ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 18/03/2011,


Να αναλάβουν τις ευθύνες τους όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς στο θέμα των συνενώσεων σχολείων και να μην χρησιμοποιούν τα παιδιά, ζητάει με δήλωση της η υπουργός Παιδείας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, ενώ τα 70 έχουν φθάσει τα υπό κατάληψη σχολεία σε όλη τη χώρα.

«Το Υπουργείο Παιδείας είναι ανοιχτό σε κάθε συζήτηση, σε κάθε κριτική και αντιπαράθεση, υπάρχει όμως μια "κόκκινη γραμμή"», τονίζει χαρακτηριστικά η υπουργός Παιδείας.

«Θα ήθελα να κάνω έκκληση σε ορισμένους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Εκπαίδευσης, να μην εμπλέκουν τα παιδιά σε αντιπαραθέσεις, που αφορούν στη διοικητική αναδιάρθρωση της Εκπαίδευσης», αναφέρει η υπουργός Παιδείας.

«Δεν μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί τα παιδιά και την εκπαίδευσή τους: να βγαίνουν τα παιδιά από τις τάξεις και να χρησιμοποιούνται ως θέαμα σε κανάλια και μάλιστα σε ώρες μαθήματος. Είναι πολύ σημαντικό να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η κατάθεση των επιχειρημάτων στο συγκεκριμένο θέμα», καταλήγει η κυρία Διαμαντοπούλου.

Nέα Κινητοποίηση

Σήμερα, Παρασκευή, το μεσημέρι, εκπαιδευτικοί που αντιδρούν στις συγχωνεύσεις σχολείων πραγματοποίησαν κατάληψη στα γραφεία της Περιφερειακής Διεύθυνσης Αττικής, στην οδό Τσόχα στους Αμπελόκηπους. Οι εκπαιδευτικοί έχουν ανοίξει πανό και φωνάζουν συνθήματα κατά της πολιτικής του υπουργείου Παιδείας.


Ο νέος σχολικός χάρτης

«Ο σχολικός χάρτης του 2011 πρέπει να περιλαμβάνει σχολεία ικανού μεγέθους, ώστε να λειτουργήσουν αποτελεσματικά τα νέα προγράμματα σπουδών και οι σύγχρονες μέθοδοι διδασκαλίας με ομαδικές εργασίες, που προωθούμε», σημειώνει η υπουργός Παιδείας, αναφερόμενη στους λόγους που επέβαλλαν τις συνενώσεις.

Όπως σημειώνει, οι αλλαγές οδηγούν σε «σχολεία εύρωστα που προκύπτουν από την συνένωση συστεγαζόμενων ή γειτονικών σχολικών μονάδων, ώστε να προσφέρουμε στα παιδιά μόρφωση στις καλύτερες δυνατές συνθήκες διδασκαλίας».

Πρόκειται, υπογραμμίζει, για «σχολεία που διαθέτουν και αξιοποιούν πλήρως τις αναγκαίες υποδομές (εργαστήρια, αίθουσες πληροφορικής, βιβλιοθήκες ΚΛΠ)».

Και η κυρία Διαμαντοπούλου διαπιστώνει: «Στον αιώνα μας, δεν έχουμε το δικαίωμα ως πολιτεία να διατηρούμε σχολεία όπου ένας δάσκαλος διδάσκει ταυτόχρονα 6 τάξεις και δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να έχουμε γυμνάσια ή λύκεια με αναλογία καθηγητών προς μαθητές 1 προς 3 ή 1 προς 2, πόσο μάλλον με περισσότερους καθηγητές από μαθητές».

«Κατανοώ», αναφέρει η υπουργός «την αγωνία των γονέων να μην μετακινούνται τα παιδιά τους, και το ενδιαφέρον των τοπικών κοινωνιών να διατηρούν στο τόπο τους ένα σχολείο, έστω και αν υπολειτουργεί. Όμως η μόρφωση των παιδιών άλλα επιτάσσει».

Και καταλήγει: «Ελπίζω στη βοήθεια των δημάρχων και των εκπαιδευτικών που αναγνωρίζουν την παιδαγωγική ανάγκη των συνενώσεων να καταθέσουν διορθωτικές προτάσεις, όπου υπάρχουν ειδικά προβλήματα, με βασικό γνώμονα το συμφέρον των παιδιών, και μόνο αυτών».