δεν μπορούμε να αμείβουμε το ίδιο έναν καθηγητή της μέσης εκπαίδευσης ο οποίος διαβάζει, ψάχνει τη βιβλιογραφία, μιλά στα παιδιά για πολλά θέματα, τους δίνει εργασίες, τις διορθώνει, τους πηγαίνει σε μουσεία, τους οργανώνει την εξωσχολική δραστηριότητα κι έναν άλλο καθηγητή, ο οποίος είναι αδιάβαστος, τεμπέλης, φέρεται άσχημα, αυταρχικά, είναι πολύ πίσω στις σύγχρονες γνώσεις. Δεν μπορεί ένας καθηγητης που διδάσκει οικονομικά με εγχειρίδια της δεκαετίας του 1970 να αμοίβεται το ίδιο με κάποιον που διεξάγει έρευνα και εφοδιάζει διαφορετικά τους φοιτητές, ούτε ένας περιζήτητος γιατρός να εξομοιώνεται με κάποιον που έχει σπουδάσει σε ένα αμφίβολο πανεπιστήμιο.

* Ωραία όλα αυτά, αλλά γιατί δεν τα προωθήσατε τόσα χρόνια;

- Κι εμείς έχουμε ευθύνη, διότι πολλές φορές καλλιεργήσαμε αυτή την ισοπεδωτική αντίληψη. Μας βόλευε κι εμάς να έχουμε απέναντί μας μια εκπροσώπηση των συνδικαλιστών, οι οποίοι περιορίζονται σε ορισμένα ποσοστά, αν θα είναι 3, 4, 7 ή 8% οι αυξήσεις. Διότι η αξιολόγηση θέλει δουλειά. Τώρα όμως πρέπει να δείξουμε τους νέους δρόμους τους οποίους θα ακολουθήσουμε.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 05/10/2003

Απόσπασμα από άρθρο του Πέτρου Ευθυμίου στο ΒΗΜΑ πριν περίπου 10 χρόνια

Η απαξία της παιδείας

Μην πυροβολείτε τους καθηγητές.

Δώστε κίνητρα και μισθούς

….Διότι αν πράγματι η παιδεία είχε  κοινωνική αξία, τότε θα συνέβαιναν τρία τουλάχιστον πράγματα,

πρώτον κανείς δεν θα δεχόταν την κοινωνική υποβάθμιση των εκπαιδευτικών με μισθολόγια που πρακτικά σημαίνουν ότι ένα ζευγάρι  καθηγητών με δύο παιδιά ζει κάτω από τα επίσημα  όρια της φτώχειας,

δεύτερον, η κοινωνία δεν θα είχε τέτοια απάθεια απέναντι στη διαρκή έκπτωση και απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες, από το νηπιαγωγείο ως το πανεπιστήμιο,

τρίτον,  αν η παιδεία είχε  κοινωνική αξία, η κοινή γνώμη δεν θα έπρεπε να εξεγείρεται όταν ο καθηγητής «χτυπάει την τσέπη του πολίτη» για ιδιαίτερα μαθήματα, αλλά όταν οι καθηγητές και καθηγήτριες εδώ και χρόνια κάνουν τα πιο απίθανα επαγγέλματα, ταξιτζήδες, σερβιτόροι, οινοποιοί, εποχικοί υπάλληλοι, αεριτζήδικες μικροεπιχειρήσεις της «αρπαχτής» ώστε να συμπληρώσουν το γλίστρο εισόδημά τους……...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ και ΕΠΙΛΟΓΗ  ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

ΘΕΜΗΣ ΚΟΤΣΙΦΑΚΗΣ

ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΛΜΕ