ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ  ΚΙΝΗΜΑ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ :   ΚΡΙΣΙΜΗ   ΩΡΑ 

 

       Από την αρχή της σχολικής χρονιάς η παράταξη των Παρεμβάσεων προσδιόρισε με σαφή τρόπο τις φετινές  προτεραιότητες λέγοντας ότι θα είναι χρονιά σοβαρής οικονομικής διεκδίκησης και απόκρουσης  της κυβερνητικής πολιτικής της αξιολόγησης και της γενικότερης επιχειρούμενης επίθεσης στα εργασιακά.

        Στα πλαίσια της κατεύθυνσης αυτής ψηφίσαμε στο Δ.Σ.  της ΟΛΜΕ  το κείμενο για τις επιλογές των στελεχών της Εκπαίδευσης. Οι επιλογές αυτές ήταν ένα πρώτο βήμα   για το στήσιμο του μηχανισμού της αξιολογητικής διαδικασίας  και αποκάλυπταν τον πραγματικό χαρακτήρα των στόχων της πολιτικής της αξιολόγησης.

         Πρωτοστατήσαμε  στη διαδικασία  του Δ. Σ. που έβγαλε το κείμενο για την απόκρουση στην πράξη του  «καθηκοντολόγιου» .

         Ζητήσαμε πολύ νωρίς να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την Οργανωτική  Ι  και επισημάναμε ότι για τους στόχους που τίθενται απαιτούνται σοβαρές κινητοποιήσεις , απεργιακός αγώνας με τα χαρακτηριστικά της διάρκειας   Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι διεκδικείς  αύξηση 25%  για παράδειγμα, με  24ωρη απεργία (ΔΑΚΕ) ή δύο απεργιακά βήματα (ΔΕΕ)  

           Με τις συνηθισμένες κωλυσιεργίες το  Δ.Σ. της ΟΛΜΕ  έφτασε συζητώντας στις 19 Νοέμβρη, για να σημειωθεί το γνωστό αδιέξοδο.  Η  Αγωνιστική  Συνεργασία με τη ΔΑΚΕ   υποστήριξαν μια απεργιακή πρόταση που δεν πήγαινε παραπέρα από το «και γενικές συνελεύσεις  αρχές Φλεβάρη». Το σημείο δηλαδή στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα. 

            Με την είσοδο του 2003  η γραμματεία της ΠΑΣΚ αποφάσισε να παραχωρήσει  24ωρη απεργία και η ΔΑΚΕ  έσπευσε, ευθυγραμιζόμενη απολύτως  μαζί της, σε εισήγηση που αγνοεί τα εργασιακά προβλήματα των εκπαιδευτικών, τη στιγμή ακριβώς που είναι οξυμένα όσο ποτέ και που σ΄ αυτά ο κλάδος  δέχεται ανελέητη επίθεση.

             Η εισήγηση προτείνει μια 24ωρη απεργία χωρίς αύριο, που η ΠΑΣΚ  δεν επιτρέπει καν να μπει στις 28 Φλεβάρη (σύνοδος Υπουργών Παιδείας Ε.Ε. 1-2 Μάρτη).  Επιχειρεί έτσι να διαφυλάξει  απόλυτα τον Πασοκικό χαρακτήρα του κειμένου αυτού.

            Μια τέτοια  εισήγηση όχι μόνο δεν δημιουργεί καμία  προοπτική αγωνιστικής διεκδίκησης, αλλά παραχαράσσει  το χαρακτήρα των αιτημάτων και  την μορφή   του συνδικαλιστικού κινήματος των εκπαιδευτικών, ενώ ταυτόχρονα στρώνει το δρόμο για την υλοποίηση της αντιεκπαιδευτικής     πολιτικής της κυβέρνησης.

             Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση  το συντονιστικό Αθήνας των Παρεμβάσεων  αποφάσισε να γίνει πρόταση  στις παρατάξεις  ΔΕΕ και  Αγωνιστική Συνεργασία  για κοινή στάση στις Γ. Σ. των ΕΛΜΕ  τόσο στο πλαίσιο όσο και στο πρόγραμμα δράσης.

            Ένα πλαίσιο που να βάζει τα ζητήματα  τα οικονομικά (εκπαιδευτικών και εκπαίδευσης ),  εργασιακά (όχι αξιολόγηση, όχι καθηκοντολόγιο), ασφαλιστικά – συνταξιοδοτικά , εκπαιδευτικά (12χρονο σχολείο, κατάργηση 2525/2640, όλα τα παιδιά στο σχολείο),  ελαστικοποίησης εργασιακών σχέσεων (διορισμός των αναπληρωτών  16μηνίτες, σειρά προϋπηρεσίας )  κλπ

             Ένα πρόγραμμα δράσης που να ξεκινάει από απεργιακά βήματα στη σύνοδο των Υπουργών Παιδείας και στη σύνοδο Υπουργών Εργασίας  (20-21  Μάρτη) και μετά από νέες  Γ. Σ.  να συνεχίζει με απεργιακές μορφές μέχρι το τέλος Ιουνίου επιδιώκοντας   την ικανοποίηση όσων περισσότερων αιτημάτων γίνεται.

        Η  ΔΕΕ  αρνήθηκε  κάθε συζήτηση  για το πλαίσιο προβάλλοντας απλώς το κείμενο – πρόταση της Α΄ ΕΛΜΕ Αθήνας και δηλώνοντας ότι στις συνελεύσεις θα συναντηθούμε στο πρόγραμμα δράσης.

        Η  Αγωνιστική   Συνεργασία  μπήκε σε συζήτηση   για κοινό πλαίσιο, κοινό πρόγραμμα δράσης  αλλά κατέληξε  ότι ανάλογα με τις περιοχές θα προσπαθήσει να περάσει τροποποιήσεις  στην εισήγηση  (των ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ) ή ακόμα και θα συμφωνήσει  να εξουσιοδοτηθούν οι πρόεδροι να την ψηφίσουν , αν δεν περνάει κάτι άλλο.    

         Στην πραγματικότητα και οι δύο παρατάξεις επιμένουν στην ίδιες τακτικές που (του ενός η δύο απεργιακών βημάτων και μετά βλέπουμε), που δεν μπορούν να εμπνεύσουν τους  εργαζόμενους , δεν μπορούν να δημιουργήσουν κίνημα , δεν μπορούν να διεκδικήσουν τίποτα.

         Οι Παρεμβάσεις σε όλες τις ευκαιρίες τόνισαν ότι πρέπει να μιλήσουμε  καθαρά στους συναδέλφους, να τους πούμε πως πάμε και για ποιο πράγμα πάμε στους αγώνες.

           Οι εκπαιδευτικοί μόνο αν πεισθούν ότι πρόκειται για αξιόπιστη  κινητοποίηση που έχει την δυνατότητα να είναι αποτελεσματική , θα συμμετάσχουν μαζικά και θα αγωνιστούν για να πετύχουν ικανοποίηση αιτημάτων.

           Ακόμα και την τελευταία στιγμή καλούμε την ΔΕΕ και την Α. Σ. σε κοινή δράση μέσα στις  Γ. Σ.  για να μην περάσει η εισήγηση του αποπροσανατολισμού για να ανοίξουμε δρόμους αγώνα για τα δικαιώματα των Εκπαιδευτικών και της Εκπαίδευσης

            Να  εμπνεύσουμε, να διεκδικήσουμε,  να κερδίσουμε

 

                                                                       Κώστας Βογιατζής             

                                                                        μέλος  του Δ. Σ   της  ΟΛΜΕ