Πολιτείας & Πολιτικών Κομμάτων

ΟΜΙΛΙA στο 14ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Σεβασμιότατε, κύριοι εκπρόσωποι της Καθολικής Εκκλησίας, αγαπητοί συνάδελφοι από το Κοινοβούλιο, κύριοι εκπρόσωποι της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, αγαπητό Προεδρείο του Συνεδρίου, αγαπητοί φίλοι εκπαιδευτικοί Ελλαδίτες, αγαπητοί φίλοι εκπαιδευτικοί από τη Κύπρο, από τη λεβεντογέννα Κύπρο.

Μας θύμισε και μας συγκίνησε ο εκπρόσωπος της Παγκύπριας Οργάνωσης Ελλήνων Δασκάλων της Κύπρου,  αρχίζοντας αλλά και κλείνοντας την ομιλία του.
Προσωπικά, μου θύμισε ότι για περίπου 15 χρόνια είχαμε την ευκαιρία στενής συνεργασίας για τα εκπαιδευτικά θέματα με τους συναδέλφους μου υπουργούς των Κυβερνήσεων του κυρίου Κυπριανού, του κυρίου Βασιλείου και πρόσφατα του κυρίου Κληρίδη.
Και μου είχε δοθεί η δυνατότητα και επί τόπου στην Κύπρο να διαπιστώσω αυτή την ιδιαίτερα δυνατή φλόγα για καλύτερη ελληνική παιδεία και επίσης να διαπιστώσουμε, κάθε φορά που επισκεπτόμαστε τη Κύπρο, ότι εκεί κτυπά πολύ δυνατά η καρδιά του Ελληνισμού.
Και βέβαια αυτό το ηρωικό, δε λέω μαρτυρικό, δε μου αρέσει η έκφραση μαρτυρικό, αλλά ηρωικό νησί, κομμάτι αναπόσπαστο του Ελληνισμού, αυτός ο λαός, κομμάτι αναπόσπαστο του ελληνικού έθνους, όπως απέδειξε στη δια μέσου των αιώνων ιστορική του διαδρομή, μπορεί να ξεπερνά, ξεπέρασε πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες, άρα μπορεί στον  αιώνα που ξεκίνησε τώρα και λίγο πριν με τη συμπαράσταση ολόκληρου του ελληνισμού να ξεπεράσει και τις τραγωδίες και τις πρόσφατες δυσκολίες.
Και ευχόμαστε τα χρόνια που έρχονται, να είναι τα χρόνια που θα μας δώσουν τη δυνατότητα να οργανώνουμε Συνέδρια στην Αμμόχωστο αλλά και στις άλλες κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου.
Αγαπητοί φίλοι, θα ξεκινήσω ερχόμενος τώρα στο καθεαυτό θέμα του Συνεδρίου με δύο εισαγωγικές παρατηρήσεις, που θεωρώ ωστόσο ότι χαρακτηρίζουν, έστω από απόσταση, την αναγκαιότητα, που προφανώς υπαγόρευσε τα θέματα του Συνεδρίου σας.
Η πρώτη είναι το γεγονός, ότι το πλέον κραυγαλέο χαρακτηριστικό θα έλεγα της εποχής μας είναι οι γιγαντιαίες και σαρωτικές μεταβολές που κατά κύματα διαδέχονται η μία την άλλη.
΄Εκπληκτος ο νους του ανθρώπου κινείται στους ίδιους ρυθμούς των εναλλαγών και ταυτόχρονα βιώνει τον ενθουσιασμό για το καινούργιο, αλλά και τη στέρηση του παλιού. Την ευκολία που προσφέρει το νέο, αλλά και την ηρεμάι που του πήρε φεύγοντας το παλιό.
Η χαρά του αναπάντεχου, αλλά και η αγωνία της συνεχούς επαναπροσαρμογής του στα νέα δεδομένα. Τις νέες αξίες που αδοκίμαστες, ανεξέλεγκτες και παντοδύναμες προβάλλουν, αλλά και τις πανάρχαιες που τον ανέσυραν από τα βάθη της προϊστορίας του, για να τον φέρουν ως εδώ και που συχνά εξωθούνται στο περιθώριο.
Η δεύτερη παρατήρηση, που θα ήθελα να σημειώσω και που σχετίζεται με σχέση αιτίας και αποτελέσματος με τη πρώτη, είναι ο ατελεύτητος κατακερματισμός της γνώσης, που με τη διαρκή κατάτμηση των επιστημών οδηγεί αναπόφευκτα στη διαρκή αναγκαιότητα της εξειδίκευσης.
Χάρις σε αυτές τις δύο κατακτήσεις ο άνθρωπος του αιώνα που μόλις έσβησε άνοιξε τις πύλες ενός εκπληκτικού σύμπαντος και έγινε θεατής αλλά και κατακτητής ενός ονειρώδους κόσμου.
Αλλά η εκπληκτική αυτή αναρρίχηση είχε και έχει και τα τιμήματά της. Θα περιοριστώ σε ένα. Σε αυτό δηλαδή, που ήδη οι εισαγωγικές παρατηρήσεις μας οδηγούν, στην αδήριτη, δηλαδή, ανάγκη μιας συνεχούς επαναπροσαρμογής μας στα νέα αυτά δεδομένα.
Και να σημειώσω και τούτο. Εάν η ανάγκη αυτή ισχύει για το σύνολο των δραστηριοτήτων του ανθρώπου, κατά μείζονα λόγο ισχύει για τους εκπαιδευτικούς, που θα πρέπει να σχεδιάζουν το σήμερα με βάση το μέλλον. Όταν, δηλαδή, ο σημερινός μαθητής θα κληθεί να αξιοποιήσει αυτά που τώρα αφομοιώνει.
Από εδώ προκύπτει υποθέτω και η αναγκαιότητα των θεμάτων του Συνεδρίου σας, που σε τελική ανάλυση δεν είναι παρά οι έδρες ενός και του αυτού πολυέδρου. Εκείνου δηλαδή, της διαρκούς προσαρμογής και επαναπροσαρμογής των εκπαιδευτικών στις διαρκώς μεταβαλλόμενες καταστάσεις.
Ειδικότερα θα σημείωνα και τα παρακάτω, χωρίς να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, που ασφαλώς θα προκύψουν ως πορίσματα από το Συνέδριό σας και, που θέλω, να είστε βέβαιοι ότι θα μας είναι πολύτιμα αυτά τα πορίσματα για τους παρά πέρα σχεδιασμούς μας.
Πρώτα το αναμφισβήτητο γεγονός πώς ο νέος ρόλος του εκπαιδευτικού είναι να έχει πέραν από την πλήρη παιδαγωγική και γενικότερα θεωρητική του κατάρτιση και ενημέρωση, και πλούσια κατάρτιση και ικανότητα στη χρήση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών.
Και αυτό να αποτελέσει ένα πρώτο και προαπαιτούμενο για την επιτυχή άσκηση των καθηκόντων του, βασικό στοιχείο της επαγγελματικής του υπόστασης.
Στη συνέχεια θα πρέπει να την καλύψει η συνεχής επιμόρφωση, που θα ανανεώνει διαρκώς την ικανότητα του εκπαιδευτικού να παρακολουθεί και να αξιοποιεί τα νέα και διαρκώς μεταβαλλόμενα δεδομένα.
Είναι βέβαιο πως για να πετύχει ένα σύστημα επιμόρφωσης στους παραπάνω στόχους κατ' αρχήν δε θα πρέπει να είναι κλειστό, δηλαδή, οριστικό και μονοσήμαντο.
Αντίθετα θα πρέπει να είναι ευέλικτο και ανοικτό, ώστε να αντιμετωπίζει με επάρκεια την ιδιαιτερότητα, τη ποικιλία των περιπτώσεων, τη διαφορετικότητα των στόχων, πρέπει ακόμα να είναι η επιμόρφωση συνεχής και επαναλαμβανόμενη, μακράς εμβέλειας και να συνδέεται άμεσα με τη διδακτική διαδικασία.
Κατά περίπτωση να είναι υποχρεωτική, αλλά και προαιρετική. Βεβαίως να είναι αμειβόμενη κυρίως εφ' όσον δεν επιβαρύνει οργανωτικά, διοικητικά και διδακτικά τη λειτουργία των σχολείων, αλλά ταυτόχρονα να είναι και μη αμειβόμενη.
Να είναι εξαρτημένη με την έννοια της μετακίνησης των επιμορφωτών προς τον τόπο των επιμορφούμενων, αλλά και αντιστρόφως.
Αυτά τα κύρια χαρακτηριστικά της επιμόρφωσης, όπως γίνεται στα τελευταία χρόνια ή καταβάλλεται προσπάθεια, για να γίνει στα τελευταία χρόνια, με σκοπό όχι ασφαλώς την ενημέρωσή σας, δεν τα ανέφερα γι' αυτό το λόγο, γιατί σας είναι ήδη γνωστά, αλλά κυρίως για να υπογραμμίσω με έμφαση την ανάγκη, όπως με την πολύτιμη και ποικιλότροπη συμβολή σας, αναδειχτούν τα αρνητικά σημεία και του σχήματος αυτού, προκειμένου διαρκώς και εμείς να προβαίνουμε στις αναγκαίες αναπροσαρμογές, με σταθερό στόχο τη διαρκή βελτίωση.
Από ένα παρόμοιο σχήμα διαρκούς επιμόρφωσης που θα γίνεται με τη συμβολή και αξιοποίηση του διαθέσιμου δυναμικού των Πανεπιστημίων.
Την υποχρεωτική αξιοποίηση των σχολικών συμβούλων, αλλά και των εκπαιδευτικών, που θα επιθυμήσουν και θα έχουν τα αναγκαία προσόντα για το σκοπό αυτό, θα μπορούσαμε όλοι μαζί να αναμένουμε για το προσεχές μέλλον πρώτα απ' όλα τη διάχυση και προσαρμογή της επιμορφωτικής διαδικασίας σε όλη την έκταση της υπηρεσιακής ηλικίας των εκπαιδευτικών.
Επίσης, τη σύνδεση των πραγματικών αναγκών του εκπαιδευτικού με το αντίστοιχο είδος και επίπεδο επιμόρφωσης, την αποκέντρωση και εξακτίνωση της επιμορφωτικής διαδικασίας, τη μείωση του συνολικού κόστους της επιμόρφωσης και μάλιστα αντιστρόφως ανάλογα της αποτελεσματικότητας και βέβαια την απρόσκοπτη λειτουργία των σχολείων.
Και να τελειώσω με ένα μικρό σχόλιο για την ανάγκη της μετεκπαίδευσης, αλλά και των μεταπτυχιακών σπουδών, οι στόχοι των οποίων ασφαλώς θα πρέπει να διαφέρουν από εκείνους της επιμόρφωσης, αφού και ο χρόνος είναι διαφορετικός και το επίπεδο εξ ορισμού υψηλότερο.
Το πρώτο που θα ενδιέφερε όλους μας και ασφαλώς ιδιαίτερα τη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων είναι ο ακριβής στόχος τόσο της μετεκπαίδευσης, όσο και των μεταπτυχιακών σπουδών.
Και τούτο σε συνδυασμό με την ολοένα και εντεινόμενη ανάγκη της εξειδίκευσης και στον τομέα των επιστημών του ανθρώπου. Εξειδίκευση που θα δώσει προφανώς τη δυνατότητα στο άμεσο μέλλον να εισχωρεί η παιδαγωγική επιστήμη στις εσχατιές της λεπτομέρειας χωρίς να χάνει την θεώρηση του συνόλου.
Με αυτό το γενικό περίγραμμα θα πρέπει να αναζητηθούν τα επί μέρους χαρακτηριστικά πάνω στα οποία στη συνέχεια θα αναζητήσουμε στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τη συναίνεση όλων των εμπλεκόμενων σε τρόπο τέτοιο, ώστε το σχήμα να έχει την αναμενόμενη λειτουργικότητα και αποτελεσματικότητα αλλά και τη βιωσιμότητα.
Μέσα επομένως από ένα διάλογο σε σχέση με όλα τα θέματα στα οποία αναφερθήκαμε, τις μορφές επιμόρφωσης, την αναγκαιότητα του εκσυγχρονισμού της, θα μας δοθεί η δυνατότητα και στο Υπουργείο Παιδείας να προχωρήσουμε στο αμέσως επόμενο διάστημα, στο χρόνο που έχουμε μπροστά μας, για μια ουσιαστική βελτίωση και αναβάθμιση της επιμόρφωσης.
Θα ήθελα στο σημείο αυτό και κλείνοντας το δικό μου χαιρετισμό ουσιαστικά να υπογραμμίσω ακριβώς την προτεραιότητα, τη σημασία και τη σοβαρότητα που δίνουμε ως πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, στην επιμόρφωση, στη μετεκπαίδευση, στα μεταπτυχιακά, αλλά και στην δια βίου εκπαίδευση των εκπαιδευτικών.
Όπως επίσης στις προτεραιότητές μας ως ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας είναι ή με ταχύτερους ρυθμούς βελτίωση των υποδομών και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και βέβαια η βελτίωση των υποδομών μέσα από ένα καλύτερο σχεδιασμό. Εδώ θα έλεγα υπάρχει τεράστια, όχι ευθύνη, σημασία της αρμοδιότητας της τοπικής αυτοδιοίκησης, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας.
Θυμίζω τη δεκαετία του ΄80, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα και ξεκινώντας, με ορμή θα έλεγα, τη δημιουργία νέων σχολικών υποδομών, ξεχάσαμε ότι εκτός από τα πολύ σύγχρονα κτίρια σε διάφορες περιοχές της πατρίδας μας, θα χρειαζόταν και επαρκής αριθμός παιδιών, που θα στεγαζόταν και έτσι θα αξιοποιούνταν αυτά τα κτίρια.
Γι' αυτό χρειάζεται ένας σχεδιασμός με βάση τις προβλέψεις της πληθυσμιακής ανάπτυξης του σχολικού πληθυσμού.
Και βέβαια ο σχεδιασμός αυτός θα πρέπει να έχει πάντα στο επίκεντρό του την αναγκαιότητα της δημιουργίας και λειτουργίας, όχι απλά βιώσιμων, αλλά σχολικών μονάδων σύγχρονων, με άλλα λόγια σχολικά κέντρα, μια που μπορούμε να εξασφαλίσουμε πλέον τη μεταφορά των μαθητών. Πολυθέσιων με άλλα λόγια σχολείων.
Το υπογραμμίζω αυτό και λέω πολλές φορές ακόμα και στους φίλους μου, στη δική μου ιδιαίτερη πατρίδα, που γκρινιάζουν, διαμαρτύρονται, δε θέλουν να ανοίξουν τη συζήτηση για την  κατάργηση μονοθεσίων, ή διθέσιων, ή ολιγοθεσίων γενικότερα σχολείων, ότι εγώ ο ίδιος δε θα ευχόμουν ποτέ τα παιδιά μου να επισκέπτονται ένα τέτοιο ολιγοθέσιο σχολείο.
Και η μικρότερη κόρη μου, η Ηλέκτρα, δεν αποφάσισε ακόμα σε ποιο σχολείο θα πάει, γιατί είναι 4,5 ετών, αλλά είναι σίγουρος ότι δε θα ήθελα να επισκεφτεί ποτέ ένα μονοθέσιο ή διθέσιο σχολείο.
Γιατί τα παιδιά του διπλανού μας να επισκέπτονται υποβαθμισμένες εκ των πραγμάτων σχολικές μονάδες; Άρα ο σχεδιασμός πρέπει να σημαίνει πάνω απ' όλα καλά οργανωμένες πολυθέσιες σχολικές μονάδες που έχουν τη δυνατότητα της εισαγωγής των νέων μαθημάτων, ξένων γλωσσών, αλλά γενικότερα έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν της ίδιας ποιότητας παιδεία και στα παιδιά ιδιαίτερα των απομεμακρυσμένων περιοχών.
Ιδιαίτερη επίσης βαρύτητα θα δώσουμε ως ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας στην επέκταση και στην αξιοποίηση των νέων θεσμών.
Βεβαίως στην Ελλάδα, συνηθίζουμε κάθε δύο, τρία χρόνια, να μιλάμε για θεσμούς που ξεκινάνε για πρώτη φορά. Εν πάση περιπτώσει αποτελούν νέους θεσμούς το Ολοήμερο Δημοτικό και το Ολοήμερο Νηπιαγωγείο.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 πιλοτικά είχε ξεκινήσει η εφαρμογή τους, τώρα τα τελευταία χρόνια με πλέον συστηματικό μάλιστα τρόπο, εδώ και δύο, τρία χρόνια, έχουν τη δυνατότητα αξιοποίησης αυτής της πρώτης εμπειρίας, της πιλοτικής φάσης.
Ο στόχος μας θα είναι, όπως σας είπα, η αξιοποίηση αυτής της εμπειρίας και η αξιοποίηση των θεσμών αυτών αλλά και η επέκτασή τους.
Οι Υπουργοί Παιδείας, δεν ξέρω εάν συμβαίνει και στην Κύπρο, αγαπητοί φίλοι Κύπριοι, εάν διατρέχετε και εκεί αυτό το κίνδυνο, εδώ στην Ελλάδα διατρέχουμε όλοι οι Υπουργοί Παιδείας, όταν είμαστε στο Υπουργείο Παιδείας, να ανακοινώνουμε μία μεταρρύθμιση. Και να θέλουμε να μείνουμε στην ιστορία επίσης όλοι για μεταρρυθμιστές. Ενίοτε το επιτυγχάνουμε, ενίοτε όχι ίσως στο βαθμό που θα θέλαμε.
Όταν ξαναπήγαμε στο Υπουργείο Παιδείας, είπα στο Πέτρο τον Ευθυμίου, στον Υπουργό, εγώ να σου πω την αλήθεια δε θέλω να περάσω στην ιστορία ως ένας που σχεδίασε και εφήρμοσε μια μεγαλεπήβολη μεταρρύθμιση.
Θα προτιμούσα στο διάστημα, που θα έχουμε την ευθύνη στο Υπουργείο Παιδείας, ειλικρινά να ασχοληθούμε πολύ περισσότερο με αυτό που εγώ χαρακτηρίζω καθημερινότητα, που βιώνει ο εκπαιδευτικός, πάνω απ' όλα το παιδί και μέσα από το παιδί η οικογένεια, το σχολείο.
Αυτό που βιώνεται καθημερινά ως λειτουργία της σχολικής μονάδας και που έχει να κάνει σαφώς βέβαια με την υποδομή, αλλά έχει να κάνει επίσης με το βιβλίο, έχει να κάνει με το αναλυτικό πρόγραμμα, έχει να κάνει με την αναγκαιότητα διαρκούς επιμόρφωσης του εκπαιδευτικού, του δασκάλου και του καθηγητή.
Εάν επιτύχουμε αυτή την καθημερινότητα συστηματικά να την βελτιώνουμε, τότε ίσως έχουμε προσφέρει το σημαντικότερο που χρειάζεται η παιδεία και η νέα γενιά της χώρας μας.
Γι' αυτό λοιπόν, να γνωρίζεται ότι από τώρα, στις προτεραιότητές  μας είναι η θέλω να ελπίζω καλά σχεδιασμένη εκκίνηση της προσπάθειας και λέω εκκίνηση, γιατί θα αποδώσει μετά από ενάμιση, δύο χρόνια, για ένα ριζικό εκσυγχρονισμό, σύγχρονο πλέον σύμφωνα με τις σημερινές ανάγκες, αναλυτικών προγραμμάτων, καθώς επίσης και των βιβλίων, ξεκινώντας από τα βιβλία και αναλυτικά προγράμματα της πρωτοβάθμιας και βέβαια προχωρώντας ταυτόχρονα αντίστοιχα και στο γυμνάσιο και στο λύκειο.
΄Εχω την αίσθηση όχι τόσο ως πολιτικός που η ζωή τα φέρνει έτσι  που κάθε μερικά χρόνια να ξαναβρίσκομαι στο Υπουργείο Παιδείας, αλλά έχω την αίσθηση ότι και ως πολίτης αυτής της χώρας και πάνω απ' όλα ως γονιός, ότι τη νέα γενιά τη φορτώνουμε υπερβολικά.
Τη φορτώνουμε με γνώσεις, που δεν είμαι σίγουρος, εάν όλες είναι χρήσιμες. Άλλωστε μιλάμε όλοι για μια εποχή, όπου το ζητούμενο είναι να μάθουμε στα παιδιά να μαθαίνουν, αλλά ενώ όλοι συμφωνούμε και υπερθεματίζουμε σε σχέση με αυτό, από την άλλη πλευρά η πίεση είναι τεράστια, για να εξαντληθούν οι πολλές σελίδες διαφόρων βιβλίων, τα οποία δε θα είχαν να ζηλέψουν και πολλά πράγματα, εννοώ ιδιαίτερα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, από υψηλής στάθμης επιστημονικά συγγράμματα.
Και σε τελευταία ανάλυση ξεχνάμε ότι απευθυνόμαστε σε τρυφερές ηλικίες και της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Και δε σας κρύβω ότι εκείνο που  μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση  στις επαφές που είχαμε από την ημέρα που αναλάβαμε....με μαθητές και με εκπαιδευτικούς και στις επισκέψεις που κάναμε σε σχολεία  απροειδοποίητα, για να έχουμε τη δυνατότητα μιας άμεσης επαφής και συζήτησης, η παρατήρηση ενός μαθητή, που επισκεπτόταν την Αθήνα με το σχολείο του και προήρχετο από σχολείο της Δράμας.
Στο δρόμο που συναντηθήκαμε με τα παιδιά και συζητήσαμε λίγο μου είπε, "ξέρετε μη ξεχνάτε, κύριοι Υπουργοί, ότι εκτός των άλλων θέλουμε και λίγο χρόνο, για να ψυχαγωγηθούμε και να παίξουμε".
Ο μικρός λοιπόν, των 14 ετών, με μια λέξη τα έλεγε όλα. Ότι ο σχεδιασμός σας, τα προγράμματά σας, οι διάλογοι, ακούσαμε ένα άλλο θέμα που έθιξε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων Κέρκυρας και μας γύρισε λίγο και σε άλλες δεκαετίες, ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ.
Εγώ θα έλεγα περισσότερο να ασχοληθούμε με το Γληνό, με το Δελμούζο σε θέματα παιδείας. Περισσότερα θα μας προσφέρουν ίσως σε ό,τι αφορά τις σημερινές αναγκαιότητες αναβάθμισης της εκπαίδευσης στη χώρα μας.
Ο μικρός λοιπόν, μας τα έλεγε όλα. Γι' αυτό λοιπόν, επαναλαμβάνω, προτεραιότητά μας θα είναι η συστηματική προσπάθεια εκσυγχρονισμού αναλυτικών προγραμμάτων και βιβλίων.
Επίσης, ένα ακόμα θέμα στο οποίο θα δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα είναι η αποκέντρωση διαφόρων διαδικασιών του εκπαιδευτικού μας συστήματος, καθώς επίσης και η αποκέντρωση σημαντικών λειτουργιών παιδαγωγική καθοδήγησης. Με άλλα λόγια αποκέντρωση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Πιστεύω ακράδαντα ότι σε όλες τις περιφέρειες της χώρας μας υπάρχει ένα σημαντικό εκπαιδευτικό δυναμικό, το οποίο δεν αξιοποιείται και όμως μπορεί να προσφέρει πολλά και στο επίπεδο αυτό της παιδαγωγικής καθοδήγησης.
Και ένα από τα, ας μου επιτραπεί, όνειρα, γιατί είπα να μην κάνω δηλώσεις περί μεγάλων ριζοσπαστικών αλλαγών, αλλά ορισμένα όνειρα θα μου επιτρέψετε να έχω, είναι η αποκέντρωση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Για να αξιοποιηθεί αυτό το δυναμικό και για να μπορέσει να δεθεί θα έλεγα η εκπαιδευτική διαδικασία σε επίπεδο περιφέρειας με τις πραγματικές ανάγκες.
Τέλος, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος, του εκπαιδευτικού αποτελέσματος. Και χαίρομαι τώρα, λίγα χρόνια μετά από την τελευταία μου θητεία στο Υπουργείο Παιδείας, που δεν ξεσηκώνονται θύελλες αντιδράσεων, όταν αναφέρομαι και στην αναγκαιότητα της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού. Αλλάζουν πολλά και ωριμάζουν πολλά.
Τώρα, η εκπαιδευτική κοινότητα είναι αυτή θα έλεγα, που ακόμα πιο έντονα και από μας θέτει αυτό το αίτημα, του να υπάρχει μια αντικειμενική, διαρκής, συνεχής αξιολόγηση, γιατί μόνο μέσα από την αξιολόγηση θα βγούνε και τα απαραίτητα συμπεράσματα, για να μπορεί η πολιτεία, το κράτος και η κυβέρνηση να παρεμβαίνει υποβοηθώντας τις περιπτώσεις εκείνες, όπου θα παρουσιάζονται υστερήσεις.
Όλα αυτά όμως δε θα έχουν επιτυχία, εάν δεν επιτύχουμε εμείς, δε θα έχουν τη προσδοκώμενη επιτυχία, όλα αυτά που ανέφερα, ο στόχος και οι προτεραιότητες από πλευράς του Υπουργείου Παιδείας, εάν δεν επιτύχουμε να επανακατακτήσει το ρόλο του ο εκπαιδευτικός.
Δε θα έλεγα, δε θα χρησιμοποιούσα την έκφραση να βοηθήσουμε, ώστε να αναβαθμιστεί η θέση του εκπαιδευτικού, εγώ προτιμώ να επιτύχουμε την επανακατάκτηση του ρόλου του εκπαιδευτικού και στην κοινωνία και γενικότερα στις διαδικασίες και ειδικότερα στις διαδικασίες εκπαίδευσης.
Και βέβαια η επανακατάκτηση του ρόλου του εκπαιδευτικού συνδέεται κυρίως με δύο προϋποθέσεις. Μία προϋπόθεση είναι η εξασφάλιση στους εκπαιδευτικούς όλων των μέσων από πλευράς διδακτικής πράξης, από πλευράς συνεχούς ανανέωσης και βελτίωσης των γνώσεων μέσα από την επιμόρφωση, αλλά και τις άλλες δραστηριότητες, που αποτελούν αντικείμενο του Συνεδρίου σας και η δεύτερη επίσης προϋπόθεση, είναι και η ενίσχυση εννοώ με υλικά μέσα και στο οικονομικό επίπεδο, για να μπορεί πράγματι περισσότερο απερίσπαστος να επιδίδεται σε αυτό το έργο.
Αυτά λοιπόν, επιγραμματικά ως στόχους για εμάς από το Υπουργείο Παιδείας και πιστεύω ότι αυτά ακριβώς είναι τα θέματα που απασχολούν και εσάς, δηλαδή, τον εκπαιδευτικό κόσμο και θα έχουμε αυτά τα θέματα την ευκαιρία να τα συζητήσουμε, όπως συμφωνήσαμε με τη ΔΟΕ στην πρώτη μας, πριν από μια εβδομάδα περίπου συνάντηση, να τα συζητήσουμε, για να καταλήγουμε στις κοινά αποδεκτές λύσεις, όπου αυτό θα είναι εφικτό και δυνατό.
Λέω, για δεύτερη φορά τελειώνοντας, αλλά εδώ τελειώνω όντως το χαιρετισμό μου.
Τελειώνοντας, ολοκληρώνοντας αυτό το χαιρετισμό θα ήθελα να σας μεταφέρω τις ευχές για  επιτυχία αυτού του Συνεδρίου και του Υπουργού Παιδείας, του κυρίου Ευθυμίου, ο οποίος όπως γνωρίζει η ΔΟΕ, επιθυμούσε και ο ίδιος σήμερα να είναι εδώ, αλλά δεν μπόρεσε για αντικειμενικούς λόγους. Και ειλικρινά με ενδιαφέρον θα περιμένουμε όχι μόνο τη συζήτηση που θα διεξαχθεί, αλλά κυρίως την έκδοση των πρακτικών, γιατί τότε θα μας δοθεί η δυνατότητα να διαβάσουμε αυτά που θα αποτυπωθούν μέσα από τη συζήτηση αυτού του ιδιαίτερα ενδιαφέροντος συνεδρίου σας.

Εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες σας.