Προσλήψεις καθηγητών στα Μουσικά σχολεία

Τα μπάνια του λαού είναι η καλύτερη εποχή για να περάσουν τα πιο αντιδραστικά σχέδια της κυβέρνησης. Το είδαμε στο μισθολόγιο, το βλέπουμε σε ένα σωρό μικρότερης εμβέλειας αποφάσεις της πολιτείας.

Με την προκήρυξη για τη διαδικασία επιλογής προσωρινών καθηγητών μουσικών ειδικεύσεων στα Μουσικά Σχολεία, έχουμε μια τέτοια απόφαση να λαμβάνεται στις 28-7-2003.

Η απόφαση αυτή, ενώ από τη μια εμφανίζεται να «αντικειμενικοποιεί» τα κριτήρια, περιορίζοντας ως προς αυτό τον μέχρι σήμερα τελείως ανέλεγκτο και αδιαφανή τρόπο με τον οποίο κατήρτιζε τις λίστες η Καλλιτεχνική Επιτροπή, από την άλλη εισάγει το θεσμό της «ακρόασης».

Η «αξιολόγηση» απλώνει ένα ακόμη πόδι στο χώρο της εκπαίδευσης, και μάλιστα με ωμότητα και προκλητικότητα, με κατοχύρωση της αυθαιρεσίας της διοίκησης και των εκλεκτών της, με αδιαφάνεια και επίδειξη πλήρους περιφρόνησης προς όλες τις εργασιακές κατακτήσεις στον κλάδο των εκπαιδευτικών.

Το κλειδί της «καινοτομίας» είναι η Καλλιτεχνική Επιτροπή του ΥΠΕΠΘ. Όργανο που ο νόμος το περιγράφει ως συμβουλευτικό, αλλά το οποίο, στο χώρο των Μουσικών Σχολείων, έχει de facto δικαιώματα «δεσμείν τε και λύειν».

Όποιος έχει εμπειρία από Μουσικά Σχολεία, γνωρίζει τον τρόμο υπό τον οποίο εργάζονται οι μη μόνιμοι καθηγητές των σχολείων αυτών, τρόμο που δεν είναι πάντα δικαιολογημένος από πραγματικά γεγονότα, αλλά που οφείλεται ακριβώς στο γεγονός του απόλυτου δικαιώματος της ΚΕ να αποφασίζει για την επαγγελματική τους τύχη.

Πριν αναλύσουμε την προκήρυξη, πρέπει να κάνουμε μερικές ενδιαφέρουσες επισημάνσεις:

Σε ελάχιστα μουσικά σχολεία έχει καλυφθεί η θέση του διευθυντή Λυκείου, παραμένοντας υπό ενιαία διεύθυνση το Γυμνάσιο και το Λύκειο, ώστε να είναι ευκολότερη η εξασφάλιση ότι οι διευθυντές θα είναι αρεστοί στην ΚΕ, που έχει καταφέρει να έχει ουσιαστικό λόγο σχετικά με το πρόσωπο του Διευθυντή.

Τα οργανικά κενά δε δηλώνονται πάντα, και ειδικότερα οι θέσεις των καθηγητών παραδοσιακών οργάνων καλύπτονται από ωρομίσθιους, και όχι αναπληρωτές,  καθηγητές που έχουν πρόγραμμα 20 ωρών εβδομαδιαίως.

Οι λίστες καταρτίζονταν κάθε χρονιά με διαφορετικά κριτήρια, άγνωστα συνήθως στους ενδιαφερομένους, ενώ γνωρίζω περιπτώσεις ενστάσεων που δεν απαντήθηκαν ποτέ.

Στο σάιτ του ΥΠΕΠΘ δεν μπορεί κανείς να βρει τίποτε για την ΚΕ, ενώ και η φετινή προκήρυξη, δεν έχει ακόμη (7/8) αναρτηθεί στο διαδίκτυο.

Ας πάμε στο νέο τρόπο με τον οποίο θα καταρτισθούν οι λίστες.

Κάθε υποψήφιος παίρνει δύο βαθμούς:

Τυπικά προσόντα: 0-35

Ακρόαση: 0-65 !!!

Η αναλογία 1/2  μαρτυρεί σαφέστατα τις επιδιώξεις της διοίκησης. Ας σημειωθεί ότι, στην περίπτωση των καθηγητών παραδοσιακών οργάνων, η αναλογία ουσιαστικά γίνεται 15/65, αφού οι περισσότεροι δε διαθέτουν τίτλους, μιας και μόλις πρόσφατα άρχισαν να δίνονται τέτοιοι τίτλοι. Από την άλλη, πολλές μουσικές γνώσεις που μπορεί να έχει ένας καθηγητής παραδοσιακών οργάνων μηδενίζονται (όπως το πτυχίο αρμονίας που δεν υπολογίζεται ως προσόν!) ή ελαχιστοποιούνται (όπως το πτυχίο Βυζαντινής που δεν υπολογίζεται ως πτυχίο ειδικότητας). Έτσι, από πλευράς τυπικών προσόντων, ο οργανοπαίχτης που δεν ξέρει να διαβάζει παρτιτούρα ούτε ευρωπαϊκής ούτε βυζαντινής μουσικής και εκείνος που έχει πτυχίο αρμονίας αντιμετωπίζονται σαν ίσοι, κι αφήνεται η επιτροπή ακρόασης να τους κατατάξει!

Η επιτροπή ακρόασης αποτελείται από πέντε μέλη που επιλέγει ο Υπουργός. Τα δύο είναι μέλη της ΚΕ (οι πάνσοφοι αυτοί φωστήρες που, ως φαίνεται, γνωρίζουν όλα τα όργανα για να αξιολογήσουν την τεχνική δεινότητα και του ταμπουρατζή και του βιολοντσελίστα), το ένα μέλος είναι «παιδαγωγός» και τα άλλα δύο «προσωπικότητες της μουσικής εγνωσμένου κύρους».

Ως αλατοπίπερο, θα παρίστανται χωρίς δικαίωμα ψήφου, ως παρατηρητές, δυο εκπρόσωποι που θα ορίσει η ΟΛΜΕ.

Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει δώσει αγώνες για να κατοχυρωθεί η διαφάνεια και η αντικειμενικοποίηση των δεικτών στο χώρο των εκπαιδευτικών. Τέτοιες μεθοδεύσεις «αξιολόγησης» στο χώρο της εκπαίδευσης, μεθοδεύσεις που εμφανέστατα αποπειρώνται τη χειραγώγηση που αποκτά πολύ πιο συγκεκριμένη και αυταρχική μορφή καταδικάζονται ως απαράδεκτες. Το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να αντιδράσει εντονότατα στη νέα αυτή προσπάθεια επιβολής του αυταρχισμού, του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας.

Σ. Μαρίνης

ΕΛΜΕ ΠΕΙΡΑΙΑ