ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ Δ.Σ. ΤΗΣ ΟΛΜΕ:

ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ

Προκύπτει κάποιο δίδαγμα από το 11^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ και τις διαδικασίες συγκρότησης του νέου Δ.Σ. της ΟΛΜΕ; Αναμφισβήτητα, ναι: Πάνω από τα μικροπαραταξιακά συμφέροντα και τις ιδιοτελείς επιδιώξεις, εκείνο που πρέπει να πρυτανεύει είναι το πνεύμα της ενότητας, το συλλογικό συμφέρον, το κοινό καλό. Αυτό απαιτεί ο εκπαιδευτικός κόσμος και αυτό προσπαθήσαμε με συνέπεια και υπευθυνότητα να υπηρετήσουμε, τόσο στο 11^ο Συνέδριο όσο και στις διαδικασίες συγκρότησης του νέου Δ.Σ. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ήμασταν ο μόνος χώρος που, ξεδιπλώνοντας μια δυναμική ενότητας και συνεργασίας με άλλες δυνάμεις στη βάση των κοινών προβλημάτων, ενίσχυσε τις δυνάμεις του στο 11^ο Συνέδριο του κλάδου.

Με το ίδιο πνεύμα, ενότητας και συνεργασίας στη βάση της εξυπηρέτησης των συλλογικών επιδιώξεων του κλάδου, κινηθήκαμε και στις διαδικασίες συγκρότησης του νέου Δ.Σ. της ΟΛΜΕ. Ως Αγωνιστική Συνεργασία διεκδικήσαμε τη θέση του Προέδρου με στόχο να συμβάλουμε στην ανάπτυξη αποτελεσματικών αγώνων των εκπαιδευτικών σε μια κρίσιμη περίοδο, που διακυβεύονται σοβαρά ζητήματα για τον κλάδο μας.

Στη διαδικασία αυτή αντιμετωπίσαμε ένα κρίσιμο δίλημμα για τον κλάδο μας και την περαιτέρω πορεία του. Με δεδομένο ότι οι δύο πρώτες ψηφοφορίες για την εκλογή Προέδρου απέβησαν άκαρπες, γιατί καθένας από τους τρεις υποψήφιους (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ και Αγωνιστικής Συνεργασίας) συγκέντρωνε τις ψήφους της δικής του παράταξης και κανένας την απόλυτη πλειοψηφία, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ οδηγούνταν σε μια τρίτη, καθοριστική ψηφοφορία στην οποία, με σχετική πλειοψηφία θα εκλεγόταν Πρόεδρος μειοψηφίας από την ΠΑΣΚ (με 4 στις 11 ψήφους), όπως είχε συμβεί κατ’ επανάληψη στο παρελθόν.

Όμως ο κλάδος μας έχει πικρή πείρα από μια τέτοια εκλογή. Ο απελθών Πρόεδρος της ΟΛΜΕ και στέλεχος της ΠΑΣΚ, εκφράζοντας τις επιλογές της παράταξής του, επί επτά συναπτά χρόνια δεν λειτούργησε ως Πρόεδρος του κλάδου, αλλά σε μια ιδιότυπη κομματική σύμπραξη με τις κυβερνητικές επιλογές. Ο κλάδος μας γνωρίζει καλά πόσο καταστροφικές απέβησαν αυτές οι επιλογές τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δημόσια εκπαίδευση. Ιδιαίτερα την τελευταία διετία, η ευθυγράμμιση του απελθόντος Προέδρου αλλά και του προηγούμενου Γ. Γραμματέα της ΟΛΜΕ με την πολιτική του ΥΠΕΠΘ ήταν προκλητική. Αντί να υπερασπιστούν, όπως όφειλαν, τα δικαιώματα των συναδέλφων και να προωθήσουν τις διεκδικήσεις του κλάδου, σε κρίσιμες στιγμές είτε σιώπησαν είτε αρνήθηκαν να υλοποιήσουν αποφάσεις του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ είτε, ακόμη χειρότερα, υποστήριξαν ανοιχτά τις κυβερνητικές επιλογές. Τέτοιες είναι οι εμπειρίες του κλάδου από τη στάση του προηγούμενου προέδρου στη δίμηνη απεργία μας, στις κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών και μαθητών ενάντια στις συνέπειες της «μεταρρύθμισης Αρσένη», στις κινητοποιήσεις για το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, απέναντι στην αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης και σε ό,τι αφορά τη συνεχιζόμενη λεηλασία του εισοδήματός μας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη διάρκεια της τελευταίας 7ετίας ο Πρόεδρος της ΟΛΜΕ και η παράταξή του καταψήφισαν όλες τις κεντρικές επιλογές της Ομοσπονδίας. Αλλά και στις ελάχιστες περιπτώσεις που ψήφισαν δεν έκαναν τίποτε για να προωθήσουν την εφαρμογή των αποφάσεων.

Έτσι, είναι απόλυτα δικαιολογημένη η εκτίμησή μας, που απηχεί τις απόψεις της μεγάλης πλειονότητας των εκπαιδευτικών, ότι μια ακόμη διετία υπό την Προεδρία της ΠΑΣΚ θα ήταν διετία χαμένη για τον κλάδο μας. Δεν επιτρέπονται τέτοιοι πειραματισμοί και διλήμματα σε μια περίοδο που διακυβεύονται πολύ σοβαρά ζητήματα, όπως τα οικονομικά και το μισθολόγιο, οι εργασιακές μας σχέσεις, η εφαρμογή της «αξιολόγησης»-χειραγώγησης κ.λπ. Το συμφέρον του κλάδου ήταν που επέβαλε τη νέα συγκρότηση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ. Αυτή η επιλογή είναι σίγουρο πως θα συμβάλει αποφασιστικά στη δημοκρατική λειτουργία της Ομοσπονδίας και στη θετικότερη δημόσια έκφρασή της.

Με αυτό το σκεπτικό, οδηγηθήκαμε στην καλύτερη δυνατή επιλογή για το κίνημα των καθηγητών και για την ανάπτυξη των αγώνων μας στις δεδομένες συνθήκες, τη μόνη επιλογή που παρέχει δυνατότητες για τη διασφάλιση των συλλογικών συμφερόντων μας.  Επιλογή που μπορεί να σηματοδοτήσει μια αγωνιστική κατεύθυνση στη βάση των πρόσφατων αποφάσεων του 11ου Συνεδρίου και των Συνελεύσεων Προέδρων των ΕΛΜΕ της χώρας της τελευταίας διετίας.  Η επιλογή μας αυτή αποκλείει από τη θέση του προέδρου πρόσωπο ταυτισμένο με τις κυβερνητικές επιλογές. Αναπόφευκτα, μια τέτοια προοπτική περνάει μέσα από την εναλλαγή του Προέδρου ανάμεσα στη ΔΑΚΕ και την Αγωνιστική Συνεργασία. Έτσι, απευθυνθήκαμε σε όλες τις άλλες δυνάμεις που εκπροσωπούνται στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ καλώντας τις να στηρίξουν αυτή την προοπτική. Ταυτόχρονα, σεβόμενοι τις δημοκρατικές διαδικασίες, προτείναμε στην ΠΑΣΚ να θέσει υποψηφιότητα για τη θέση του Αντιπροέδρου, αλλά η ΠΑΣΚ απέρριψε κάθε τέτοιο ενδεχόμενο.

Η ΠΑΣΚ ισχυρίζεται ότι πρότεινε στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ συγκρότηση προεδρείου στη βάση ενός κοινού προγράμματος θέσεων, διεκδικήσεων και δράσης. Πρόκειται για αποκορύφωμα υποκρισίας. Αυτοί που επιχείρησαν να ευνουχίσουν την αγωνιστική προοπτική του κλάδου και υπονόμευσαν όλες τις διεκδικήσεις μας επί επτά χρόνια, τώρα «θυμήθηκαν» το κοινό πρόγραμμα. Είναι οι ίδιοι που αρνήθηκαν στην τελευταία συνεδρίαση του Δ.Σ. να δεσμευτούν ακόμη και ότι θα σεβαστούν τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων της τελευταίας διετίας.  Μιλούν, ακόμη, για προσωπικές, ιδιοτελείς επιδιώξεις αυτοί που επί εικοσαετία νέμονταν τη θέση του προέδρου της ΟΛΜΕ σε βάρος του κλάδου και των συλλογικών μας επιδιώξεων, και μοναδικός τους στόχος ήταν η διαιώνιση αυτής της παθογενούς κατάστασης. Τέτοιες κατηγορίες  τολμά να διατυπώνει η ΠΑΣΚ, όταν είναι τοις πάσι γνωστό ότι τα στελέχη της που κατά καιρούς διατέλεσαν πρόεδροι της ΟΛΜΕ αξιοποίησαν την προεδρική τους θητεία για να καταλάβουν, στη συνέχεια, σημαντικές θέσεις στον κυβερνητικό μηχανισμό ως πρόεδροι οργανισμών, Γενικοί Γραμματείς κ.λπ. Η συνεπής μαχητική παρουσία και δράση των στελεχών της Αγωνιστικής Συνεργασίας στο εκπαιδευτικό κίνημα και η αυξανόμενη εμπιστοσύνη των εκπαιδευτικών προς την Αγωνιστική Συνεργασία δίνουν αποστομωτική απάντηση στα φληναφήματα των μελών της ηγεσίας της ΠΑΣΚ.

Με την ίδια συνέπεια, σταθερότητα και ενωτική αντίληψη καταβάλαμε κάθε προσπάθεια να καταλήξει το 11^ο Συνέδριο του κλάδου σε συγκεκριμένες αποφάσεις, που θα αποτελούσαν δεσμευτικό πλαίσιο για τη δράση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ. Επιμείναμε, ιδιαίτερα, να εξασφαλιστούν σαφείς και δεσμευτικές αποφάσεις από το Συνέδριο τουλάχιστον στα εξής θέματα:

• οικονομικές διεκδικήσεις
• συνταξιοδοτικό/ασφαλιστικό και εργασιακά ζητήματα
• «αξιολόγηση» του εκπαιδευτικού έργου, προκειμένου να εξασφαλιστεί η καθολική αντίσταση του κλάδου στην προωθούμενη από το ΥΠΕΠΘ «αξιολόγηση»-χειραγώγηση των εκπαιδευτικών και να αναδειχτεί η ανάγκη θεσμών στήριξης του εκπαιδευτικού
• αναπληρωτές καθηγητές/καθηγητριες, με στόχο να κατοχυρωθεί το δικαίωμα διορισμού τους στη Δημόσια Εκπαίδευση
• Τεχνική-Επαγγελματική Εκπαίδευση, ώστε να αναβαθμιστεί και να προωθηθεί ή ισότιμη ένταξή της στη λυκειακή βαθμίδα.

            Καταθέσαμε, επίσης, δέσμη προτάσεων για την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου.

Δυστυχώς, η ηγεσία της ΠΑΣΚ για μια ακόμη φορά εμπόδισε να ληφθούν αποφάσεις δεσμευτικές για το νέο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ στη βάση των παραπάνω προτεραιοτήτων. Σε αυτή την τακτική της αξιοποίησε και την άκαμπτη στάση της ΕΣΑΚ-ΔΕΕ, που απαιτούσε από όλες τις άλλες δυνάμεις να υπερψηφίσουν το σύνολο των θέσεών της, αρνούμενη να συμβάλει στη λήψη έστω και κάποιων αποφάσεων θετικών για τον κλάδο και την εκπαίδευση. Αλλά και η στάση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ δεν συνέβαλε στη λήψη αποφάσεων, καθώς αρνήθηκαν να ψηφίσουν προτάσεις που καταθέσαμε και που απηχούσαν και δικές τους θέσεις, π.χ. 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο και απόρριψη της «αξιολόγησης»-χειραγώγησης.

Η άνοδος των δυνάμεων και της επιρροής των συνεργαζόμενων εκπαιδευτικών κινήσεων, που διαμόρφωσαν κοινούς στόχους  και ένωσαν τις δυνάμεις τους, δείχνει πόσο εκτιμά ο εκπαιδευτικός κόσμος την ενωτική, συνεπή αγωνιστική στάση μας στην υπεράσπιση των δίκαιων αιτημάτων των καθηγητών και του δημόσιου σχολείου. Εκφράζει, παράλληλα, την απήχηση των ιδεών της αυτονομίας του συνδικαλιστικού κινήματος, της αλληλεγγύης στη βάση και των συμφερόντων των εργαζομένων και του ταξικού προσανατολισμού των συνδικάτων.

Η νέα κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί, μας δεσμεύει να συνεχίσουμε και να ενισχύσουμε τις προσπάθειές μας και την επόμενη διετία, για να αντισταθούμε αποτελεσματικά στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που οδηγούν στη συνεχή υποβάθμιση τόσο την εκπαίδευση όσο και τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Μας δεσμεύει στην ανάπτυξη αποτελεσματικών αγώνων του κλάδου μας για την προάσπιση της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης και την ουσιαστική οικονομική αναβάθμιση της καθηγήτριας και του καθηγητή, για διαφάνεια και αξιοκρατία σε όλους τους τομείς της εκπαίδευσης.

            Θα είμαστε πάντοτε δίπλα σε κάθε συνάδελφο, στα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει, διεκδικώντας λύσεις σ’ αυτά και υπερασπίζοντας την αξιοπρέπειά μας από κάθε αυθαιρεσία και αυταρχική συμπεριφορά της διοίκησης.

Αθήνα, 14-7- 2003