Στην εφημερίδα ΠΡΙΝ (20/7/2003) δημοσιεύτηκε ένα σχόλιο το οποίο αφορά τη συγκρότηση του προεδρείου της ΟΛΜΕ, καθώς και τη στάση του υπογράφοντος ως εκπροσώπου των Αγ. Παρεμβάσεων.

   Δεδομένου ότι στο άρθρο αυτό κακοποιούνται βάναυσα τα γεγονότα, ο δε τρόπος γραφής, με υπονοούμενα και λογικούς ακροβατισμούς θίγουν πρόσωπα και πράγματα, κρίνω επιβεβλημένο να υπογραμμίσω τα εξής:

  Το πολιτικό προεδρείο της ΟΛΜΕ (πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γραμματέας, ταμίας) συγκροτήθηκε από τις παρατάξεις ΔΑΚΕ – Αγ. Συνεργασία συγκεντρώνοντας στην τρίτη ψηφοφορία 5 ψήφους και κατόπιν δήλωσης των δύο δυνάμεων για εναλλαγή τη δεύτερη συνδικαλιστική χρονιά. Οι Αγ. Παρεμβάσεις με τρισέλιδο υπόμνημα, αναλύοντας την πολιτική και εκπαιδευτική συγκυρία επέλεξαν τη στάση του «παρών» σε ΟΛΕΣ τις ψηφοφορίες. Αυτό αναφερόταν και στο υπόμνημα που κατατέθηκε και το περιεχόμενο του οποίου εξέφραζε τις απόψεις που εκφράστηκαν από όλα τα μέλη των Αγ. Παρεμβάσεων  σε προηγηθείσα σύσκεψη του συντονιστικού Αθήνας. Το υπόμνημα αυτό, το οποίο αναρτήθηκε και στην ιστοσελίδα των Αγ. Παρεμβάσεων και ήταν προφανώς γνωστό στην εφημερίδα σας, κατέληγε επί λέξει: «Ως εκ τούτου θα ψηφίσουμε «ΠΑΡΩΝ» στις ψηφοφορίες για τη συγκρότηση των βασικών θέσεων του Προεδρείου». Ως εκ τούτου οι περίτεχνοι λεκτικοί χειρισμοί «περί συναλλαγής» επιστρέφονται στον γράφοντα και στην εφημερίδα, αφού δεν υπάρχει παραλήπτης.

·         Ο υπογράφων διεκδίκησε τη θέση του οργανωτικού γραμματέα, δηλαδή του καταστατικά και «ιστορικά» (για όσους γνωρίζουν την ιστορία του σ.κ.) υπεύθυνου των κινητοποιήσεων, κάτι που έπραττε και στο παρελθόν και σε όλους τους αγώνες των εκπαιδευτικών –και όχι μόνο- και δεν προτάθηκα από κανέναν, όπως ατυχώς γράφτηκε. Διεκδίκησα τη θέση του οργανωτικού υπεύθυνου για λόγους ουσίας και συμβολικούς. Αυτό το πόστο δεν ανήκει στο πολιτικό προεδρείο, και δεν ξεπουλήσαμε “φαουστικά” την ψυχή μας σε κανέναν.

·         Ωστόσο θα περίμενα από τους αρθρογράφους, που είναι τόσο σχολαστικοί σε ό,τι αφορά την τιμή του κινήματος, να είναι εξίσου ευαίσθητοι σε ανάλογες περιπτώσεις που αφορούν και τη συγκρότηση πρωτοβάθμιων σωματείων, εκτός και αν το δηκτικό σχόλιο αποτελεί και τροχιοδεικτική βολή της εφημερίδας ΠΡΙΝ και της πολιτικής συλλογικότητας που το εκδίδει για τον εκπρόσωπο των Αγ. Παρεμβάσεων στο ΔΣ της ΟΛΜΕ.

   Παρ’ όλα αυτά εξακολουθώ να έχω ορισμένες απορίες:

   Αφού είναι γνωστό ότι η καλή εφημερίδα στηρίζει το πολιτικο-συνδικαλιστικό εγχείρημα των Αγ. Παρεμβάσεων και ότι εμπνευστήκαμε και καθοδηγήσαμε στην εκπαίδευση (μεγάλες απεργίες, ΑΣΕΠ), τότε πώς δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει με τον εκπρόσωπο των Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων για το «αληθές της πράξης»; Ολιγωρία ή μήπως έπρεπε να γραφτεί ό,τι γράφτηκε;

   Επειδή ο τόπος μας είναι μικρός, γνωριζόμαστε αρκετά καλά, ώστε να μη χρειάζονται συστηματικά διαπιστευτήρια αγωνιστικού ήθους τουλάχιστον για ορισμένους. Ως εκ τούτου μπορώ να αντιληφθώ την ονοματολογία και τα περί συναλλαγής μόνο ως ατυχή λασπολογία, για την οποία θα χρειαστεί η στοιχειώδης αυτοκριτική επανόρθωση.

   Διαφορετικά, η πολιτική δημοσιογραφία ευτελίζεται ,εκτός και αν η εισαγωγή παρόμοιων πολιτικών ηθών παραπέμπει μάλλον σε «προαναγγελθέντα» πόλεμο, του οποίου είδαμε κιόλας το πρώτο επεισόδιο.

   Σε αντίθετη περίπτωση, τιμώντας του συντρόφους – συναγωνιστές που με τίμησαν με την ψήφο τους για να τους εκπροσωπήσω, σε μια δύσκολη περίοδο, στο μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας (ΟΛΜΕ), οφείλω να προασπίσω την πολιτική αξιοπρέπειά μου με όλα όσα επιβάλλει η αλήθεια των γεγονότων και η πολιτική της συλλογικότητας που με εξέλεξε.

   Δηλαδή με το όπλο της κριτικής.

   Νάφε και μέμνασο απιστείν! (Να είσαι νηφάλιος και να αμφισβητείς)