ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Α/ΘΜΙΑΣ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

15/9/03

Η  αβάσταχτη  ελαφρότητα  της  Δ.Ο.Ε.

Φτάσαμε  στα  μέσα του  Σεπτέμβρη  και κάθε  όριο  παλαιοκομματικής  δημαγωγίας  και υποκρισίας από τη κυβέρνηση έχει ξεπεραστεί. Υποσχέθηκε  πάλι ό,τι είχε υποσχεθεί πριν τις  εκλογές  του  2000  και δεν εφάρμοσε. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, χρησιμοποιεί  κούφιες υποσχέσεις, για να περιτυλίξει μια συντηρητική πολιτική που στηρίζεται στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου και τη συμπίεση των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Μια πολιτική που ευνοεί τους λίγους και ισχυρούς και οδηγεί σε πρωτοφανή κοινωνική απόκλιση.

Η κυβέρνηση επιμένει σε επιλογές που δεν στηρίζουν την αναβάθμιση εκπαίδευσης και εκπαιδευτικών, ούτε λυτρώνουν τα παιδιά από τον παραλογισμό ενός τραγελαφικού εκπαιδευτικού συστήματος, υπαναχωρεί από δικές της δεσμεύσεις κι αντί να συναισθανθεί ότι εμπαίζει τους πάντες, επιχειρεί να ενοχοποιήσει όσους διαμαρτύρονται για τον εμπαιγμό τους.

 Γενικόλογες και χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις είναι οι αναφορές της  στην παιδεία. Το περίφημο επίδομα των 176  ευρώ ξεχάστηκε  οριστικά, αφού  χρησιμοποιήθηκε ως  υπόσχεση από την κυβέρνηση και τα φιλικά  της  ΜΜΕ  πριν από όλες τις  περσινές εκλογικές  διαδικασίες των εκπαιδευτικών (εκλογές  για  ΔΣ  στα  πρωτοβάθμια σωματεία, εκλογές αιρετών ΠΥΣΠΕ, ΑΠΥΣΠΕ, ΚΥΣΠΕ, εκλογές  για  αντιπροσώπους  στη Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ).  Τα  ΄΄επιτεύγματα΄΄ που προβάλλονται με τυμπανοκρουσίες (έγκαιρη τοποθέτηση εκπαιδευτικού προσωπικού, επαρκής αριθμός βιβλίων σε όλα τα σχολεία) εντάσσονται στις εντελώς στοιχειώδεις προδιαγραφές λειτουργίας ενός εκπαιδευτικού συστήματος. Δυστυχώς, όμως, ούτε αυτές οι προδιαγραφές έχουν καλυφθεί... Η επάρκεια και η ασφάλεια των σχολικών κτιρίων εξακολουθεί να παραμένει βασικό πρόβλημα. Σύγχρονα βιβλία σε πολλά μαθήματα δεν έχουν τυπωθεί και θα επιστρατευτούν πάλι τα παλιά ή φωτοτυπίες. Οι συνήθεις καθυστερήσεις στις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών προκαλούν πάλι σοβαρά κενά στο διδακτικό προσωπικό, ενώ οι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων δεν έχουν ακόμα προσληφθεί στα  πολυδιαφημισμένα ‘’ολοήμερα’’.  Το ολοήμερο σχολείο εξυπηρετεί την ανάγκη των εργαζόμενων γονέων για φύλαξη των παιδιών, αλλά  στερείται τα ποιοτικά και παιδαγωγικά κριτήρια ενός σύγχρονου σχολείου πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Και φέτος η πεποίθηση των γονέων, των εκπαιδευτικών και των μαθητών είναι ότι η ελληνική εκπαίδευση ακολουθεί την ίδια πορεία με εκείνη των προηγούμενων ετών: χαμηλή ποιότητα, ανεπαρκείς δαπάνες, υποχρηματοδότηση των σχολείων, τυποποιημένες γνώσεις, υψηλά ποσοστά αναλφαβητισμού, απουσία στόχων και αναπτυξιακού οράματος. Είναι αυτονόητο ότι αυτή η προβληματική κατάσταση θίγει κυρίως τα παιδιά των πιο υποβαθμισμένων κοινωνικών στρωμάτων και εντείνει την ανισότητα στη μόρφωση.

Η κυβέρνηση καλείται να εγκαταλείψει το παιχνίδι των εντυπώσεων και να δώσει άμεσες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα που ταλανίζουν την ελληνική εκπαίδευση:

·        Με ποια μέτρα θα περιορίσει τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση και τον αναλφαβητισμό, που ενισχύονται συνεχώς;

·        Πώς θα προωθήσει την καθιέρωση της 12χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης;

·        Με ποια μέτρα και πολιτικές θα περιορίσει τις δυσβάσταχτες δαπάνες της ελληνικής οικογένειας για την εκπαίδευση των παιδιών της (φροντιστήρια, ξένες γλώσσες, κ.λπ.);

·        Πώς θα αναβαθμίσει τη μορφωτική λειτουργία των σχολείων, όπου κυριαρχούν το αναχρονιστικό πρόγραμμα σπουδών, ο αυταρχικός χαρακτήρας και οι ξεπερασμένες παιδαγωγικές μέθοδοι;

·        Πώς θα απαλλάξει τον  εκπαιδευτικό από την οικονομική ανέχεια και την κοινωνική υποβάθμιση  και θα του προσφέρει ολόπλευρη και επαρκή επιστημονική στήριξη στο έργο του, που δε θα περιορίζεται απλώς στις νέες τεχνολογίες;

·        Θα τολμήσει, επιτέλους, να κάνει  πράξη  την αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση;

Απέναντι στα  αναπάντητα από τη κυβέρνηση κρίσιμα ερωτήματα,   η   ΔΟΕ  σιωπά!

Μετά  από  πολλές  συνεδριάσεις  της,  δεν κατάφερε  να καταλήξει  σε  ένα  αγωνιστικό – διεκδικητικό πλαίσιο, σπέρνοντας  την απογοήτευση  στους  εκπαιδευτικούς  της  πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η κυβερνητική ΠΑΣΚ που έχει την πλειοψηφία (5 έδρες) περιμένει το προεκλογικό ξεροκόμματο που πιστεύει ότι θα πετάξει η κυβέρνηση στους  εκπαιδευτικούς  και γι΄ αυτό  αποφεύγει να επιδιώξει  κοινή αγωνιστική πρόταση. Η  ΔΑΚΕ   (4 έδρες), κινούμενη  με  την ονείρωξη  της  παράταξης  που σύντομα  θα  γίνει  και αυτή  κυβερνητική(!), αποφεύγει οποιαδήποτε αγωνιστική συνθετική πρόταση στο ΔΣ της  Ομοσπονδίας, διατηρώντας  την ΄΄καθαρότητα΄΄ που σκοπεύει να κρατήσει, όταν γίνει  κυβέρνηση η  Ν.Δ. Η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ (1έδρα) και οι  Παρεμβάσεις – Συσπειρώσεις (1 έδρα),  συνεχίζουν να  ασκούν τη πολιτική  του μικρομάγαζου  και της  ιδεολογικής  καθαρότητας  και γι΄ αυτό δεν τα βρίσκουν ούτε μεταξύ τους στο ΔΣ της ΔΟΕ.

Η  ΑΥΤΟΝΟΜΗ  ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ  υποστηρίζει μια  άλλη αγωνιστική, διεκδικητική  αλλά  και ενωτική πορεία στην εκπαίδευση, που ανταποκρίνεται στους στόχους και τα οράματα του εκπαιδευτικού, του γονέα  και του μαθητή.

Υποστηρίζει μια  πορεία  κλιμακούμενου  και  πανεκπαιδευτικού  αγώνα,  που δεν θα  εξαντλείται  σε  μεμονωμένες και ανοργάνωτες  24ωρες  απεργίες, σαν και αυτές που μόνο ως  συνδικαλιστικό άλλοθι  αποφάσισε  πέρυσι η  ΔΟΕ.

Την  αναγκαιότητα μιας  ενωτικής πορείας  του συνδικαλιστικού μας κινήματος, στην κατεύθυνση  της  ενίσχυσης  του  δημόσιου και δωρεάν  σχολείου,  εντοπίσαμε  και στην 72^η  ΓΣ  της  ΔΟΕ, πριν 3 μήνες. Εκεί   παρουσιάζοντας  τις  προτάσεις  μας,  καλέσαμε  σε  ανοιχτή  σύσκεψη όλες τις  δυνάμεις (παρατάξεις  και μεμονωμένους συνέδρους) που αγωνίζονται ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της  κυβέρνησης και της ΝΔ με σκοπό τη  συνδιαμόρφωση  μιας  αγωνιστικής  ριζοσπαστικής πρότασης. Δυστυχώς και  τον Ιούνη στη Γενική Συνέλευση, αλλά και τώρα, οι επιλογές όλων των παρατάξεων  που συμμετέχουν στη διοίκηση της ΔΟΕ  έχουν τον ίδιο στόχο: ΄΄Η ευρωστία  της  παράταξης  προέχει – το συνδικαλιστικό κίνημα  ας  περιμένει΄΄.

                                                                 ΦΤΑΝΕΙ  ΠΙΑ!