Κείμενο - Δήλωση του  Κώστα  Βογιατζή μέλους του Δ. Σ. της ΟΛΜΕ, εκπροσώπου των

Παρεμβάσεων,

για τις εργασίες του Δ. Σ. της ΟΛΜΕ

 

                                    Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

 

        Οι εκπαιδευτικοί     και γενικότερα  ο χώρος της εκπαίδευσης   είναι καζάνι που σιγοβράζει χωρίς αυτό  να είναι έκπληξη, αλλά φυσική συνέπεια  της κυβερνητικής πολιτικής που έχει ασκηθεί την τελευταία πενταετία τουλάχιστον.

         Η περιβόητη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, είναι πια συνείδηση όλων, ότι απέτυχε απόλυτα. Επέφερε διάλυση σε κάθε τι που άγγιξε

          Το εξεταστικό διέλυσε το Λύκειο (είναι αυτό διαπίστωση πλην άλλων και του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών), αποθάρρυνε τους μαθητές από την επιδίωξη σπουδών σ΄ αυτό, τους έστρεψε προσωρινά προς τα ΤΕΕ και όταν άρχισε η συρρίκνωση των ΤΕΕ  με καταργήσεις ειδικοτήτων και συγχωνεύσεις μονάδων, τους έδιωξε τελικά από το σχολείο. Η μείωση του αριθμού του μαθητών συνολικά σε Λύκειο και ΤΕΕ  την τελευταία  τριετία (ακόμα δεν έχουμε τα στοιχεία για την χρονιά 2002-2003 που αναμένονται πιο μειωμένα) είναι πολύ πέρα από το όποιο  δημογραφικό πρόβλημα και βάζει επί τάπητος το πρόβλημα  μιας προσπάθειας να ξαναφέρουμε τα παιδιά στο σχολείο.

           Η  κατάργηση της επετηρίδας  δημιούργησε ένα κυκεώνα στη διαδικασία των προσλήψεων μια κατάσταση πολλών επετηρίδων άλλων για μόνιμους άλλων για αναπληρωτές, επετηρίδων που δημιούργησαν κακόφημοι διαγωνισμοί ή κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα ανθρώπων που δούλεψαν για χρόνια ως αναπληρωτές. Επετηρίδων μικρής διάρκειας ή ατέρμονης, αυτοκαταργούμενων ή αναπαραγόμενων. Το Υπουργείο ψηφίζει κάθε 6 μήνες και καινούργιο νόμο για τις προσλήψεις και μετά διαπιστώνει ότι χρειάζεται κι άλλον. Κρατάει στην ανασφάλεια και την ταλαιπωρία χιλιάδες εργαζόμενους που απολύονται κάθε 30 Ιούνη και ξανά προσλαμβάνονται   το επόμενο φθινόπωρο με την αγωνία μήπως η επόμενη απόλυση τους είναι η οριστική. Οι ανάγκες εισαγωγής νέων ειδικοτήτων, η υποβάθμιση της παροχής γενικής παιδείας στα  ΤΕΕ  (μόνο 35% του προγράμματος  μαθήματα γενικής παιδείας) δημιουργούν νέα μπερδέματα, υπεραριθμίες και κενά ταυτόχρονα, αρρυθμία στη λειτουργία του σχολείου προβλήματα στους μαθητές.

            Η σκληρή περιοριστική πολιτική της κυβέρνησης που εκφράζεται φανατικά από το κ. Χριστοδουλάκη οδηγεί σε «καλύψεις» πραγματικών κενών από αναπληρωτές και μετά την περασμένη εβδομάδα στην απίθανη πρακτική των ωρομισθίων και η επιμονή στα νεοφιλελεύθερα  μοντέλα, παρά την κατάρρευση τους, διαιωνίζεται. Ενόψει της κατάθεσης του προϋπολογισμού ο Υπουργός Παιδείας επαιτεί ψίχουλα επί πλέον  και ο ΥΠΕΘΟ  τα αρνείται απολύτως.

            Η «αξιολόγηση»  το τρίτο από τα σημεία της διαβόητης «μεταρρύθμισης» προσφέρεται στους εκπαιδευτικούς σε πιλοτική εφαρμογή από των ερχόμενο Ιανουάριο – Φεβρουάριο (τέλος Γενάρη η ολοκλήρωση της διαδικασίας επιλογής σχολικών συμβούλων) όπότε και συμπληρώνεται 6ετία από τότε που έχουν να πάρουν αύξηση.

             Στη συνάντηση ΟΛΜΕ – Ευθυμίου της Δευτέρας  21 Οκτώβρη  έγινε φανερό ότι δεν πρόκειται να πάρουν δεκάρα τουλάχιστον   στην φετινή σχολική  χρονιά και αργότερα οι πιθανότητες είναι προφανώς  λιγότερες.

             Υπονοώ ότι αφού η κυβερνητική τετραετία τελειώνει τον Απρίλιο του 2004 και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου υπάρχουν ευρωεκλογές   ο πιθανότερος χρόνος  διεξαγωγής βουλευτικών εκλογών είναι το Φθινόπωρο του 2003.  Στην απίθανη περίπτωση επανεκλογής Σημίτη θα έχει πετάξει το πουλί της όποιας αύξησης μισθών ενώ στην πιθανότερη περίπτωση έλευσης της ΝΔ  θα ακούσουμε το κλασικό «παραλάβαμε καμένη γη».

              Τα προβλήματα του σχολείου συνολικά, τα οξυμένα προβλήματα των ΤΕΕ και της ΤΕΕ ειδικότερα,  το ασφαλιστικό και η απόκρουση της αξιολόγησης και κυρίως το οικονομικό της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών απαιτούν παρατεταμένο αγώνα  στην σχολική χρονιά που ήδη διανύουμε.

              Η ΟΛΜΕ οφείλει να συζητήσει με τον κλάδο και να τα εξηγήσει όλα αυτά. Ο ρόλος της Ομοσπονδίας είναι να διαλέγεται με τον κλάδο για την διαμόρφωση την ιεράρχηση και τους τρόπους διεκδίκησης των αιτημάτων, να τα υποβάλλει να τα συζητάει και να τα διεκδικεί από το ΥΠΕΠΘ και την κυβέρνηση.

              Όμως στην παρούσα φάση η θέση της κυβέρνησης  σ’ όλα τα βασικά ζητήματα είναι πεντακάθαρα αρνητική. ‘Άρα λοιπόν  η ΟΛΜΕ οφείλει να στραφεί στον κλάδο και να τον ετοιμάσει για σοβαρό διαρκή απεργιακό αγώνα με όλες τις δυσκολίες και το κόστος που μπορεί να έχει αυτό.

              Κόπους ιδρώτα και θυσίες αλλά  και την νίκη μπορεί να τάξει κανείς σήμερα στους εκπαιδευτικούς·  όμως δεν υπάρχει άλλη  επιλογή. Μετά τα πράγματα θα είναι πολύ πιο δύσκολα.

              Η σύγκληση των Γενικών Συνελεύσεων των ΕΛΜΕ σε όλη τη χώρα και η συζήτηση πάνω σε ένα κείμενο εισήγησης που βάση του μπορεί να είναι εκείνο της περσινής απόφασης των διαδικασιών του κλάδου προσαρμοσμένο στην σημερινή κατάσταση, η Γ. Σ.  των προέδρων και οι αποφάσεις της, οι λειτουργίες των συντονιστικών (π.χ. λεκανοπεδίου) πορείες, συλλαλητήρια και άλλα πρόσφορα μέσα  θα πρέπει να προετοιμάζουν να οδηγούν σε ένα διαρκή απεργιακό αγώνα. Πρώτα η προετοιμασία του εδάφους και μετά η οργάνωση του απεργιακού αγώνα διάρκειας  με όλα όσα χρειάζονται για να τον στηρίξουν και να τον οδηγήσουν στη νίκη. Θα ξεκινήσει την ώρα που θα είμαστε έτοιμοι. Οι λόγοι για να κινητοποιηθούμε είναι πολλοί και σοβαροί. Η προετοιμασία μας χρειάζεται.

            Όλα  αυτά τα εξηγήσαμε πολλές φορές  από την μεριά των Παρεμβάσεων στις αλλεπάλληλες  συνεδριάσεις του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ που ξεκίνησαν από το τέλος του Σεπτέμβρη και συνεχίζονται ακόμα. Προτείναμε σαν ημερομηνία σύγκλισης της Γ. Σ. των Προέδρων την 2 Νοέμβρη και την έγκαιρη αποστολή της εισήγησης στις ΕΛΜΕ, πριν της Δημοτικές εκλογές, ώστε να υπάρχει ο χρόνος να συζητηθεί ευρύτατα από τους συναδέλφους. Το Δ.Σ. ενέκρινε την πρόταση για την ημερομηνία (μειοψήφησε η πρόταση  της ΔΕΕ για 15 Οκτώβρη και της ΠΑΣΚ για 9 ή 16 Νοέμβρη), αλλά δεν έδειξε σπουδή για την ολοκλήρωση της διαδικασίας διαμόρφωσης της εισήγησης.

          Στην τελευταία   συνεδρίαση  του Δ. Σ. (29/10) υπέβαλλα συνθετική πρόταση για να υπάρξει απόφαση  ενώ οι διάφορες παρατάξεις (κυρίως ΠΑΣΚ, ΔΕΕ, και ΔΑΚΕ) επέμεναν στις ιδιαίτερες δικές τους προτάσεις. Δήλωσα ότι δεν μετέχω σ ‘ αυτή την ψηφοφορία  γιατί ακριβώς η ίδια έγινε πριν 15 μέρες και ότι τώρα είναι καιρός να επιχειρηθεί διαδικασία σύνθεσης. Η συνθετική πρόταση που υπέβαλλα περιείχε την επικαιροποίηση της περσινής απόφασης της Γ. Σ.    των προέδρων με την προσθήκη των φετινών αποφάσεων του  Δ. Σ. για το εξεταστικό και την επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης καθώς και ενίσχυση  των θέσεων για αξιολόγηση, ΤΕΕ, ελαστικοποίηση σχέσεων εργασίας (αναπληρωτές, ωρομίσθιοι) και τελικά να είναι αιχμή της εισήγησης το οικονομικό.

           Θεωρώ ότι υπάρχουν οι όροι για την διαμόρφωση πλειοψηφίας και είναι σοβαρή η ευθύνη των παρατάξεων για την καθυστέρηση που παρατηρείται. Χάνουμε πολύτιμο  χρόνο την ώρα που απαιτείται σοβαρή προσπάθεια για την προετοιμασία του αγώνα  που δεν θα έπρεπε να ξεκινήσει αργότερα από το τέλος Γενάρη. Οι προτάσεις που κατατέθηκαν για δύο απεργιακά βήματα πριν τα Χριστούγεννα ή ένα πριν και ένα μετά, δεν μπορούν να πείσουν τους συναδέλφους  ότι επιδιώκουμε ένα  σημαντικό απεργιακό αγώνα με τα χαρακτηριστικά της  διάρκειας και τη αποτελεσματικότητας. Δεν πρέπει να επαναληφθούν διαδικασίες που δεν είχαν επιτυχία στο παρελθόν.

            Πρόθεση μας δεν είναι να εμπλακούμε σε μία διαπαραταξιακή διαμάχη όπως συστηματικά επιδιώκουν κάποιοι αλλά να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις για την καλύτερη προετοιμασία και διεξαγωγή του απεργιακού αγώνα που απαιτούν οι περιστάσεις και οι συνάδελφοι. Η αδράνεια του συνδικάτου αφήνει περιθώρια στην κυβέρνηση να προωθεί την πολιτική της ενάντια στους εργαζόμενους και τα συμφέροντα τους. 

  Κώστας  Βογιατζής   μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ

  Εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων