ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΠΟΣΔΕΠ, ΟΣΕΠ-ΤΕΙ, ΑΣΓΜΕ

 

Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο:

28 Φεβρουαρίου, 1 μ.μ., Αθήνα, Πλατεία Συντάγματος

 

Αντισύνοδος Εκπαίδευσης:

Αθήνα, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Σάββατο 1 Μάρτη (απόγευμα)

και Κυριακή, 2 Μάρτη (πρωί)

 

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 Όπως είναι γνωστό, στις 1 και 2 Μάρτη πραγματοποιείται στην Αθήνα η άτυπη σύνοδος των Υπουργών Παιδείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με την ευκαιρία αυτή, οι ομοσπονδίες εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΠΟΣΔΕΠ ΚΑΙ ΟΣΕΠ-ΤΕΙ καθώς και η ΑΣΓΜΕ (Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας) διοργανώνουμε από κοινού Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο την Παρασκευή, 28-2-03 και ώρα 1 μ.μ. στο Σύνταγμα, και «Αντισύνοδο Παιδείας» με κεντρικό σύνθημα «Η παιδεία πάνω από τα κέρδη».Η «Αντισύνοδος» θα πραγματοποιηθεί στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στην Αθήνα, το Σάββατο, 1 Μάρτη (απόγευμα) και την Κυριακή, 2 Μάρτη (πρωί).Εχουν κληθεί να συμμετάσχουν εκπρόσωποι κοινωνικών κινημάτων, φοιτητές, μαθητές και γενικότερα πολίτες που ενδιαφέρονται για την υπόθεση της Παιδείας.

Αποφασίσαμε να πάρουμε τις παραπάνω πρωτοβουλίες, για να εκφράσουμε και με αυτό τον τρόπο τη συλλογική μας βούληση να αντιδράσουμε απέναντι στη συνεχή και εντεινόμενη υποβάθμιση της εκπαίδευσης που παρέχεται σήμερα σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες και να υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία. Κοινό στοιχείο που μας ενώνει είναι η ριζική αντίθεσή μας στην ακολουθούμενη εκπαιδευτική πολιτική της «αγοράς», που προωθείται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πολιτική που υπονομεύει το μέλλον της κοινωνίας που οραματιζόμαστε, πολιτική που, ωστόσο, δεν μπορεί να υπονομεύσει τη βούλησή μας να ακυρώσουμε αυτή την ίδια!

Αρνούμαστε μια εκπαίδευση δέσμια μιας πολιτικής που δίνει προτεραιότητα στις ανάγκες και τις επιδιώξεις της οικονομικής ολιγαρχίας στο όνομα ενός απατηλού και ψευδεπίγραφου προοδευτικού-δημοκρατικού εκσυγχρονισμού. Και επίσημα πλέον, μετά τη σύνοδο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) στο Κατάρ, η εκπαίδευση χαρακτηρίζεται εμπόρευμα και βασικοί τομείς της εκχωρούνται στην ιδιωτική πρωτοβουλία διότι θεωρούνται απλές υπηρεσίες.

Απορρίπτουμε την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, γιατί όχι μόνο εξ ορισμού, αλλά και γιατί «εν τοις πράγμασι» είναι μέρος της γενικότερης επίθεσης ενάντια στο δημόσιο χαρακτήρα των αγαθών και των υπηρεσιών που οφείλει να παρέχει το κράτος στον πολίτη. Την αποκρούουμε, επειδή απεμπολεί την παιδεία ως δημόσιο και δωρεάν παρεχόμενο αγαθό, μια κατάκτηση μακροχρόνιων δημοκρατικών και κοινωνικών αγώνων.

Καταδικάζουμε την πρακτική της περικοπής των δημόσιων δαπανών για την εκπαίδευση, που εμποδίζει την πρόσβαση σε αυτή, οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες, ενισχύει τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, και οδηγεί τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε ένα καταστροφικό μεταξύ τους ανταγωνισμό για προσέλκυση πελατών.

 Στόχος μας είναι να εκφράσουμε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο την αντίθεσή μας προς συγκεκριμένες κεντρικές κατευθύνσεις της εκπαιδευτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που υπηρετούν ουσιαστικά την παραπάνω στρατηγική και στην εκπαίδευση. Βασικός άξονας αυτής της πολιτικής είναι η μετατροπή της εκπαίδευσης σε κατάρτιση μέσα από τη σύνδεσή της με τις μεγάλες επιχειρήσεις, δηλαδή η υποταγή της, ουσιαστικά, στις επιδιώξεις της οικονομικής ολιγαρχίας.

Οργανώνουμε, ακόμη, αυτές τις δραστηριότητες για να διακηρύξουμε τη σταθερή απόφασή μας για ασυμβίβαστη πάλη ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και στον πόλεμο. Για να αποδείξουμε ότι ένας άλλος κόσμος και μια άλλη παιδεία, δημοκρατική και δημιουργική, είναι εφικτά.

 Για μας η παιδεία είναι δικαίωμα όλων, όχι προνόμιο των λίγων. Διεκδικούμε μια  παιδεία, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, που θα παρέχει σε όλες και σε όλους τα μέσα και τα εφόδια (γνωστικά και μορφωτικά) για την πολύπλευρη κατανόηση του κοινωνικού γίγνεσθαι και την κριτική και δημιουργική παρέμβασή τους σε αυτό. Μια παιδεία η οποία θα διαμορφώνει ενεργούς πολίτες, προσωπικότητες που θα συγκρούονται και θα αντιπαρατίθενται με ό,τι εμπορευματοποιεί και ευτελίζει τον άνθρωπο ως αξία. Θέλουμε μια παιδεία που θα καλλιεργεί τη συνειδητή συμμετοχή στα κοινά, το πνεύμα της συλλογικότητας, την αποδοχή της διαφορετικότητας, που θα συμβάλλει στην ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου και συγκροτεί μία κουλτούρα καθημερινού πολιτισμού.

Η πολιτική του ΥΠΕΠΘ  αποτελεί μια εκδοχή της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η κυβέρνηση με την πολιτική της, αντί να επιδιώκει τη ριζική αντιμετώπιση και επίλυση των εκπαιδευτικών προβλημάτων, στοχεύει στη διαχείριση της κρίσης της εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα, 10.000 παιδιά κάθε χρόνο εγκαταλείπουν την υποχρεωτική εκπαίδευση (τα περισσότερα από αυτά ανήκουν στις πιο φτωχές και περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες). Τα ποσοστά αναλφαβητισμού ανεβαίνουν κατακόρυφα ανάμεσα στα παιδιά των ανέργων, των μεταναστών και των κοινωνικά αποκλεισμένων, επιβεβαιώνοντας την αρνητική κοινωνική διάσταση της εκπαιδευτικής πολιτικής. Στο μισό έχει συρρικνωθεί ο μαθητικός πληθυσμός στο Λύκειο, ιδίως ανάμεσα στους οικονομικά ασθενέστερους, ενώ για όσους/ες από αυτούς/τές  παραμένουν στην εκπαίδευση προσφέρονται ως διέξοδος τα  ΤΕΕ, τα οποία  δεν προσφέρουν ,δυστυχώς, την αναγκαία μορφωτική και επαγγελματική προοπτική. 

Το «Ενιαίο» λύκειο στην πράξη λειτουργεί ως εξεταστικό κέντρο για την κατ’ όνομα «ελεύθερη» πρόσβαση στα ΑΕΙ, ενώ η ανώτατη εκπαίδευση μετατρέπεται βαθμιαία σε μηχανισμό ρηχής επαγγελματικής κατάρτισης που θα εξυπηρετεί δήθεν την επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων. Χρεώνοντας την ανεργία στα πανεπιστήμια το ΥΠΕΠΘ κρύβει τις πραγματικές οικονομικές - κοινωνικές αιτίες της. Στην πραγματικότητα, μετατρέπει τα ΑΕΙ/ΤΕΙ σε μηχανισμούς παραγωγής απασχολήσιμων για τις ανάγκες τις αγοράς.

 Το κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα το ΥΠΕΠΘ με την ευκαιρία της ελληνικής προεδρίας επιβεβαιώνει τη βασική προτεραιότητα που δίνεται στις αποσπασματικές γνώσεις και δεξιότητες που ενδιαφέρουν το χώρο της αγοράς. Στο κείμενο είναι σαφής η κυριαρχία μιας τεχνοκρατικής αντίληψης για την εκπαίδευση που καθιστά τις όποιες αναφορές στις κοινωνικές αξίες μιας δημοκρατικής κοινωνίας ρητορικό διάκοσμο. Όταν οι γενικόλογοι στόχοι μεταφράζονται σε επιμέρους πολιτικές, αποκαλύπτεται το πραγματικό περιεχόμενο αυτής της πολιτικής: η έμφαση δίνεται στην αξιολόγηση και τον έλεγχο των εκπαιδευτικών και στην υποταγή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της «αγοράς» μέσα από  την υποτιθέμενη αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών. Οι κοινωνικές αξίες, που προβάλλονται παραπλανητικά, υποβιβάζονται στην πράξη σε κοινωνικές δεξιότητες χρήσιμες για την οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας, ακριβώς επειδή υποτάσσεται η συνολική παιδευτική διαδικασία στις τρέχουσες προτεραιότητες της «αγοράς».

Οι συγκεντρωτικές, γραφειοκρατικές και αυταρχικές πρακτικές του ΥΠΕΠΘ αποκλείουν από τη διαδικασία όλους τους συλλογικούς φορείς των εκπαιδευτικών, τους γονείς και τη νεολαία. Στον προγραμματισμό της ελληνικής Προεδρίας δε θα βρει κανείς πουθενά ρόλο για τους εκπαιδευτικούς φορείς. Με την ίδια, αυταρχική και πατερναλιστική αντίληψη αντιμετωπίζεται και η νεολαία.

Εμείς έχουμε ένα διαφορετικό όραμα για την εκπαίδευση και την κοινωνία. Διεκδικούμε να διασφαλιστεί και να ενισχυθεί η δημόσια και δωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.

Απαίτησή μας είναι μια συνολική εναλλακτική πολιτική, στο πλαίσιο της οποίας θα ενταχθεί και η ριζική αλλαγή που διεκδικούμε στην εκπαίδευση. Η συνένωση των δυνάμεων της εργασίας, της υλικής και πολιτιστικής δημιουργίας και η δραστηριοποίησή τους για την κοινωνική ανάπτυξη, την ισότητα και τη δικαιοσύνη, την κατοχύρωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων για όλους/ες, την ειρήνη και τη συνεργασία των λαών είναι η απάντησή μας.

Κεντρικός άξονας της μεταρρύθμισης που διεκδικούμε είναι  μια ενιαία δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση ποιοτικά αναβαθμισμένη, που θα παρέχεται ως δημόσιο αγαθό σε όλους, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς που θα μετατρέπει τη διαφορά σε πλεονέκτημα και σε ευκαιρία για πολιτισμικό εμπλουτισμό και δημιουργία.

 Διεκδικούμε: 

·        να στηριχθεί ουσιαστικά και αποφασιστικά η αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης

·        να αυξηθεί το ποσοστό των δαπανών για την παιδεία από το 3,5% τουλάχιστον στο 5% επί του ΑΕΠ (15% επί του κρατικού προϋπολογισμού) και για την έρευνα από το 0,6% στο 1,5% επί του ΑΕΠ

·        να μην εφαρμοστούν οι πολιτικές της αγοράς, που προωθούν το «πανεπιστήμιο επιχείρηση» και το «σχολείο-επιχείρηση»

·        να μην εφαρμοστεί η νεοφιλελεύθερη στρατηγική στο χώρο της παιδείας, όπως αυτή εκφράστηκε στη Σύνοδο της Μπολόνια και σε όσες συνόδους ακολούθησαν. Να διατηρηθεί ο βασικός τετραετής κύκλος σπουδών και να προστατευτεί ο ακαδημαϊκός χαρακτήρας των πανεπιστημίων

 

·        να στηριχθούν οι εκπαιδευτικοί επιστημονικά, οικονομικά και επαγγελματικά

 

·        να προωθηθεί και να θεσμοθετηθεί 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση (και συν 2χρονη προσχολική) και να εξασφαλιστεί ο αυτόνομος μορφωτικός της χαρακτήρας

·        γενική μόρφωση και εργασία για όλους

 

 Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές,  κοινωνικούς φορείς και τους πολίτες να πάρουν μέρος:

 

·        στο Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο στις 28 Φεβρουαρίου, στη 1 μ.μ., στο Σύνταγμα, στην Αθήνα

·        στην Αντισύνοδο που θα πραγματοποιήσουμε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στην Αθήνα, το Σάββατο, 1 Μάρτη (απόγευμα) και την Κυριακή, 2 Μάρτη (πρωί).