|
 |
|
|
11Ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ
Ενισχύστε – δυναμώστε - ψηφίστε τις
Αγωνιστικές Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις - Κινήσεις
Το 11ο συνέδριο της ΟΛΜΕ (Ιούνιος 2003) και οι εκλογές για αντιπροσώπους των ΕΛΜΕ διεξάγονται στον αστερισμό της «Νέας Εποχής», αυτής που καθορίζεται από τον ιό της βαρβαρότητας και του πολέμου που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, από την προσπάθεια πολεμοκάπηλων και ειρηνοκάπηλων να ματώσουν λαούς, να διαμελίσουν χώρες, να υποτάξουν τα πάντα στα συμφέροντά τους.
Η «Νέα Εποχή», που είναι τόσο παλιά όσο και οι πατέρες της, έχει βάλει στο στόχαστρο όλα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, τις ελευθερίες και κατακτήσεις των εργαζομένων, φουλάροντας τις μηχανές της για ένα νέο Μεσαίωνα.
Ο Μεσαίωνας αυτός, που ντύνεται άλλοτε με το μανδύα της «ευρωπαϊκής πορείας», άλλοτε με την ομπρέλα της «νέας τάξης», μπορεί να ανατραπεί μόνο με τη σύμπτυξη κοινωνικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών αγώνων. Είναι ελπιδοφόρο ότι τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα με αιχμή το βρώμικο πόλεμο, εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους, τόσο στην «άγρια Δύση» των Μπους – Μπλερ, όσο και στη «διαλλακτική» εκδοχή της υπό το ειρηνιστικό προσωπείο των Σιράκ – Σρέντερ.
Αυτή η «ομορφιά των δρόμων» γεμίζει με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία εργαζόμενους και νεολαία και δημιουργεί τα θεμέλια για να πιστέψουμε πως, «αν έτσι είναι τα πράγματα, έτσι δε θα πάνε»!
Και ενώ τα προηγούμενα συνέδρια της ΟΛΜΕ (9ο και 10ο) δεν κατέληξαν πουθενά, επειδή οι καθεστωτικές παρατάξεις σαμποτάρισαν αποφάσεις, διεκδικήσεις και αγωνιστική δράση, τώρα χρειάζεται ν’ αλλάξουμε ρότα και να προβάλουμε δυναμικά -στα σχολεία και στις Γενικές Συνελεύσεις- τα μεγάλα αιτήματά μας: για το δημόσιο σχολείο, για την παιδαγωγική ελευθερία, για σταθερές εργασιακές σχέσεις, για το μισθό, τη σύνταξη, αλλά και την ειρήνη.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΑΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ!
Πέντε χρόνια εφαρμογής της μεταρρύθμισης – απορύθμισης και το σχολείο στενάζει κάτω από το βάρος των εξετάσεων και του διπλού – ταξικού δικτύου (Ενιαίο – ΤΕΕ), ενώ τα φροντιστήρια ζουν και βασιλεύουν, ο ελεύθερος χρόνος των εφήβων εξαφανίστηκε, το λαϊκό εισόδημα εξανεμίζεται.
Οι αναδιπλώσεις και τα μερεμετίσματα του ΥΠΕΠΘ, αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής και κοινωνικής οργής, δεν έλυσαν το πρόβλημα, αλλά απλώς αναπαλαίωσαν τη βιτρίνα.
Αγωνιζόμαστε, κόντρα στη σοσιαλφιλελεύθερη πολιτική και την αγορά της, για ένα ενιαίο δημόσιο δωρεάν δωδεκάχρονο σχολείο όλων των παιδιών, χωρίς διακρίσεις, που θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει. Προϋπόθεση είναι η κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων 2525 και 2640.
Ολοκληρώνονται στο χώρο της εκπαίδευσης, μετά την επιλογή και των Σχολικών Συμβούλων, οι προσπάθειες του κατεστημένου για συνολική αντεκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Οι όροι και οι συνθήκες της ζωής μας επιδεινώνονται με ραγδαίους ρυθμούς. Το ήδη ισχνό εισόδημά μας συρρικνώνεται με τις «αυξήσεις» του 2,2%, ενώ ο Γκαργκάνας, «εξ απορρήτων» του πρωθυπουργού, ξανασκέφτηκε ότι πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο και να πληρωνόμαστε λιγότερο. Μ’ άλλα λόγια, το κεφάλαιο «ενεργός γήρανση» (!), όχι μόνο δεν έκλεισε για την Ευρωένωση, αλλά ξανανοίγει με όρους δυσμενείς για το συνδικαλιστικό κίνημα.
Ταυτόχρονα, το νέο ασφυκτικό πλαίσιο ελέγχου – πειθάρχησης – συμμόρφωσης διαμορφώνεται με την επιστροφή του επιθεωρητισμού, την υπερενίσχυση των εξουσιών του διευθυντή, την αμφισβήτηση του ωραρίου λειτουργίας και την πλήρη υποβάθμιση του Συλλόγου Διδασκόντων.
Η μονιμότητα βρίσκεται στο στόχαστρο, η ανασφάλεια των αναπληρωτών και ωρομισθίων καλά κρατεί. Η κυβέρνηση και η ευρωπαϊκή πολιτική, συνεχίζοντας στη γραμμή της πλήρους αποσύνδεσης πτυχίων – εργασίας, μέσω συνόδων Πράγας – Μπολόνιας, «σκιτσάρουν» τη νέα αγορά του απασχολήσιμου – ανασφάλιστου και υποταγμένου εργαζόμενου.
Αν όλα τα παραπάνω, (σε μια ατμόσφαιρα που καλύπτει η μπόχα, η παρακμή και η διαπλοκή των ημερών), αποτελούν στόχους του συστήματος, οφείλουμε να παρέμβουμε, να υπερβούμε τη συνενοχή των γραφειοκρατών και να τα ανατρέψουμε, με ένα μέτωπο εκπαίδευσης και εργασίας, εκπαιδευτικών - γονιών - νεολαίων - εργαζομένων.
Απαιτώντας:
Ουσιαστικές αυξήσεις, ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από το μισθό μας – 1.200 € καθαρά στον πρωτοδιοριζόμενο εκπαιδευτικό.
Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας, χωρίς όριο ηλικίας.
Όχι στον αυταρχισμό - Παιδαγωγική ελευθερία. Όχι στην αξιολόγηση-χειραγώγηση. Κανείς επιθεωρητής στην τάξη.
Όχι στο νέο «φτωχολόγιο» και στο σχέδιο «Πολιτεία», που συνδέει μισθό – παραγωγικότητα.
Διορισμός όλων των αναπληρωτών – κατάργηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ - σύστημα διορισμών με βάση την ημερομηνία λήψης πτυχίου.
Πλήρη ιατροφαρμακευτική και υγειονομική περίθαλψη.
Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων της τελευταίας δεκαετίας, που αύξησαν τα όρια συνταξιοδότησης και μείωσαν τις συντάξεις.
Να πληρώσει το κράτος για τα ελλείμματα που το ίδιο δημιούργησε στα αποθεματικά των Ταμείων μας.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Και ο Απολογισμός;
Νάρκωση και Αδράνεια
Ο απολογισμός της επίσημης ηγεσίας είναι ελλειμματικός! Οι δικομματικοί πύργοι ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ, όταν δεν συναινούν με τη σοσιαλφιλελεύθερη πολιτική, ανταγωνίζονται στα επιμέρους και για τα πόστα.
Όμως συμφωνούν για ένα σχολείο της αγοράς, συμφωνούν στον παιδαγωγικό αυταρχισμό και την αξιολόγηση, στη λιτότητα και στις νέες θυσίες εκ μέρους των εργαζομένων. Ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να σηκώσουν το βάρος των αναγκαίων αγώνων.
Η Συνεργασία, άνευρη και δίβουλη, ενώ προσπαθεί να εξαργυρώσει την αγωνία του εκπαιδευτικού κόσμου, υποστηρίζει τα αξιολογικά μυθεύματα και την «ευρωπαϊκή ταυτότητα» (!) σπέρνοντας ηττοπάθεια και μοιρολατρία. Ενώ η ΔΕΕ, χωριστικά, σεχταριστικά, χωρίς έμπνευση, χωρίς εμπιστοσύνη στον κόσμο της εργασίας και στη δύναμη των Γενικών Συνελεύσεων, προσπαθεί ανεπιτυχώς να φτιάξει το «ΠΑΜΕ της εκπαίδευσης», συνεργαζόμενη…με τον εαυτό της!
Εμείς, οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις – Συσπειρώσεις - Κινήσεις θεωρούμε ότι η ΟΛΜΕ της δικομματικής πλειοψηφίας πρέπει να ηττηθεί. Να αλλάξει η ρότα και ο προσανατολισμός της. Πρέπει να απονομιμοποιήσουμε την αδράνεια και την υποταγή, να μη συναινέσουμε στον κατήφορο ενός συνδικαλισμού παράλυτου και παρακολουθητικού. Να κάνουμε τώρα την ΤΟΜΗ.
Στο δρόμο για το 11ο συνέδριο καλούμε, με πνεύμα ενότητας, κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα, κάθε προοδευτική και αριστερή εκπαιδευτική συλλογικότητα να συμβάλει στην αλλαγή των συσχετισμών:
Για να γίνει η Εκπαιδευτική Αριστερά πλειοψηφικό ρεύμα στον κλάδο.
Για να ηττηθεί το δικομματικό κέντρο και να δυναμώσει η φωνή της βάσης, ιδιαίτερα η ανιδιοτελής φωνή του σταθερού αριστερού κινηματικού πυρήνα των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων.
Για να ενώσουμε το νήμα των αγώνων με τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά μας.
Για να φέρουμε και πάλι μπροστά τις σημαίες των Συνελεύσεων και των Επιτροπών Αγώνα
|
|
|
Διαφόρων Φορέων 
Αποστολή σελίδας 
Εκτυπώσιμη μορφή σελίδας
Προσθήκη σελίδας στα Αγαπημένα
Επιστροφή