Με αφορμή το «δημιουργηθέν» πρόβλημα διορισμού καθηγητών κλάδου ΠΕ4 μετά τον τελευταίο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ

 

Του Γιώργου Π. Μπουρίτσα

Πρώην Προέδρου Ένωσης Ελλήνων Φυσικών

 

 

 

Το θέμα  του διορισμού εκπαιδευτικού προσωπικού στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είναι πολύ σοβαρό και  η επίλυσή του απαιτεί σοβαρή τεκμηρίωση και εποικοδομητικό διάλογο ώστε οι εκπαιδευτικοί που διορίζονται να ικανοποιούν κατά τον καλύτερο τρόπο τις ανάγκες του εκπαιδευτικού συστήματος. Επίσης το σύστημα επιλογής δεν θα πρέπει να αναπαραγάγει προβλήματα  του παρελθόντος ώστε να καταστεί αξιόπιστο.

 

Στην κατεύθυνση αυτή  είχα διατυπώσει προτάσεις και σκέψεις στο  προγενέστερο άρθρο μου με τίτλο «Με αφορμή το Διαγωνισμό επιλογής εκπαιδευτικού προσωπικού του ΑΣΕΠ» οι οποίες τώρα επιβεβαιώνουν  την άποψή μου ότι η μη ύπαρξη προτάσεων και θέσεων που να προσεγγίζουν το πρόβλημα  με αντικειμενικό τρόπο και με διάθεση να επιλυθούν  τα επιστημονικά και παιδαγωγικά θέματα που πρέπει να πληρούνται ώστε το σύστημα των διορισμών εκπαιδευτικών να είναι αξιόπιστο και μη επιδεχόμενο ερμηνειών που εξυπηρετούν ή αιτήματα ομάδων  ή αναπαραγάγουν και συντηρούν προβλήματα  που το μόνο που επιτυγχάνον είναι  όξυνση των εκπαιδευτικών προβλημάτων που ουσιαστικά υποβαθμίζουν την παρεχόμενη παιδεία.

 

Έτσι ενώ μέχρι τώρα δεν έχει γίνει καμιά προσπάθεια να συζητηθεί το θέμα σε βάση ανεξάρτητη από αυτή που συνδέεται με τους διορισμούς που κάθε φορά γίνονται είτε μέσω του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ είτε μέσω των επανεμφανιζόμενων επετηρίδων λόγω της διαιώνισης του προβλήματος των αναπληρωτών, ανέκυψε το υπαρκτό πρόβλημα των διορισμών καθηγητών κλάδου ΠΕ4 [Φυσικών, Χημικών, Βιολόγων, Γεωλόγων και Φυσιογνωστών (αν υπάρχουν ακόμα)].

 

Βέβαια το θέμα προέκυψε πάλι με αφορμή την επιδίωξη μερίδας του κλάδου αυτού να διεκδικήσει περισσότερες θέσεις επιζητώντας την εκ των υστέρων τροποποίηση των όρων ενός προβληματικού διαγωνισμού ο οποίος πραγματοποιήθηκε και στον οποίο οι συμμετέχοντες αφού πήραν μέρος αποδεχόμενοι τους όρους του διαγωνισμού εκ των υστέρων επιζητούν την τροποποίησή του.

 

Και στο σημείο αυτό γεννώνται δύο τεράστια θέματα ένα καθαρό συνδικαλιστικό και ένα δεύτερο καθαρά επιστημονικό και επομένως θέμα ουσίας.

 

Αναφορικά με το θέμα το συνδικαλιστικό θα ήθελα να τονίσω ότι είναι πολύ επικίνδυνη η λογική  της δημιουργίας για κάθε επιμέρους θέμα που προκύπτει ενός συλλόγου ο οποίος διεκδικεί αποσπασματικά την   δήθεν «επίλυση»  ενός γενικότερου προβλήματος μέσω της ικανοποίησης των αιτημάτων που προέκυψαν από ένα προβληματικό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. .Έτσι η δημιουργία «Συλλόγου Φυσικών Συμμετεχόντων στο Διαγωνισμό Εκπαιδευτικών του ΑΣΕΠ» όχι μόνο υποβαθμίζει  το σοβαρό θέμα  του διορισμού των εκπαιδευτικών κλάδου ΠΕ4 αλλά εισάγει και μια πρωτοφανή νοοτροπία επικράτησης μεμονωμένων συντεχνιακών αντιλήψεων και μη επίλυσης του θέματος επί της ουσίας. Το θέμα γίνεται σοβαρότερο όταν εγείρεται μετά την πραγματοποίηση του διαγωνισμού και δημιουργεί μείζον θέμα  στον κλάδο των Φυσικών όταν τέτοιες κινήσεις τίθενται υπό την αιγίδα της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών η οποία λόγω της χρόνιας κρίσης στην οποία έχει περιέλθει για μια ακόμη φορά αντί να θέσει το ζήτημα με βάση τα όσα τις προηγούμενες δεκαετίες με τεκμηριωμένο επιστημονικό λόγο ο κλάδος έχει διατυπώσει  προσπαθεί να υποβαθμίσει τον κλαδό των Φυσικών αποδεχόμενη και στηρίζοντας τέτοιου είδους λογικές.

Η νοοτροπία αυτή και όχι μόνο κατά τη γνώμη μου έχει οδηγήσει το συνδικαλιστικό και επιστημονικό κίνημα σε μια υποβαθμισμένη λειτουργία και παρατεταμένη αδράνεια που έχει πλήξει την αξιοπιστία του.

 

Το δεύτερο θέμα που έχει δημιουργηθεί και δεν θα έπρεπε να είχε ανακαλυφθεί με τον τελευταίο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ είναι το θέμα του διορισμού των καθηγητών του κλαδου ΠΕ4.

 

Εμείς στην Ένωση Ελλήνων Φυσικών την περίοδο 1983-1989 είχαμε θέσει το θέμα  και τους προβληματισμούς μας  στην εξής βάση η οποία και σήμερα εξακολουθεί να είναι επίκαιρη:

·  Είχαμε ζητήσει οι διορισμοί [από την επετηρίδα τότε]  να γίνονται με βάση το ποσοστό των διδασκομένων ωρών φυσικής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και επιπλέον είχαμε ζητήσει  σε ένα σχολείο στο οποίο υπάρχουν όλες οι ειδικότητες του κλάδου ΠΕ4 κατά προτεραιότητα η κάθε ειδικότητα να διδάσκει το μάθημα που της αντιστοιχεί. Επίσης είχαμε τολμήσει και είχαμε προτείνει στην περίπτωση της μη συμπλήρωσης ωραρίου από τη διδασκαλία των  μαθημάτων της ειδικότητας ο καθηγητής να διδάσκει μαθήματα της ειδικότητάς του και σε άλλο σχολείο της περιοχής. Οι  προτάσεις αυτές αν και όπως είναι φανερό δεν οδηγούσαν σε πλήρη λύση του προβλήματος αν και εφαρμόστηκαν για μερικά χρόνια βρήκαν την αντίδραση της ΟΛΜΕ και έπαψαν να ισχύουν ως δεσμευτικές .

 

Πέραν όμως αυτών είχαμε αναπτύξει και ένα πρωτοποριακό για  την εποχή προβληματισμό ο οποίος βασιζόταν στα ακόλουθα σημεία:

·        Η αδυναμία συμπλήρωσης ωραρίου στα διάφορα μαθήματα που διδάσκουν οι ειδικότητες του κλάδου  ΠΕ4 μπορούσε να επιλυθεί μόνο με διορισμούς καθηγητών για τις προβληματικές ειδικότητες μειωμένου ωραρίου απασχόλησης ή την απασχόληση των καθηγητών σε δύο η περισσότερα σχολεία ή τη συμπλήρωση του ωραρίου με ανάθεση στους καθηγητές αυτούς εξωδιδακτικού έργου [με επίγνωση των προβλημάτων που μια τέτοια πρόταση συνεπάγεται]

·        Τη συστηματική συζήτηση δημιουργίας πτυχιούχων που να διδάσκουν τα μαθήματα του κλάδου ΠΕ4 [δημιουργία νέων τμημάτων στα ΑΕΙ, δημιουργία κατευθύνσεων πτυχίων ή μεταπτυχιακών σπουδών στα ήδη υπάρχοντα τμήματα Φυσικής, Χημείας, Βιολογίας και Γεωλογίας]. Επίσης είχε προταθεί η δημιουργία επιμορφωτικών προγραμμάτων μεταπτυχιακού επιπέδου για τους ήδη υπηρετούντες καθηγητές ΠΕ4 ώστε να λυθεί και εσωτερικά το πρόβλημα.

 

Οι προτάσεις αυτές και όχι μόνο αν είχαν τύχει ενός μακροχρόνιου προγραμματισμού και εποικοδομητικού διαλόγου θα είχαν αμβλύνει το υπαρκτό πρόβλημα  στην προοπτική της αναβάθμισης της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Και στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονισθεί ότι η πρόταση για ύπαρξη ποσόστωσης  μόνο μια επιμέρους συνιστώσα του προβλήματος  «λύνει» αφού θα εξακολουθεί η ύπαρξη του προβλήματος περισσότεροι φυσικοί μεν να διδάσκουν το μάθημα της φυσικής στα σχολεία, αλλά ταυτόχρονα περισσότεροι φυσικοί σε όσα σχολεία δεν συμπληρώνουν ωράριο θα διδάσκουν χημεία, βιολογία και γεωλογία που κατά τεκμήριο ποτέ δεν διδάχθηκαν.

 

Με βάση τα παραπάνω η αντιμετώπιση του θέματος από την Ένωση Ελλήνων Φυσικών μόνο προβλήματα αξιοπιστίας του κλάδου των φυσικών δημιουργεί φέροντας στο προσκήνιο μια προβληματική λειτουργία που διαιωνίζει μια χρόνια πλέον κρίση Αν στο θέμα αυτό προστεθεί και το μείζον θέμα που έχει προκύψει με τα σεμινάρια πληροφορικής αμφισβητούμενης μάλιστα επιστημονικής εγκυρότητας που η Ένωσης Ελλήνων Φυσικών οργάνωνε απευθυνόμενη σε κάθε πτυχιούχο προκειμένου να του χορηγηθεί βεβαίωση  για να διορισθεί ως αναπληρωτής ΠΕ19 δημιουργεί μείζον θέμα αξιοπιστίας ακόμα και για την υποστήριξη  της προβληματικής πρότασης ύπαρξης ποσόστωσης κατά τον διορισμό των ειδικοτήτων του κλάδου ΠΕ4.

 

Επιπλέον οι ευθύνες του Υπουργείου Παιδείας είναι τεράστιες αναφορικά με το χειρισμό τέτοιων θεμάτων και την αντιμετώπιση πρακτικών που δεν θα ευνοούν τη επικράτηση νοσηρών καταστάσεων στο πολιτικό, συνδικαλιστικό και επιστημονικό επίπεδο. Ιδιαίτερα η αλλαγή τακτικής για την επικράτηση της πολιτικής του αυτονόητου προς όφελος της παιδείας είναι αναγκαία αν επιδιώκεται η ουσιαστική λειτουργία οργάνων κοινωνικού ελέγχου και παρέμβασης όπως το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας το οποίο πρόκειται να επαναλειτουργήσει.

 

Γι΄ αυτό είναι ανάγκη  να είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι για το ρόλο που πρέπει να παίζουν οι επιστημονικοί φορείς  γεγονός που μας οδηγεί στη διαπίστωση της ανοικτής τοποθέτησης πλέον και ενεργοποίησης  στην κατεύθυνση επαναπροσδιορισμού και επανίδρυσής τους με βάση τις σύγχρονες οργανωτικές και επιστημονικές αντιλήψεις για τη δομή και λειτουργία των επιστημονικών συλλόγων.

 

 Γιώργος Π. Μπουρίτσας

Πρώην Πρόεδρος Ένωσης Ελλήνων Φυσικών