ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ - ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ - ΚΙΝΗΣΕΙΣ

Πότε αν όχι τώρα;   Ποιοι αν όχι εμείς;

Πώς αν όχι με παρατεταμένο αγώνα;

   «Μπήκε ο χειμώνας κι ο κοσμάκης τα ’χει χάσει;» Το φθινοπωρινό κλίμα καθορίστηκε ξαφνικά από τις παροχές, τις εξαγγελίες και τις μετρημένες δηλώσεις. Όλα στο βωμό των εκλογών. Ωστόσο, η κοινωνική δυσαρέσκεια, γέννημα της φτώχιας, της ανεργίας, των ιδιωτικοποιήσεων δεν κρύβεται ούτε πίσω από τις κορδέλες των ολυμπιακών αγώνων που κόβει το ΠΑΣΟΚ ούτε κάτω από τις πυθιακές υποσχέσεις της ΝΔ.

   Η αλήθεια είναι πως η απότομη όξυνση όλων των ανισοτήτων συνδέεται με την ευρωσύγκλιση και την ανάγκη του μεγάλου κεφαλαίου να σφάξει την Ιφιγένεια για να φτάσει στην Τροία των μεγαλύτερων κερδών. Έτσι:

ü      Το νέο μυθολόγιο προσπαθεί να συνδέσει το μισθό με την αποδοτικότητα – παραγωγικότητα (αλήθεια πώς θα την μετρήσουν;)

ü      Γενικεύεται η μερική απασχόληση σ’ όλο το Δημόσιο.

ü      Ετοιμάζουν νέα σφαγή της σύνταξης με αύξηση των ηλικιακών ορίων και υποτίμηση των συντάξεων.

ü      Ιδιωτικοποιούν ακόμα περισσότερο τμήματα του δημόσιου τομέα παρέχοντας τα φιλέτα στους ιδιώτες.

ü      Μεθοδεύουν, με πρόσχημα τις υπεραριθμίες στα σχολεία, μετακινήσεις εντός περιφέρειας (!)

ü      Ταυτόχρονα, και κάτω από τη βαριά σκιά των πολέμων και των εξοπλισμών, μεθοδεύουν συρρίκνωση των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Αυτό γίνεται πιο ορατό όσο πλησιάζουμε στο «πανηγύρι» της ολυμπιάδας, αυτής της απατηλής ιδέας που «εμπνέει» με τα ψεύτικα οράματα του ντόπινγκ, που ζητάει τον εθελοντισμό των φτωχών που αφαίμαξε, χάριν της  διασπάθισης του δημόσιου χρήματος από μια χούφτα επιτήδειων.

   Εμείς όμως επανερχόμαστε!

Η λοιδορία των 176€ των οποίων είδαμε μόνο τις κρατήσεις ήταν για πολλούς η αφορμή, η οικονομική μας εξαθλίωση είναι για όλους μας η αιτία. Απαιτούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό ή τη σύνταξη,

   Γι’ αυτό επανερχόμαστε 

ü      Γιατί το δημόσιο σχολείο κατάντησε φυλακή και εξεταστήριο. Γιατί το εξετασιοκεντρικό σχολείο εξοντώνει τους μαθητές και ακυρώνει τη μορφωτική διαδικασία.

ü      Γιατί παίρνουν την αλήθεια μας και μας την κάνουν λιώμα. Ακόμα και οι «καινοτομίες» τους (διαθεματικές, ολοήμερα, ευέλικτες ζώνες) γίνονται μέσο για να επιβάλουν ελαστικές εργασιακές σχέσεις και την υποταγή, να μειώσουν τον παρεμβατικό μας ρόλο αυξάνοντας το διοικητισμό και τον έλεγχο.

ü      Γιατί δεν πάει άλλο με τον εκπαιδευτικό συμβολαιογράφο επιδόσεων

ü      Γιατί οι σχολικοί σύμβουλοι καραδοκούν και το καθηκοντολόγιο επιδιώκει να τινάξει στον αέρα την όποια παιδαγωγική ελευθερία και εργασιακή δημοκρατία κατακτήσαμε.

ü      Γιατί το φάντασμα των 2525/2640 βαραίνει ακόμα πάνω από τα σχολεία, ενώ τα 25άρια τμήματα, υπόσχεση από το 1995, ακόμη δεν υλοποιήθηκαν.

ü      Γιατί τα ΤΕΕ συνεχώς απαξιώνονται, η προσπάθεια συμπίεσης του κόστους διαλύει τα ολιγομελή τμήματα επιβάλλοντας στους μαθητές αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος και στους μαθητές τους προσφέρεται ελεγχόμενης αξίας κατάρτιση αντί της ολόπλευρης μόρφωσης.

ü      Γιατί η χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης κόλλησε στο 3,5% του ΑΕΠ και στο 8,5% του προϋπολογισμού, όταν η Ολυμπιάδα πήγε από τα 500 δις στα 2,5 τρις!!

ü      Γιατί, τέλος, ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ και η αδιαφάνεια δημιούργησαν μια στρατιά «αιωρούμενων συναδέλφων» βορά των κρατικών θηρίων και του αυταρχισμού των διοικήσεων.

   Φτάνει πια !

   Η εισήγηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ ανοίγει ένα δρόμο. Η ηγεσία της ΠΑΣΚ προσπαθεί να ροκανίσει το

χρόνο πουλώντας «υπευθυνότητα» και υποταγή, η ΔΕΕ μας καλεί στο … ΠΑΜΕ, οι ΔΑΚΕ – ΣΥΝ αμφιβάλλουν για το απεργιακό εγχείρημα.

   Πόσο θα μετρήσουν όλα αυτά όταν ο εκπαιδευτικός κόσμος ξεφύγει από την αδράνεια και την παθητικότητα και αποφασίσει να πάρει την υπόθεση στα χέρια του; Όλη η εξουσία, αλλά και όλη η κριτική μέσα στις Γενικές Συνελεύσεις. Γι’ αυτό,

ü      Να πάρουμε, όπως ξέρουμε, το φορτίο στους ώμους μας.

ü      Με το οξυγόνο των Γενικών Συνελεύσεων και τις σκαλωσιές των Επιτροπών Αγώνα και εντέλει της ατομικής ευθύνης και αξιοπρέπειας.

ü      Δεν υπάρχει χαραγμένος δρόμος. Θα τον χαράξουμε όλοι μαζί θέτοντας σε ομηρία τους συμβιβασμούς, τις δειλίες και τις σκοπιμότητες.

ü      Ο κλάδος απορρίπτει το μισθολόγιο – φυλακή, ξεπερνά τη συνένοχη σιωπή της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ και αποκτά συντονισμό με τα αγωνιζόμενα κομμάτια του δημοσίου και πρώτα απ’ όλα με την εκπαιδευτική κοινότητα: δασκάλους, πανεπιστημιακούς, γονείς, μαθητές – σπουδαστές.

   Το ΥΠΕΠΘ και η κυβέρνηση διαθέτουν την κρατική μηχανή, τον έλεγχο των ΜΜΕ και τις υποταγμένες ηγεσίες. Διαδίδει ότι πήραμε πολλά και ετοιμάζεται για παρατεταμένο πόλεμο λάσπης. Μετράει με το δικό του μίζερο μέτρο τις ανάγκες μας, διαστρεβλώνει το περιεχόμενο των διεκδικήσεών μας για να εμφανιστεί ότι τάχα  ανταποκρίθηκε θετικά σε αιτήματα που το ίδιο αποδίδει σε μας. Μαγειρεύει επικοινωνιακές αυξήσεις θολώνοντας τα νερά και προσπαθεί με τους γνωστούς κονδυλοφόρους να δημιουργήσει μέτωπο στην κοινωνία εναντίον μας και διάσπαση στο εσωτερικό μας.

   Κλείστε τ’ αυτιά σας!

   Κάθε τους ψέμα και μια ακόμη αφορμή για οργισμένη αντίσταση.

   Κάθε σχολείο να γίνει κέντρο αγώνα, κάθε πόλη και κάθε γειτονιά, ορμητήριο.

   Απευθυνόμαστε στους νέους συναδέλφους καλώντας τους να μπουν στο μεγάλο σχολείο της πάλης.

   Απευθυνόμαστε στους παλιότερους για να μην περάσει το «σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν».

   Απαιτούμε:

ü      Ενιαίο δημόσιο δωδεκάχρονο δωρεάν σχολείο όλων των παιδιών.

ü      Αυξήσεις τώρα στο 25%.

ü      Αυξήσεις για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ ή στο 15% του προϋπολογισμού.

ü      Όχι στο μισθολόγιο – φυλακή. Καμία σκέψη για σύνδεση των 150€ με την παραγωγικότητα - αξιολόγηση.

ü      Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας.

ü      Ετήσια επιμόρφωση, απαλλαγμένη από αξιολογήσεις.

ü      Όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση, κανείς αξιολογητής στην τάξη.

   Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

   «Υπάρχει ελπίς!» Και αυτή δεν είναι άλλη από την οργανωμένη δράση «των από κάτω» απέναντι στο νεοσυντηρητικό φιλελευθερισμό που καλπάζει αλαζονικά.

   Στη Σουηδία είπαν ¨ΟΧΙ». Στην Παλαιστίνη δεν υπακούουν στο Γολιάθ. Στη σύνοδο του ΠΟΕ οι μικροί αντιστέκονται, στην Ευρώπη τα σχέδια του διευθυντηρίου της ΕΕ για «εργαζόμενους – αλοιφή» και «σύνταξη – λάστιχο» συναντούν όλο και περισσότερες αντιστάσεις.

Ούτε εμείς θα υπακούσουμε.

Υπερασπίζοντας το δημόσιο σχολείο.

Απαιτώντας τα αυτονόητα.

Διευρύνοντας τις συμμαχίες μας.

48ωρη απεργία και προετοιμασία για απεργιακό αγώνα διάρκειας που θα αποφασίσουμε στις ΓΣ όλοι μαζί.

Δε χρωστάμε τίποτε και σε κανένα.

Αγώνας – Αλληλεγγύη – Αξιοπρέπεια