ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Του:	Προς:
Δημήτρη Μαντζουράτου	Δημήτρη Στραβοπόδη
Προέδρου της ΕΛΜΕ-ΚΙ	Αιρετό στο ΑΠΥΣΔΕ Ιονίων Νήσων
Αιρετού στο ΠΥΣΔΕ Ν. Κεφαλονιάς

 Αρχίζω ευθέως,

Σας είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων για την κατάθεση της Ανοικτής Επιστολής σας, αφού τόσο μέσα από τη γνώση σας για τα τεκταινόμενα στην Κεφαλονιά με «ανατριχιαστικές» λεπτομέρειες, όσο και μέσα από το «πολιτικό φορτίο» της άποψής σας για αυτά και για άλλα, στοιχειοθετείτε από μόνος σας τη λύση στο κουίζ που πιθανά αποτυπώθηκε στην αντίληψη των συναδέλφων μου, μετά τις μαρτυρίες του «πληροφοριοδότη» σας, για τις καταγγελίες μου. Τις εξηγείτε και τις ομολογείτε από μόνος σας.

Θα ήθελα να αναφερθώ λίγο όμως σε κάποια σημεία της επιστολής σας που αποτυπώνονται ως ένα λαμπρότατο μνημείο μιας δεξιάς, αναχρονιστικής, σκοταδιστικής και αποστεωμένης πολιτικού και συνδικαλιστικού πολιτισμού σκέψης, ως αρμόζει βέβαια σε ένα «εξέχον» στέλεχος της ΔΑΚΕ.

1.      Μου είναι αδύνατον να φανταστώ ότι υπάρχουν σήμερα και μάλιστα στο χώρο των εκπαιδευτικών νοσταλγοί του «Μπατίστα» και φερέφωνα της προπαγάνδας των αμερικανών ιμπεριαλιστών, που φιλοδοξούν να αγωνίζονται για εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, όταν το μόνο ελεύθερο έδαφος που αναγνωρίζουν στην Κούβα είναι η βάση του Γκουαντάναμο. Μου είναι δύσκολο να φανταστώ συναδέλφους που νομιμοποιούν με τέτοιες λογικές τις επεμβάσεις του δικτάτορα Μπους, πλην κάποιων στελεχών της ΔΑΚΕ, που καταχωρείται – όχι συλλήβδην και στο σύνολό της – ως η κατεξοχήν παράταξη στο Συνδικαλιστικό Κίνημα των Αμερικανικών συμφερόντων (όχι όμως και η αποκλειστική). Μου είναι δύσκολο να αντιληφθώ ότι υπάρχουν συνδικαλιστές που θεωρούν ότι είναι σε κατάφωρη αντίθεση με το μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα που καταγράφηκε από τον ελληνικό και κεφαλονίτικο λαό, με μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις ενάντια στους Αμερικανούς και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, για τους οποίους «κατά τύχη» δεν έχετε άποψη (αν είναι ή όχι φασίστες) και που προετοιμάζουν, πριν την επέμβαση σε κάθε χώρα που θέλουν να την επιχειρήσουν, το έδαφος των επιχειρημάτων περί καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι δεν φαντάζεστε πως έχει το δικαίωμα, το πολιτικό επίπεδο και την ευαισθησία η ΓΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ, να παίρνει δημοκρατικά όποια απόφαση θέλει, για όποιο θέμα, πολύ περισσότερο για θέματα που αφορούν την αλληλεγγύη σε λαούς που θέλουν να καθορίζουν από μόνοι τους την τύχη τους και ακόμα περισσότερο που αυτοί έχουν επιλέξει το σοσιαλιστικό σύστημα με μια νικηφόρα και πάνδημη λαϊκή επανάσταση. Να σας υπενθυμίσω εδώ ότι η ΔΑΚΕ δεν κατέθεσε κάποια άλλη πρόταση ούτε καταψήφισε στην ψηφοφορία. (Αλήθεια μήπως επιθυμείτε να γίνει κυρίαρχη άποψη στην ΕΛΜΕ-ΚΙ, η δική σας;)

Τέλος μου είναι δύσκολο να καταλάβω πώς σήμερα μπορεί να υπάρχουν εκπαιδευτικοί που τρομοκρατούνται ιδεολογικά. Βεβαίως σας δικαιολογώ για αυτή σας την κρίση, γιατί, απ’ ότι φαίνεται, είστε ένας από αυτούς τους τρομοκρατημένους, φοβισμένους και χειραγωγημένους ιδεολογικά από τη νέα τάξη πραγμάτων, ωστόσο δεν γνωρίζω αν θα το καταλάβει έτσι ο εκπαιδευτικός κλάδος στην Κεφαλονιά, όταν θα τον απασχολήσει η άποψή σας, για το δικαίωμά του να αποφασίζει όπως και ότι θέλει.

2.      Απορώ γιατί σας κάνει εντύπωση που η Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ-ΚΙ, πέρα από ότι είχε το δικαίωμα (που εσείς ευθέως αμφισβητείτε), αποφάσισε ότι πρέπει να αναζητήσει τη λύση στο συνδικαλιστικό κίνημα, στη στράτευση με τον ταξικό πόλο του Συνδικαλιστικού Κινήματος, το ΠΑΜΕ, σαν απάντηση στις συμβιβασμένες κυβερνητικές και εργοδοτικές ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – ΟΛΜΕ, όταν στη συνείδηση όλου του κλάδου στην Κεφαλονιά και των εκπροσώπων της παράταξής σας, έχουν καταχωρηθεί σαν τέτοιες. Απορώ ακόμη περισσότερο γιατί αφού γνωρίζετε τόσο καλά τα πράγματα στην Κεφαλονιά, ως «συνδικαλιστικός τοπάρχης», δεν γνωρίζετε την άποψη του επικεφαλή της ΔΑΚΕ στην Κεφαλονιά, που προτείνει να μην απεργούμε στις απεργίες της ΑΔΕΔΥ γιατί δεν έχουν αξία και να καταθέτουμε το ημερομίσθιό μας στο ταμείο της ΕΛΜΕ.

Καταλαβαίνω όμως ότι εσείς κατανοείτε τη βαθύτερη ανάγκη συστράτευσης με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, αφού «το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο το μεγάλο κεφάλαιο», που η πολιτική σας αντιστοιχία είναι ο κατ’ εξοχήν εκφραστής του.

3.      Μου προξενεί μεγάλη εντύπωση (εξηγήσιμη όμως), ότι ανάγετε τις διώξεις σε προσωπικές «κόντρες» Μοσχονά – Πετράτου, όταν έχουμε πληθώρα και ποικιλία διώξεων, αφυδατώνοντας την πολιτική ουσία έτσι όπως την καθορίζει ακόμη και η απόφαση της ΟΛΜΕ που ψηφίστηκε κεντρικά και από αυτή τη ΔΑΚΕ. Αυτή η τακτική σας με βάζει σε υποψίες (όχι αδικαιολόγητες), ότι μοιάζει, η αντισυναδελφική στάση της τοπικής ΔΑΚΕ (έχουν άδικο Πετράτος-Μαρκαντωνάτου, δεν στηρίζουμε τη Μαρκαντωνάτου), με τη δική σας θέση. Τυχαίο;

Σας λέει τίποτε ότι ολόκληρη η εκπαιδευτική κοινότητα στην Κεφαλονιά, έχει εντελώς διαφορετική άποψη από τη δική σας και της τοπικής ΔΑΚΕ. Σας λέει κάτι ότι χαρακτηρίζει, τις κατά τη γνώμη σας «προσωπικές κόντρες», διώξεις με στόχο και σκοπό; Μήπως εκβιάζει ιδεολογικά κι εδώ η ΕΛΜΕ-ΚΙ, κύριε τοπάρχα;

4.      Σε σχέση με τη λάσπη που εκτοξεύετε ως πολιτικός και συνδικαλιστικός «σοβατζής», σας την επιστρέφω μαζί με την επιχειρηματολογία περί Γκέμπελς, που κυρίως τη βίωσαν κομμουνιστές, αριστεροί και πατριώτες αγωνιστές σε όλο τον κόσμο, και σας δηλώνω ότι ούτε εγώ ούτε η σύζυγός μου που είναι καθηγήτρια, πήραμε καμιά διευθυντική ή διορισμένη θέση.

5.       Και σας «ξέφυγε» κάτι ακόμη.

Ότι τελικά ή μεροληπτείτε ή δεν πληροφορείστε σωστά, ως πολιτικός και συνδικαλιστικός «μέντωρ», από τον επικεφαλή της ΔΑΚΕ στο Νομό, που παρακάλαγε τη Διεύθυνση και το ΠΥΣΔΕ, αποποιούμενος τη συνδικαλιστική του ιδιότητα, να δημιουργηθεί οργανική θέση για τον εαυτό του εκεί που δεν υπήρχε και που η ΕΛΜΕ-ΚΙ, ομόφωνα  είχε αποφασίσει ότι δεν δικαιολογούνται οργανικά κενά. Κάτι που του έγινε ως «χάρη» από τη διορισμένη πλειοψηφία του ΠΥΣΔΕ. Έχετε αλήθεια άποψη γι αυτό και άλλα νέα ήθη που εισάγει η παράταξή σας τοπικά;

Όσο για το αν προσκαλεστήκατε ή όχι στη Γ.Σ της ΕΛΜΕΚΙ, είναι μια περίεργη λογική, που, αν κυριαρχούσε στην πολιτική ζωή του τόπου,  θα αντιπολιτευόμασταν κάποιον εκπρόσωπο του κλάδου ή του λαού μόνο αν ήταν μπροστά μας. Έτσι, θα βρισκόμασταν μπροστά σε ένα ιδιότυπο, φασιστικού τύπου, φίμωμα και πολιτική ασιτία. Πολύ περισσότερο που η χρήση του διαδικτύου δίνει σε όλους τη δυνατότητα ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων. Αλλά και η φυσική σας παρουσία κατοχυρώνεται, όποτε και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, στις συνδικαλιστικές διαδικασίες της ΕΛΜΕ-ΚΙ, όπως κατοχυρώνεται το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση της δική σας άποψης.

Όσο για το χαρακτηρισμό περί πολιτικής αλητείας, σας τον επιστρέφω, αφού ουδέποτε υπήρξα πολιτικά περιπλανώμενος, πρόστυχος και χωρίς αρχές.

Σε ότι αφορά το ενδεχόμενο γνωριμίας μας δεν με αφορά και συνήθως δε με συγκινεί ο συγχρωτισμός με εκπροσώπους μιας άδικης, αντιλαϊκής, αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, που στηρίζει την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και την άλωσή της από της δυνάμεις της αγοράς.

Έτσι, με αυτό το κριτήριο, κρίνω τις φιλίες, τις επαφές και τις γνωριμίες μου.

Και ασφαλώς δε με φοβίζει καμιά σας σκληρότητα.

 Τέλος