ΓΑΛΟΥΣΗΣ  ΓΙΑΝΝΗΣ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ  ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ  ΕΝΩΣΗΣ  ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ

ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΝ « ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ» ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2003

 

 

ΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ

 

Η βασική συνιστώσα του προβλήματος των αναπληρωτών στην Ελλάδα είναι το γεγονός ότι κάποιοι εκπαιδευτικοί διορίζονται επί σειρά ετών ως προσωρινοί αναπληρωτές για να καλύψουν τα κενά του εκπαιδευτικού μας συστήματος, αλλά η μόνιμη σχέση τους με τη δημόσια εκπαίδευση αργεί πολύ να πραγματοποιηθεί. Οι γονείς αναρωτιόνται: οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί που διδάσκουν τα παιδιά μας είναι εκπαιδευτικοί ίσης αξίας με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς ή όχι; Αν ναι τότε γιατί παραμένουν αναπληρωτές, δηλαδή συμβασιούχοι, για σειρά ετών (συχνά και πάνω από 10 έτη); Αν όχι, τότε γιατί τους χρησιμοποιεί η ελληνική πολιτεία για τόσα πολλά έτη; Οι εκπαιδευτικοί διαμαρτύρονται: ποιος είναι ο πραγματικός λόγος της επαγγελματικής και φυσικής μας εξουθένωσης;

Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ οφείλει να δώσει στην ελληνική κοινωνία μια πειστική απάντηση για το ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που καθυστερεί την τακτοποίηση του μόνιμου διορισμού των μακροχρόνιων αναπληρωτών;

Ας δούμε όμως τα στοιχεία. Σήμερα δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί η τακτοποίηση του διορισμού των 2362 λεγόμενων «16μηνιτών», δηλαδή των εκπαιδευτικών που τον Ιούνιο του 98 είχαν τουλάχιστον 2ετή υπηρεσία στα δημόσια σχολεία (16 μήνες). Ταυτόχρονα υπάρχουν 3273 αναπληρωτές του Ενιαίου Πίνακα Αναπληρωτών που τον Ιούνιο που μας πέρασε (Ιούνιος 2002) είχαν συμπληρώσει 3ετή τουλάχιστον προϋπηρεσία (24 μήνες).

Η Πανελλήνια Ένωση Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών θέτει το ζήτημα στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, στους συνδικαλιστικούς φορείς των εκπαιδευτικών και στην ίδια την ελληνική κοινωνία, ζητώντας τους να πάρουν θέση. Η ίδια η Ένωση των Αναπληρωτών παίρνει θέση προτείνοντας τον καθορισμό ανώτατου χρονικού ορίου παραμονής ενός εκπαιδευτικού στην αναπλήρωση, πέραν του οποίου η ελληνική πολιτεία θα οφείλει ή να διορίσει άμεσα τον εκπαιδευτικό αυτό ή να μην τον ξαναχρησιμοποιήσει ως αναπληρωτή. Το όριο αυτό δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 3 διδακτικά έτη (24 μήνες) κάτι που συμβαδίζει και με το πνεύμα της Κοινοτικής Οδηγίας. Η ταλαιπωρία των εκπαιδευτικών με τη συνεχή πρόσληψη (τον Σεπτέμβρη ή Οκτώβρη) και απόλυση (τον Ιούνιο) δεν προάγει την υπόθεση της ποιότητας του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου. Όσο για το πρακτικό μέρος του τρόπου διορισμού των εκπαιδευτικών αυτών υπάρχουν πολλά περιθώρια και αν υπάρχει η πολιτική βούληση μπορούν να βρεθούν λύσεις. Για παράδειγμα η ικανοποίηση υψηλού αριθμού αιτήσεων μετάθεσης των μόνιμων εκπαιδευτικών και η ύπαρξη περισσότερων πιστώσεων για μόνιμους διορισμούς από το Υπουργείο Οικονομικών σε σχέση με αυτούς που έχει ανακοινώσει το ΥΠΕΠΘ μέσω των θέσεων που θα καλυφθούν από τον ΑΣΕΠ, δείχνουν ότι μπορεί να υπάρξει λύση αν υπάρχει βούληση.

Δεν υπάρχει λόγος να χρονίζει ένα θέμα που αφορά ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα. Αν δεν αποφορτιστεί το σύστημα του εκπαιδευτικού προσωπικού από τους μακροχρόνιους αναπληρωτές, τότε ολόκληρο το σώμα των αναπληρωτών υποβάλλεται σε μια άσκοπη ταλαιπωρία – ομηρία. Μάλιστα αν η λύση δεν δοθεί άμεσα, τότε ο αριθμός των μακροχρόνιων αναπληρωτών θα αυξάνεται συνεχώς και θα δημιουργεί εντάσεις και δυσεπίλυτα προβλήματα στις μελλοντικές ηγεσίες του ΥΠΕΠΘ.