Πολιτείας & Πολιτικών Κομμάτων

Εισήγηση

Συντρόφισσες, σύντροφοι

Το 6ο συνέδριο μας διεξάγεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για την χώρα μας, ιδιαίτερα λόγω των πρόσφατων γεγονότων που συγκλόνισαν την παγκόσμια κοινότητα και εκτιμώ ότι θα την απασχολούν για πολύ καιρό ακόμη.
Τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη και όσα διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες δημιουργούν την εντύπωση ότι η παγκόσμια κοινωνία διατρέχει τον κίνδυνο να ανοίξει την πόρτα στην τρέλλα της τυφλής βίας.
Η τρομοκρατία, όπως την ζήσαμε πρόσφατα, πλήττει ευθέως το πολυτιμότερο αγαθό για την κατοχύρωση του οποίου αγωνίσθηκε επί αιώνες ο άνθρωπος: την ελευθερία του. Ακριβώς επειδή προκαλεί για πρώτη φορά σ' αυτήν την έκταση και μ' αυτήν την ένταση το συναίσθημα του φόβου.
Άνθρωποι και κοινωνίες όμως που τελούν υπό το κράτος του φόβου δεν μπορούν να λειτουργήσουν ελεύθερα.
Γι αυτό ακριβώς πολύ σωστά ως πολιτικός χώρος και ως Κυβέρνηση θέτουμε σε πρώτη προτεραιότητα την εξασφάλιση, σε συνεργασία με την διεθνή κοινότητα, των όρων που θα κατοχυρώνουν με ασφάλεια την λειτουργία των ελεύθερων, ανοιχτών κοινωνιών.
Στο θεμελιώδες δίλημμα ανθρωπιά ή βαρβαρότητα δεν υπάρχει χώρος για δεύτερη σκέψη δεν μπορεί να υπάρξει άλλη θέση.
Το συνέδριο μας όμως είναι η μεγάλη ευκαιρία να συζητήσουμε και ν' αποφασίσουμε και για μια σειρά από άλλα θέματα που απασχολούν την κοινωνία και τους πολίτες στην χώρα μας.

Λόγω χρόνου θα περιορίσω τις αναφορές μου σε ορισμένα μόνο απ' αυτά, που θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικά.
Θα ξεκινήσω με σύντομη αναφορά στο θέμα της απασχόλησης.
Αναφερόμαστε συχνά στην αναγκαιότητα "καταπολέμησης" της ανεργίας. Η ανεργία όμως δεν είναι είδος επιδημίας που πρέπει να καταπολεμηθεί.
Η αύξηση των θέσεων εργασίας, η διεύρυνση των ευκαιριών απασχόλησης, μόνο μέσα από περισσότερη ανάπτυξη μπορούν να επιτευχθούν.
Στόχος που απαιτεί κατά την άποψή μου:
· Περισσότερα, ολοκληρωμένα αναπτυξιακά προγράμματα ανά περιφέρεια.
· Ριζικό εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου της αναπτυξιακής νομοθεσίας, στην κατεύθυνση της εξασφάλισης καλύτερου αποτελέσματος των αναπτυξιακών κινήτρων.
· Ταχύ εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού συστήματος και ιδίως του συστήματος επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης. Σ΄ ό,τι αφορά μάλιστα την σύνδεση του με τις πραγματικές και ταχέως μεταβαλλόμενες ανάγκες της αγοράς έχουμε πολύ δρόμο ακόμη να διανύσουμε και πρέπει να το επιτύχουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα.
· Συνειδητοποίηση ότι το θέμα της ανάπτυξης δεν είναι υπόθεση του κράτους μόνο, αλλά και του ιδιωτικού τομέα καθώς και των τοπικών κοινωνιών. Στην διαμόρφωση αναπτυξιακών συνθηκών και στην ενεργοποίηση παραγωγικών δυνάμεων ιδιαίτερα σημαντικός πρέπει να είναι ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού.

Το δεύτερο θέμα στο οποίο θέλω να αναφερθώ είναι η Παιδεία.
Στην εποχή μας, εποχή της κοινωνίας της γνώσης και της πληροφορίας η παιδεία και η εκπαίδευση διαδραματίζουν τον καθοριστικότερο ρόλο στην ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας.
΄Όλα τα προηγούμενα χρόνια, που το ΠΑΣΟΚ κυβερνά την χώρα, μέσα από μια σειρά αλλαγών και μεταρρυθμίσεων δημιουργήσαμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα ανοιχτό, δημοκρατικό.
Η βελτίωση την κτιριακών υποδομών, η επίτευξη της καλύτερης στην Ευρώπη αναλογίας διδασκόντων προς διδασκόμενους, τα νέα προγράμματα, η διεύρυνση της προσφοράς τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, οι νέοι θεσμοί, ιδιαίτερης εκπαιδευτικής αλλά και κοινωνικής σημασίας, όπως το ολοήμερο νηπιαγωγείο και το ολοήμερο δημοτικό σχολείο προσμετρώνται στα θετικά της πολιτικής μας για την Παιδεία.
Τώρα όμως είναι η ώρα μιας βαθιάς ουσιαστικής αλλαγής, τομής στην μικροκλίμακα του σχολείου, στη ζωή της σχολικής μονάδας. Οι παρεμβάσεις μας πρέπει να έχουν ως στόχο την βελτίωση της ποιότητας του περιεχομένου της εκπαίδευσης, την βελτίωση της εκπαιδευτικής πραγματικότητας που βιώνει καθημερινά μέσα στην τάξη ο μαθητής και ο εκπαιδευτικός. Η ισχυρή κοινωνία χτίζεται στην αίθουσα διδασκαλίας.
Στόχος μας πρέπει να είναι ένα σχολείο απαλλαγμένο από το άγχος, ένα σχολείο στο οποίο θα εισπράττουν τα παιδιά τη γνωστική διαδικασία ως μια γοητευτική περιπέτεια, ένα σχολείο που θα δίνει απαντήσεις στη νέα γενιά που έχει διαφορετικές ανάγκες απ' ό,τι οι προηγούμενες.
Δεν είναι εύκολος, είναι όμως εφικτός.
Θα τον επιτύχουμε με:
· Τον εκσυγχρονισμό των αναλυτικών προγραμμάτων.
· Τον εκσυγχρονισμό των βιβλίων. Πολλά από αυτά χρειάζονται επανασυγγραφή. Βιβλία που τρομάζουν τα παιδιά μόνο με τον όγκο τους, που αποπνέουν ένα είδος συγγραφικού "ναρκισσισμού", βιβλία που επιμένουν κυρίως στην ποσότητα των παρατιθέμενων στοιχείων καθιστούν απωθητικό το μάθημα, απομακρύνουν τα παιδιά από την γοητευτική περιπέτεια της γνώσης.
· Την καθιέρωση ενός αξιόπιστου συστήματος αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος, του παραγόμενου εκπαιδευτικού αποτελέσματος και των εκπαιδευτικών, όχι για να τιμωρήσουμε, αλλά για να στηρίξουμε και να βελτιώσουμε την απόδοσή τους.
· Την ταχεία και δυναμική είσοδο του σχολείου στη ψηφιακή εποχή. Η πολιτεία έχει την υποχρέωση να εξασφαλίσει ίσες ευκαιρίες για μάθηση και στην απόκτηση ικανοτήτων που θα καταστήσουν τους αυριανούς πολίτες ικανούς να παρακολουθούν απρόσκοπτα τις τεχνολογικές εξελίξεις συμμετέχοντας ενεργά και ισότιμα στον ψηφιακό κόσμο.
· Την βελτίωση και επέκταση του θεσμού της πρόσθετης διδακτικής στήριξης.
· Και τέλος με την ολόπλευρη στήριξη του εκπαιδευτικού. Στήριξη ως προς τα εκπαιδευτικά μέσα που έχει στην διάθεσή του, στήριξη με διαρκή επιμόρφωση, αλλά και οικονομική, ως αναγνώριση της ιδιαίτερης σημασίας του λειτουργήματός του.
Η αναβάθμιση της λειτουργίας του σχολείου, η αξιοποίηση θεσμών όπως η πρόσθετη διδακτική στήριξη, σε συνδυασμό με την καλά σχεδιασμένη διεύρυνση της προσφοράς για τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι η απάντηση στο φαινόμενο της παραπαιδείας που αποτελεί εκτός των άλλων επαχθέστατο βάρος για τον οικογενειακό προϋπολογισμό.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα επίσης να καταθέσω την πρότασή μου για την δημιουργία προγράμματος οικονομικής στήριξης των φοιτητών που σπουδάζουν σε ιδρύματα εκτός του τόπου διαμονής της οικογένειάς τους, με την μορφή υποτροφίας που θα συνδυάζεται με την κανονική πρόοδο των σπουδών τους.

Πιστεύω ότι είναι αναγκαίο να προχωρήσουμε σε επέκταση της φοιτητικής μέριμνας προς αυτή την κατεύθυνση αφού το κόστος σπουδών είναι ιδιαίτερα δυσβάσταχτο σε περιπτώσεις που τα παιδιά σπουδάζουν μακριά από την κατοικία των γονέων.

Θα ήθελα να τελειώσω την παρέμβαση μου με σύντομη αναφορά στη νέα γενιά, σ' αυτήν που ανήκει η νέα εποχή.
Διαπιστώνουμε όλοι ότι οι νέοι στρέφουν την πλάτη τους στα κόμματα και συχνά σ' αυτή καθ' αυτή την πολιτική.
Ο βασικός λόγος πιστεύω είναι το ότι συνήθως μιλάμε και αποφασίζουμε για τους νέους χωρίς τους νέους!
Εκείνο που προέχει είναι να δώσουμε την δυνατότητα στη νέα γενιά να συμμετέχει, να συνδιαμορφώνει τις αποφάσεις που αφορούν το παρόν και το μέλλον της.
Τα βήματα που έχουμε κάνει προς αυτή την κατεύθυνση είναι δειλά και ανεπαρκή.
Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί για παράδειγμα περιορισθήκαμε στην προαιρετική δημιουργία δημοτικών συμβουλίων νεολαίας, εν πολλοίς χωρίς ρόλο και ουσιαστικές αρμοδιότητες.
Πρέπει να προχωρήσουμε στην θεσμοθέτηση, υποχρεωτικά πλέον, της δημιουργίας τόσο δημοτικών όσο και νομαρχιακών συμβουλίων νέων με σαφείς ρόλους και αρμοδιότητες.
Η φρεσκάδα της σκέψης, η φαντασία, ο δυναμισμός και η αισιοδοξία της νέας γενιάς είμαι σίγουρος ότι θα συμβάλλει στην επίλυση προβλημάτων που αφορούν τους ίδιους αλλά και το σύνολο της κοινωνίας.
Είναι καιρός να δείξουμε περισσότερη εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους.