ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ Τ.Ε.Ε. Τεύχος 2141 - Δευτέρα 05 Μαρτίου 2001
Κ. ΛΙΑΣΚΑΣ: «Η χώρα έχει ανάγκη και από άλλους μηχανικούς»
Συνέντευξη Τύπου έδωσε η διοίκηση του ΤΕΕ τη Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο πρόεδρος του ΤΕΕ Κώστας Λιάσκας, ενώ στις ερωτήσεις απάντησαν επίσης ο α’ αντιπρόεδρος Κώστας Σαββίδης και ο β’ αντιπρόεδρος Αντώνης Κοτζαμπασάκης. Παραβρέθηκαν επίσης η γενική γραμματέας Oλυμπία Βαγγελάτου, ο Μανόλης Δρακάκης, μέλος της Δ.Ε., καθώς και ο Νίκος Δρέττας, πρώην αντιπρόεδρος του ΤΕΕ.
Δημοσιεύουμε στη συνέχεια τα βασικά σημεία της συνέντευξης.
Εισήγηση του προέδρου του ΤΕΕ Κώστα Λιάσκα Όπως γνωρίζετε το θέμα της συνέντευξης Τύπου είναι η επιχειρούμενη ανωτατοποίηση – όπως δυστυχώς αναφέρεται ο όρος, ο όρος δεν είναι δικός μας. Αναφέρεται σε ένα κείμενο, το οποίο δεν έχει υπογραφή, έχει έναν ψευδεπίγραφο τίτλο «Θεσμικά θέματα ΤΕΙ», είναι άγνωστοι οι συντάκτες, αλλά φυσικά είναι γνωστός ο προορισμός και η επιδίωξη αυτού του κειμένου. Όπως θα δείτε στους φακέλους που έχουν μοιραστεί, υπάρχει ένα υλικό, όχι όλο το υλικό βέβαια που αφορά το θέμα της τεχνικής παιδείας στη χώρα μας, υπάρχει ένα υλικό από το οποίο μπορείτε αβίαστα να βγάλετε τα συμπεράσματά σας, αν δηλαδή οι διάφορες ενέργειες που γίνονται τα τελευταία δεκαπέντε - είκοσι χρόνια, αποσκοπούν όντως στη βελτίωση των σπουδών, στη βελτίωση της εκπαίδευσης και της μόρφωσης στη χώρα μας ή έχουν ως στόχο να καλύψουν έναν πόθο που επιβιώνει στην κοινωνία μας, έναν πόθο των παιδιών που σπουδάζουν, και των οικογενειών των παιδιών, για την απόκτηση κάποιου χαρτιού, κάποιου τίτλου ανταλλακτικής αξίας, ώστε να μεγιστοποιήσουν την παραγωγική τους ασφάλεια και την κοινωνική τους καταξίωση. Εμείς λέμε απερίφραστα ότι όλα αυτά που γίνονται δεν είναι μόνο έξω από τις διατάξεις του Συντάγματος, δεν είναι μόνο κόντρα στις διατάξεις του Συντάγματος, αλλά είναι και κόντρα σε κάθε διακήρυξη, όλων των πολιτικών δυνάμεων, αλλά και όλων των σοβαρών ανθρώπων του τόπου μας, όπου ο πυρήνας είναι ότι στην εποχή της διεθνοποίησης και της παγκοσμιοποίησης και του άκρατου ανταγωνισμού ο καλύτερος εξοπλισμός της χώρας, αλλά και των παιδιών και των πολιτών και των παραγωγών της χώρας είναι η απόκτηση μόρφωσης, η απόκτηση γνώσεων, η δια βίου εκπαίδευση, ώστε να μην έχουμε νέους Έλληνες φορείς κατακερματισμένων πληροφοριών, αλλά πολίτες ικανούς να αντεπεξέλθουν σε οποιαδήποτε απαίτηση της παραγωγικής διαδικασίας, είτε αυτή λαμβάνει χώρα στη χώρα μας, είτε διεθνώς, δεδομένου ότι κατά τα άλλα όλοι δεχόμαστε ότι ο κόσμος γίνεται μια γειτονιά, η Ευρώπη είναι μια γειτονιά και εμείς θα πρέπει να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις σύγχρονες απαιτήσεις. Θέλω να ξεκινήσω ευθέως από μια αντίληψη που προσπαθεί να καθιερώσει το υπουργείο Παιδείας διαχρονικώς, ότι το θέμα είναι συντεχνιακό, ότι δηλαδή υπάρχει μια κόντρα μεταξύ αποφοίτων ΤΕΙ και διπλωματούχων μηχανικών για το μοίρασμα της πίτας ή ότι, ακόμα, οι μηχανικοί δεν θέλουν και άλλους μηχανικούς, θεωρώντας ότι αυτοί που υπάρχουν, ως πλήθος, είναι αρκετοί για τις ανάγκες της παραγωγικής διαδικασίας της χώρας. Επειδή οι αριθμοί είναι πολλοί, σκληροί για όσους σχεδιάζουν υποτίθεται, στην οδό Μητροπόλεως, θα πρέπει να ξέρετε, υπάρχουν αυτά τα στοιχεία στο φάκελό σας, ότι σε κάθε χίλιους κατοίκους στη Γερμανία υπάρχουν 1,8 μηχανικοί, στην Ισπανία υπάρχουν 1,65, στην Ελλάδα υπάρχουν 7,9, περίπου 8. Το πλήθος των μηχανικών στη χώρα μας, δηλαδή, είναι περίπου 75.000, είναι τέσσερις φορές πάνω από το μέσο όρο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εμείς, όμως, παρ’ όλα αυτά λέμε ότι αν η χώρα μας έχει ανάγκη και από άλλους μηχανικούς, τότε να ιδρυθούν και άλλα πολυτεχνεία, με μοναδικό κριτήριο περιορισμού, τη διαδικασία πρόσβασης στα τεχνικά μας πανεπιστήμια, την υλικοτεχνική υποδομή και το κατάλληλο διδακτικό προσωπικό, προκειμένου να παρέχονται υπηρεσίες εκπαίδευσης και μόρφωσης υψηλής στάθμης. Αυτός είναι και ο μοναδικός περιορισμός που μπορεί να θέτει μια προοδευτική κοινωνία, επειδή το δικαίωμα στη μόρφωση και στην εκπαίδευση πρέπει να είναι ελεύθερο και καθολικό και επειδή ακριβώς πρέπει οι παραγωγοί μας, οι επιστήμονες παραγωγοί, να είναι ικανοί να ανταποκριθούν στις ανάγκες όχι μόνο της προοπτικής της παραγωγικής διαδικασίας στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς, και στο διεθνή χώρο. Είναι πολύ καλύτερα να αναπτύσσουν δραστηριότητες σε όλα τα μέρη του κόσμου οι Έλληνες, με κατάλληλα εφόδια, παρά να φεύγουν χωρίς εφόδια και να γίνονται οικονομικοί πρόσφυγες. O μεγαλύτερος κίνδυνος, όμως, είναι να γίνουν οι Έλληνες οικονομικοί πρόσφυγες και μετανάστες στον ίδιο τους τον τόπο και επειδή, πρέπει να τα λέμε πολύ καθαρά, αυτή η περίφημη διακήρυξη της Μπολόνια, πίσω από την οποία κρύβεται η πρόσφατη απόπειρα του υπουργείου Παιδείας να ονομάσει σε μια νύχτα τα ΤΕΙ ανώτατες σχολές, έχει ως βασικό μέλημα, παρά τα όσα αναφέρει μέσα, την παραγωγή «γρήγορων», σε εισαγωγικά η λέξη, επιστημόνων, σε τρία χρόνια μέσα, οι οποίοι κατευθείαν θα μπαίνουν στην αγορά εργασίας. Θέλει φθηνή επιστημονική, εργατική δύναμη. Και ξέρετε ότι η τάση που αναπτύσσεται στο όνομα μιας ευρωπαϊκής παιδείας και εκπαίδευσης, η οποία θα κοιτάξει να προωθήσει αυτό το μοντέλο και στον παγκόσμιο χώρο, είναι να υπάρχουν τέσσερα-πέντε κεντρικά τεχνικά πανεπιστήμια του παλαιού τύπου, του παραδοσιακού και όχι του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και τα περιφερειακά, τα οποία θα παράγουν μηχανικούς χαμηλότερου επιπέδου, ικανούς να ανταποκριθούν σε μια απόλυτη τυποποίηση της παραγωγικής διαδικασίας. Εμείς θέλουμε ικανούς μηχανικούς, να μπορούν να αφομοιώνουν τις νέες τεχνολογίες, να μπορούν να τις εξελίσσουν για τις ανάγκες του ελληνικού χώρου, και θέλουμε να είναι ικανοί για καινοτομίες, για δημιουργικότητα και για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται η μαθησιακή διαδικασία να είναι επαρκής σε ό,τι αφορά τα προγράμματα σπουδών, αλλά και κατάλληλη σε ό,τι αφορά το χρόνο που μπορεί να αφομοιώσει ένας νέος άνθρωπος αυτές τις αναγκαίες γνώσεις, αλλά κυρίως τον αναγκαίο τρόπο να θέτει και να αντιμετωπίζει την επίλυση δύσκολων, σύνθετων προβλημάτων. Αυτά, λοιπόν, δεν συμβαίνουν με την απόπειρα που κάνει η κυβέρνηση. Πιστεύουμε ότι από τα ογδόντα τέσσερα τμήματα ΤΕΙ που υπάρχουν ασχολούμαστε αποκλειστικά αυτή την περίοδο με τα τμήματα τα οποία είναι συγγενή με τα τεχνικά μας πανεπιστήμια, δηλαδή το Πολυτεχνείο και τις Πολυτεχνικές Σχολές, γιατί θεωρούμε ότι μπορεί να υπάρχουν τμήματα των ΤΕΙ να καλύπτουν ανάγκες στην παραγωγική διαδικασία σε μια ενδιάμεση βαθμίδα και κυρίως στους τομείς που για την ίδια περιοχή της παραγωγικής διαδικασίας δεν υπάρχουν πανεπιστήμια, ανώτατες σχολές. Εκεί που υπάρχουν ανώτατες σχολές ουδείς λόγος υπάρχει να λειτουργούν τμήματα ΤΕΙ. Για παράδειγμα ΤΕΙ Αρχιτεκτόνων είναι αδιανόητο, είναι τελείως αδιανόητο και δεν υπάρχει σε καμία χώρα της Ευρώπης. Αυτά που αναφέρονται δεν ισχύουν, είναι ανακρίβειες, για να μην χρησιμοποιήσω έναν πιο παραστατικό όρο. Είμαστε επίσης η μοναδική χώρα η Ελλάδα, η οποία κατήργησε τις σχολές εργοδηγών, με συνέπεια να έχει διαταραχθεί πλήρως η παραγωγική διαδικασία, να έχει μεγάλα κενά η παραγωγική ιεραρχία στον τόπο μας, διότι το μικροαστικής έμπνευσης, με στόχο τις ψήφους των παιδιών και των οικογενειών τους, γιατί τα παιδιά στα ΤΕΙ, αναφέρομαι πάντα στις σχολές τις συγγενείς, στα τμήματα τα συγγενή με το Πολυτεχνείο, εξαπατούνται, τους καλλιεργούν την αντίληψη ότι με ένα χαρτί, το οποίο θα πάρουν μετά από μια ελλιπή διαδικασία εκπαίδευσης και μόρφωσης, θα τους εξασφαλίζει την αυτοτελή άσκηση του επαγγέλματος, όπως λέγεται, έναν αυτοτελή ρόλο στην παραγωγή και συνεπώς μόνοι αυτοί μπορεί να είναι ατομικώς ικανοί παραγωγοί, οι οποίοι θα αποκτήσουν και οικονομική δυνατότητα, αλλά και κοινωνική καταξίωση. Το αποτέλεσμα, όπως γίνεται δυστυχώς, θα είναι καταστροφικό και για τα παιδιά και για την ανάπτυξη της χώρας, γιατί η αγορά εργασίας είναι πολύ σκληρή και στον ιδιωτικό τομέα δεν λειτουργεί πια το σύστημα των πελατειακών σχέσεων που παίρνει ο βουλευτής και διορίζει κάποιον, χωρίς να έχει προσόντα. Αυτό έχει τελειώσει. Όλοι ενδιαφέρονται για την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της επιχείρησής τους –και όπως ξέρετε το όριο της παραγωγικότητας μιας επιχείρησης είναι το όριο της παραγωγικότητας των στελεχών της. Αποτέλεσμα, τα παιδιά αυτά – επαναλαμβάνω – των τεχνικών σχολών, των ΤΕΙ, θα επιδιώκουν να σταδιοδρομήσουν στο δημόσιο, στους δημόσιους οργανισμούς και ας προσπαθεί η κυρία Παπανδρέου με το σχέδιο «Πολιτεία» να αυξήσει την παραγωγικότητα, δηλώνοντας ότι στο εξής θα προσλαμβάνονται μόνο διπλωματούχοι ανωτάτων σχολών, εκτός αν υπήρχε η γνώση αυτής της εξέλιξης και όταν λέμε ανώτατες σχολές εννοούμε και σχολές όπως τα ΤΕΙ της Χαλκίδας ή όπως τα ΤΕΙ της Καβάλας. Βέβαια αυτά εσείς τα ξέρετε, γιατί ασχολείστε με τα θέματα, αλλά έχει μεγάλο ενδιαφέρον να πούμε ότι στο Τμήμα Ηλεκτρολογίας του ΤΕΙ Καβάλας μπήκε κάποιος νέος Έλληνας, προερχόμενος από τεχνική εκπαίδευση, λαμβάνοντας βαθμούς: 0 στην Έκθεση, 0 στα Μαθηματικά, 0 στη Χημεία και 0,25 στη Φυσική με άριστα το 20. Λοιπόν, επειδή μου έστειλαν αυτά τα χαρτιά, τα διάβασα δυο και τρεις φορές και είπα «δεν το πιστεύω, είναι αδύνατο». Oμολογώ, εγώ ο Πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου, ότι δεν φανταζόμουν ότι θα υπάρχει τέτοια διαδικασία. Θεωρώ, λέω, ότι είναι κακόγουστο αστείο. Και μου στέλνουν και το επίσημο δελτίο της βαθμολογίας. Και να σας πω ότι αυτός μπήκε έβδομος. Η βαθμολογία του είναι: * Έκθεση: 0 * Μαθηματικά: 0 * Χημεία: 0 * Φυσική: 0,25 O πρώτος μπήκε με βαθμολογία κάτω από τη βάση, με άριστα το 20 μπήκε με 9,3 ο πρώτος. Θα μου πείτε και πού είναι το κακό; Γιατί, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν δικαίωμα να σπουδάσουν; Βεβαίως και έχουν δικαίωμα, αλλά με αυτή την έννοια οι πάντες έχουν δικαίωμα να σπουδάσουν. Θα πρέπει όμως κάποια στιγμή να έχουμε το θάρρος να πούμε ότι η μαθησιακή διαδικασία είναι επίπονη, πρέπει να παραιτηθείς από πολλά πράγματα, πρέπει να έχεις ικανότητα συγκέντρωσης, και δεν μπορεί απλώς στο όνομα μιας αντίληψης κοινωνικής δικαιοσύνης, αόρατης και απροσδιόριστης και ενός κράτους δικαίου, να χαϊδεύουμε τα αυτιά των παιδιών και να τα οδηγούμε στην καταστροφή, γιατί περί αυτού πρόκειται. Τα οδηγούμε στην καταστροφή. Δεν είναι δυνατόν αυτά τα παιδιά να παρακολουθήσουν αυτά τα προγράμματα σπουδών στο όνομα των οποίων επιχειρείται η αναβάθμιση των ΤΕΙ, μάλλον η ανωτατοποίηση πλέον των ΤΕΙ. Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία το τρίπτυχο διαδικασία πρόσβασης - υλικοτεχνική υποδομή και ποιότητα εκπαιδευτικού προσωπικού. Και για να έρθουμε λίγο στο εκπαιδευτικό προσωπικό. O κ. Ευθυμίου καταβάλλει μια εναγώνια προσπάθεια να οριοθετήσει τη συζήτηση όσον αφορά το θέμα αυτό της περίφημης ανωτατοποίησης τους διδάσκοντες στα ΤΕΙ και τους διδάσκοντες στα ΑΕΙ. Γι’ αυτό βλέπετε ότι από τις τρεις βαθμίδες που είναι σήμερα στα ΤΕΙ, σε ό,τι αφορά τους διδάσκοντες, γίνονται τέσσερις μετά από κρίση. Αντέδρασαν οι διδάσκοντες, γιατί ξέρουν ότι οι μισοί τουλάχιστον δεν έχουν τα στοιχειώδη προσόντα και γι’ αυτό αντέδρασαν. Δεν το δέχονται. Με το φοβερό επιχείρημα ότι εμείς που τόσα χρόνια δουλέψαμε και κάναμε τα ΤΕΙ ανώτατα, εμείς δικαιούμαστε αυτή την κατάταξη χωρίς καμία κρίση. Εκείνο που δεν συμπληρώνουν είναι ότι δούλεψαν, αλλά δούλεψαν στους διαδρόμους του κτιρίου της Μητροπόλεως, δεν δούλεψαν στα εργαστήρια και στους τόπους όπου εξελίσσεται η μαθησιακή διαδικασία. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική διαφορά. Προσπαθεί, λοιπόν, ο κ. Ευθυμίου να οριοθετήσει τη συζήτηση κι αυτός είναι ο λόγος που αρνείται το διάλογο, όχι μόνο με το Τεχνικό Επιμελητήριο που και εκ του νόμου είναι θεσμοθετημένο όργανο της πολιτείας για την ανάπτυξη της χώρας και για την προαγωγή της επιστήμης και της τεχνολογίας στη χώρα, αλλά με διαδικαστικά τερτίπια εμποδίζει και τη λειτουργία των συντεταγμένων οργάνων της πολιτείας. Ξέρετε ότι το διάταγμα 318/94, με το οποίο επιχειρήθηκε η εξίσωση των ρόλων στην παραγωγική διαδικασία, δηλαδή η εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων μεταξύ πτυχιούχων ΤΕΙ και διπλωματούχων μηχανικών, αυτό κατέστη ανενεργό με απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, του κ. Λαλιώτη, ο οποίος συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν δυνατόν να γίνει αυτό το πράγμα και δεν ήταν αυτή η πρόθεση. Προσεβλήθη αυτό το διάταγμα στο Συμβούλιο της Επικρατείας από το Τεχνικό Επιμελητήριο και από το 1994 έχει αναβληθεί η σχετική συζήτηση δέκα φορές. Όπως το ακούτε: Δέκα φορές. Η τελευταία ήταν στις 31 Ιανουαρίου 2001, αναβλήθηκε πάλι και προσδιορίστηκε η συζήτηση για τις 29 Μαΐου του 2001 και ξέρετε με ποιο επιχείρημα έγινε η αναβολή δέκα φορές; Γιατί το Υπουργείο Παιδείας δεν προσεκόμιζε το σχετικό φάκελο που πρέπει να προσκομίσει, ώστε να γίνει η συζήτηση, δηλώνοντας ότι δεν είναι έτοιμο και ότι με διάλογο που κάνει με το Τεχνικό Επιμελητήριο θα είναι έτοιμο να πει τις απόψεις του. Αυτό είναι ένας σοβαρός δείκτης που σημαίνει ότι η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, αφ’ ενός μεν δεν σέβεται τους θεσμούς της πολιτείας, εφ’ ετέρου δεν έχει την πολιτική αντοχή και την επιχειρηματολογία να αντιμετωπίσει ενώπιον του ανωτάτου δικαστηρίου της χώρας την ουσία του προβλήματος και γι’ αυτό αρνείται το διάλογο ο κ. Ευθυμίου και όχι μόνο αρνείται, αρνείται να συναντήσει και τη διοίκηση του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας και διαχειρίζεται το ρόλο του Υπουργού ως να είναι ατομικό του δικαίωμα. Και θεωρούμε ότι δεν είναι τυχαίο, όταν εμείς έχουμε προαναγγείλει αυτή τη συνέντευξη εδώ και πέντε - έξι ημέρες, όρισε την ίδια ώρα συνάντηση με τους Προέδρους των ΤΕΙ και μετά με τους σπουδαστές των ΤΕΙ, γιατί ανησυχεί για ό,τι πρόκειται να επακολουθήσει. Και αύριο έχουμε στις δύο συνάντηση με τους τεχνικούς βουλευτές, αλλά όρισε ο Κοινοβουλευτικός Τομέας Εργασίας του ΠΑΣOΚ για το ίδιο θέμα στις 12.00. Φαντάζομαι ότι οι διαδικασίες αυτές είναι αποτελεσματικές και σύντομες και να προλάβουν οι τεχνικοί βουλευτές του ΠΑΣOΚ να έρθουν στην ενημερωτική σύσκεψη που τους έχουμε καλέσει. Εμείς πιστεύουμε στη διάχυση της πληροφόρησης, πιστεύουμε στη δημόσια κριτική των επιχειρημάτων και πιστεύουμε ότι δεν είναι δυνατόν να έχουμε – μοναδικό φαινόμενο στον παγκόσμιο χώρο – ένα Υπουργείο, το Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, να απονέμει ρόλους στην παραγωγική διαδικασία. Κι εδώ υπάρχει και ένα άλλο θέμα και των άλλων υπουργών, των λεγόμενων παραγωγικών υπουργείων και λοιπά. Βέβαια ο κ. Ευθυμίου είπε ότι έχει τη στήριξη του Υπουργικού Συμβουλίου και της κοινωνίας. Σε ό,τι αφορά τη στήριξη του Υπουργικού Συμβουλίου δεν βλέπω καμιά είδηση, σε ό,τι αφορά τη στήριξη της κοινωνίας δεν κατάλαβα πώς το έχει διαπιστώσει αυτό και πώς, αφού έχει τη στήριξη της κοινωνίας δεν τολμάει έναν δημόσιο διάλογο μαζί μας. Καλά, ιδιωτικό δεν θέλει, ας τον κάνουμε δημόσιο και θα τον κάνουμε δημόσιο θέλει δεν θέλει ο κ. Ευθυμίου. Εμείς το λέμε απερίφραστα, ότι οι σχολές οι οποίες είναι συγγενείς με τα τεχνικά πανεπιστήμια δεν έχει νόημα να λειτουργούν ανταγωνιστικά προς τα τεχνικά πανεπιστήμια. Oι ρόλοι είναι διακριτοί και δεν είναι μόνο διακριτοί κατά το σύνταγμα, είναι διακριτοί και σύμφωνα με τους κανόνες της παραγωγικής διαδικασίας. Τα παιδιά αυτά έχουν ρόλους, έχουν δικαιώματα, είναι ψέματα αυτό που λέγεται ότι δεν έχουν δικαιώματα, το ξέρουν και οι ίδιοι ότι έχουν δικαιώματα, απλώς θέλουν περισσότερα, για την ακρίβεια θέλουν εκείνα των μηχανικών, για την αυτοτελή άσκηση του επαγγέλματος και θα ήθελα να ρωτήσω και το Υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ και ιδιαίτερα τον κ. Αλευρά, ο οποίος ετοιμάζει νομοσχέδιο για την ασφάλιση των οικοδομών και αντί να κοιτάξει να διασφαλίσει την ποιότητα, την ασφάλεια, την οικονομικότητα και την αισθητική του προϊόντος, ενός κτιρίου εν προκειμένω, κοιτάζει πώς θα ασφαλίσει αυτό το προϊόν της παραγωγικής διαδικασίας, με λογική που μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι απλώς ενδιαφέρεται για την αύξηση της ύλης των ασφαλιστικών εταιρειών. Να κάνουμε δηλαδή έναν μεγάλο αναδιανεμητικό λογαριασμό και όταν γίνεται κάπου σεισμός να παίρνουν οι άνθρωποι χρήματα για να επισκευάζουν τις ζημιές, ενώ εμείς του λέμε και υπάρχει πρόταση από δεκαέξι σημεία, πώς και με ποιο απλό τρόπο μπορούμε να πετύχουμε αναβάθμιση της ποιότητας των κατασκευών, της ασφάλειας και της οικονομικότητας. Δεν έχουμε πάρει καμία απάντηση από τον κ. Αλευρά, αλλά προωθεί σε απάντηση το νομοσχέδιο για την ασφάλιση. Και θα ήθελα να ξέρω πώς αυτά παιδιά από τα ΤΕΙ, από το ΤΕΙ Χαλκίδας ας πούμε, δεν ξέρω αν έχετε ακούσει για το ΤΕΙ Χαλκίδας που θα γίνει πανεπιστήμιο αύριο σε μια νύχτα και στα χαρτιά, πώς αυτά τα παιδιά θα αναλάβουν την ευθύνη σύνθετων κατασκευών, όταν δεν διδάσκονται ούτε μια ώρα αντισεισμικού υπολογισμού, όταν έχουν – και όχι με ευθύνη τους – βαθιά μεσάνυκτα για το τι σημαίνει ποιότητα και αντοχή μιας κατασκευής κι εμείς λέμε γι’ αυτά τα παιδιά, επειδή πράγματι υπάρχει ένα κοινωνικό πρόβλημα, ότι όσοι θέλουν, και αυτοί που σπουδάζουν και αυτοί που έχουν αποφοιτήσει, θα πρέπει να βρούμε μια διαδικασία, όσοι έχουν την έφεση να συνεχίσουν τις σπουδές τους, να ενταχθούν στα πολυτεχνεία με κάποια διαδικασία – υπάρχει σήμερα διαδικασία και φαντάζομαι ότι το ξέρετε, δίνουν εξετάσεις, αλλά αυτές οι εξετάσεις αφορούν έναν περιορισμένο αριθμό, γιατί τα τεχνικά μας πανεπιστήμια δεν διαθέτουν την υλικοτεχνική υποδομή και το διδακτικό προσωπικό για να φιλοξενήσουν περισσότερους σπουδαστές. Ας διατεθούν, λοιπόν, οι πόροι, οι αναγκαίοι πόροι και το αναγκαίο προσωπικό και όσα από τα παιδιά αυτά έχουν τελειώσει ΤΕΙ να πάνε στα πολυτεχνεία και να γίνουν μηχανικοί. Όχι μόνο δεν έχουμε αντίρρηση γι’ αυτό, αλλά το κάνουμε και πρόταση. Όσοι πάλι δεν θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους, πράγματι πρέπει να έχουν έναν ρόλο στην παραγωγική διαδικασία, υπάρχει ο ρόλος, όπου υπάρχει ανάγκη διευκρίνισης να την κάνουμε τη διευκρίνιση, έχουμε και προτάσεις, γιατί σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να συντηρούμε μια δήθεν αντιπαλότητα και να καθίστανται αυτά τα παιδιά όμηροι των ορέξεων της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, η οποία σχεδιάζει με αποκλειστικό κριτήριο το ισοζύγιο των ψήφων, κανένα άλλο κριτήριο δεν υπάρχει, το ισοζύγιο των ψήφων. Και, βέβαια, θα πρέπει να πούμε στην ισχυρή ομάδα πίεσης που αποτελούν οι διδάσκοντες στα ΤΕΙ ότι δεν είναι δυνατόν να επιδιώκουν να γίνουν καθηγητές πανεπιστημίου σε μια νύχτα. Αρκετά με αυτή την ιστορία. Αρκετά. Μερικοί από αυτούς δεν έχουν τελειώσει ούτε το γυμνάσιο και θέλουν να γίνουν καθηγητές πανεπιστημίων. Να το πούμε δημόσια, να το καταλάβει και η κοινωνία ότι είναι παράλογο. Όπως επίσης είναι τελείως παράλογο, γι’ αυτό και δεν έχει και τίτλο, ο συντάκτης αυτού του κειμένου που τιτλοφορείται θεσμικά θέματα ΤΕΙ, να ισχυρίζεται ότι στα πανεπιστήμια όσοι πάνε είναι γιατί αφοσιώνονται στην έρευνα και στην ακαδημαϊκή καριέρα και όσοι πάνε στα ΤΕΙ ασχολούνται με την παραγωγή. Δηλαδή πού ζουν αυτοί οι άνθρωποι; 75.000 μηχανικοί στη χώρα ασχολούνται με την έρευνα και την ακαδημαϊκή καριέρα; είναι εκτρωματική σύλληψη αυτή η διατύπωση και δεν ξέρω αν διαβάσατε το άρθρο που είχε ο Πρύτανης του Πολυτεχνείου, ο κ. Ξανθόπουλος στο «ΒΗΜΑ» του Σαββάτου, όπου έχει σε πλαίσιο ως υπότιτλο ακριβώς αυτό. Και μόνο αυτή η παράγραφος του κειμένου φτάνει για να χαρακτηρίσει το κείμενο παντελώς αναξιόπιστο από ανθρώπους οι οποίοι ουδέποτε είχαν στοιχειώδη επαφή με την παραγωγική διαδικασία. Είναι άνθρωποι που δεν έχουν πάει ποτέ να δουν πώς δουλεύει μια παραγωγική μονάδα, είτε παράγει υπηρεσίες, είτε υλικά αγαθά. Απεχθάνονται τους παραγωγούς. Μόνο ένας που απεχθάνεται τους παραγωγούς και έχει κόμπλεξ με την ανώτατη παιδεία μπορεί να γράφει τέτοια πράγματα και να τα υιοθετεί. Είναι εκτρωματική σύλληψη. Και επιτέλους ας μας απαντήσει κάποιος, εν ανάγκη και το υπουργείο Παιδείας, αφού δεν υπάρχουν άλλοι αρμόδιοι υπουργοί παραγωγικών υπουργείων: Γιατί δεν υπάρχουν σχολές εργοδηγών στην Ελλάδα; Όλοι πρέπει να έχουν ένα χαρτί ανταλλακτικής αξίας δηλαδή, ένα διαβατήριο για έναν κόσμο χωρίς ταυτότητα, τον κόσμο της ανεργίας και δεν υπάρχει ένας άνθρωπος, ένας άνθρωπος εργοδηγός, που να έχει τελειώσει σχολή εργοδηγών, που να ξέρει ότι θα δουλέψει ως εργοδηγός, ενταγμένος σε ένα ευρύτερο παραγωγικό σύστημα και να τους λες: «Πάρε αυτά τα σχέδια, πήγαινε χάραξέ τα, να έρθουμε να τα ελέγξουμε». Δεν υπάρχουν, είναι όλοι ή μηχανικοί ή αυτοί που κρατάνε το φτυάρι. Όλοι οι άλλοι δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει ενδιάμεση βαθμίδα στην παραγωγική ιεραρχία. Λοιπόν, τι θα κάνουμε. Και επί τη ευκαιρία να σας πω για να το γράψετε, γιατί σας ενδιαφέρει και είναι και είδηση, ότι σε συνάντηση που έκανε το Προεδρείο της Συνόδου των Πρυτάνεων της Πάτρας, το κείμενο της Συνόδου της Πάτρας, 10 Φεβρουαρίου, πρέπει να το έχετε στους φακέλους σας, δεν πήγε ο Πρύτανης του Πολυτεχνείου, ο κ. Ξανθόπουλος, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καρικατούρα του διαλόγου. Όταν, λοιπόν, ο Πρύτανης του Πολυτεχνείου, που δεν νομίζω ότι μπορεί να κατηγορηθεί ως εκφραστής συντεχνίας, για τον Λιάσκα είναι εύκολο να πούνε ότι είναι εκφραστής της συντεχνίας, αλλά για τον Πρύτανη του Πολυτεχνείου; Δεν κατάλαβα πώς στηρίζουν αυτή την άποψη. Δεν ανησυχεί το υπουργείο Παιδείας; Δεν ανησυχεί το Υπουργικό Συμβούλιο; Δεν ανησυχούν οι αρχηγοί των άλλων πολιτικών δυνάμεων; Η κοινωνία δεν ανησυχεί όταν βγαίνει ο πρύτανης του Πολυτεχνείου και λέει ότι «αυτά που κάνετε είναι καταστροφικά;». Γιατί τα λέει δηλαδή; Τα λέει από αντιπολιτευτική διάθεση; Μα, δεν έχει δείξει τέτοια δείγματα ο πρύτανης του Πολυτεχνείου, άλλωστε και η διαδικασία της επιλογής, για όσους ασχολούνται, προσφέρει ένα τεκμήριο που δεν επιτρέπει τέτοιες κρίσεις. Κανείς δεν ανησυχεί με αυτό; Επιτέλους τι θα γίνει δηλαδή; Μια παρέα στο υπουργείο Παιδείας θα καθορίσει το μέλλον της ανάπτυξης της χώρας; Εμείς, λοιπόν, λέμε και να τελειώνουμε με την Μπολόνια – θα σας πω και ορισμένα άλλα που λέει η διακήρυξη της Μπολόνια, τα οποία βέβαια θα πρέπει να τα έχουμε όλα υπόψη μας, γιατί ό,τι λέει τα τοποθετεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που έχει μεγάλη σημασία για να αξιολογήσουμε τον βαλκανικό τρόπο με τον οποίο επιχειρεί το υπουργείο Παιδείας να εφαρμόσει δήθεν τη Διακήρυξη της Μπολόνια μέσω της ανωτατοποίησης των ΤΕΙ. Η βιωσιμότητα και η απόδοση κάθε πολιτισμού μπορεί να μετρηθεί από τη γοητεία που ασκεί η κουλτούρα τους στις άλλες χώρες. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το ευρωπαϊκό σύστημα εκπαίδευσης αποκτά έναν παγκόσμιας εμβέλειας βαθμό γοητείας, ισοδύναμο με τις καταπληκτικές πολιτιστικές και επιστημονικές μας παραδόσεις. Αυτά όλα γίνονται μέσα σε μια νύχτα κατ’ απονομή. Θέλει κόπο πολύ η μαθησιακή διαδικασία. Και τι παράδειγμα προσφέρουμε στα παιδιά μας δηλαδή; Να τους κάνουμε τι; Κοινωνία του άρπα-κόλλα, ο άνθρωπος γάτα, που να πάρει το χαρτί και μετά θα δούμε, θα τη βρούμε μετά. Αυτό το μοντέλο προσφέρουμε στα παιδιά μας; Δηλαδή δεν έχουμε το θάρρος το πολιτικό, δεν έχουμε την αξιοπρέπεια να πούμε στα παιδιά μας ότι θέλει κόπο, ότι οι σπουδές θέλουν κόπο και θέλουν κόπο και από τους δασκάλους και από τα παιδιά και από τις οικογένειες. Δεν γίνονται με αυτόματο πιλότο οι σπουδές και να τα αφήσουν αυτά που ξέρουν ότι τάχα το κάνουν για να μην παιδεύονται τα παιδιά. Το κάνουν για να χαϊδεύουν τα αυτιά των παιδιών, γιατί τους βλέπουν ως πελάτες ψηφοφόρους και τίποτα άλλο. Το τελευταίο που τους νοιάζει είναι η ανάπτυξη της χώρας. Και για να καταλάβουμε λίγο και με τους περίφημους κύκλους. Η Διακήρυξη της Μπολόνια το λέει σαφώς. O πρώτος κύκλος που θα έχει ελάχιστη διάρκεια σπουδών τρία χρόνια – γι’ αυτό λέει αυτό το άθλιο κείμενο που τιτλοφορείται «Θεσμικά θέματα ΤΕΙ», ελάχιστος χρόνος σπουδών τρία χρόνια και μετά λέει ότι θα είναι τέσσερα. Όταν λες ελάχιστο τρία, βέβαια, μπορείς να έχεις και δεκαπέντε. Με αυτόν, λοιπόν, τον ελάχιστο κύκλο των τριών ετών μπαίνεις κατευθείαν στην παραγωγή. O δεύτερος κύκλος μπορεί να είναι επτά ή οκτώ χρόνια. Τι σημαίνει αυτό; Ότι κάποιος που κάνει τρία χρόνια σπουδές στην Ελλάδα, αυτό το παιδί τι φταίει που μπήκε στα ΤΕΙ Καβάλας με το 0,25, είναι ισότιμος με αυτόν που έκανε πέντε χρόνια σπουδές στο Πολυτεχνείο και με μια διαδικασία πρόσβασης που ήθελε πολύ χρόνο, πολύ κόπο, ήθελε έναν πολύ καλό μαθητή για να μπορεί να μπει στο Πολυτεχνείο γιατί και τα πέντε χρόνια θα είναι στον πρώτο κύκλο. Άρα αυτοί είναι ισότιμοι. Τέλειωσε. Τότε γιατί ένα Ελληνόπουλο να πηγαίνει να σπουδάζει πέντε χρόνια; Να γιατί εμείς λέμε ότι αυτή η ρύθμιση είναι ισοπέδωση προς τα κάτω και είναι στα όρια μιας αντικοινωνικής ενέργειας, αντιπαραγωγικής, αντεθνικής, γιατί εξισώνουμε προς τα κάτω; Και τι θα πει ότι θα γίνει αξιολόγηση των σχολών μετά; Το άφησα τελευταίο αυτό. Τι θα πει «μετά»; Και να πω κάτι πάνω σε αυτό. Εμάς καθόλου δεν μας καλύπτει μια διαδικασία αξιολόγησης, γιατί ξέρουμε πως θα γίνει. Εδώ δεν είναι αγγλοσαξονικό σύστημα διοίκησης, που έχεις εμπιστοσύνη στην κρίση της διοίκησης ή στη Γερμανία που ουδείς διανοείται να δηλώσει ότι είναι μηχανικός, αν όντως δεν είναι και δεν έχει τις προϋποθέσεις, γιατί υπάρχει μια σκληρή διοίκηση, η οποία θα σε συλλάβει σε μια εβδομάδα για τις παραβάσεις που θα έχεις κάνει. Εδώ δεν συλλαμβάνεται κανένας, για καμιά παράβαση. Όλοι θα δηλώνουν, όπως έλεγε ο Τσαρούχης, ό,τι θέλουν, ό,τι δηλώσεις. Γιατί δεν κάνουν πρώτα την αξιολόγηση, έστω, γιατί δεν κάνουν πρώτα την αξιολόγηση. Είναι κι αυτό που λένε, ότι θα εξασφαλίσουμε όλες τις προϋποθέσεις ώστε τα προγράμματα σπουδών, το τελικό αποτέλεσμα να είναι υψηλής στάθμης. Σε ποιον απευθύνονται και τα λένε αυτά; Μόνο σε ανθρώπους, τους οποίους έχουν εξαπατήσει και πιστεύουν γι’ αυτούς ότι στις εκλογές που θα έρθουν θα είναι ψηφοφόροι. Δεν υπάρχει άλλη ερμηνεία. Και σε ό,τι αφορά την πανεπιστημιακή κοινότητα εμείς περιμένουμε από τους πανεπιστημιακούς δασκάλους να κινηθούν γιατί είναι υπεύθυνοι και αρμόδιοι και δεν είναι θέμα τώρα αν υπάρχουν ΤΕΙ που βγάζουν δικηγόρους ή ΤΕΙ που βγάζουν γιατρούς. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι ένας καθηγητής πανεπιστημίου, ένας πρύτανης της Ιατρικής ή της Νομικής, για να κινητοποιηθεί για το θέμα, το κριτήριό του είναι αν βγαίνουν από τα ΤΕΙ γιατροί σε τρία χρόνια ή δικηγόροι σε τρία χρόνια. Πιστεύουμε ότι η πανεπιστημιακή μας κοινότητα έχει συνείδηση της αποστολής της και θα σταθεί στο ύψος της και γι’ αυτό κάνουμε και τις συναντήσεις με τους πρυτάνεις. Κι εδώ θα πρέπει να σας πω ότι εμείς θα επιχειρήσουμε να κάνουμε κινητοποιήσεις, με σκοπό να πιέσουμε την κυβέρνηση, να την εξαναγκάσουμε να το ξανασκεφθεί και όταν κάνουν τους λογαριασμούς τους, δεν ξέρω πότε τους κάνουν, στον πρωινό καφέ ή στο βραδινό τσάι, να δουν ότι το ισοζύγιο των ψήφων δεν είναι και τόσο θετικό, όσο πιστεύουν. Την Παρασκευή θα γίνει η πρώτη συνάντηση για ενημέρωση των σπουδαστών στο Πολυτεχνείο και ήδη αρχίζουν να γίνονται περιφερειακές ενημερωτικές συναντήσεις, με σκοπό βέβαια να φτάσουμε σε μια κορυφαία εκδήλωση, που θα δούμε πότε θα γίνει και πώς θα γίνει, αλλά να είστε σίγουροι ότι και συμμετοχή θα έχει και ως τότε η κοινωνία θα έχει πληροφορηθεί όλες τις λεπτομέρειες αυτής της τελευταίας απόπειρας και φυσικά περιμένουμε ακόμα από την κυβέρνηση να μας απαντήσει, ανεξάρτητα από την τροπολογία που προωθείται στο σύνταγμα για το Συμβούλιο της Επικρατείας, πώς και γιατί δέκα φορές αρνείται, με διαδικαστικά τερτίπια τη συζήτηση του θέματος στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Ξέρετε γιατί την αρνείται; Γιατί αν δείτε τα σκεπτικά όλων των αποφάσεων που αφορούν την απόρριψη διαταγμάτων σχετικών με την επιμήκυνση των χρόνων σπουδών και άλλα συναφή, όλα τα σκεπτικά του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι συντριπτικά για το σκεπτικό, για τη στάση του υπουργείου Παιδείας. Καμία σχέση δεν έχουν οι απόπειρές τους, ούτε με την Μπολόνια ούτε με τις ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ούτε με την τελευταία διαδικασία που ακολουθούν για την αναγνώριση τίτλων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπου ξέρετε ότι μαζεύονται σε μια τριμελή επιτροπή τρεις απόφοιτοι ΤΕΙ και δυο υπάλληλοι του υπουργείου Παιδείας και κρίνουν αν κάποιος, ο οποίος προσκόμισε έναν τίτλο από μια σχολή τριετούς κύκλου, είναι κατάλληλος για να εργαστεί ως μηχανικός στην Ελλάδα. Και ακόμα δεν έχουν συλλάβει ότι αυτό αφορά υπηκόους άλλων χωρών, δεν αφορά Έλληνες. Δηλαδή όλο τους το σκεπτικό είναι τόσο έωλο, που για να ξεπεράσουν τη συνταγματική επιταγή τι είπαν; Αφού το άρθρο 16, παράγραφος 7, λέει ότι η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται μόνο από τα πανεπιστήμια, το αυγό του Κολόμβου. Oνομάζω ανώτατες σχολές τα ΤΕΙ και καθάρισα και με τη συνταγματική επιταγή. Ε, είναι εκτρωματική σύλληψη όλα αυτά. Και ξέρετε κάτι; Δηλαδή για να πούμε ένα παράδειγμα, ο κοινός νομοθέτης, αν πούμε ότι αγνοούμε το σύνταγμα, γιατί το σύνταγμα είναι το συνυποσχετικό που εξασφαλίζει την ομαλότητα του δημόσιου βίου, του παραγωγικού βίου, του πολιτικού βίου, του πολιτιστικού βίου, του κοινωνικού βίου, αν πουν κάποιοι ότι γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια το σύνταγμα, τότε ο κοινός νομοθέτης να πει ότι βγάζει έναν νόμο που θα μπορείς να συλλαμβάνεσαι χωρίς δικαστική απόφαση. Η ακραία συνέπεια αυτής της λογικής οδηγεί εκεί για να το καταλάβουμε όλοι. Δεν είναι παρονυχίδα η καταστρατήγηση του συντάγματος, καθόλου παρονυχίδα. Και όταν χρειάστηκε να πει ο κ. Ευθυμίου ότι αυτά τα Κέντρα Ξένων Σπουδών, τα συνδεδεμένα με πανεπιστήμια δεν έχουν τίτλους που αναγνωρίζονται, γιατί παραβιάζουν το σύνταγμα, εκεί το θυμήθηκε το σύνταγμα. Όταν το παραβιάζει αυτός το γράφει στα παλιά του τα παπούτσια. Εμείς θα του το θυμίζουμε συνέχεια αυτό και θα προσπαθήσουμε ώστε να το καταλάβει και η κοινωνία, να ασκηθεί η εύλογη κοινωνική πίεση και να έχει τον αντίκτυπο στο ισοζύγιο των ψήφων, γιατί μόνο αυτό τους ενδιαφέρει και τίποτα άλλο. Αν θέλει κάποιος από τους συναδέλφους να μιλήσει. Να μην σας κουράζω άλλο, αν θέλετε να κάνετε ερωτήσεις είμαι στη διάθεσή σας, άλλωστε και ο φάκελος που έχετε τα περισσότερα από αυτά τα λέει, δεν τα λέει όλα βέβαια, αλλά λέει αρκετά.
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Ακολούθησε «βροχή» ερωτήσεων. Επιλέγουμε δύο χαρακτηριστικές απαντήσεις: – Για την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και τη σύμβαση της Μπολόνια. «Σε ό,τι αφορά τις κινητοποιήσεις, όπως είναι ευνόητο έχουμε κάνει ήδη τις επαφές με όλους τους έχοντες λόγο και ρόλο στο θέμα, είτε πρόκειται για πανεπιστημιακή κοινότητα, είτε πρόκειται για άλλα επιμελητήρια, όπως το Γεωτεχνικό, το Oικονομικό και το Εικαστικό Επιμελητήριο, των Καλών Τεχνών. Έχουμε κάνει επαφές και με άλλους επιστημονικούς συλλόγους, όπως είναι ο Ιατρικός και ο Δικηγορικός, γιατί πιστεύουμε ότι αυτό το θέμα αφορά ευρύτερα την αξία της επιστημονικής γνώσης και την υπεράσπισή της και έχουμε κάνει επαφές, βέβαια και με τις οργανώσεις των μηχανικών σε όλη τη χώρα και με τις κεντρικές οργανώσεις των μηχανικών, όπως είναι η ΕΜΔΥΔΑΣ, οι κλαδικοί σύλλογοι και είναι φανερό ότι ο χρόνος, η έκταση και ο χαρακτήρας των κινητοποιήσεων θα συναποφασιστούν ανάλογα με την εξέλιξη που θα έχει αυτό το θέμα. Δεν μπορώ να σας πω λεπτομέρειες για το χαρακτήρα των κινητοποιήσεων, αλλά βέβαια είναι μέσα στην παράδοση μια πίεση προς την κυβέρνηση να συνδέεται και με την πορεία των έργων υποδομής, δεδομένου ότι οι μηχανικοί είναι ο βασικός κορμός της παραγωγής των έργων υποδομής, φυσικά όλα αυτά μας απασχολούν γιατί είμαστε και σε πίεση σε πολλά έργα. Εμείς θα ήμασταν οι τελευταίοι που θα θέλαμε να φέρναμε προσκόμματα στην παραγωγή των έργων, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι όταν παραβιάζεται κατάφωρα το σύνταγμα και κάθε στοιχειώδης αρχή που διέπει μια δημοκρατική και λειτουργούσα πολιτεία, όταν δηλαδή έχουμε έκτακτες συνθήκες να έχουμε και έκτακτες μεθόδους. Σε ό,τι αφορά τώρα την Μπολόνια. Κατ’ αρχήν να πούμε κάτι πριν την Μπολόνια. Η μηχανιστική μεταφορά των όσων συμβαίνουν στην παραγωγική διαδικασία στις Χώρες του Βορρά ή στο αγγλοσαξονικό σύστημα, είναι μια πάγια τακτική, ένα επιχείρημα που συχνά το λέει, διαχρονικά μάλλον, το Υπουργείο Παιδείας. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Oι Γάλλοι, όταν έκριναν ότι είχαν ανάγκη από 20.000 στελέχη στη βιομηχανία, στον τομέα ιδίως των μηχανολόγων ηλεκτρολόγων, αγνόησαν κάθε επιταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έκαναν ταχύρυθμη εκπαίδευση τριετούς κύκλου για 20.000 στελέχη στη βιομηχανία, τα οποία όμως ήξεραν από πριν ότι δεν θα έχουν αυτοτελή άσκηση επαγγέλματος, αλλά ενταγμένα σε ένα παραγωγικό σύστημα, το οποίο έχει αρκετό βαθμό τυποποίησης, θα παρείχαν υπηρεσίες σε αυτό το σύστημα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει, προφανώς, στην Ελλάδα, που δεν έχουμε τέτοια ανάπτυξη βιομηχανίας, ούτε και είναι αναγκαίο να γίνει. Oι Εγγλέζοι, οι οποίοι έκαναν την αναβάθμιση των polytechnics έχουν και έναν άλλο σοβαρό λόγο, μάλλον είναι δυο οι λόγοι. Πρώτον έχουν μια διοίκηση που δεν επιτρέπει στον οποιονδήποτε να υπογράψει μια μελέτη, να την υποβάλει και επειδή απλώς την υπέγραψε, όπως γίνεται στην Ελλάδα, να παίρνει τη σχετική άδεια, υπάρχει άλλο σύστημα εκεί, υπάρχουν ορκωτοί εκτιμητές, υπάρχουν ορκωτοί μηχανικοί και αν η μελέτη σου, που υποβάλλεις, δεν είναι από άποψη ποιότητας και πληρότητας σύμφωνη με τις προδιαγραφές, μπαίνει σε μαύρη λίστα, δημοσιεύεται, διαπομπεύεται, ουδείς τολμά να το κάνει αυτό. Oι Εγγλέζοι όμως έχουν και έναν άλλο λόγο. Είναι γνωστό ότι απ’ όλο τον κόσμο πηγαίνουν νέοι άνθρωποι για να σπουδάσουν στην Αγγλία. Είναι μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες. Δηλαδή η βιομηχανία της παροχής υπηρεσιών εκπαίδευσης στην Αγγλία έχει τεράστια συναλλαγματικά οφέλη για τη χώρα, δουλεύουν πάρα πολλοί άνθρωποι γύρω από αυτό και είχαν συνεπώς έναν ειδικό λόγο να έχουν πελάτες φοιτητές και μάλιστα με καλές τιμές. Όταν αντιμετωπίζεις τον σπουδαστή ως πελάτη, είτε ως οικονομικό πελάτη, είτε ως πολιτικό πελάτη, κομματικό πελάτη, όπως γίνεται στην Ελλάδα, το αποτέλεσμα είναι βέβαια η στρέβλωση. Συνεπώς, όταν αναφερόμαστε σε αυτά που συμβαίνουν εκεί, να ξέρουμε ότι υπάρχουν τελείως διαφορετικοί κοινωνικο-οικονομικοί σχηματισμοί και τελείως διαφορετικές συνθήκες παραγωγικής διαδικασίας. Για να έρθουμε στη Γερμανία. Αν ανοίξετε τον μπετόν καλέντερ για να δείτε τι ισχύει στην Γερμανία, λέει ότι για να νοείται εργοτάξιο, στο οποίο παράγεται ένα τεχνικό έργο, πρέπει η σύνθεση του εργοταξίου, σε ό,τι αφορά το ανθρώπινο δυναμικό να είναι αυτή και λέει: τόσοι μηχανικοί διπλωματούχοι, μπορεί να είναι και «φαχοσούλεν» εκεί, τόσοι εργοδηγοί, έτσι τα μέτρα ασφαλείας και όλα αυτά που λέμε παρακάτω, για τις επιτρεπόμενες τάσεις και λοιπά, ισχύουν μόνο αν καλύπτεται αυτή η σύνθεση του εργοταξίου. Έχει πάρει δηλαδή ο νομοθέτης ο κοινός, όχι ο συνταγματικός, όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε αυτά που λέμε για κανονισμούς, για ευθύνες, για ποιότητα και λοιπά, να έχουν και τις προϋποθέσεις να συμβαίνουν. Όχι όπως εδώ που υπάρχει το σύστημα το αστυνομικο-εισαγγελοκεντρικό, που το μόνο που το νοιάζει είναι ποιος βάζει την υπογραφή για να ξέρει, αν γίνει ζημιά, να τον χώσει στη φυλακή. Υπάρχουν, λοιπόν, δύο τελείως διαφορετικές αντιλήψεις και κανείς ποτέ, βέβαια, στη Γερμανία δεν σκέφτηκε να πει ότι είναι ισότιμοι – ισότιμοι μπορεί να είναι – ίσοι, οι διπλωματούχοι μηχανικοί με τους αποφοίτους αυτών των σχολών. Όλα όσα αναφέρονται είναι ανακριβή, δεν υπάρχει. Υπάρχει σαφέστατη διάκριση. Υπάρχουν, μάλιστα και υπουργοί, οι οποίοι γνωρίζουν καλά αυτή τη διάκριση, γιατί έχουν δουλέψει στη Γερμανία, ας μην αναφέρουμε τώρα τα ονόματα. Σε ό,τι αφορά τώρα την Μπολόνια, βεβαίως υπάρχει αυτή η συνάντηση της Πράγας, που θα πρέπει πλέον τα εκπαιδευτικά ιδρύματα να έχουν κάνει τις προτάσεις τους, αλλά αν διαβάσετε το κείμενο μιλάει για πανεπιστήμια και όπου μιλάει για ανώτερη εκπαίδευση, είναι ο μεταφραστής που το έκανε εδώ στην Ελλάδα, το πρωτότυπο κείμενο λέει για high education, δεν λέει για ανώτερη εκπαίδευση. Και όπως θα έχετε αντιληφθεί, δείτε και το άρθρο 16, οι όροι τριτοβάθμια και ανώτερη εκπαίδευση δεν υπάρχουν στο Σύνταγμά μας. Το Σύνταγμά μας έχει δυο έννοιες. Η μία είναι η ανώτατη εκπαίδευση και η άλλη είναι κάθε άλλης μορφής επαγγελματική ή άλλη εκπαίδευση, δεν υπάρχει η έννοια ανώτερη εκπαίδευση και μη μου πείτε ότι είναι τυπικό αυτό το θέμα, γιατί έγινε μεγάλη συζήτηση και τότε για την ορολογία. Η ορολογία του συντάγματος μόνο τυπική δεν είναι. Κάθε λέξη που υπάρχει μέσα έχει ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο. Δεν υπάρχουν αυτές οι έννοιες, δεν υπάρχουν αυτές οι λέξεις. Είναι στο μυαλό ορισμένων και θα το ξαναπώ, που πρέπει να είναι πολλοί πλεγματικοί με όσους σπούδασαν σε ανώτατες σχολές, για να γράφουν αυτά τα κείμενα. Πρέπει να το ξεπεράσουν αυτό κάποτε, δεν χάθηκε ο κόσμος.
Μηχανικοί που αναλογούν σε 1.000 κατοίκους σε χώρες της Ευρώπης
Φορέων Τεχνικής & Τεχνολογικής Εκπαίδευσης 
Φορέων Τεχνικής & Τεχνολογικής Εκπαίδευσης
Αποστολή σελίδας 
Εκτυπώσιμη μορφή σελίδας
Προσθήκη σελίδας στα Αγαπημένα
Επιστροφή