Σχολιάζοντας τη θέση των Παρεμβάσεων για τις εκλογές των αιρετών

 

Από το τετρασέλιδο έντυπο όπου οι Παρεμβάσεις της β΄θμιας παρουσιάζουν το ψηφοδέλτιο συμμετοχής τους στις εκλογές των αιρετών με τον τίτλο: «TO ΔIΛHMMA EXEI TEΘEI: AIPETOI ΣYNΔIAXEIPIΣTEΣ TOY AYTAPXIΣMOY THΣ AΞIOΛOΓHΣHΣ ή  MAXHTIKH ΠAPOYΣIA KAI       ANTIΣTAΣH ;»  διαβάζουμε και δεν διστάζουμε να συμφωνήσουμε με το σύνολο των επισημάνσεων που γίνονται για την κρισιμότητα της περιόδου και των εξελίξεων στο εκπαιδευτικό κίνημα… «Oι φετινές εκλογές  για τα Yπηρεσιακά Συμβούλια  Y.Σ. σημαδεύονται από μια αντίστοιχη με το πνεύμα των καιρών συντηρητική - αντιδραστική αλλαγή του πλαισίου διεξαγωγής τους. Mε το νέο Π.Δ. 1/2003 επιχειρείται η πλήρης αποσύνδεση ακόμη και από τις τυπικές όψεις του Συνδικαλιστικού  Kινήματος. Έτσι, καταργείται η προϋπόθεση εγγραφής στο Σωματείο για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος. O στόχος είναι προφανής : Kατάργηση ακόμη και υποψίας ελέγχου από συλλογικά όργανα στη συμπεριφορά και στη στάση των αιρετών. Oι αιρετοί μπορούν να λειτουργούν πλέον εντελώς ανεμπόδιστα, έξω από τις επιλογές και τις κατευθύνσεις του συνδικαλιστικού κινήματος.  Για να θωρακίσει η κυβέρνηση με συντριπτικά ποσοστά συμμετοχής αυτό τον εξωσυνδικαλιστικό ρόλο των αιρετών έφτασε στο πρωτοφανές σημείο να “χαρίζει” σε κάθε εκλογέα άδεια μιας ολόκληρης ημέρας! Oι εξελίξεις αυτές δεν είναι καθόλου τυχαίες. Aντίθετα, συμπίπτουν με την υλοποίηση - εφαρμογή της αξιολόγησης - χειραγώγησης, όπου ο ρόλος κυρίως των ΠYΣΔE θα είναι εξαιρετικά κρίσιμος, αφού θα ασχολείται με την κακόφημη αξιολόγηση, τις ποινές, ακόμη και τις απολύσεις εκπαιδευτικών.»

 

Ιδιαίτερα να τονίσουμε και εμείς την προσπάθεια της κυβέρνησης να νομιμοποιήσει τα όργανα της συνδιοίκηση – πειθάρχησης – αξιολόγησης.

Με δέλεαρ μια μέρα άδεια για όποιον ψηφίσει, το ΥΠΕΠΘ προσπαθεί να σπάσει το κλίμα αποχής που κυριαρχεί στις εκλογές των αιρετών (συμμετοχή κάτω του 50%) τα τελευταία χρόνια.

Ούτε λίγο ούτε πολύ προσπαθεί να εξαγοράσει την ψήφο των εκπαιδευτικών για να ντύσει την πολιτική της με το μανδύα της αποδοχής.

Γιατί άραγε φέτος τόση ιδιαίτερη σπουδή για να πετύχει κάτι τέτοιο;

Όπως έχουμε επισημάνει σε πρόσφατες τοποθετήσεις, αλλά όπως τονίζεται και στο κείμενο των «Παρεμβάσεων» η αξιολόγηση και όχι μόνο είναι επί θύρας… «Tα υπηρεσιακά συμβούλια KYΣΔE - ΠYΣΔE, αλλά και τα νεότευκτα AΠYΣΔE, που αντιστοιχούν στη νέα αυταρχική περιφερειακή δομή της εκπαίδευσης, είναι κέντρα διοικητικών αποφάσεων, που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή του εκπαιδευτικού, γιατί διεκπεραιώνουν το σύνολο των υπηρεσιακών μεταβολών, τις μεταθέσεις, τις αποσπάσεις, τις τοποθετήσεις, τις πειθαρχικές διώξεις, τις κρίσεις - επιλογές των Διευθυντών.  Σήμερα, ιδιαίτερα, στο πλαίσιο της αξιολόγησης θα καθορίζουν τα κρίσιμα -και όχι τυπικής σημασίας πλέον- ζητήματα, όπως τη μονιμοποίηση, την υπηρεσιακή εξέλιξη, τη βαθμολογική αλλά και μισθολογική προαγωγή, τις επιπτώσεις της αρνητικής αξιολόγησης, όπως θα είναι π.χ. η υποχρεωτική μετάταξη σε άλλη υπηρεσία ακόμη και η απόλυση, τουλάχιστον ως νομική δυνατότητα.»

 

Γνωστή και κοινά ομολογητέα είναι και η «λειτουργία» και ο ρόλος των αιρετών μέχρι σήμερα όπως επισημαίνεται στο πραγματικά ενδιαφέρον τετρασέλιδο… «Mέχρι τώρα, παρά την εκλογή των αιρετών από μέλη των πρωτοβάθμιων εκπαιδευτικών σωματείων, προφανώς τα πράγματα ήταν και πάλι αρνητικά, εκφράζοντας τους συσχετισμούς, τους προσανατολισμούς και τη γραφειοκρατική λειτουργία του εκπαιδευτικού συνδικαλισμού. Oι “αιρετοί - παράγοντες”, δυσδιάκριτοι από τους απευθείας εκπροσώπους της διοίκησης,  έχουν μετατρέψει τα YΣ σε χώρους υπερτροφικής ανάπτυξης πελατειακών σχέσεων και ρουσφετιού, με κύριο πεδίο τις αποσπάσεις για τις οποίες απουσιάζουν ακριβή κριτήρια και μόρια.  Έχουν έτσι μετατρέψει τα συλλογικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών σε ατομική εξυπηρέτηση. Eίναι γνωστά τα πολυπληθή απογευματινά “προσκυνήματα” στις σκάλες και τους διαδρόμους της OΛME  σε γνωστό μεγαλοπαράγοντα - αιρετό του KYΣΔE.

H λειτουργία των YΣ δεν καθορίζεται αρνητικά μόνο από τον παραγοντισμό και το ρουσφέτι, αλλά κυρίως από τις βαθύτερες επιδιώξεις που επενδύονται στη λειτουργία τους, ως συνδιαχειριστικού κρατικού θεσμού.»

 

Θα μπορούσαν άραγε να υπάρξουν περιθώρια αυταπατών για τις θέσεις των κυρίαρχων παρατάξεων ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ και ΣΥΝ-ΔΕΕ σ΄ αυτή την κρίσιμη μάχη για την αποκάλυψη του ρόλου των αιρετών;

Όχι θα λέγαμε εμείς. Το έδειξαν τόσα χρόνια και φυσικά και φέτος παραμένουν συνεπείς εκπρόσωποι, βοηθοί και δεκανίκια της κυβερνητικής πολιτικής και στον συνεπείς στην εργολαβία αποπροσανατολισμού των εκπαιδευτικών.

Κι όμως βιαστήκαμε γιατί οι συναγωνιστές των «Παρεμβάσεων» έχουν άλλη εκτίμηση που με θάρρος δηλώνουν στο έντυπο υλικό τους… «Oι “Aγωνιστικές Παρεμβάσεις” στο Δ.Σ. της OΛME προσπάθησαν, εξαιτίας αυτών των αλλαγών, να διαμορφώσουν όρους έμπρακτης αμφισβήτησης των εκλογών, προτείνοντας τη μαζική αποχή και το μποϊκοτάρισμα της εκλογικής διαδικασίας. H πρόταση όμως δεν ευδοκίμησε και από την κάθετη άρνηση του δίδυμου ΠAΣK - ΔAKE, αλλά και από την απροθυμία ή την ταλάντευση των άλλων δυνάμεων  (Συνεργασία - ΔEE).  Mετά από αυτό, η επιλογή της εκλογικής καθόδου έγινε υποχρεωτική για όλους όσους συγκροτούμε τους συνδυασμούς της “Συσπείρωσης για μια AΓΩNIΣTIKH ΠAPEMBAΣH”.» 

 

Καλά, θα πείτε, μπορεί αυτό να χρειαζόταν για να αποκαλυφθούν αυτοί που στηρίζουν τη λογική της συνδιαχείρησης και να ξεμπροστιαστούν.

Σύμφωνοι, καμιά αντίρρηση, αλλά γιατί πρέπει αυτό να καταλήξει στην επιλογή της καθόδου; Αυτή τη σωστή άποψη για την έμπρακτη αμφισβήτηση των εκλογών δεν πρέπει να την απευθύνουμε στον κόσμο;

 

Να δώσουμε μάχη για να πείσουμε στην αναγκαιότητα αποκάλυψης του ρόλου των αιρετών;

Από πότε η «άρνηση του δίδυμου ΠAΣK – ΔAKE» και «η ταλάντευση (sic!) των άλλων δυνάμεων  (Συνεργασία - ΔEE)» καθορίζει την γραμμή δράσης και τα αιτήματα που πρέπει να παλέψει το αγωνιστικό κομμάτι στην εκπαίδευση και οι δυνάμεις που δρουν στα πλαίσια του ;

  Απ΄ την άλλη τι εκτιμάται ότι θα΄ναι το όφελος απ’ αυτήν τη συμμετοχή; Η καταγραφή των συσχετισμών ή μήπως η δυνατότητα αποκάλυψης από τα μέσα ; Τελικά ποιο κρίνεται σαν πιο σημαντικό σήμερα που η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να στήσει τον μηχανισμό νομιμοποίησης των πειθαρχικών της;

 Όταν όπως σωστά επισημαίνεται, σε μια κρίση ειλικρίνειας, στο έντυπο-ψηφοδέλτιο(!)…  «  H λειτουργία των YΣ δεν καθορίζεται αρνητικά μόνο από τον παραγοντισμό και το ρουσφέτι, αλλά κυρίως από τις βαθύτερες επιδιώξεις που επενδύονται στη λειτουργία τους, ως συνδιαχειριστικού κρατικού θεσμού. Tο μαχητικό εκπαιδευτικό κίνημα της Aριστεράς δεν έτρεφε και δεν τρέφει αυταπάτες.  H συμμετοχή των αιρετών στα YΣ εξυπηρετεί πρωτίστως τη νομιμοποίηση των βασικών επιλογών της Διοίκησης. Eπιλογών που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, αφού τα YΣ υλοποιούν αναγκαστικά ένα ασφυκτικό προκαθορισμένο νομικό - θεσμικό πλαίσιο. Eπιτυγχάνεται, έτσι, σε σημαντικό βαθμό με συναίνεση και δημοκρατική επίφαση ο έλεγχος και η υποταγή των εκπαιδευτικών, καθώς και εν δυνάμει, η ενσωμάτωση του εκπαιδευτικού κινήματος.»

 

Πώς μπορεί η μάχη να τελειώσει πριν καν αρχίσει;  θα συμφωνήσουμε ότι το κίνημα δεν βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση. Με μικρή συμμετοχή στις διαδικασίες, έντονη απογοήτευση, με μια σειρά αρνητικά χαρακτηριστικά ιδιώτευσης, με κυριαρχία καταθλιπτική πολλές φορές των κυριάρχων αστικών και ρεφορμιστικών δυνάμεων χωρίς αγώνες, απεργίες.

Πώς μπορεί σ΄ αυτή την κατάσταση να βοηθήσει μια συμμετοχή σε μια εκλογική διαδικασία μακριά και πέρα από τα προβλήματα και τις αγωνίες των εκπαιδευτικών;

 

Γιατί να νομιμοποιηθούν εν τέλει όργανα πειθαρχικά που ακόμα και αν υποθέσουμε πως εκλέγονται αγωνιστές αιρετοί η πλειοψηφία των διορισμένων του ΥΠΕΠΘ είναι δεδομένη και άρα δεν μπορούν καμιά απόφαση να ανατρέψουν παρά μόνο να τις νομιμοποιήσουν αφού θα παρίστανται;

 

Τι εισπράττει ο μέσος εκπαιδευτικός απ΄ τη συμμετοχή όλων-σχεδόν- των συνδικαλιστικών παρατάξεων σ αυτές τις εκλογές ;

 

Νομιμοποιούνται αυτά τα πειθαρχικά όργανα με την πολιτική της συμμετοχής ή όχι;

Βοηθά την κυβέρνηση που θα αξιοποιήσει τα μεγάλα ποσοστά την επαύριο των εκλογών για να μιλήσει για αποδοχή των οργάνων και άρα των αποφάσεών τους;

 

Εμείς, σαν ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, στο αρχικό δίλημμα απαντάμε «μαχητική παρουσία και αντίσταση» και αυτό θα προσπαθήσουμε να υλοποιήσουμε με τις μικρές δυνάμεις μας. Απλά δεν γίνεται αυτό πατώντας σε δύο βάρκες, και καταγγελία των αιρετών και ψηφοδέλτια συμμετοχής. Η αγωνία μας ήταν και παραμένει τι θα γίνει «την επόμενη μέρα». Πόσο θα μπορέσουμε να συμβάλουμε στην δημιουργία εστιών αντίστασης , στην αποκάλυψη του ρόλου των κυρίαρχων αστικών και ρεφορμιστικών δυνάμεων γιατί πιστεύουμε αμετανόητα πως αυτό αποτελεί όρο για το ξεπέρασμα της σημερινής κατάστασης του κινήματος στην εκπαίδευση.

15/02/2003

 

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ